3.2. Acid hydrolysisThe sugarcane l

3.2. Acid hydrolysis
The sugarcane leaf litter acid treatment of 0.8M H2SO4,
fermenting for 12 days produced more ethanol than any
other treatment combination up to day 12. Fermentation
for more than 12 days did not increase ethanol production
(Fig. 4).
For acid hydrolysis, the optimal concentration of H2SO4
was 0.8M H2SO4. Results for sugarcane leaf litter show
that fermenting for 12 days was the most eYcient acid
hydrolysis treatment for ethanol production, producing
335.67mg/L ethanol (Fig. 4). In acid hydrolyzed experiments
of waste cotton conducted by Yu and Zhang (2004),
0.2mol/L H2SO4 was the optimal acid treatment, producing
14.2 g/L of ethanol in 24 h.
After comparing alkaline H2O2 and H2SO4 acid treatments,
it was shown that acid hydrolysis produced the most
ethanol from the residue. More ethanol was produced from
sugarcane leaf litter when treated with 0.8M H2SO4 for 12
days compared to alkaline pretreated residue at 2% H2O2
(pH 13) 8 h fermented for 10 days (Fig. 5). This preliminary study showed that ethanol production from post-harvest
sugarcane residue is possible. Lignin prevents the degradation
of cellulose mainly by acting as a physical barrier
between the cellulolytic enzyme and its substrate. Consequently,
the rate and extent of enzymatic cellulose degradation
in lignocellulosic materials is inversely related to the
lignin content (Gould, 1984) with maximum cellulose degradation
occurring only after 50% or more of the lignin
has been removed. In this study, we achieved a signiWcant
removal lignin from the sugarcane residue, which resulted
in higher production of ethanol. Further research is needed
to optimize the conditions for maximum production of
ethanol from the sugarcane residue.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.2 กรดไฮโดรไลซิ
ใบไม้อ้อยรักษากรด 0.8M H2SO4,
การหมัก 12 วันการผลิตเอทานอลมากขึ้นกว่าที่ใด ๆ
รวมกันการรักษาอื่น ๆ ได้ถึงวัน 12. การหมัก
นานกว่า 12 วันไม่ได้เพิ่มการผลิตเอทานอล
(รูปที่. 4).
การย่อยกรด ความเข้มข้นที่เหมาะสมของ H2SO4
เป็น 0.8M H2SO4 สำหรับการแสดงผลใบไม้อ้อย
ที่หมักเป็นเวลา 12 วันเป็น eYcient กรดมากที่สุด
การรักษาจองจำในการผลิตเอทานอลการผลิต
เอทานอล 335.67mg / ลิตร (รูปที่ 4). ในการทดลองไฮโดรไลซ์กรด
จากผ้าฝ้ายของเสียที่ดำเนินการโดย Yu และ Zhang (2004),
0.2mol / L H2SO4 เป็นกรดรักษาที่ดีที่สุด, การผลิต
14.2 กรัม / ลิตรของเอทานอลใน 24 ชม.
หลังจากเปรียบเทียบ H2O2 อัลคาไลน์และ H2SO4 การรักษากรด
มันแสดงให้เห็น ที่ย่อยสลายกรดผลิตมากที่สุด
เอทานอลจากกาก เอทานอลอื่น ๆ ได้รับการผลิตจาก
ใบไม้อ้อยเมื่อรับการรักษาด้วย 0.8M H2SO4 12
วันเมื่อเทียบกับการปรับสภาพด่างสารตกค้างที่ 2% H2O2
(pH 13) 8 ชั่วโมงหมักเป็นเวลา 10 วัน (รูปที่. 5) นี้การศึกษาเบื้องต้นพบว่าการผลิตเอทานอลจากหลังการเก็บเกี่ยว
อ้อยที่เหลือเป็นไปได้ ป้องกันไม่ให้การย่อยสลายลิกนิน
เซลลูโลสโดยส่วนใหญ่ทำหน้าที่เป็นสิ่งกีดขวางทางกายภาพ
ระหว่างเอนไซม์เซลลูโลสและสารตั้งต้น ดังนั้น
อัตราและขอบเขตของการย่อยสลายเซลลูโลสเอนไซม์
ในวัสดุลิกโนเซลลูโลสที่เกี่ยวข้องแปรผกผันกับ
เนื้อหาลิกนิน (โกลด์ 1984) ที่มีการย่อยสลายเซลลูโลสสูงสุด
ที่เกิดขึ้นเฉพาะหลังจากที่ 50% หรือมากกว่าของลิกนิน
ได้ถูกลบออก ในการศึกษานี้เราประสบความสำเร็จ signiWcant
ลิกนินออกจากเศษอ้อยซึ่งจะมีผล
ในการผลิตเอทานอลที่สูงขึ้น นอกจากนี้การวิจัยเป็นสิ่งจำเป็น
ที่จะเพิ่มประสิทธิภาพเงื่อนไขสำหรับการผลิตสูงสุดของ
เอทานอลจากอ้อยที่เหลือ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3.2 . กรด
อ้อยใบไม้ทำให้กรดรักษา 0.8m กรดซัลฟิวริก
, หมัก 12 วันผลิตเอทานอลมากกว่าการรักษาอื่นๆ รวมกันถึง 12 วัน
. หมัก
มากกว่า 12 วันไม่เพิ่มการผลิตเอทานอล ( รูปที่ 4 )
.
สำหรับกรด ความเข้มข้นที่เหมาะสมของกรดซัลฟิวริก
คือ 0.8m กรดซัลฟิวริก . ผลลัพธ์สำหรับอ้อยใบไม้ทำให้โชว์
ที่หมักไว้เป็นเวลา 12 วัน คือกรดไฮโดร eycient ที่สุด
รักษาสำหรับการผลิตเอทานอล การผลิตเอทานอล 335.67mg/l
( รูปที่ 4 ) กรดไฮโดรไลซ์ในการทดลอง
ของฝ้ายเสีย โดย ยู และ จาง ( 2004 ) ,
0.2mol/l กรดซัลฟิวริกเป็นกรด การรักษาที่เหมาะสม การผลิต
14.2 กรัม / ลิตรเอทานอลใน 24 ชั่วโมงหลังจากการเปรียบเทียบและการรักษาแบตเตอรี่อัลคาไลน์

กรดซัลฟิวริกเป็นกรด ,มันเป็นกรดที่ผลิตเอทานอลมากที่สุด
จากกาก เอทานอลมากขึ้น คือ ผลิตจากใบอ้อย
ครอกเมื่อปฏิบัติ ด้วย 0.8m กรดซัลฟิวริก 12
วันเทียบกับด่างได้รับสารตกค้างที่ 2% H2O2
( pH 13 ) 8 H หมัก 10 วัน ( ภาพที่ 5 ) การศึกษานี้พบว่า การผลิตเอทานอลจากกากอ้อยหลังการเก็บเกี่ยว
เป็นไปได้ลิกนินป้องกันการย่อยสลายเซลลูโลสเป็นหลักโดยการแสดง

เป็นสิ่งกีดขวางทางกายภาพระหว่างเอนไซม์ย่อยสลายเซลลูโลสและพื้นผิว โดย
อัตราและขอบเขตของการใช้เอนไซม์ในการย่อยสลายเซลลูโลส วัสดุ lignocellulosic

ไม่มีความสัมพันธ์กับลิกนิน ( Gould , 1984 ) สูงสุดต่อการย่อยสลายเซลลูโลส
เกิดขึ้นหลังจาก 50% หรือมากกว่าของลิกนิน
ได้ถูกลบออกในงานวิจัยนี้ เราได้กำจัดลิกนิน จากอ้อย signiwcant
กาก
ในการผลิตที่สูงขึ้น ซึ่งส่งผลให้เอทานอล การวิจัยเพิ่มเติมเป็นสิ่งจำเป็น
เพื่อปรับสภาวะที่เหมาะสมสำหรับผลิตเอทานอลจากอ้อยสูงสุด
กาก