5. Through the mediation of the Ind

5. Through the mediation of the Indian government how much UCC paid in compensation? By the end of 2003, how many people receive the help?

[UCC accepted moral responsibility and agreed to pay $470 million to the Indian government to be distributed to claimants as a full and final settlement. The figure was partly based on the disputed claim that only 3000 people died and 102,000 suffered permanent disabilities. By the end of October 2003, according to the Bhopal Gas Tragedy Relief and Rehabilitation Department, compensation had been awarded to 554,895 people for injuries received and 15,310 survivors of those killed. The average amount to families of the dead was $2,200.]


6. What is the aftermath of the disaster to this date?

[UCC has not stated exactly what was in the toxic cloud that enveloped the city on that December night. When MIC is exposed to 200°C heat, it forms degraded MIC that contains the more deadly hydrogen cyanide (HCN). There was clear evidence that the storage tank temperature did reach this level in the disaster. The cherry-red color of blood and viscera of some victims were characteristic of acute cyanide poisoning. Moreover, many responded well to administration of sodium thiosulfate, an effective therapy for cyanide poisoning but not MIC exposure. UCC initially recommended use of sodium thiosulfate but withdrew the statement later prompting suggestions that it attempted to cover up evidence of HCN in the gas leak. The presence of HCN was vigorously denied by UCC and was a point of conjecture among researchers. As further insult, UCC discontinued operation at its Bhopal plant following the disaster but failed to clean up the industrial site completely. The plant continues to leak several toxic chemicals and heavy metals that have found their way into local aquifers. Dangerously contaminated water has now been added to the legacy left by the company for the people of Bhopal.]


7. What are the lessons that can be learned?

[Firstly we learn that expanding industrialization in developing countries without concurrent evolution in safety regulations could have catastrophic consequences. Secondly we should not have a double standard for multinational corporations operating in developing countries. Thirdly national governments and international agencies should focus on widely applicable techniques for corporate responsibility and accident prevention as much in the developing world context as in advanced industrial nations. Fourthly local governments clearly cannot allow industrial facilities to be situated within urban areas. Fifthly industry and government need to bring proper financial support to local communities so they can provide medical and other necessary services to reduce morbidity, mortality and material loss in the case of industrial accidents. Sixthly public health infrastructure should be adequately provided. Seventhly future management of industrial development requires that appropriate resources be devoted to advance planning before any disaster occurs.]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

5. ผ่านทางกาชาดของรัฐบาลอินเดีย UCC จำนวนจ่ายค่าตอบแทน ปลาย 2003 จำนวนผู้ได้รับความช่วยเหลือ [UCC คุณธรรมความรับผิดชอบการยอมรับ และตกลงที่จะจ่าย $470 ล้านรัฐบาลอินเดียประเทศกระจายเป็นการชำระเงินเต็มจำนวน และให้ บางส่วนขึ้นตัวเลขมีข้อโต้แย้งอ้างว่า เพียง 3000 คนเสียชีวิต และทุพพลภาพถาวรรับความเดือดร้อน 102,000 สิ้นสุดเดือนตุลาคม 2003 ตามโบพอลแก๊สโศกนาฏกรรมบรรเทาและฟื้นฟูภาค ค่าตอบแทนได้รับรางวัล 554,895 คนได้รับบาดเจ็บและผู้ 15,310 ของผู้ตาย ครอบครัวของคนตายโดยเฉลี่ย $2200]6. อะไรคือผลพวงของภัยวันนี้ [UCC has not stated exactly what was in the toxic cloud that enveloped the city on that December night. When MIC is exposed to 200°C heat, it forms degraded MIC that contains the more deadly hydrogen cyanide (HCN). There was clear evidence that the storage tank temperature did reach this level in the disaster. The cherry-red color of blood and viscera of some victims were characteristic of acute cyanide poisoning. Moreover, many responded well to administration of sodium thiosulfate, an effective therapy for cyanide poisoning but not MIC exposure. UCC initially recommended use of sodium thiosulfate but withdrew the statement later prompting suggestions that it attempted to cover up evidence of HCN in the gas leak. The presence of HCN was vigorously denied by UCC and was a point of conjecture among researchers. As further insult, UCC discontinued operation at its Bhopal plant following the disaster but failed to clean up the industrial site completely. The plant continues to leak several toxic chemicals and heavy metals that have found their way into local aquifers. Dangerously contaminated water has now been added to the legacy left by the company for the people of Bhopal.]7. What are the lessons that can be learned? [Firstly we learn that expanding industrialization in developing countries without concurrent evolution in safety regulations could have catastrophic consequences. Secondly we should not have a double standard for multinational corporations operating in developing countries. Thirdly national governments and international agencies should focus on widely applicable techniques for corporate responsibility and accident prevention as much in the developing world context as in advanced industrial nations. Fourthly local governments clearly cannot allow industrial facilities to be situated within urban areas. Fifthly industry and government need to bring proper financial support to local communities so they can provide medical and other necessary services to reduce morbidity, mortality and material loss in the case of industrial accidents. Sixthly public health infrastructure should be adequately provided. Seventhly future management of industrial development requires that appropriate resources be devoted to advance planning before any disaster occurs.]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

5. ผ่านการไกล่เกลี่ยของรัฐบาลอินเดียเท่าใดยูจ่ายในการชดเชยหรือไม่ ในตอนท้ายของปี 2003 ว่าหลายคนได้รับความช่วยเหลือหรือไม่[ยูยอมรับความรับผิดชอบทางศีลธรรมและตกลงที่จะจ่าย $ 470,000,000 ให้รัฐบาลอินเดียที่จะกระจายไปยังเจ้าของเป็นนิคมเต็มรูปแบบและขั้นสุดท้าย รูปที่ถูกส่วนบนพื้นฐานของการเรียกร้องโต้แย้งว่ามีเพียง 3,000 คนเสียชีวิตและได้รับความเดือดร้อน 102,000 คนพิการถาวร ในตอนท้ายของเดือนตุลาคม 2003 ตามที่โภปาลก๊าซบรรเทาโศกนาฏกรรมและการฟื้นฟูสมรรถภาพกรมชดเชยได้รับรางวัลไป 554,895 คนได้รับบาดเจ็บและได้รับ 15,310 รอดชีวิตของผู้เสียชีวิต จำนวนเงินเฉลี่ยต่อครอบครัวของผู้ตายเป็น $ 2,200.] 6 เป็นผลพวงของภัยพิบัติจนถึงวันนี้คืออะไร? [ยูยังไม่ได้ระบุว่าสิ่งที่อยู่ในระบบคลาวด์ที่เป็นพิษที่ห่อหุ้มเมืองในคืนธันวาคม เมื่อ MIC สัมผัสกับความร้อน 200 ° C มันเป็น MIC เสื่อมโทรมที่มีไฮโดรเจนไซยาไนด์ร้ายแรงมากขึ้น (HCN) มีหลักฐานที่ชัดเจนว่าอุณหภูมิถังเก็บไม่ถึงระดับภัยพิบัติในครั้งนี้ เชอร์รี่สีแดงของเลือดและอวัยวะภายในของเหยื่อบางคนมีลักษณะของการเป็นพิษไซยาไนด์เฉียบพลัน นอกจากนี้หลายตอบสนองได้ดีกับการบริหารงานของโซเดียมไธโอซัลเฟต, การรักษาที่มีประสิทธิภาพสำหรับการเป็นพิษไซยาไนด์ แต่ไม่ได้เปิดรับ MIC ยูครั้งแรกแนะนำการใช้โซเดียมไธโอซัลเฟต แต่ถอนตัวออกคำสั่งต่อมากระตุ้นให้ข้อเสนอแนะว่ามันพยายามที่จะปกปิดหลักฐานของ HCN ในการรั่วไหลของก๊าซ การปรากฏตัวของ HCN ถูกปฏิเสธอย่างจริงจังโดยยูและเป็นจุดของการคาดเดาในหมู่นักวิจัย ในฐานะที่เป็นดูถูกต่อการดำเนินงานที่ยกเลิกยูโภปาลที่โรงงานของภัยพิบัติต่อไป แต่ล้มเหลวในการทำความสะอาดอุตสาหกรรมเว็บไซต์สมบูรณ์ โรงงานยังคงรั่วไหลของสารเคมีที่เป็นพิษหลายและโลหะหนักที่ได้พบทางเข้าไปในชั้นหินอุ้มน้ำท้องถิ่น น้ำที่ปนเปื้อนอันตรายขณะนี้ได้รับการบันทึกอยู่ในมรดกทางซ้ายโดย บริษัท สำหรับคนโภปาล.] 7 อะไรคือบทเรียนที่สามารถเรียนรู้? [ประการแรกเราได้เรียนรู้ว่าการขยายตัวของอุตสาหกรรมในประเทศกำลังพัฒนาโดยไม่ต้องวิวัฒนาการเกิดขึ้นพร้อมกันในกฎระเบียบความปลอดภัยอาจมีผลกระทบภัยพิบัติ ประการที่สองเราไม่ควรจะมีสองมาตรฐานสำหรับ บริษัท ข้ามชาติที่ทำงานอยู่ในประเทศกำลังพัฒนา ประการที่สามรัฐบาลแห่งชาติและหน่วยงานระหว่างประเทศควรให้ความสำคัญเกี่ยวกับเทคนิคการบังคับกันอย่างแพร่หลายสำหรับความรับผิดชอบขององค์กรและการป้องกันการเกิดอุบัติเหตุให้มากที่สุดในบริบทของโลกที่กำลังพัฒนาเช่นเดียวกับในประเทศอุตสาหกรรมที่ทันสมัย ประการที่สี่รัฐบาลท้องถิ่นอย่างชัดเจนไม่สามารถอนุญาตให้โรงงานอุตสาหกรรมที่จะตั้งอยู่ในพื้นที่เขตเมือง อุตสาหกรรม Fifthly และรัฐบาลต้องนำการสนับสนุนทางการเงินที่เหมาะสมกับชุมชนท้องถิ่นเพื่อให้พวกเขาสามารถให้บริการที่จำเป็นทางการแพทย์และอื่น ๆ เพื่อลดการเจ็บป่วยการตายและการสูญเสียวัสดุในกรณีของการเกิดอุบัติเหตุในโรงงานอุตสาหกรรม โครงสร้างพื้นฐานด้านสาธารณสุข Sixthly ควรจะให้อย่างเพียงพอ การจัดการในอนาคต Seventhly ของการพัฒนาอุตสาหกรรมที่ต้องใช้ทรัพยากรที่เหมาะสมที่จะทุ่มเทให้กับการวางแผนล่วงหน้าก่อนที่จะเกิดภัยพิบัติใด ๆ เกิดขึ้น.]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

5 . ผ่านการไกล่เกลี่ยของรัฐบาลอินเดียเท่าไหร่ โดยจ่ายค่าชดเชยหรือไม่ โดยสิ้นปี 2003 , วิธีการหลายคนได้รับความช่วยเหลือ ?

[ โดยยอมรับจริยธรรม ความรับผิดชอบ และตกลงที่จะจ่าย $ 470 ล้านให้รัฐบาลอินเดียที่จะกระจายไปยังประเทศที่เป็นครั้งสุดท้าย และการตั้งถิ่นฐาน รูปบางส่วนจากที่พิพาทอ้างว่าเพียง 3 , 000 คนเสียชีวิตและ 102 ,000 ประสบความพิการถาวร โดยสิ้นเดือนตุลาคม 2003 , ตามที่กรมโภปาลโศกนาฏกรรมก๊าซบรรเทาและฟื้นฟู ค่าตอบแทนที่ได้รับรางวัล 554895 คนบาดเจ็บที่ได้รับ และ 15310 รอดชีวิตของผู้ที่ถูกฆ่าตาย . ปริมาณเฉลี่ยต่อครอบครัวของคนตายคือ $ 2 , 200 ]


6 อะไรคือผลพวงของภัยพิบัตินี้วัน ?

[ เราไม่ได้ระบุอะไรในพิษเมฆห่อหุ้มเมืองในเดือนธันวาคม คืน เมื่อไมค์ตาก 200 องศา C ความร้อนมันฟอร์มทรามไมค์ที่มีไซยาไนด์ไฮโดรเจนอันตรายมากขึ้น ( กรดไฮโดรไซยานิก ) มีหลักฐานชัดเจนว่า ถังเก็บอุณหภูมิได้ถึงระดับนี้ ในภัยพิบัติสีเชอร์รี่สีแดงของเลือดและอวัยวะภายในของเหยื่อที่เป็นลักษณะของสารไซยาไนด์เป็นพิษเฉียบพลัน นอกจากนี้หลายการตอบสนองอย่างดีเพื่อการบริหารของโซเดียมไธโอซัลเฟตที่มีการรักษาพิษจากไซยาไนด์ แต่ไม่มีไมค์ เปิดเผยโดยเริ่มแรก แนะนำ ให้ ใช้ โซเดียมไธโอซัลเฟต แต่ถอนตัวแถลงภายหลังแจ้งข้อเสนอแนะที่พยายามปกปิดหลักฐานของกรดไฮโดรไซยานิกในก๊าซรั่ว การปรากฏตัวของกรดไฮโดรไซยานิกเป็นอย่างแข็งขัน ปฏิเสธโดย UCC และเป็นจุดของการคาดเดาของนักวิจัย เหมือนดูถูกต่อไปโดยยกเลิกปฏิบัติการที่ Bhopal พืชต่อไปนี้ภัยพิบัติ แต่ล้มเหลวในการทำความสะอาดขึ้นเว็บไซต์อุตสาหกรรมอย่างสมบูรณ์ พืชยังคงรั่วหลายสารพิษและโลหะหนักที่ได้พบวิธีการของพวกเขาในชั้นภายใน อันตรายที่ปนเปื้อนในน้ำ ได้เพิ่มให้กับมรดกทิ้งโดย บริษัท สำหรับประชาชนของ Bhopal ]


7 อะไรคือบทเรียนที่สามารถเรียนรู้ ?

[ ตอนแรกเราได้เรียนรู้ว่า การขยายอุตสาหกรรมในการพัฒนาประเทศโดยการวิวัฒนาการในกฎระเบียบความปลอดภัยอาจจะรุนแรงขึ้น ประการที่สอง เราไม่ควรมีสองมาตรฐานสำหรับ บริษัท ข้ามชาติที่ปฏิบัติการในการพัฒนาประเทศประการที่ 3 รัฐบาลและหน่วยงานระหว่างประเทศควรเน้นเทคนิคใช้ได้อย่างกว้างขวางสำหรับความรับผิดชอบ และการป้องกันการเกิดอุบัติเหตุมากที่สุดในการพัฒนาบริบทโลกในประเทศอุตสาหกรรมที่ทันสมัย รัฐบาลท้องถิ่นและชัดเจนไม่สามารถอนุญาตให้โรงงานอุตสาหกรรมต้องตั้งอยู่ภายในเขตเมืองเรื่องอุตสาหกรรม และรัฐบาลต้องให้การสนับสนุนทางการเงินที่เหมาะสมกับชุมชนท้องถิ่นเพื่อให้พวกเขาสามารถให้บริการทางการแพทย์และบริการอื่นๆ ที่จำเป็นเพื่อลดการเจ็บป่วยและการตาย การสูญเสียวัสดุในกรณีเกิดอุบัติเหตุทางอุตสาหกรรม sixthly สาธารณสุขโครงสร้างพื้นฐานน่าจะเพียงพอให้