On the table sat a handkerchief, a

On the table sat a handkerchief, a book, and a knife. Zezolla picked them up one at a time, slowly comprehending what it all meant. When she turned around she had tears in her eyes. “Oh Madrina, can I really?”

The old woman sat on her three-legged stool. The basement was dark except for one candle. Somewhere in the dark there was a hissing sound, and unseen things scurried around both women’s feet, but neither minded. “It's a fool idea and I'll live to regret it, but I did promise,” said Madrina. “You know the rules, though: only until the first stroke of midnight. After that there'll be hell to pay.”

Zezolla nodded, practically jumping up and down. She picked up the knife. It was a little paring knife from right out of the drawer in the kitchen. Madrina said only idiots insisted on special tools for magic. Anything with an edge works just as well. “You remember how?” Madrina said. Zezolla nodded again. She pricked her wrist and let the blood dribble onto the book's last blank page. Then she used the knife's point like a pen, scribbling bloody words as best she could, careful not to tear the paper. When she finished she tied the handkerchief around her arm and let the blood soak into it too.

When she turned around her clothes had changed into a dazzling gown, and her hair was coiled up on her head, and delicate, glass-blue shoes sat on her dainty feet. She giggled and practiced a few steps in them. Seeing Madrina's expression she stuck out her lower lip. “Now Madrina, don't be disapproving. Please?”

The old woman sighed and patted the girl on the shoulder. “Don't mind your Madrina. It's my job to worry about you Just go and have fun. Make it worth it.”

Zezolla’s eyes gleamed. “I will.”

A car waited for her outside. In the shadows, something hissed.

***

Raj needed another drink. He'd just finished his last one. He was halfway back to the bar when Joseph pulled him aside. “Slow down before you embarrass yourself.”

“I'm already embarrassed,” Raj said.

He wiped his sweaty face with the sleeve of his tux. The interior of the Opera House was hot from too many bodies crammed too close together. Everywhere he looked there were gray-haired men in tuxedos, middle-aged women in spangled dresses, and young people in waiter's uniforms. The lights throbbed and the room spun and his stomach twisted. Joseph frowned. “You’re a mess.”

Raj let Joseph push him out onto the balcony. The night air felt good. He gripped the handrail and sucked in oxygen. The sound of the party became a dull drone when the door closed behind him. Joseph brushed lint and dandruff off Raj’s shoulders. “Your mother would kill us stone dead if she saw you like this. How many have you had?”

“It's not the drinks, it's the party. I get nauseous around crowds.”

“Stand up straight,” Joseph said, fixing Raj's tie. Raj tugged it back out of shape again a moment later and then regretted it. Of all his mother's PA's he disliked Joseph the least and he shouldn't go out of his way to make the man's job any harder. If Joseph's disapproving looks just didn't remind Raj so much of his mother's own...

“There, you look almost respectable,” Joseph said. “I'm going to give you five minutes out here and then you're going to come back in and do your job: smile, shake hands, and collect checks. Think about the season.”

“No one in there cares about the season.”

“I care and you care, so that's two. This will all be worth it when you see it on the stage.” Joseph patted him on the shoulder in an almost fatherly way and left. Raj drooped over the railing again. He could feel a migraine coming on. It wasn't here yet, but as soon as he went back through those doors...

More people were coming. He saw cars stretched around the block and a line of cummerbunds and sequins out the door beneath him. He took so many deep breaths that his lungs ached. Smile, shake hands, collect checks, he told himself. He went back inside. The party swallowed him.

Rather than go back to the bar like he wanted he headed to the main stairwell. I'll greet the new arrivals as they come in, he thought. It'll seem gracious but I won't have to talk to anyone for very long. He parked himself underneath the banner of Kochetkova in her “Cinderella” costume and conjured the best smile he could. He probably looked like a jack-o-lantern but no one seemed to mind. He hailed most of the guests by name and exchanged a few words with each. Most stopped to make small talk about his mother's company or about the ballet (he responded to both with the same polite noises) and then moved on.

But the line was never-ending. His hand was soon damp from shaking so many others and his elbow grew sore from the pumping motion. How long had he been here? Surely it was almost time to leave? Surely Mother would show up soon and he could—

“Oh my, you look nice. Would you like to dance?”

Raj blinked. It took a second for the meaning of the question to register and another for him to figure out who said it. She was a very young woman, probably only college-age, and on the short side. Her gown was satiny and fine, and she seemed to float as she walked in little glass-blue slippers. She wore a strangely colored handkerchief tied around one arm.

“Um, hello,” Raj said, with some difficulty. “Have we met?”

“Never once. I'm Zezolla. Would you like to dance?” she said again.

“I don't really know...” People were walking by and a few looked as if they wanted to talk to him, but he ignored them. He couldn't take his eyes off the strange woman “Would you like a drink?” he found himself saying.

“That sounds fun,” she said, and without warning she slipped her tiny hand into his and pulled him to the bar. The crowd parted around them. The feeling of her delicate fingers made Raj's heart leap. Soon they were looking at each other over the rims of fizzy champagne glasses. The crowd meant they had to stand very close together. “The bubbles tickle,” Zezolla said, sounding surprised. There was a little edge to her voice that suggested that the drink went straight to her head. Her cheeks even flushed.

“I don't think I've ever seen you at one of these things before,” Raj said, wishing he could think of something more interesting to open with.

“I've never been. In fact, this is my very first party ever. I'm not usually allowed.”

Raj frowned for a second. What did that mean? She was obviously too old for strict parents. But that thought reminded him why he was here, and a dark cloud dimmed his mood. “I'm at these things constantly. My mother is on the ballet's artistic board. My stepmother, technically. That means she does a lot of fundraising, and I usually help.”

“That's very sweet,” Zezolla said. Raj wanted to say that, in fact, it was anything but sweet, that it was close to emotional blackmail and that one of these days it was going to push him right off the deep end, assuming he wasn’t in the deepest end already.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บนโต๊ะที่นั่งเป็นผ้าเช็ดหน้า หนังสือ และมีด Zezolla หูพวกเขาครั้ง ช้า comprehending ทุกความหมาย เมื่อเธอหันไปรอบๆ เธอมีน้ำตาในดวงตาของเธอ "โอ้ Madrina สามารถฉันจริง ๆ ? "

หญิงชรานั่งบนเก้าอี้เธอสามขา ชั้นใต้ดินเป็นสีเข้มยกเว้นเทียนหนึ่ง อยู่ในมืด มีฟู่ และสิ่ง unseen scurried รอบเท้าของหญิงทั้งสอง แต่ไม่ดี "เป็นความคิดที่โง่ และผมจะอยู่เพื่อเสียใจมัน แต่ฉันไม่ได้ สัญญา กล่าวว่า Madrina "คุณรู้กฎ ว่า: จนถึงขีดแรกของเที่ยงคืน หลังจากนั้น จะมีนรกจะจ่าย"

Zezolla พยักหน้า จริงกระโดดขึ้นและลง เธอหูมีด มีด paring น้อยจากออกจากลิ้นชักในครัวได้ Madrina กล่าวว่า ปัญญาเท่านั้นที่ยืนยันในเครื่องมือพิเศษสำหรับมายากล กับขอบงานดีเช่นกัน "คุณจำได้อย่างไร? " Madrina กล่าวว่า Zezolla พยักหน้าอีก เธอ pricked ข้อมือของเธอ และปล่อยให้เลือดที่รินลงในหน้าว่างสุดท้ายของหนังสือ แล้ว เธอใช้ของมีดจุดเช่นปากกา scribbling คำเลือดอย่างดีเธอไม่ ระวังไม่ให้ฉีกกระดาษ เมื่อเธอเสร็จ เธอผูกผ้าเช็ดหน้าที่รอบแขนของเธอ และให้เลือดแช่มาเกินไป

เมื่อเธอเปิดรอบเสื้อผ้าของเธอก็เปลี่ยนเป็นชุดนี่ และผมของเธอถูกม้วนขึ้นบนศีรษะของเธอ และละเอียด อ่อน แก้วสีฟ้ารองเท้านั่งบนเท้าของเธออร่อย เธอกระดี๊กระด๊าไป และขั้นตอนในการฝึกฝน เธอเห็น Madrina ของนิพจน์แพลมออกมาลิล่างของเธอ "ตอนนี้ Madrina อย่าเรา โปรด"

หญิงชราถอนหายใจ และ patted สาวบนไหล่ "ไม่ทราบ Madrina ของคุณ เรื่องงานของฉันต้องกังวลคุณแค่ไป และสนุก ทำให้คุ้มค่า"

ตาของ Zezolla gleamed "ฉันจะ"

รอรถนอกของเธอ ในเงา สิ่ง hissed.

***

ราชจำเป็นเครื่องดื่ม เขามีเพียงเสร็จสิ้นวันสุดท้ายของเขา เขาอยู่ตรงกลางไปแถบเมื่อโจเซฟดึงเขาไว้ "ช้าก่อนคุณผู้ใหญ่ด้วยตัวเอง"

"ฉันแล้วอาย ราชกล่าวว่า

เขาเช็ดหน้ากับแขนของเขาทักซ์ sweaty ภายในของโอเปร่าเฮ้าส์ร้อนจากร่างกายมากเกินไปรับใกล้กันเกินไป ทุกที่เขาดูมีผู้ชายสีเทา haired ใน tuxedos หญิงวัยกลางคนในชุดงเกิ้ล และคนหนุ่มสาวในเครื่องแบบของพนักงานเสิร์ฟ ไฟ throbbed และห้องปั่น และบิดท้องของเขา โจเซฟ frowned "คุณระเบียบ"

ราชให้โจเซฟที่ผลักดันเขาออกไปยังระเบียง อากาศกลางคืนรู้สึกดี เขา gripped ราว และดูดออกซิเจน เสียงของพรรคกลายเป็น เสียงพึมพำที่น่าเบื่อเมื่อประตูปิดด้านหลัง โจเซฟขัดเงาผ้าสำลีและรังแคออกจากไหล่ของราช "แม่จะฆ่าเราตายหินถ้าเธอเห็นคุณเช่นนี้ จำนวนคุณมีหรือ"

"เป็นเครื่องดื่มไม่ ก็เป็นฝ่าย ผมได้ nauseous รอบฝูงชน"

"ยืนตรง กล่าวว่า โจเซฟ แก้ไขผูกของราช ราช tugged กลับออกจากร่างอีกครู่ต่อมาแล้ว regretted ของทั้งหมดของแม่ PA ของเขา disliked โจเซฟที่น้อยที่สุดและเขาไม่ควรไปจากเขาทำงานของคนได้ยากขึ้น โจเซฟกล่าวว่า ถ้า ดูเราโจเซฟเพียงไม่เตือนราชมากของแม่ของเขาเอง...

"มี คุณดูเกือบเกียรติ" "ฉันจะให้ที่นี่ 5 นาที และจากนั้น คุณจะกลับมา และทำงานของคุณ: ยิ้ม จับมือ และเก็บรวบรวมตรวจสอบ คิดเกี่ยวกับฤดูกาล"

"ไม่มีใครในมีใส่ใจเกี่ยวกับฤดูกาล"

"ฉันดูแล และคุณ ดูแล เพื่อให้เป็นสอง นี้ทั้งหมดจะคุ้มเมื่อดูบนเวที" โจเซฟ patted เขาบนไหล่ในลักษณะเกือบ fatherly และซ้าย ราช drooped ผ่านความคับแค้นใจที่อีกด้วย เขาอาจรู้สึกว่าไมเกรนมาบน มันไม่ได้นี่ยัง แต่เร็ว ๆ นี้กับเขาก็ผ่านประตูเหล่านั้น..

มาคน เขาเห็นรถยืดบล็อคและสายของ cummerbunds และเลื่อมออกประตูใต้เขา เขาได้หายใจลึกมากที่ปอดของเขา ached รอยยิ้ม จับมือ เก็บเช็ค เขาบอกตัวเอง เขาก็กลับภายใน ฝ่ายกลืนกินเขา

Rather กว่ากลับไปแถบเหมือนเขาต้องเขามุ่งหน้าไป stairwell หลัก ผมจะทักทายผู้มาใหม่มาใน เขาคิดว่า มันจะดูเหมือนสุภาพ แต่ฉันจะไม่มีการพูดคุยกับใครนาน ๆ เขาจอดเองภายใต้แบนเนอร์ของ Kochetkova ในเครื่องแต่งกายของเธอ "ซินเดอเรลลา" และได้วิงวอนเขาอาจยิ้มสุด เขาอาจจะดูเหมือนแจ็ค-o-โคม แต่ไม่ประจักษ์ใจ เขาคำยกย่องที่สุดอันตามชื่อ และแลกกี่คำด้วย หยุดสุดต้องเล็กพูดคุย เกี่ยวกับบริษัทแม่ หรือ เกี่ยวกับบัลเลต์ (เขาตอบด้วยเสียงสุภาพเหมือนกัน) จากนั้นจึง ย้ายใน

แต่บรรทัดผืนนั้น มือเร็วชื้นจากสั่นมากอื่น ๆ และข้อศอกของเขาเติบโตเจ็บจากการเคลื่อนไหวที่สูบ ระยะเขาได้ที่นี่หรือไม่ แน่นอน มันเป็นเวลาเกือบจะปล่อย แน่นอนแม่จะแสดงขึ้นทันที และก็ตัว

"โอ้ ฉัน คุณดูดี คุณต้องการเต้นรำหรือไม่"

ราชคันนั้นกะพริบ มันเอาสองสำหรับความหมายของคำถามการลงทะเบียนและอื่นสำหรับเขาที่จะคิดออกที่กล่าว เธอเป็นหญิงสาวมาก คงเฉพาะวิทยาลัยอายุ และด้านสั้น ชุดของเธอคือ satiny และดี และเธอดูเหมือนจะลอยเป็นเธอเดินในรองเท้าแตะสีน้ำเงินแก้วน้อย เธอสวมผ้าเช็ดหน้าแพงกว่าสีผูกรอบแขนข้างหนึ่ง

"อุ่ม สวัสดี ราชกล่าวว่า มีปัญหาบางอย่าง "มีเราได้หรือไม่"

"เคย ฉัน Zezolla จะชอบเต้น "เธอบอกว่า อีก

"ฉันไม่ทราบจริง ๆ..." คนเดินตาม และไม่มองว่าพวกเขาต้องการพูดคุยกับเขา แต่เขาถูกละเว้น เขาไม่ใช้ตาปิดผู้หญิงแปลก "คุณต้องการเครื่องดื่ม"เขาพบว่า ตัวเอง

"ว่าเสียงสนุก เธอกล่าวว่า และเตือนเธอเล็ดรอดมือเล็ก ๆ ของเธอเป็นของเขา และดึงเขาลงในแถบนั้น ศึกษาธิการฝูงชนล้อมรอบ ความรู้สึกของนิ้วมือที่ละเอียดอ่อนของเธอทำหัวใจของราชเผ่น เร็ว ๆ นี้ พวกเขากำลังมองกันมากกว่าขอบล้อของแก้วเป็นฟองแชมเปญ ฝูงชนหมายถึง พวกเขาต้องยืนใกล้ชิดกันมาก "ฟองจี้"Zezolla กล่าวว่า หูประหลาดใจ มีขอบเพียงเล็กน้อยกับเสียงของเธอที่แนะนำว่า เครื่องดื่มไปตรงศีรษะของเธอ แก้มของเธอแม้แต่ล้าง

"อย่าคิดว่า ฉันเคยเห็นคุณที่สิ่งเหล่านี้ก่อน ราชกล่าวว่า ปรารถนาเขาอาจคิดว่า สิ่งที่น่าสนใจมากขึ้นในการเปิด

"ผมไม่เคย ในความเป็นจริง นี้เป็นพรรคแรกของฉันเคย ผมก็มักจะไม่ได้"

ราช frowned แป๊บ ได้ที่หมายถึงอะไร เธอชัดเก่าเกินไปสำหรับผู้ปกครองที่เข้มงวดขึ้น แต่ที่คิดนึกถึงเขาทำไมเขาได้ที่นี่ และอารมณ์ของเขาพร่ามัวเมฆดำ "ผมที่สิ่งเหล่านี้ตลอดเวลา แม่ของฉันเป็นบนกระดานศิลปะของบัลเลต์ แม่เลี้ยงของฉัน เทคนิคการ ว่า เธอไม่มากระดมทุน และมักจะช่วยให้"

"ที่หวานมาก, " Zezolla กล่าวว่า ราชอยากบอกว่า ในความเป็นจริง มันเป็น anything but หวาน ที่ถูกขู่กรรโชกอารมณ์และที่หนึ่งของวันนี้มันกำลังจะผลักดันเขาขวาปิดท้ายลึก สมมติว่า เขาไม่ได้ในท้ายสุดแล้ว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บนโต๊ะนั่ง ผ้าเช็ดหน้า หนังสือ และมีด zezolla เก็บพวกเขาทีละคน ค่อยๆ ทำความเข้าใจอะไรมันทั้งหมดหมายถึง เมื่อเธอหันกลับไป เธอน้ำตาคลอ . . . . " โอ้ madrina ฉันจริงๆ เหรอ ? "

หญิงชรานั่งอยู่บนของเธอสามขาแป้น ชั้นใต้ดินมืดยกเว้นหนึ่งเทียน อยู่ในที่มืด มีหอนเสียงสงสัยเรื่องมุดรอบผู้หญิงทั้งเท้า แต่ทั้งใจ " มันหลอกว่าผมจะต้องเสียใจ แต่ผมสัญญา กล่าวว่า madrina . " คุณรู้กฎ แม้ว่าจังหวะแรกจนถึงเที่ยงคืน หลังจากนั้นก็จะต้องชดใช้ "

zezolla พยักหน้าแทบจะกระโดดขึ้นและลง เธอหยิบมีดมันเป็นเพียงเล็กน้อยมีดปอกผลไม้จากขวาออกจากลิ้นชักในครัว madrina ว่าโง่ว่าเครื่องมือพิเศษสำหรับมายากล อะไรกับขอบใช้งานได้เป็นอย่างดี " คุณจำได้ไหม ? " madrina กล่าว zezolla พยักหน้าอีกครั้ง เธอแทงข้อมือให้เลือดซิบลงในหนังสือหน้าสุดท้ายที่ว่างเปล่า แล้วเธอใช้มีดจุดเหมือนปากกาเขียนเป็นคำที่ดีที่สุดเลือดเธอจะระวังไม่ให้ฉีกกระดาษ เมื่อเธอพูดเสร็จเธอผูกผ้าเช็ดหน้ารอบแขนของเธอและปล่อยให้เลือดแช่ลงไปด้วย

เมื่อเธอหันไปรอบ ๆ เสื้อผ้าของเธอก็เปลี่ยนเป็นชุดพราวและผมของเธอถูกม้วนขึ้นในหัวของเธอ และละเอียดอ่อน แก้วรองเท้าสีฟ้านั่งอยู่บนเท้าอันบอบบางของเธอ เธอหัวเราะคิกคัก และท่าไม่กี่ขั้นตอนในการเห็น madrina สีหน้าเธอติดริมฝีปากล่างของเธอ " ตอนนี้ madrina ไม่ต้องไม่เห็นด้วย . ได้โปรด "

ยัยถอนหายใจและลูบหัวหญิงสาวอยู่บนไหล่ " ไม่รังเกียจ madrina ของคุณ มันเป็นงานของฉันที่จะกังวลเกี่ยวกับคุณเพียงแค่ไปและมีความสนุกสนาน ให้มันคุ้มค่า . "

zezolla มองแสงสว่าง " ผมจะ "

รถรอเธออยู่ข้างนอก ในเงาบางอย่าง hissed .

* * *

ราชต้องการอีกแก้วเขาเพิ่งเสร็จครั้งสุดท้ายของเขา เขาอยู่ระหว่างทางกลับไปที่บาร์เมื่อโจเซฟ ดึงเขาไว้ " ใจเย็นๆก่อนนะ ตัวเอง . . . "

" ฉันอายแล้ว " ราชากล่าว

เขาเช็ดใบหน้าชุ่มเหงื่อของเขากับเสื้อสูทของเขา การตกแต่งภายในของโอเปร่าเฮาส์เป็นร้อนจากร่างกายมากเกินไปหนาตาชิดกันเกินไป ทุกที่ที่เขาดู มีขนสีเทา ผู้ชายทักซิโด้หญิงวัยกลางคนในชุดแพรวพราว และคนหนุ่มสาวที่บริกรในชุดเครื่องแบบ ไฟเต้นและห้องปั่นและท้องของเขาบิด โจเซฟ ขมวดคิ้วเข้าหากัน . " คุณระเบียบ "

ราจให้โจเซฟผลักเขาออกไป ที่ระเบียง อากาศตอนกลางคืนก็รู้สึกดี เขากำราวบันไดและดูดในออกซิเจน เสียงของพรรคเป็นจุดทึบเมื่อประตูปิดตามหลังเขาโจเซฟ แปรงผ้าสำลีและรังแคออกจากราจไหล่ " แม่จะฆ่าเราทิ้งหินตาย ถ้าเธอเห็นคุณแบบนี้ คุณมีมาแล้วกี่คน ? "

" มันไม่ได้ดื่ม มันเป็นปาร์ตี้ ฉันได้รับการคลื่นไส้รอบฝูงชน . "

" ยืนตรง " โจเซฟกล่าวว่า การแก้ไขของราจ เนคไท ราจ tugged กลับออกจากร่าง อีกครู่ต่อมาแล้วเสียดายของแม่ของเขา ปา เขาไม่ชอบ โจเซฟ อย่างน้อยเขาควรออกไปจากทางของเขาเพื่อให้งานของผู้ใดอีก ถ้าโจเซฟไม่เห็นด้วย แค่หน้าตาไม่เตือนราจมากของแม่ของเขาเอง . . . . . . .

" มีคุณดูน่านับถือเกือบ , " โจเซฟกล่าวว่า " ผมจะให้คุณห้านาทีที่นี่ จากนั้นคุณจะต้องกลับมาทำงานของคุณ : ยิ้ม จับมือและเก็บเช็ค คิดถึงฤดูกาล "

" หนึ่งในนั้นสนใจฤดูกาล "

" ฉันแคร์และดูแลคุณ นั่นคือสอง ทั้งหมดนี้จะคุ้มค่าเมื่อคุณเห็นมันบนเวที " โจเซฟ ลูบหัวเขา บนไหล่ในลักษณะเกือบจะเหมือนพ่อ และจากไป ราจ drooped ข้ามรั้วอีก เขาอาจรู้สึกว่าไมเกรนกำลังจะมา ไม่ใช่ที่นี่ แต่ทันทีที่เขากลับมาผ่านประตูนั้น. . . . . . .

มากกว่าคนมา เขาเห็นรถยืดรอบบล็อก และเส้นแถบผ้าคาดเอวของผู้ชายและเลื่อมออกประตูใต้เขา เขาเอาลมหายใจลึกมากที่ปอดของเขาเจ็บปวด ยิ้ม จับมือ เก็บเช็ค เค้าบอกเอง เขาไปข้างใน พรรคกลืนเขา

แทนที่จะกลับไปที่บาร์อย่างที่เขาต้องการ เขามุ่งหน้าไปที่บันไดใหญ่ฉันจะทักทายผู้มาใหม่ที่พวกเขาเข้ามา เขาคิด มันก็จะดูสุภาพแต่ไม่ต้องพูดกับใครเป็นเวลานานๆ เขาจอดรถตัวเองภายใต้แบนเนอร์ของ kochetkova ในเธอ " ซินเดอเรลล่า " เครื่องแต่งกายและเสกที่ดีที่สุดยิ้ม เขาสามารถ เขาอาจจะมองเหมือนแจ็ค แต่ดูเหมือนจะไม่มีใครสนใจ เขาเรียก แขกส่วนใหญ่ โดยชื่อและคุยกันไม่กี่คำ กับ แต่ละส่วนใหญ่หยุดเพื่อถามสารทุกข์สุขดิบของแม่ของเขา บริษัท หรือที่เกี่ยวกับบัลเล่ต์ ( เขาตอบแบบสุภาพทั้งเสียง ) แล้วย้ายที่

แต่บรรทัดที่ไม่มีที่สิ้นสุด มือของเขาก็สั่น แล้วคนอื่นหลายๆชื้นๆ และเจ็บข้อศอกของเขาเติบโตจากการเคลื่อนไหว นานแค่ไหนที่เขาได้ที่นี่ แน่นอนมันเกือบถึงเวลาที่จะไป แน่นอน แม่จะมาเร็ว ๆนี้และเขาได้ -

" โอ้ คุณดูดี อยากเต้นรำมั้ย ? "

ราจกระพริบตา มันใช้เวลาสองความหมายของคำถามในการลงทะเบียนและท่านอื่นจะหาว่า ใครพูด เธอเป็นหญิงสาวมาก อาจจะแค่อายุวิทยาลัย และด้านสั้น ชุดแต่งงานของเธอเป็นผ้าแพร และดี และดูเหมือนเธอจะลอย ขณะที่เธอเดินเข้ามาในรองเท้าแก้วสีฟ้าเธอใส่สีแปลกๆผ้าเช็ดหน้ามัดรอบแขนข้างเดียว

" เอ่อ . . สวัสดีครับ " ราช กล่าวว่า ด้วยปัญหาบางอย่าง " เราเคยเจอกันเหรอ "

" ไม่เคยสักครั้ง ผม zezolla . อยากเต้นรำมั้ย ? " เธอกล่าวอีกครั้ง

" ฉันไม่รู้จริงๆ . . . . . . . " คนผ่านมาไม่กี่ดูเหมือนถ้าพวกเขาต้องการที่จะพูดคุยกับเขา แต่เขาไม่สนใจมัน เขาไม่สามารถละสายตาจากผู้หญิงแปลก " คุณอยากดื่มไหม ?" เขาพบว่าตัวเองพูด

" น่าสนุกดีนะ " เธอพูด และโดยไม่มีการเตือน เธอลื่นมือเล็กๆ ของเธอลงเขาและดึงเขาไปที่บาร์ ฝูงชนจากรอบ ๆพวกเขา ความรู้สึกที่นิ้วของเธอที่ละเอียดอ่อนทำให้เผ่นหัวใจของราจ เร็ว ๆนี้พวกเขามองที่แต่ละอื่น ๆผ่านขอบของแก้วแชมเปญเป็นฟอง . ฝูงชน หมายความว่าพวกเขาต้องยืนชิดกันมาก . " ฟองจี้" zezolla กล่าวเสียงแปลกใจ มีขอบเล็กน้อยกับเสียงของเธอที่ชี้ให้เห็นว่าดื่มไปที่หัวของเธอ แก้มของเธอถึงกับหน้าแดง

" ผมไม่คิดว่า ผมเคยเห็นคุณที่ของพวกนี้ก่อน " ราชพูด หวังว่าเขาจะคิดว่าสิ่งที่น่าสนใจมากขึ้นเพื่อเปิดกับ

" ผมไม่เคยไป ในความเป็นจริงนี้เป็นปาร์ตี้ครั้งแรกของฉันที่เคย ฉันมักจะไม่อนุญาตให้

"ราจขมวดคิ้วเข้าหากันเป็นครั้งที่สอง นั่นหมายความว่าอะไร เธอมันเก่าเกินไปสำหรับพ่อแม่ที่เข้มงวด แต่ที่คิดเตือนเขา ทำไมเขาถึงมาที่นี่ และเป็นเมฆมืดสลัวอารมณ์ของเขา " ผมในเรื่องเหล่านี้อยู่ตลอดเวลา แม่ของฉันอยู่ในคณะกรรมการศิลปะของบัลเล่ต์ แม่เลี้ยงของฉัน , เทคนิค นั่นหมายความว่าเธอไม่มากของการระดมทุน และฉันมักจะช่วย "

" น่ารักจัง " zezolla กล่าวราจ อยากจะบอกว่า ความจริงแล้ว มันคือ อะไร แต่หวานว่ามันใกล้จะแบล๊คเมล์ ทางอารมณ์ และว่า สักวันมันต้องผลักเขาออกไปมากแล้ว สมมติว่าเขาไม่ได้อยู่ในส่วนท้ายที่ลึกที่สุดแล้ว