2.1.6 orchid conservation Conventio

2.1.6 orchid conservation Convention on International Trade in Endangered Species of wild Fauna and Flora(CITES) plays an important role to protect wild plants and animals in the world. Two basic approaches of conservation of plant genetic resources are in situ and ex situ conservation. The Convention and Biological Diversity(UNCED, 1992) provides the following definitions for these categories. In situ conservation means the conservation of ecosystems and natural habitats and the maintenance and recovery of viable populations of species in their natural surroundings, including forests and national parks. The best way to preserve their genetic biodiversity of orchid plants is conservation in their natural habitats. However, long time for conservation is the main problem. It is remaining to solve. Other problems of growing plants in the fields are insect pests, plant diseases, environment stresses, high cost and land uses(Engelmann and Takagi, 2000)
In situ conservation is the ideal way that is used for conservation. Because the environment conditions are difficult to control. Destruction of ecosystem is the major point that changes the orchid habitat. The changes of environment are difficult to manipulate and preserve, so ex situ conservation is essential. Ex situ conservation means the conservation of components of biological diversity outside their natural habitats. It includes moving the plant genetic resources from their natural environment and placing them under artificial storage conditions, such as seed storage, in vitro storage, DNA storage. pollen storage, field gene banks. green house and botanical garden. In Thailand, the Queen Sirikit Botanic Garden, located in Chiangmai province, is the only botanic garden, that work for ex situ conservation of orchids. To overcome
this problem, cryopreservation of seeds should be achieved to improve their viability rate. In vitro storage is the time-consuming, quite expensive and laborious method to grow and develop orchids on medium. Furthermore, this method can lead to somaclonal variation and losing materials by microbial contamination(Dressler, 1981).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2.1.6 ออร์คิดอนุรักษ์อนุสัญญาว่าด้วยการค้าระหว่างประเทศในสัตว์ใกล้สูญพันธุ์ของสัตว์ป่าและ Flora(CITES) มีบทบาทสำคัญในการป้องกันพืชป่าและสัตว์ในโลก สองวิธีพื้นฐานของการอนุรักษ์ทรัพยากรพันธุกรรมพืชมีในแหล่งกำเนิด และพื้นที่อนุรักษ์เช่น ประชุมและชีวภาพ Diversity(UNCED, 1992) ให้คำนิยามต่อไปนี้สำหรับประเภทเหล่านี้ อนุรักษ์ในแหล่งกำเนิดหมายถึง การอนุรักษ์ระบบนิเวศ และแหล่งที่อยู่อาศัยตามธรรมชาติ และการบำรุงรักษาและการฟื้นตัวของประชากรทำงานในสภาพแวดล้อมของธรรมชาติ รวมทั้งป่าไม้และอุทยานแห่งชาติ วิธีที่ดีที่สุดเพื่อรักษาความหลากหลายทางชีวภาพของพันธุกรรมของไม้อนุรักษ์ในอยู่อาศัยตามธรรมชาติได้ อย่างไรก็ตาม อนุรักษ์นานเป็นปัญหาหลัก เหลือแก้ ปัญหาอื่น ๆ ของการปลูกพืชในฟิลด์ที่มีแมลงศัตรูพืช โรคพืช เครียดสภาพแวดล้อม ค่าใช้จ่ายสูง และที่ดินใช้ (Engelmann และเซอิ 2000) อนุรักษ์ในแหล่งกำเนิดเป็นวิธีเหมาะที่จะใช้เพื่อการอนุรักษ์ เนื่องจากสภาพแวดล้อมได้ยากควบคุม ทำลายระบบนิเวศเป็นจุดสำคัญที่เปลี่ยนแปลงถิ่นอาศัยกล้วยไม้ การเปลี่ยนแปลงของสภาพแวดล้อมได้ยากในการจัดการ และ รักษา ดังเช่นพื้นที่ อนุรักษ์เป็นสิ่งจำเป็น เช่นพื้นที่ อนุรักษ์หมายถึง การอนุรักษ์องค์ประกอบของความหลากหลายทางชีวภาพด้านนอกอยู่อาศัยตามธรรมชาติ มีการย้ายทรัพยากรพันธุกรรมของพืชจากสภาพแวดล้อมธรรมชาติ และวางพวกเขาภายใต้เงื่อนไขเทียมเก็บ เก็บรักษาเมล็ดพันธุ์ เก็บในหลอดทดลอง เก็บดีเอ็นเอ เก็บเกสร ธนาคารยีนฟิลด์ บ้านสีเขียวและสวนพฤกษศาสตร์ ในประเทศไทย สวนสิริกิติ์ จังหวัดเชียงใหม่ เป็นสวนพฤกษศาสตร์เท่านั้น ที่ทำงานเช่นพื้นที่อนุรักษ์กล้วยไม้ เพื่อเอาชนะปัญหานี้ ช่วยของเมล็ดควรทำได้เพื่อเพิ่มอัตราศักยภาพของพวกเขา เก็บในหลอดทดลองเป็นวิธีใช้เวลานาน ค่อนข้างมีราคาแพง และลำบากพัฒนากล้วยไม้บนสื่อกลาง นอกจากนี้ วิธีการนี้สามารถนำไปเปลี่ยนแปลง somaclonal และสูญเสียวัสดุ โดยการปนเปื้อนเชื้อจุลินทรีย์ (Dressler, 1981)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2.1.6 การประชุมกล้วยไม้อนุรักษ์การค้าระหว่างประเทศในสัตว์ใกล้สูญพันธุ์ของสัตว์ป่าและพันธุ์พืช (CITES) มีบทบาทสำคัญในการปกป้องพืชป่าและสัตว์ในโลก สองวิธีพื้นฐานของการอนุรักษ์ทรัพยากรพันธุกรรมพืชอยู่ในแหล่งกำเนิดและการอนุรักษ์แหล่งกำเนิดอดีต อนุสัญญาและความหลากหลายทางชีวภาพ (UNCED 1992) ให้คำจำกัดความต่อไปนี้สำหรับประเภทเหล่านี้ ในแหล่งกำเนิดอนุรักษ์หมายถึงการอนุรักษ์ระบบนิเวศและแหล่งที่อยู่อาศัยและการบำรุงรักษาและการฟื้นตัวของประชากรที่ทำงานของสายพันธุ์ในสภาพแวดล้อมธรรมชาติของพวกเขารวมทั้งป่าไม้และสวนสาธารณะแห่งชาติ วิธีที่ดีที่สุดเพื่อรักษาความหลากหลายทางชีวภาพทางพันธุกรรมของพืชกล้วยไม้อนุรักษ์แหล่งที่อยู่อาศัยในธรรมชาติของพวกเขา อย่างไรก็ตามเวลานานสำหรับการอนุรักษ์เป็นปัญหาหลัก มันเหลืออยู่ที่จะแก้ปัญหา ปัญหาอื่น ๆ ของการปลูกพืชในสาขาที่มีแมลงศัตรูพืชโรคพืชความเครียดสิ่งแวดล้อมค่าใช้จ่ายสูงและการใช้ประโยชน์ที่ดิน (Engelmann และทาคางิ, 2000)
ในการอนุรักษ์แหล่งกำเนิดเป็นวิธีที่เหมาะที่จะใช้ในการอนุรักษ์ เพราะเงื่อนไขสภาพแวดล้อมที่มีความยากที่จะควบคุม การล่มสลายของระบบนิเวศที่เป็นจุดสำคัญที่มีการเปลี่ยนแปลงที่อยู่อาศัยของกล้วยไม้ การเปลี่ยนแปลงของสภาพแวดล้อมเป็นเรื่องยากที่จะจัดการและรักษาเพื่อการอนุรักษ์แหล่งกำเนิดอดีตเป็นสิ่งจำเป็น การอนุรักษ์แหล่งกำเนิดอดีตหมายถึงการอนุรักษ์องค์ประกอบของความหลากหลายทางชีวภาพด้านนอกอยู่อาศัยตามธรรมชาติของพวกเขา ซึ่งจะรวมถึงการเคลื่อนย้ายทรัพยากรพันธุกรรมพืชจากสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติของพวกเขาและการวางไว้ภายใต้สภาพการเก็บรักษาเทียมเช่นการจัดเก็บเมล็ดพันธุ์ที่เก็บในหลอดทดลองที่เก็บดีเอ็นเอ การจัดเก็บเกสรธนาคารฟิลด์ยีน บ้านสีเขียวและสวนพฤกษศาสตร์ ในประเทศไทยสวนพฤกษศาสตร์สมเด็จพระราชินีสิริกิติ์ตั้งอยู่ในจังหวัดเชียงใหม่ภูเก็ตเป็นเพียงสวนพฤกษศาสตร์ที่ทำงานเพื่อการอนุรักษ์แหล่งกำเนิดอดีตของกล้วยไม้ ที่จะเอาชนะ
ปัญหานี้การเก็บรักษาเมล็ดพันธุ์ควรจะทำได้เพื่อปรับปรุงอัตราการมีชีวิตของพวกเขา ในการจัดเก็บหลอดทดลองเป็นเวลานานวิธีการค่อนข้างแพงและลำบากที่จะเติบโตและพัฒนากล้วยไม้ในสื่อ นอกจากนี้วิธีการนี้สามารถนำไปสู่การแปรผันของเซลล์ร่างกายและวัสดุที่สูญเสียจากการปนเปื้อนของจุลินทรีย์ (เดรสเลอร์, 1981)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดำเนินการอนุรักษ์กล้วยไม้ อนุสัญญาว่าด้วยการค้าระหว่างประเทศชนิดของสัตว์ป่าและพืชป่าที่ใกล้สูญพันธุ์ ( CITES ) มีบทบาทสำคัญเพื่อปกป้องพืชป่าและสัตว์ในโลก สองแนวคิดพื้นฐานของการอนุรักษ์ทรัพยากรพันธุกรรมพืชอยู่ในแหล่งกำเนิดและอนุรักษ์แหล่งกำเนิดอดีต และอนุสัญญาว่าด้วยความหลากหลายทางชีวภาพ ( unced , 1992 ) ให้นิยามต่อไปนี้สำหรับประเภทเหล่านี้ การอนุรักษ์ หมายถึง การอนุรักษ์ระบบนิเวศและถิ่นที่อยู่อาศัยตามธรรมชาติ และการบํารุงรักษาและการกู้คืนของประชากรที่มีศักยภาพของชนิดในสิ่งแวดล้อมของธรรมชาติ ได้แก่ ป่าและสวนสาธารณะแห่งชาติ วิธีที่ดีที่สุดที่จะรักษาความหลากหลายทางพันธุกรรมของกล้วยไม้ คือ การอนุรักษ์ในที่อยู่อาศัยตามธรรมชาติของพวกเขา อย่างไรก็ตาม เวลานานเพื่อการอนุรักษ์เป็นปัญหาหลัก มันเหลือที่จะแก้ไข ปัญหาอื่น ๆของพืชเติบโตในสาขาที่เป็นแมลงศัตรูพืช , โรคพืช , เน้นสิ่งแวดล้อมสูง ต้นทุนและการใช้ที่ดิน และทาคากิเองเกิลเมิ่น 2000 )การอนุรักษ์เป็นวิธีที่เหมาะที่จะใช้กับการอนุรักษ์ เนื่องจากสภาพแวดล้อมที่ยากจะควบคุม ทำลายระบบนิเวศเป็นหลัก จุดที่เปลี่ยนแปลง กล้วยไม้ถิ่นที่อยู่อาศัย การเปลี่ยนแปลงของสภาพแวดล้อมที่ยากที่จะจัดการ และรักษา เพื่อการอนุรักษ์ อดีตเป็นสิ่งที่จำเป็น การอนุรักษ์ของเก่า หมายถึง การอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพนอกส่วนประกอบของแหล่งที่อยู่อาศัยของพวกเขา ซึ่งจะรวมถึงการเคลื่อนย้ายทรัพยากรพันธุกรรมพืชจากธรรมชาติของพวกเขาและการวางภายใต้เงื่อนไขกระเป๋าเทียมเหล่านั้น เช่น การเก็บเมล็ดพันธุ์ ในหลอดทดลองกระเป๋า , กระเป๋าดีเอ็นเอ การเก็บรักษาละอองเกสร , เขตธนาคารยีน บ้านสีเขียวและสวนพฤษศาสตร์ ในไทย สวนพฤกษศาสตร์สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ ตั้งอยู่ในจังหวัดเชียงใหม่ มีสวนพฤกษศาสตร์ที่ทำงานเพื่อการอนุรักษ์ แฟนเก่า ของกล้วยไม้ เพื่อเอาชนะปัญหานี้ การเก็บรักษาเมล็ดควรจะได้ปรับปรุงคะแนนของพวกเขา ในการจัดเก็บจะใช้เวลานาน ค่อนข้างแพง และทำให้วิธีที่จะเติบโตและพัฒนากล้วยไม้บนกลาง นอกจากนี้ วิธีการนี้สามารถนำไปสู่การแปรผันและการสูญเสียวัสดุจากการปนเปื้อนของจุลินทรีย์ ( dressler , 1981 )