When the first ruff came into fashi

When the first ruff came into fashion in the 1560’s, it was a simple accessory measuring approximately 3″ wide by 2″ deep. This was known as either the cartwheel ruff or a fan-shaped ruff. This was a common adornment of the adventurer and courtier to Elizabeth I, Sir Walter Raleigh.

As the ruff became bigger and more flamboyant, it was necessary to use a metal wire frame (gauze wings) at the back to the neck to hold it in place. Laces or strings (band strings) were attached to the opening of the ruff to secure it around the neck. It was common for an elaborate ruff to be held together with hundreds of pins. The material to create a single ruff, in later stages, amounted to as much as five metres of material. Pins were an essential part of Elizabethan clothing which in turn led to a very buoyant pin-making industry.

Cleaning the ruff was far from trivial. Being a fashion accessory it was mandatory to keep the garment in pristine condition, and this was done using vast quantities of starch. This also helped to maintain the shape of the ruff and keep it upright.

The ruff was at times used to add finesse to cuffs and sleeves of clothes.

The ruff was eventually replaced by the standing collar during the reign of James I, but it could be said it led the way for neck ware in years to come.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อสร้อยแรกที่เข้ามาเป็นแฟชั่นในปี 1560 มันเป็นอุปกรณ์ที่ง่ายวัดประมาณ 3 "กว้าง 2" ลึก นี้เป็นที่รู้จักเป็นอย่างใดอย่างหนึ่งหรือกงเกวียนสร้อยสร้อยพัดลมรูป นี่คือการตกแต่งร่วมกันของนักผจญภัยและข้าราชบริพารกับ Elizabeth I, เซอร์วอลเตอร์ราลี. ในฐานะที่เป็นลูกไม้กลายเป็นใหญ่และมีสีสันมากขึ้นก็เป็นสิ่งจำเป็นที่จะใช้โครงลวดโลหะ (กอซปีก) ที่ด้านหลังคอจะถือไว้ใน สถานที่ ผ้าลูกไม้หรือสตริง (สตริงวงดนตรี) ติดอยู่กับการเปิดตัวของสร้อยเพื่อความปลอดภัยรอบคอ มันเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับสร้อยซับซ้อนที่จะจัดขึ้นร่วมกับหลายร้อยหมุด วัสดุในการสร้างสร้อยเดียวในขั้นตอนต่อมามีจำนวนมากที่สุดเท่าที่ห้าเมตรของวัสดุ Pins เป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญของเสื้อผ้าลิซาเบ ธ ซึ่งจะนำไปสู่การเป็นอุตสาหกรรมที่ขาทำให้ลอยตัวมาก. ทำความสะอาดสร้อยก็ยังห่างไกลจากจิ๊บจ๊อย เป็นแฟชั่นมันก็บังคับให้เก็บเสื้อผ้าอยู่ในสภาพที่เก่าแก่และนี่คือทำโดยการใช้ปริมาณมหาศาลของแป้ง นอกจากนี้ยังช่วยในการรักษารูปทรงของลูกไม้และให้มันตรง. สร้อยเป็นเวลาที่ใช้ในการเพิ่มลูกเล่นให้กับเสื้อและแขนของเสื้อผ้า. สร้อยที่สุดก็ถูกแทนที่โดยปกยืนในช่วงรัชสมัยของพระเจ้าเจมส์ฉัน แต่มันจะทำได้ จะกล่าวว่ามันจะนำวิธีการที่คอเครื่องในปีที่ผ่านมา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อรัฟมาเป็นแฟชั่นใน 1560 , มันเป็นเรื่องง่าย อุปกรณ์วัดได้ประมาณ 2 เพลง 3 เพลง กว้าง ลึก นี้เป็นที่รู้จักกันเป็นอย่างใดอย่างหนึ่งหรือพัดลมรูปล้อเกวียน โฮ่งโฮ่ง . นี้เป็นเครื่องประดับสามัญของนักผจญภัยและข้าราชบริพาร อลิซาเบธฉัน ท่าน Walter Raleigh .

เป็นรัฟก็ใหญ่ขึ้นและมีสีสันมากขึ้นมันต้องใช้เส้นลวดโลหะกรอบ ( ปีกผ้าพันแผล ) ที่หลังคอที่จะถือไว้ในสถานที่ ผูกเชือกหรือสาย ( สตริงวงดนตรี ) ที่แนบมากับการเปิดของรัฟรักษาความปลอดภัยรอบคอ มันเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับรัฟที่ซับซ้อนที่จะจัดขึ้นร่วมกับร้อยเข็ม วัสดุสร้างๆเดียว ในระยะหลังมีจำนวนเท่าที่ห้าเมตรวัสดุหมุดเป็นส่วนสำคัญของการรับเสื้อผ้า ซึ่งจะทำให้ชื่นใจมาก พิน ทำให้อุตสาหกรรม .

สะอาดๆไม่ไกลจากเล็กน้อย เป็นแฟชั่น มันเป็นข้อบังคับเพื่อให้เสื้อผ้าอยู่ในสภาพที่เก่าแก่ และนี้คือการใช้ปริมาณมากมายของแป้ง นี้ยังช่วยในการรักษารูปร่างของรัฟและเก็บไว้ตรง .

วันๆได้ตลอดเวลาเคยเพิ่มอุบายการ cuffs และแขนของเสื้อผ้า

รัฟในที่สุดแทนโดยยืนคอ ในช่วงรัชสมัยของเจมส์ แต่มันอาจจะกล่าวได้นำวิธีการสำหรับคอเครื่องในปีที่จะมา