i began to cry a lot and retreat in

i began to cry a lot and retreat into myself rather than being social and opening up. which only furthered the problem. i felt alone,miserable,and,try as i might,i could not regain that feeling of he world being beautiful. i felt like something had crawled into my brain and flipped all the positive switches off and the negative ones n. felt hopeless,like it was more of a disease than a feeling.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันเริ่มร้องไห้มาก และพักตัวเองแทนที่ถูกเปิดขึ้น และสังคม เฉพาะที่ furthered ปัญหา ผมรู้สึกคนเดียว อนาถ และ ลองเป็นฉันอาจ ฉันไม่สามารถฟื้นที่ความรู้สึกของเขาโลกสวยงาม ผมรู้สึกเหมือนสิ่งที่ตระเวนเข้าไปในสมองของฉัน และพลิกสลับบวกทั้งหมดออก และลบคน n. รู้สึกตา เหมือนเป็นโรคมากกว่าความรู้สึกมากกว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันเริ่มที่จะร้องไห้มากและล่าถอยเข้าไปในตัวเองมากกว่าการทางสังคมและเปิดขึ้น ซึ่งเลื่องลือกระฉ่อนปัญหา ฉันรู้สึกว่าอยู่คนเดียวมีความสุขและลองเป็นฉันอาจฉันไม่สามารถฟื้นความรู้สึกของเขาเป็นโลกที่สวยงามที่ ฉันรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างคลานเข้ามาในสมองของฉันและพลิกทุกสวิทช์ปิดบวกและคนที่เป็นลบ n รู้สึกสิ้นหวังเหมือนมันเป็นมากขึ้นของโรคมากกว่าความรู้สึก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันเริ่มที่จะร้องไห้และถอยกลับเข้าไปในตัวเองแทนที่จะเป็นสังคมและเปิดขึ้น ที่เท่านั้น ส่วนปัญหา ผมรู้สึกโดดเดี่ยว เศร้า และ ลองเป็นฉันอาจ ไม่สามารถฟื้นความรู้สึกของเขา โลกจะสวยงาม ฉันรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างคลานเข้าไปในสมองของฉัน และพลิกเป็นบวกทั้งหมดปิดและในด้านลบ ที่รู้สึกสิ้นหวัง เหมือนมันเป็นมากขึ้นของโรคมากกว่าความรู้สึก