“Damn you, Meng Hao,” said Lu Song,

“Damn you, Meng Hao,” said Lu Song, lowering his head, his face twisted with rage. “I will never forget this, you shameless bastard!” He ground his teeth when he recalled Meng Hao’s bashful expression, and it looked as if his eyes might erupt with flames. He had never met anyone so impudent in his entire life. The spear was obviously a fake. His face filled with pain when he thought of how much he had paid for it. When he thought about the lost chance to enter the Inner Sect, he was so angry that he almost spat up blood.

“Shameless! Despicable!” said Qian Shuihen, thinking about his precious items. He picked up the iron spear. “Meng Hao, you are a complete scoundrel!” As he thought about the failure of the Inner Sect promotion, he really seemed about to go crazy. And then he thought about all the medicinal pills and magical items, and his hatred for Meng Hao ascended to skies.

The two of them looked at each other, sharing a look of pain.

“We will place this spear up inside the Sect to remind us that we must kill Meng Hao!”

Fierce killing intent filled their eyes, and yet, the trial by fire was over, and they were required to return to the Sect. Their rancor and murderous thoughts could only be concealed in their hearts, never to be erased.

Meanwhile, Meng Hao was both scared witless and also felt that he was being accused wrongly. Sighing, he increased his speed, running as fast as he could for seven days straight. Eventually he found an Immortal’s cave in the deep mountains. Exhausted, he sat down cross-legged and began to meditate and do breathing exercises.

“Was it worth it…?” he sighed to himself. He was tired from the days of running, but had simply been too frightened of being caught. Now, he was on his last legs.

Two days later at dawn, he opened his eyes and began running again. For half a month, he didn’t dare to let anyone see him. Finally, deep in the remote mountains, when he felt it was safe, he used a flying sword to carve out a cave, then sealed himself inside to meditate.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ประณามคุณเม้งเฮา" Lu เพลงกล่าวว่าการลดหัวของเขาใบหน้าของเขาบิดด้วยความโกรธ "ฉันจะไม่ลืมนี้คุณไอ้ไร้ยางอาย!" เขาพื้นดินฟันของเขาเมื่อเขาจำได้ว่าการแสดงออกขี้อายเม้ง Hao และมันดูราวกับว่าดวงตาของเขาอาจจะปะทุกับเปลวไฟ เขาไม่เคยเจอใครทะลึ่งดังนั้นในตลอดชีวิตของเขา หอกเห็นได้ชัดว่าเป็นของปลอม ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวดเมื่อเขาคิดว่าเขาได้จ่ายเงินสำหรับมัน เมื่อเขาคิดเกี่ยวกับการสูญเสียโอกาสที่จะเข้าสู่ด้านในนิกายเขาก็โกรธมากที่เขาเกือบจะถ่มน้ำลายเลือด. "หน้าด้าน! น่ารังเกียจ! "เควน Shuihen กล่าวว่าคิดเกี่ยวกับรายการที่มีค่าของเขา เขาหยิบขึ้นมาหอกเหล็ก "เม้งเฮาคุณเป็นคนเลวที่สมบูรณ์!" ในขณะที่เขาคิดเกี่ยวกับความล้มเหลวของโปรโมชั่นด้านในนิกายเขาจริงๆดูเหมือนจะไปบ้า และแล้วเขาก็คิดว่าทั้งหมดที่เกี่ยวกับยาสมุนไพรและรายการที่มีมนต์ขลังและความเกลียดชังของเขาสำหรับเม้งเฮาเสด็จขึ้นสู่ท้องฟ้า. พวกเขาทั้งสองมองหน้ากันแบ่งปันรูปลักษณ์ของความเจ็บปวด. "เราจะวางหอกนี้ขึ้นภายในนิกายเพื่อเตือน เราว่าเราจะต้องฆ่าเม้งเฮา! " เจตนาฆ่า Fierce ที่เต็มไปด้วยสายตาของพวกเขาและยังทดลองโดยไฟได้มากกว่าและพวกเขาก็จำเป็นต้องกลับไปที่นิกาย ความเคียดแค้นและการฆาตกรรมของพวกเขาอาจจะคิดปกปิดเฉพาะในหัวใจของพวกเขาไม่เคยที่จะลบ. ในขณะเดียวกันเม้งเฮาเป็นทั้งกลัวปัญญาและยังรู้สึกว่าเขาถูกกล่าวหาอย่างผิด ถอนหายใจเขาเพิ่มขึ้นความเร็วของเขาทำงานให้เร็วที่สุดเท่าที่เขาสามารถทำได้เป็นเวลาเจ็ดวันตรง ในที่สุดเขาก็พบถ้ำของอมตะในภูเขาลึก หมดเขานั่งลงไขว่ห้างและเริ่มที่จะนั่งสมาธิและทำแบบฝึกหัดการหายใจ. "มันคุ้มค่าที่จะ ... ?" เขาถอนหายใจกับตัวเอง เขาเหนื่อยจากวันของการทำงาน แต่ได้รับเพียงแค่กลัวเกินกว่าจะถูกจับ ตอนนี้เขาอยู่ในขาสุดท้ายของเขา. สองวันต่อมาในยามเช้าเขาเปิดตาของเขาและเริ่มทำงานอีกครั้ง สำหรับครึ่งเดือนเขาไม่กล้าที่จะให้ใครเห็นเขา สุดท้ายลึกลงไปในภูเขาระยะไกลเมื่อเขารู้สึกว่ามันเป็นความปลอดภัยเขาใช้ดาบที่บินไปยังถ้ำแกะสลักออกแล้วปิดผนึกตัวเองภายในที่จะนั่งสมาธิ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ไอ้บ้า เมิ่งฮ่าว " กล่าว Lu เพลงลดศีรษะของเขา ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวด้วยความโกรธ " ผมจะไม่ลืมเรื่องนี้ ไอ้หน้าด้าน " เขากัดฟันเมื่อเขาเรียกว่า เหม็ง เฮาอาย การแสดงออก และดูเหมือนว่าสายตาของเขาอาจปะทุกับเปลวไฟ เขาไม่เคยเจอใครหยาบคายในชีวิตของเขา หอกก็เห็นได้ชัดว่าปลอม ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวดเมื่อเขาคิดว่าเขาได้จ่ายเงินสำหรับมัน เมื่อเขาคิดถึงเสียโอกาสที่จะระบุพรรคภายใน เขาจึงโกรธที่เขาเกือบจะเหยียบเลือด" หน้าด้าน ! น่ารังเกียจ ! " เฉียน shuihen คิดเกี่ยวกับรายการที่มีค่าของเขา เขาหยิบหอกเหล็ก " เมิงเฮา คุณเป็นคนชั่วที่สมบูรณ์ ! " อย่างที่เขาคิดเกี่ยวกับความล้มเหลวของการส่งเสริมลัทธิด้านใน ดูท่าเขาจะเป็นบ้า เขาคิดว่าเรื่องทั้งหมด และรายการยาที่วิเศษ และความเกลียดชังของเขาสำหรับเมิ่งเฮ่าขึ้นไปบนฟ้า .สองของพวกเขามองที่แต่ละอื่น ๆ ร่วมกัน ในลักษณะของความเจ็บปวด" เราจะวางหอกนี้ขึ้นภายในพรรค เพื่อเตือนเราว่าเราจะต้องฆ่า เมิ่งฮ่าว ! "เจตนาฆ่าอย่างเต็มตา และยัง พิจารณา โดยไฟได้เหนือกว่า และพวกเขาต้องกลับไปยังลัทธิ ความขมขื่น และความคิดของฆาตกรอาจจะถูกซ่อนอยู่ในจิตใจของเขา ไม่ต้องลบขณะเดียวกัน เมิ่งฮ่าว ทั้งกลัวโง่ และก็รู้สึกว่าเขาเป็นคนผิดนี่ ถอนหายใจ เขาเพิ่มความเร็ว วิ่งได้เร็วที่สุดเท่าที่เขาสามารถ เป็นเวลา 7 วันติดต่อกัน ในที่สุดเขาก็พบว่าเป็นอมตะถ้ำในภูเขาลึก เหนื่อย เขานั่งไขว้ขา และเริ่มนั่งสมาธิและฝึกหายใจ" คุ้มมั้ย . . . . . . . ? " เขาถอนหายใจกับตัวเอง เขาเหนื่อยจากวันวิ่งได้แต่ก็ถูกเกินไป กลัวถูกจับ ตอนนี้เขาอยู่ในขาสุดท้ายของเขาสองวันต่อมาในตอนเช้าเขาเปิดตาและเริ่มวิ่งอีกครั้ง ครึ่งเดือน เขาไม่กล้าให้ใครเห็นเขา สุดท้าย ลึกเข้าไปในภูเขา เมื่อเขารู้สึกปลอดภัย เขาใช้ดาบบินแกะออกจากถ้ำ แล้วผนึกเข้าไปในบ้านเพื่อทำสมาธิ