With this in mind, we can explain h

With this in mind, we can explain how persons can count as the
natural facts on which at least some moral facts supervene. At the conventional-level,

persons exist and facts about them count as facts about
the natural world. At the ultimate-level, of course, persons do not exist,
but that’s irrelevant. What is relevant is that talking about persons coheres
with
common
sense
(because
we
commonly
recognize
that
persons

exists)
and
reliably
promotes
successful
practice
(because
even
the
Buddha

has to communicate his teachings with reference to persons). As a
result, goodness supervenes on facts about persons who count as natural
in the special sense that they reflect how we effectively talk about both
the world and ourselves. It might seem best to avoid talking of natural
facts and talk instead of conventional facts, but this would suggest a constructivism

and relativism not present in the Pāli Buddhist tradition.
Whatever the conventional facts about persons might be, they hold for
all persons. We all share in the human condition. We are all empty. We
all share in suffering, at least initially, and we must all strive to eliminate
suffering. In these important respects, we are all the same.
Another way to put the point is in terms of the classical doctrine
of samsāra. Instead of talking about our ultimate nature, whatever that
might be, we can talk instead about our samsāric nature, which is such
that we are all suffering in the round of death and rebirth. What’s important

to note is that, although beings that can suffer (sentient beings
like us) are not ontologically basic according to the Pāli Buddhist tradition,
they
are
morally
basic
according
to
the
Nirodha
View.


The moral primacy of persons is another important feature of the
Nirodha View because it helps us understand the often puzzlingly ways in
which the Buddha talks about parinirvāṇa in particular. According to the
early Buddhist tradition, parinirvāṇa is, at the very least, (a state?) beyond
samsāra—that
is,
beyond
the
conventional
realm
in
which
we
suffer

and with which we are conceptually familiar. This means that sentient

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ด้วย เราสามารถอธิบายได้ว่าบุคคลสามารถนับเป็นการซึ่งข้อเท็จจริงบางอย่างทางศีลธรรมต้และข้อเท็จจริงที่เป็นธรรมชาติ ในระดับทั่วไป-คนที่มีอยู่ และข้อเท็จจริงเกี่ยวกับพวกเขานับเป็นข้อเท็จจริงเกี่ยวกับธรรมชาติของโลก ในระดับสูงสุด แน่นอน คนไม่มีอยู่แต่ที่เกี่ยวข้อง สิ่งที่เกี่ยวข้องคือ ว่า พูดถึงคน coheresด้วยทั่วไปความรู้สึก(เนื่องจากเราโดยทั่วไปรู้จักที่คนมีอยู่)และน่าเชื่อถือส่งเสริมการประสบความสำเร็จปฏิบัติ(เนื่องจากแม้การพระพุทธรูปมีการสื่อสารคำสอนของพระองค์โดยอ้างอิงบุคคล) เป็นการผลการค้นหา supervenes ความดีบนข้อเท็จจริงเกี่ยวกับบุคคลที่นับเป็นธรรมชาติในความรู้สึกพิเศษที่จะสะท้อนว่า เราสนทนาทั้งสองโลกและตัวเราเอง เหมือนที่ดีที่สุดเพื่อหลีกเลี่ยงการพูดถึงธรรมชาติข้อเท็จจริงและพูดคุยแทนข้อเท็จจริงธรรมดา แต่นี้จะแนะนำเค้าโครงที่และไม่มีในศาสนาพุทธ Pāli relativismหากข้อเท็จจริงเกี่ยวกับบุคคลธรรมดาอาจจะ จะค้างไว้ทุกคน เราทุกคนใช้ร่วมกันในสภาพของมนุษย์ เราว่างเปล่าทั้งหมด เรามีส่วนในความทุกข์ทรมาน น้อยเริ่มแรก และเราต้องทั้งหมดพยายามที่จะกำจัดทุกข์ทรมาน ประการสำคัญเหล่านี้ เราทั้งหมดเหมือนกัน อีกวิธีที่จะวางจุดเป็นในแง่ของหลักคำสอนที่คลาสสิกของ samsāra แทนที่จะพูดถึงธรรมชาติของเราที่ดีที่สุด สิ่งที่อาจจะ เราสามารถพูดคุยเกี่ยวกับธรรมชาติของเรา samsāric ซึ่งเป็นดังกล่าวแทนว่า เรากำลังทั้งหมดทุกข์ทรมานในรอบของการตายและการเกิดใหม่ สิ่งสำคัญคือการหมายเหตุว่า แม้ว่าสิ่งมีชีวิตที่สามารถประสบ (ชีวิตเหมือนเรา) ไม่ ontologically พื้นฐานตามศาสนาพุทธ Pāliพวกเขามีศีลธรรมพื้นฐานตามถึงการNirodhaดูอันดับหนึ่งของคนทางศีลธรรมเป็นอีกคุณสมบัติที่สำคัญของการNirodha ดู เพราะมันช่วยให้เราเข้าใจถึงการวิธีมัก puzzlingly ในที่พระพุทธเจ้าพูดถึง parinirvāṇa โดยเฉพาะ ตามต้นพุทธประเพณี parinirvāṇa เป็น อย่างน้อย, (รัฐ) นอกเหนือจากsamsāra — ที่เป็นนอกเหนือจากการทั่วไปดินแดนในซึ่งเราต้องทนทุกข์ทรมานและที่เราคุ้นเคยทางแนวคิด หมายความว่า มีจิตใจอารมณ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ด้วยวิธีนี้ในใจเราสามารถอธิบายวิธีการบุคคลที่สามารถนับเป็น
ข้อเท็จจริงทางธรรมชาติที่อย่างน้อยบางส่วนข้อเท็จจริงศีลธรรมบังเอิญ ในระดับธรรมดาคนอยู่และข้อเท็จจริงเกี่ยวกับพวกเขานับเป็นข้อเท็จจริงเกี่ยวกับโลกธรรมชาติ ในระดับที่ดีที่สุดของหลักสูตรบุคคลที่ไม่อยู่แต่ที่ไม่เกี่ยวข้อง อะไรคือสิ่งที่เกี่ยวข้องคือการที่พูดคุยเกี่ยวกับบุคคล ในการสื่อสารคำสอนของเขามีการอ้างอิงถึงท่าน) ในฐานะที่เป็นผล supervenes ความดีในข้อเท็จจริงเกี่ยวกับบุคคลที่นับเป็นธรรมชาติในความรู้สึกพิเศษที่พวกเขาสะท้อนให้เห็นถึงวิธีการที่เราได้อย่างมีประสิทธิภาพทั้งพูดคุยเกี่ยวกับโลกและตัวเราเอง มันอาจจะดูดีที่สุดที่จะหลีกเลี่ยงการพูดคุยของธรรมชาติข้อเท็จจริงและพูดคุยแทนข้อเท็จจริงธรรมดา แต่นี้จะแนะนำ constructivism และ relativism ไม่ได้อยู่ในประเพณีอุบาลี. ไม่ว่าข้อเท็จจริงเกี่ยวกับบุคคลทั่วไปอาจจะมีพวกเขาถือสำหรับทุกคน เราแบ่งปันทั้งหมดในสภาพของมนุษย์ เราทุกคนที่ว่างเปล่า เราหุ้นทั้งหมดในความทุกข์ทรมานอย่างน้อยในขั้นต้นและเราจะต้องมุ่งมั่นที่จะขจัดความทุกข์ทรมาน ในประการที่สำคัญเหล่านี้เราทุกคนเดียวกัน. อีกวิธีหนึ่งที่จะนำประเด็นก็คือในแง่ของหลักคำสอนคลาสสิกของสังสารวัฏ แทนการพูดคุยเกี่ยวกับธรรมชาติที่ดีที่สุดของเราสิ่งที่อาจจะเราสามารถพูดคุยเกี่ยวกับธรรมชาติแทนsamsāricของเราซึ่งเป็นเช่นที่เราทุกคนที่ทุกข์ทรมานในรอบของการตายและการเกิดใหม่ สิ่งที่สำคัญที่จะต้องทราบก็คือว่าแม้จะเป็นสิ่งมีชีวิตที่สามารถประสบ (สิ่งมีชีวิตเช่นเดียวกับเรา) จะไม่พื้นฐาน ontologically ตามประเพณีPāliพุทธพวกเขามีศีลธรรมขั้นพื้นฐานตามการนิโรธดู. สังกัดคุณธรรมของบุคคลที่เป็นอีกหนึ่งคุณลักษณะที่สำคัญของนิโรธดูเพราะมันช่วยให้เราเข้าใจในวิธีที่มักจะ puzzlingly ในที่พูดคุยเกี่ยวกับพระพุทธparinirvāṇaโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ตามที่พุทธประเพณีต้นparinirvāṇaคืออย่างน้อยที่สุด (รัฐ?) เกินSamsara ที่มีเกินเดิมดินแดนในที่ที่เราต้องทนทุกข์ทรมานและการที่เรามีความคุ้นเคยแนวคิด ซึ่งหมายความว่าเกรียวกราว