2.2.4. Thermal conductivityThermal

2.2.4. Thermal conductivity
Thermal conductivity coefficient is found with Hot Wire Method given in ASTM C 1113- 90 [30].

The most widely used nonsteady method is the transient hot-wire method.

A thin wire is embedded in the test material which is at room temperature before the experiment starts. The test is conducted by heating the wire electrically. Heat is released in the radial direction into the surroundings and the wire temperature climbs with a transient which is more or less steep depending on the thermal conductivity of the test medium. According to Turkish Standard TS EN 415 [31], if the thermal conductivity coefficient of a material is under the value of 0.060 kcal/m h^°C, that material is called as “thermal insulator”. If its conductivity coefficient is higher than the critical value, 0.060 kcal/m h^°C, then it is classified as “construction material”. Materials used in buildings have different thermal conductivity values. This test was performed at the temperature of 22◦C. The thermal conductivity test device and the testing process is shown in Fig. 4.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2.2.4. ร้อนค่าสัมประสิทธิ์การนำความร้อนพบกับร้อนลวดวิธีที่กำหนดในมาตรฐาน ASTM C 1113 - 90 [30] วิธีการ nonsteady ที่ใช้กันอย่างแพร่หลายคือ วิธี hot-wire การชั่วคราว ลวดบางฝังอยู่ในวัสดุทดสอบที่อุณหภูมิห้องก่อนเริ่มการทดลอง การทดสอบจะดำเนินการ ด้วยความร้อนลวดไฟฟ้า มีการเผยแพร่ความร้อนในทิศทางรัศมีลงในสภาพแวดล้อม และอุณหภูมิลวด climbs กับชั่วคราวซึ่งเป็นที่สูงชันมากหรือน้อยขึ้นอยู่กับการนำความร้อนของกลางทดสอบ ตามตุรกีมาตรฐาน TS EN 415 [31], ถ้าค่าสัมประสิทธิ์การนำความร้อนของวัสดุอยู่ภายใต้ค่าของ h 0.060 กิโลแคลอรี่/ม. ^ ° C ว่า วัสดุที่เรียกว่าเป็น "ฉนวนกันความร้อน" ถ้าค่าสัมประสิทธิ์การนำไฟฟ้าสูงกว่าค่าที่สำคัญ 0.060 kcal/m h ^ ° C จากนั้นก็จัดเป็น "วัสดุก่อสร้าง" วัสดุที่ใช้ในอาคารมีค่าการนำความร้อนที่แตกต่างกัน การทดสอบนี้ทำที่อุณหภูมิ 22◦C อุปกรณ์ทดสอบการนำความร้อนและกระบวนการทดสอบแสดงในรูปที่ 4

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2.2.4 การนำความร้อน
ค่าสัมประสิทธิ์การนำความร้อนที่พบด้วยวิธีการลวดที่กำหนดในมาตรฐาน ASTM C 1113- 90 [30]

วิธี nonsteady ใช้กันอย่างแพร่หลายมากที่สุดคือวิธีร้อนลวดชั่วคราว

ลวดเส้นเล็กฝังอยู่ในการทดสอบวัสดุซึ่งเป็นที่อุณหภูมิห้องก่อนการทดลองเริ่มต้น การทดสอบจะดำเนินการโดยใช้ความร้อนลวดไฟฟ้า ความร้อนจะถูกปล่อยออกมาในทิศทางรัศมีเข้ามาในสภาพแวดล้อมและปีนขึ้นไปอุณหภูมิลวดที่มีชั่วคราวซึ่งเป็นที่สูงชันมากหรือน้อยขึ้นอยู่กับการนำความร้อนของกลางทดสอบ ตามที่ตุรกีมาตรฐาน TS EN 415 [31] ถ้าค่าสัมประสิทธิ์การนำความร้อนของวัสดุที่อยู่ภายใต้ค่าของ 0.060 kcal / MH ^ ° C วัสดุที่เรียกว่าเป็น "ฉนวนความร้อน" ถ้าค่าสัมประสิทธิ์การนำไฟฟ้าสูงกว่ามูลค่าที่สำคัญ 0 060 กิโลแคลอรี / MH ^ ° C แล้วมันจะจัดเป็น "วัสดุก่อสร้าง" วัสดุที่ใช้ในอาคารที่มีค่าการนำความร้อนที่แตกต่างกัน การทดสอบนี้ได้ดำเนินการที่อุณหภูมิ22◦C อุปกรณ์ทดสอบการนำความร้อนและขั้นตอนการทดสอบแสดงในรูป 4

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2.2.4 . ค่าการนำความร้อนสัมประสิทธิ์การนำความร้อนพบร้อนลวดวิธีการที่ระบุใน ASTM C 1185 - 90 [ 30 ]ที่ใช้กันอย่างแพร่หลาย nonsteady วิธีคือวิธีแบบลวดร้อนเส้นลวดบาง ๆที่ฝังอยู่ในการทดสอบวัสดุที่อุณหภูมิห้องก่อนการทดลองจะเริ่มต้น การทดสอบดำเนินการโดยความร้อนลวดไฟฟ้า ความร้อนจะถูกปล่อยออกมาในแนวรัศมีในสภาพแวดล้อมและอุณหภูมิของลวดปีนกับแบบชั่วคราว ซึ่งจะมากหรือน้อยขึ้นอยู่กับสภาพการนำความร้อนที่สูงชันของแบบทดสอบกลาง ตาม TS ตุรกีมาตรฐาน EN 415 [ 31 ] ถ้าค่าการนำความร้อนสัมประสิทธิ์ของวัสดุภายใต้ค่าของ 0.060 kcal / m H ^ / C ที่วัสดุจะถูกเรียกว่าเป็น " ฉนวนกันความร้อน " . ถ้านำค่าสัมประสิทธิ์สูงกว่าค่าวิกฤติ , 0.060 kcal / m H ^ / C แล้วจะจัดเป็น " วัตถุดิบ " การก่อสร้าง วัสดุที่ใช้ในอาคารที่มีค่าการนําความร้อนที่แตกต่างกัน การทดสอบนี้กระทำที่อุณหภูมิ 22 องศาเซลเซียส◦การนําความร้อนทดสอบอุปกรณ์และระบบการทดสอบที่แสดงในรูปที่ 4