Plants optimize the morphology, phy

Plants optimize the morphology, physiology and metabolism of their organs and cells in
order to maximize productivity under the drought conditions. The reactions of the plants to
water stress differs significantly at various organizational levels depending upon intensity
and duration of stress as well as plant species and its stage of development. Stress resistance
in plant is divided into two categories, including stress tolerance and stress avoidance.
Drought avoidance is the ability of plant to maintain high tissue water potential under
drought conditions, while drought tolerance is a plant’s stability to maintain its normal
functions even at low tissue water potentials. Drought avoidance is usually achieved
through morphological changes in the plant, such as reduced stomatal conductance,
decreased leaf area, development of extensive root systems and increased root/shoot ratios.
On the other hand, drought tolerance is achieved by cell and tissue specific physiological,
biochemical, and molecular mechanisms, which include specific gene expression and
accumulation of specific proteins. The dehydration process of drought-tolerant plants is
characterized by fundamental changes in water relation, biochemical and physiological
process, membrane structure, and ultrastructure of sub cellular organelles. Some plants are
able to cope with arid environments by mechanisms that mitigate drought stress, such as
stomatal closure, partial senescence of tissues, reduction of leaf growth, development of water storage organs, and increased root length and density, in order to use water more
efficiently. Water flux through the plant can be reduced or water uptake can be increased by
several physiological adaptations. Many lichens, bryophytes, and a few ferns can survive in
a dried state. Resistant dried structures like seeds and pollen grains are frequently present in
most plant species. Among vascular plants, a small group of angiosperms known as
poikilohydric or resurrection plants, such as Craterostigma plantagineum can tolerate extreme
dehydration at the whole plant level. This suggests that the genetic properties required for
drought tolerance are present in flowering plant.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พืชเพิ่มประสิทธิภาพสัณฐานวิทยาสรีรวิทยาและการเผาผลาญของอวัยวะและเซลล์ของพวกเขาในการสั่งซื้อเพื่อเพิ่มผลผลิตภายใต้ภาวะภัยแล้ง
ปฏิกิริยาของพืชที่จะขาดน้ำอย่างมีนัยสำคัญแตกต่างกันไปในระดับที่องค์กรต่างๆขึ้นอยู่กับความรุนแรงและระยะเวลาของความเครียดเช่นเดียวกับพันธุ์พืชและขั้นตอนของการพัฒนา ความต้านทานต่อความเครียดในโรงงานแบ่งออกเป็นสองประเภทรวมถึงความทนทานต่อความเครียดและการหลีกเลี่ยงความเครียด. หลีกเลี่ยงภัยแล้งคือความสามารถของโรงงานที่จะรักษาน้ำเนื้อเยื่อที่มีศักยภาพสูงภายใต้ภาวะภัยแล้งในขณะที่ทนแล้งคือความมั่นคงของพืชที่จะรักษาตามปกติการทำงานแม้ในเนื้อเยื่อต่ำศักยภาพน้ำ การหลีกเลี่ยงภัยแล้งจะประสบความสำเร็จมักจะผ่านการเปลี่ยนแปลงทางสัณฐานวิทยาในโรงงานเช่นสื่อกระแสไฟฟ้าปากใบลดลงลดลงพื้นที่ใบการพัฒนาของระบบรากที่กว้างขวางและรากเพิ่มขึ้น/ ยิงอัตราส่วน. ในมืออื่น ๆ ที่ทนแล้งจะทำได้โดยเซลล์และเนื้อเยื่อเฉพาะทางสรีรวิทยาทางชีวเคมีและกลไกระดับโมเลกุลซึ่งรวมถึงการแสดงออกของยีนที่เฉพาะเจาะจงและการสะสมของโปรตีนที่เฉพาะเจาะจง ขั้นตอนการคายน้ำของพืชฤดูแล้งทนเป็นที่โดดเด่นด้วยการเปลี่ยนแปลงขั้นพื้นฐานในความสัมพันธ์ทางน้ำทางชีวเคมีและสรีรวิทยากระบวนการโครงสร้างเมมเบรนและultrastructure ของโทรศัพท์มือถืออวัยวะย่อย พืชบางคนมีความสามารถที่จะรับมือกับสภาพแวดล้อมที่แห้งแล้งโดยกลไกที่ลดความเครียดภัยแล้งเช่นการปิดปากใบชราภาพบางส่วนของเนื้อเยื่อการลดลงของการเจริญเติบโตของใบการพัฒนาของอวัยวะเก็บน้ำและความยาวรากที่เพิ่มขึ้นและความหนาแน่นในการใช้น้ำมากขึ้นอย่างมีประสิทธิภาพ การไหลของน้ำผ่านโรงงานสามารถลดหรือดูดน้ำสามารถเพิ่มขึ้นโดยการปรับตัวทางสรีรวิทยาหลาย ไลเคนหลาย bryophytes และเฟิร์นไม่กี่สามารถอยู่รอดในสภาพที่แห้ง โครงสร้างแห้งทนเช่นเมล็ดพืชและละอองเรณูมีอยู่บ่อยครั้งในที่สุดสายพันธุ์พืช ท่ามกลางต้นไม้เขียว, กลุ่มเล็ก ๆ ของ Angiosperms ที่รู้จักกันเป็นpoikilohydric หรือพืชคืนชีพเช่น plantagineum Craterostigma สามารถทนมากคายน้ำในระดับโรงงานทั้งหมด นี้แสดงให้เห็นว่าคุณสมบัติทางพันธุกรรมที่จำเป็นสำหรับการทนแล้งที่มีอยู่ในไม้ดอก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พืชปรับสัณฐานวิทยา สรีรวิทยาและเมแทบอลิซึมของอวัยวะและเซลล์ เพื่อเพิ่มผลผลิต
ภายใต้สภาพแล้ง ปฏิกิริยาของพืช

น้ำความเครียดแตกต่าง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับระดับองค์กรต่าง ๆขึ้นอยู่กับความเข้ม
และระยะเวลาของความเครียดเช่นเดียวกับพืชชนิดและขั้นตอนของการพัฒนา
ต้านทานความเครียดในพืชจะถูกแบ่งออกเป็นสองประเภท ได้แก่ ความอดทนต่อความเครียดและหลีกเลี่ยงความเครียด การหลีกเลี่ยง
แล้งคือความสามารถของพืชในการรักษาเนื้อเยื่อภายใต้น้ำที่มีศักยภาพสูง
ความแห้งแล้ง ในขณะที่พืชทนแล้งมีเสถียรภาพเพื่อรักษาฟังก์ชั่นปกติของแม้น้ำเนื้อเยื่อ
ที่ศักยภาพต่ำ การหลีกเลี่ยงภัยแล้งมักจะประสบความสำเร็จ
ผ่านการเปลี่ยนแปลงลักษณะทางสัณฐานวิทยาในพืชเช่นการลดของการชัก
ลดลง , พื้นที่ใบ การพัฒนาของระบบรากอย่างละเอียดและอัตราส่วนราก / ยอดเพิ่มขึ้น
บนมืออื่น ๆ , ทนแล้งได้ โดยเซลล์และเนื้อเยื่อเฉพาะทางสรีรวิทยา
ชีวเคมีและกลไกระดับโมเลกุลที่ประกอบด้วยยีนที่เฉพาะเจาะจงและ
สะสมโปรตีนที่เฉพาะเจาะจง กระบวนการดีไฮเดรชันของแล้งพืช
ลักษณะการเปลี่ยนแปลงขั้นพื้นฐานในน้ำความสัมพันธ์ทางชีวเคมีและสรีรวิทยา
กระบวนการเมมเบรน , โครงสร้าง , และในเซลล์ย่อยของ . พืชบางชนิดจะสามารถรับมือกับสภาพแวดล้อมที่แห้งแล้ง
โดยกลไกที่บรรเทาแล้ง เช่น
ปากปิด โดยบางส่วนของเนื้อเยื่อ ลดการเจริญเติบโตของใบ เก็บน้ำพัฒนาของอวัยวะและเพิ่มความยาวรากและความหนาแน่นในการใช้น้ำมากขึ้น
ได้อย่างมีประสิทธิภาพ ฟลักซ์น้ำจากพืช สามารถ ลด หรือ การดูดน้ำจะเพิ่มขึ้นโดย
หลายทางสรีรวิทยาการปรับตัวของ . หลายพืชไบรโอไฟต์ , และไม่กี่ เฟิร์น สามารถอยู่รอดใน
แห้ง รัฐ ทนแห้งโครงสร้างเหมือนเมล็ดและละอองเรณูอยู่บ่อยครั้งใน
พืชมากที่สุด ระหว่างพืชของหลอดเลือดกลุ่มเล็ก ๆของพืชดอก เรียกว่า
poikilohydric หรือเป็นพืช เช่น craterostigma plantagineum สามารถทนมาก
dehydration ในระดับโรงงานทั้งหมด นี้แสดงให้เห็นว่าคุณสมบัติทางพันธุกรรมที่จําเป็นสําหรับ
ทนแล้งอยู่ในดอกพืช