Chapter 11 - Trauma And AwarenessRi

Chapter 11 - Trauma And Awareness
Right now, I just sat down on a stump near the forest’s exit.

It’s been three days..... all this time, I just stayed at this place. When I got hungry, I would catch a rabbit or pick edible plants from the surroundings. If I wanted to go to the toilet, I would use use the bushes. Otherwise I had been crying the whole time while sitting on this stump.

I don’t want to do anything. It’s painful being alive.

Just as I tired from crying I somehow fell asleep.



Uuu~.....



I was in a melancholy mood when I woke up the next day. I had a dream, Sarona-san and Hero-sama was.....

..... I don’t want to remember.
A thought was floating on my head. The memory from the past.... ugh.... I thought I had forgotten everything about Aria.... but Sarona-san....

That day, once again I cried myself to sleep.

When I woke up, it was midnight. I scrubbed my eyes and absent-mindedly looked up to the sky

The stars were so beautiful~.....
Before I knew it, I fell back to sleep.

On the next day, I spent a whole day in daze.
On the next day, I spent a whole day in daze. I went to bed while crying.
On the next day, I spent a whole day in daze. The stars were sparkling
On the next day, I spent a whole day in daze.
On the next day, I braced myself up a little. Nuts are good.
On the next day, a monster had attacked. I Subjugated.it.
On the next day, my energy had returned.
On the next day, I washed My body and clothes in a river. I felt Refreshing.
On the next day, I went out of the forest and headed to the town.

There is a highway right after I exiting the forest. I don’t have any purpose in particular so I am just walking there leisurely.

The things about Aria, also Saronasan as well, even now I almost cried whenever I thought of it. I forced to convince myself that these two will surely be happy. We won’t meet each other anymore.... Yuyuna, Ruruna,
even though we had such good relationship. I feel so sad when I think about it, but it can’t be helped because they are Sarona-san’s friend....

Face forward. Even someone like me will find another friend later!!
I'm sure..... maybe..... probably.....!!

It’s better to give up looking for a lover.....
I didn’t believe there was someone who would fall in love with me right now.

Setting that aside, right now there was something on my mind.

Is about my status.
The battle at the Elf village doesn’t make any sense.... my opponent was too weak. No matter how much I was confident with my mediocrity, I can’t convince myself right now....

Don’t tell me.... it’s not like they are weak.... but I was too strong.... no.... no way.... but....

This is the first time I doubted my mediocrity.
At that time, when a horde monsters attacked the village, I thought they were just F-rank monsters.... but maybe... they were higher.... also, I thought my status was around an F-rank adventurer.... but, is there such a thing as an F-rank monster.... I walked while wondering that endlessly but still didn’t came to any conclusion.

[Oh well, I can see that when I make a guild card] (Wazu)

I stopped to think deeply. As I said before it can be solved with a guild card. This is a magic tool which can confirm the status of an individual. When seeing the status indicated on that, my worries will be settled. I am strong or just ordinary, I will understand at that time. It’s no use in worrying about it right now.

Well then..... I wonder what is this place. At that time I didn't know how I ended up at the mountain..... I wonder what town this road was leading to..... if possible, I hope is not the Imperial Capital. Please anywhere except that place.....

I walked along the way while hoping so.
I thought I would either be attacked by monsters and bandits, but none of that occured, the distance from the forest gradually increased, I walked on road while looking at a horse-drawn carriage passing me, and finally a large town came into my view. It was surrounded by a high wall, I saw a lot of horse-drawn carriage lined-up in front of the gate.

Oh! The town I didn’t know!!
I was saved...... with this the worst case scenario was avoided.

I lined-up to enter the town while feeling relived.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 11 - การบาดเจ็บและรับรู้ขวาตอนนี้ ฉันเพียงแค่นั่งลงบนตอใกล้ทางออกของป่าแล้วสามวัน...ทั้งหมดเวลานี้ สถานที่แห่งนี้ เมื่อหิว ฉันจะจับกระต่าย หรือเลือกพืชผักจากสภาพแวดล้อม ถ้าอยากไปห้องน้ำ ผมจะใช้ใช้พุ่มไม้ มิฉะนั้น ฉันจะมีการร้องไห้ตลอดเวลาขณะนั่งอยู่บนตอนี้ฉันไม่ต้องการทำอะไร มันเป็นความเจ็บปวดการมีชีวิตอยู่เหมือนว่าฉันเหนื่อยจากการร้องไห้ ผมอย่างใดหลับUuu ~ ...ได้อารมณ์ melancholy เมื่อผมตื่นขึ้นในวันถัดไป ผมมีความฝัน Sarona ซัง และก็พระเอกจา........ ฉันไม่อยากจำความคิดลอยบนหัวของฉัน หน่วยความจำจากอดีต...เดลิ... ฉันคิดว่า ฉันมีลืมทุกอย่างที่เกี่ยวกับแอเรีย...แต่ Sarona ซัง...วันนั้น อีกครั้งข้านอนเมื่อฉันตื่นขึ้นมา มันเป็นเที่ยงคืน ผมเตรียมตาของฉัน และ absent-mindedly มองขึ้นไปบนฟ้าดาวก็สวย ~ ...กว่าจะรู้ตัวก็ ผมลดลงกลับเข้าสู่โหมดสลีในวันถัดไป ฉันใช้เวลาทั้งวันในดึกในวันถัดไป ฉันใช้เวลาทั้งวันในดึก ผมเดินไปที่เตียงขณะร้องไห้ในวันถัดไป ฉันใช้เวลาทั้งวันในดึก มีประกายดาวในวันถัดไป ฉันใช้เวลาทั้งวันในดึกในวันถัดไป ฉันชุ่มชื้นตัวเองขึ้นเล็กน้อย ถั่วเป็นดีในวันถัดไป มีโจมตีมอนสเตอร์ ผม Subjugated.itในวันถัดไป ได้กลับพลังงานในวันถัดไป ผมล้างร่างกายและเสื้อผ้าในแม่น้ำ ผมรู้สึกเย็นในวันถัดไป ฉันไปจากป่า และมุ่งหน้าไปเมืองมีทางหลวงหลังจากผมออกจากป่า ฉันไม่มีวัตถุประสงค์ใดโดยเฉพาะเพื่อให้ฉันเพียงแค่เดินมีสบายสิ่งที่เกี่ยวกับ Aria เช่น นอกจากนี้ Saronasan แม้ตอนนี้ผมเกือบร้องไห้ทุกครั้งที่นึกถึงมัน ฉันบังคับการโน้มน้าวใจตัวเองว่า สองคนนี้ก็จะมีความสุข เราจะไม่พบกันอีกต่อไป... Yuyuna, Rurunaแม้ว่าเรามีความสัมพันธ์ที่ดีดังกล่าว ผมรู้สึกเศร้าเมื่อฉันคิดเกี่ยวกับมัน แต่มันไม่สามารถช่วยได้ เพราะพวกเขาเป็นเพื่อนของ Sarona-ซาน...มองไปข้างหน้า แม้แต่คนอย่างผมจะได้พบเพื่อนอีกคนภายหลัง!!แน่...อาจจะ...อาจจะ...!!ดีกว่าให้ดูสำหรับคนรัก...ผมไม่เชื่อว่า มีคนที่จะตกหลุมรักกับฉันการตั้งค่าที่อยู่ กันมีเป็นสิ่งที่ใจของฉันเกี่ยวกับสถานะของฉันได้การรบที่หมู่บ้านเอลฟ์ไม่มีงง...ฝ่ายตรงข้ามของฉันก็อ่อนเกินไป ไม่ได้ดีมั่นใจด้วยคุณภาพปานกลางของฉัน ฉันไม่สามารถโน้มน้าวให้เองอยู่...อย่าบอกฉัน... มันไม่ใช่ว่าพวกเขาจะอ่อนแอ... แต่ผมแรงเกินไป...หมายเลข... ไม่ได้... แต่...นี้เป็นครั้งแรกที่ฉันสงสัยธรรมดาของฉันในเวลานั้น เมื่อฝูงมอนสเตอร์ที่โจมตีหมู่บ้าน ฉันคิดว่า พวกเขาเพียงแค่ F rank มอนสเตอร์...แต่บางที...ก็สูง... ผมคิดว่า สถานะของฉันรอบนักแสวงโชคที่ F rank... แต่ ไม่มีสิ่งดังกล่าวเป็นมอนสเตอร์ F rank ... ฉันเดินขณะสงสัยที่ไม่รู้จบ แต่ยัง ไม่ได้มาถึงข้อสรุปใด ๆ[โอ้ ดี ผมเข้าใจว่าเมื่อทำบัตรกิลด์] (Wazu)ผมหยุดคิดลึก ผมกล่าวว่า ก่อนที่จะสามารถแก้ไขได้ ด้วยบัตรกิลด์ นี้เป็นเครื่องมือวิเศษที่สามารถยืนยันสถานะของแต่ละบุคคล เมื่อเห็นสถานะระบุว่า จะมีชำระความกังวลของฉัน ผมแข็งแรง หรือเพียงธรรมดา ฉันจะเข้าใจในเวลานั้น ไม่ใช้ในการกังวลเกี่ยวกับมันอยู่ได้ดีแล้ว... ผมสงสัยว่า เป็นสถานที่แห่งนี้ เวลานั้น ผมไม่ทราบวิธีจบที่ภูเขา... ผมสงสัยว่า เมืองใดถนนสายนี้ถูกนำไป...ถ้าเป็นไปได้ ฉันหวังว่า ไม่ใช่หลวง กรุณายกเว้นสถานที่ทุก...ฉันเดินไปพร้อมกันในขณะที่หวังนั้นฉันคิดว่า ฉันจะอาจถูกโจมตี โดยมอนสเตอร์และโจร แต่ไม่มีที่ เกิด ห่างจากป่าเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ เดินบนถนนในขณะขนส่งม้าผ่านฉัน และสุดท้ายเป็นเมืองขนาดใหญ่เข้ามาในมุมมองของฉัน มันถูกล้อมรอบ ด้วยกำแพงสูง ผมเห็นจำนวนมากม้าขนขึ้นเรียงรายอยู่หน้าประตูโอ้ เมืองที่ผมไม่ทราบ!!ฉันบันทึก...นี้ร้ายสถานการณ์กรณีสามารถหลีกเลี่ยงผมเรียงรายขึ้นเพื่อป้อนเมืองใน relived

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 11 - การบาดเจ็บและการรับรู้
. ตอนนี้ผมเพียงแค่นั่งลงบนตอไม้ใกล้ทางออกของป่าที่

จะได้รับสามวัน ..... ที่ทุกเวลานี้ผมก็อยู่ที่สถานที่แห่งนี้ เมื่อฉันได้หิวเราจะจับกระต่ายหรือเลือกพืชที่กินได้จากสภาพแวดล้อม ถ้าผมอยากจะไปเข้าห้องน้ำผมจะใช้ใช้พุ่มไม้ มิฉะนั้นผมได้รับการร้องไห้ตลอดเวลาในขณะที่ยังนั่งอยู่บนตอนี้.

ฉันไม่ต้องการที่จะทำอะไร มันเจ็บปวดการมีชีวิตอยู่.

ขณะที่ผมเหนื่อยจากการร้องไห้ฉันอย่างใดผล็อยหลับไป.



uuu ~ .....



ผมอยู่ในอารมณ์เศร้าเมื่อฉันตื่นขึ้นมาในวันรุ่งขึ้น ผมมีความฝัน Sarona ซังและฮีโร่-sama เป็น .....

..... ผมไม่ต้องการที่จะจำ.
คิดที่ถูกลอยอยู่บนหัวของฉัน หน่วยความจำจากอดีตที่ผ่านมา .... ฮึ .... ฉันคิดว่าฉันได้ลืมทุกอย่างที่เกี่ยวกับ Aria .... แต่ Sarona ซัง ....

วันนั้นอีกครั้งฉันร้องไห้ตัวเองให้นอนหลับ.

เมื่อฉันตื่นขึ้นมา มันเป็นเวลาเที่ยงคืน ฉันขัดดวงตาและเลื่อนลอยของฉันมองขึ้นไปบนท้องฟ้า

ดาวสวยงามเพื่อให้ ~ .....
ก่อนที่ผมจะรู้ว่าผมตกหลุมกลับไปนอน.

ในวันรุ่งขึ้นผมใช้เวลาทั้งวันในความงุนงง.
บน วันรุ่งขึ้นผมใช้เวลาทั้งวันในความงุนงง ฉันเดินไปที่เตียงในขณะที่ร้องไห้.
ในวันรุ่งขึ้นผมใช้เวลาทั้งวันในความงุนงง ดาวถูกประกาย
ในวันรุ่งขึ้นผมใช้เวลาทั้งวันในความงุนงง.
ในวันต่อไปผมค้ำยันตัวเองขึ้นเล็กน้อย ถั่วเป็นสิ่งที่ดี.
ในวันถัดไปมอนสเตอร์โจมตี ฉัน Subjugated.it.
ในวันถัดไปพลังงานของฉันเพิ่งกลับมา.
ในวันถัดไปฉันล้างร่างกายและเสื้อผ้าของฉันในแม่น้ำ ผมรู้สึกสดชื่น.
ในวันต่อไปผมเดินออกมาจากป่าและมุ่งหน้าไปยังเมือง.

มีทางหลวงขวาหลังจากที่ผมออกจากป่า ฉันไม่ได้มีวัตถุประสงค์ใด ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพื่อให้ฉันมีเพียงแค่เดินสบาย.

สิ่งที่เกี่ยวกับเพลงยัง Saronasan เช่นกันแม้ตอนนี้ฉันเกือบจะร้องไห้ทุกครั้งที่ผมคิดว่ามัน ผมบังคับให้โน้มน้าวตัวเองว่าสองคนนี้ก็จะมีความสุข เราจะไม่พบกันอีกต่อไป .... Yuyuna, Ruruna,
แม้ว่าเราจะมีความสัมพันธ์ที่ดีดังกล่าว ฉันรู้สึกเศร้าดังนั้นเมื่อผมคิดเกี่ยวกับมัน แต่มันก็ช่วยไม่ได้เพราะพวกเขาเป็นเพื่อน Sarona ซัง ....

หน้าไปข้างหน้า แม้คนอย่างผมจะได้พบกับเพื่อนคนอื่น ๆ ต่อมา !!
ฉันแน่ใจว่า ..... บางทีอาจจะ ..... ..... !!

จะดีกว่าที่จะให้ขึ้นมองหาคนรัก .....
ฉัน didn 'T เชื่อว่ามีใครบางคนที่จะตกอยู่ในความรักกับฉันตอนนี้.

การตั้งค่าที่กันตอนนี้มีบางสิ่งบางอย่างในใจของฉัน.

เป็นเรื่องเกี่ยวกับสถานะของฉัน.
การสู้รบที่หมู่บ้านเอลฟ์ไม่ได้ทำให้ความรู้สึกใด ๆ .... ฝ่ายตรงข้ามของฉันคืออ่อนแอเกินไป ไม่ว่าผมมั่นใจกับคนธรรมดาของฉันฉันไม่สามารถโน้มน้าวตัวเองในขณะนี้ ....

อย่าบอกนะ .... มันไม่เหมือนพวกเขาจะอ่อนแอ .... แต่ผมก็แรงเกินไป ... . ไม่มี .... ไม่มีทาง .... แต่ ....

นี่เป็นครั้งแรกที่ผมสงสัยธรรมดาของฉัน.
ในเวลานั้นเมื่อมอนสเตอร์โจมตีหมู่บ้านฝูงชนที่ฉันคิดว่าพวกเขาเพียงแค่มอนสเตอร์ F-ยศ .. .. แต่บางที ... พวกเขามีค่าสูง .... นอกจากนี้ผมคิดว่าสถานะของฉันอยู่ที่ประมาณ F-อันดับผจญภัย .... แต่จะมีสิ่งดังกล่าวเป็นมอนสเตอร์ F-ตำแหน่ง .... ฉันเดิน ในขณะที่สงสัยว่าไม่รู้จบ แต่ยังคงไม่ได้มาถึงข้อสรุปใด ๆ .

[แหมดีฉันจะเห็นว่าเมื่อฉันทำบัตรกิลด์] (Wazu)

ฉันหยุดที่จะคิดอย่างลึกซึ้ง ที่ผมกล่าวว่าก่อนที่จะสามารถแก้ไขได้ด้วยบัตรกิลด์ นี้เป็นเครื่องมือวิเศษที่สามารถยืนยันสถานะของบุคคล เมื่อเห็นสถานะที่ระบุไว้ในที่กังวลของฉันจะถูกตัดสิน ผมแข็งแรงหรือเพียงแค่ธรรมดาที่ฉันจะเข้าใจในเวลานั้น มันไม่มีประโยชน์ในการกังวลเกี่ยวกับการได้ในขณะนี้.

กันแล้ว ..... ผมสงสัยว่าเป็นสถานที่แห่งนี้ ในเวลานั้นผมไม่ทราบวิธีการที่ฉันสิ้นสุดขึ้นที่ภูเขา ..... ผมสงสัยว่าเมืองที่ถนนสายนี้ถูกนำไป ..... ถ้าเป็นไปได้ผมหวังว่าจะไม่อิมพีเรียลทุน โปรดได้ทุกที่ยกเว้นสถานที่ที่ .....

ฉันเดินไปพร้อมกันในขณะที่หวังดังนั้น.
ฉันคิดว่าฉันจะถูกโจมตีโดยมอนสเตอร์และโจร แต่ก็ไม่มีใครที่เกิดขึ้นระยะทางจากป่าเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ผมเดินอยู่บนท้องถนนในขณะที่ มองหาที่รถม้าผ่านฉันและในที่สุดก็เป็นเมืองที่มีขนาดใหญ่เข้ามาในมุมมองของฉัน มันถูกล้อมรอบด้วยกำแพงสูงผมเห็นจำนวนมากของม้าลากรถม้าเรียงรายขึ้นในด้านหน้าของประตู.

Oh! เมืองที่ผมไม่ทราบ !!
ฉันถูกบันทึกไว้ ...... กับกรณีนี้สถานการณ์เลวร้ายที่สุดคือหลีกเลี่ยง.

ฉันเรียงรายขึ้นเพื่อเข้าสู่เมืองขณะที่ความรู้สึกหวนนึกไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

11 - แผลเก่า และความตระหนักในบทที่ตอนนี้ ฉันนั่งลงบนตอไม้ใกล้ป่าที่ออกมันผ่านมา 3 วันแล้ว . . . . . ตลอดเวลาที่ฉันอยู่ที่สถานที่นี้ เมื่อผมหิว ผมจะจับกระต่าย หรือเลือกพืชจากสภาพแวดล้อม ถ้าฉันต้องการไปห้องน้ำ ผมก็จะใช้ใช้พุ่มไม้ ไม่งั้นฉันได้ร้องไห้ตลอดเวลา ในขณะที่นั่งอยู่บนตอไม้นี้ผมไม่อยากทำอะไรเลย มันเจ็บปวดที่ยังมีชีวิตอยู่ฉันเหนื่อยจากร้องไห้ฉันก็เผลอหลับไปuuu ~ . . . . .ฉันอยู่ในอารมณ์เศร้าเมื่อฉันตื่นขึ้นมาในวันถัดไป ฉันมีความฝัน sarona ซานและพระเอกซามะคือ . . . . .. . . . . ฉันไม่อยากจำคิดอยู่ในหัวของฉัน ความทรงจำจากอดีต เฮ้อ . . . . . . . ฉันคิดว่าฉันลืมทุกอย่างเกี่ยวกับอาเรีย . . . . . . . แต่ sarona ซาน . . . . . . .วันนั้นอีกครั้ง ผมร้องไห้จนหลับไปเมื่อฉันตื่นขึ้นมา มันเที่ยงคืนแล้ว ผมขัดตาและขาด mindedly มองขึ้นไปบนฟ้าดวงดาวสวยจัง . . . . .ก่อนที่ผมจะรู้ว่ามัน ข้าก็กลับไปนอนในวันถัดไปผมใช้เวลาทั้งวันในภาวะที่งงงวยในวันถัดไปผมใช้เวลาทั้งวันในภาวะที่งงงวย ฉันไปที่เตียงในขณะที่ร้องไห้ในวันถัดไปผมใช้เวลาทั้งวันในภาวะที่งงงวย ดาวเป็นประกายในวันถัดไปผมใช้เวลาทั้งวันในภาวะที่งงงวยในวันถัดไป ผมยันตัวเองขึ้นเล็กน้อย บ้าดีในวันถัดไป , สัตว์ประหลาดมาทำร้าย ผม subjugated.it .ในวันถัดไป , พลังงานของฉันได้กลับมาแล้วในวันถัดไป ผมล้างร่างกายและเสื้อผ้าในแม่น้ำ ผมรู้สึกสดชื่นในวันต่อมา ผมเดินออกมาจากป่าและมุ่งหน้าไปที่เมืองมีถนน ขวาหลังจากที่ฉันออกจากป่า ผมไม่ได้มีวัตถุประสงค์ใดโดยเฉพาะ ดังนั้นผมแค่เดินไปตามสบายเรื่องอาเรีย ยัง saronasan เช่นกัน แม้แต่ตอนนี้ฉันเกือบจะร้องไห้ทุกครั้งที่คิดถึงมัน ฉันพยายามที่จะโน้มน้าวตัวเองว่าสองคนนี้จะต้องมีความสุข เราจะไม่พบกันอีก . . . . . . . yuyuna ruruna , ,ถึงแม้เราจะมีความสัมพันธ์ที่ดี ผมรู้สึกเศร้าเมื่อฉันคิดเกี่ยวกับมัน แต่มันก็ช่วยไม่ได้เพราะพวกเขาจะ sarona ซาน เพื่อน . . . . .หน้าต่อไป คนอย่างผมจะหาเพื่อนอีกนะ !ฉันแน่ใจว่า . . . . . บางที . . . . . อาจจะ . . . . . ! !มันจะดีกว่าเพื่อให้มองหาคนรัก . . . . .ผมไม่เชื่อว่ามีคนที่จะตกหลุมรักฉันในตอนนี้การตั้งค่าไว้ ตอนนี้มันมีบางอย่างในใจเกี่ยวกับสถานะของฉันการต่อสู้ที่หมู่บ้านเอลฟ์ก็ไม่เข้าท่า . . . . . . . คู่ต่อสู้ของฉันคือ อ่อนแอเกินไป ไม่ว่ายังไง ฉันก็มั่นใจกับความธรรมดาของฉัน ฉันไม่สามารถโน้มน้าวตัวเองตอนนี้ . . . . . . .อย่าบอกนะว่า . . . . . . . มันไม่เหมือนว่าพวกเขาจะอ่อนแอ . . . . . . . แต่ผมมันแรงเกินไป . . . . . . . ไม่ . . . . . . . . ไม่มีทาง . . . . . . . แต่ . . . . . . .นี่เป็นครั้งแรกที่ผมสงสัยธรรมดาของฉันในตอนนั้น เมื่อฝูงชนปีศาจโจมตีหมู่บ้าน ฉันคิดว่ามันเป็นแค่ f-rank มอนสเตอร์ . . . . . . . แต่บางที . . . . . . . พวกเขาพบ . . . . . . . นอกจากนี้ ฉันคิดว่า สถานะของฉันคือรอบ f-rank นักผจญภัย . . . . . . . แต่ มีสิ่งที่เป็น f-rank มอนสเตอร์ . . . . . . . ฉันเดินในขณะที่สงสัยที่ไม่รู้จบ แต่ยังไม่ได้มาใด ๆ สรุป[ อืม ฉันรู้ว่าเมื่อฉันทำกิลด์การ์ด ] ( wazu )ผมหยุดที่จะคิดอย่างลึกซึ้ง เช่นฉันกล่าวก่อนที่จะสามารถแก้ไขได้ ด้วย กิลด์การ์ด นี้เป็นเครื่องมือที่วิเศษซึ่งสามารถยืนยันสถานะของแต่ละบุคคล เมื่อเห็นสถานะที่ระบุว่า ความกังวลของฉันจะถูกตัดสิน ฉันแข็งแกร่ง หรือ ธรรมดา ผมเข้าใจในตอนนั้น มันใช้ไม่ได้ในกังวลเกี่ยวกับมันในตอนนี้งั้น . . . . . สงสัยว่าสถานที่นี้ ตอนนั้นฉันไม่รู้ว่าฉันสิ้นสุดขึ้นที่ภูเขา . . . . . ฉันสงสัยว่าเมืองอะไร ถนนนี้นำไปสู่ . . . . . ถ้าเป็นไปได้ ผมหวังว่าไม่ใช่เมืองหลวงของจักรพรรดิ โปรดได้ทุกที่ยกเว้นที่นี่ . . . . .ฉันเดินมาตลอดทางในขณะที่หวังเช่นนั้นฉันคิดว่าฉันอาจจะถูกโจมตีโดยมอนสเตอร์และโจร แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ระยะทางจากป่าเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ผมเดินบนถนนในขณะที่มองหลังม้าผ่านฉันไป และสุดท้ายเป็นเมืองขนาดใหญ่เข้ามาในมุมมองของฉัน มันถูกล้อมรอบด้วยกำแพงสูง ผมเห็นมามากจากหลังม้าเรียงรายขึ้นในด้านหน้าของประตูโอ้ ! เมืองที่เราไม่รู้ !ช่วยผมไว้ . . . . . . . ด้วยสถานการณ์กรณีที่เลวร้ายที่สุดคือหลีกเลี่ยงผมเข้าแถวเพื่อเข้าเมือง ขณะที่ความรู้สึก relived .