Bump! Bump! Scratch!Adam opened his

Bump! Bump! Scratch!
Adam opened his eyes and pulled the covers up to
his chin. He stared around his room, searching the darkness
for the thing that was making those scary sounds.
The closet door moved as something banged on it
from the inside.
“Who’s there?” Adam asked in a shaky voice.
The closet slowly began to open. Adam jumped out
of bed and ran to the closet door, slamming it shut with his
palms. He grabbed his desk chair and propped it against
the door handle. Then he ran out of his room and down the hall. His brother’s door was wide
open, and Adam jumped onto David’s bed.
“Adam?” David asked in a groggy voice. “What are you doing in here?”
Adam tugged on David’s arm. “There’s something in my closet!”
“You probably had a bad dream. Go back to bed.”
Adam yanked the blankets off the bed. “It wasn’t a dream. I was awake, and the closet
door started opening by itself!”
David sighed. “Fine. But when we don’t find anything, you have to promise to leave me
alone for the rest of the night.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชน ชน รอยขีดข่วนอาดัมเปิดตาของเขา และดึงครอบคลุมถึงคางของเขา เขาจ้องรอบห้องของเขา ค้นหาความมืดสำหรับสิ่งที่ทำเสียงน่ากลัวเหล่านั้นย้ายประตูตู้เสื้อผ้าเป็นสิ่งที่กระแทกมันจากภายใน"ใครอยู่ที่นั่น" อาดัมถามเสียงสั่นตู้เสื้อผ้าช้าเริ่มเปิด อาดัมกระโดดออกเตียง และวิ่งไปประตูตู้เสื้อผ้า มัดมันปิดกับเขาปาล์ม เขาคว้าเก้าอี้ของเขา และร่วมกับมันมือจับประตู แล้ว เขาวิ่งออก จากห้องของเขา และอยู่ห้องโถง ประตูพี่ชายของเขาคือกว้างเปิด และอดัมกระโดดลงบนเตียงของดาวิด "อดัม" ดาวิดถามเสียงกรกกี้ที่รอง "จะทำอะไรในที่นี่"อาดัม tugged แขนของดาวิด "มีบางสิ่งบางอย่างในตู้เสื้อผ้าของฉัน""คุณคงมีความฝันที่ไม่ดี กลับไปนอน"อาดัมดึงผ้าห่มออกจากเตียง "มันไม่ได้ฝัน ผมตื่น และตู้เสื้อผ้าประตูเริ่มเปิด ด้วยตัวเอง"เดวิดถอนหายใจ "ดี แต่เมื่อเราไม่หาอะไร คุณต้องสัญญาว่า จะปล่อยให้ฉันคนเดียวที่เหลือของคืนนั้น"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชน! ชน! รอยขีดข่วน!
อดัมเปิดตาของเขาและดึงผ้าห่มขึ้นไปยัง
คางของเขา เขาจ้องมองไปรอบ ๆ ห้องของเขาค้นหาความมืด
เพราะสิ่งที่ทำเสียงน่ากลัวเหล่านั้น.
ประตูตู้เสื้อผ้าย้ายเป็นสิ่งที่กระแทกกับมัน
จากภายใน.
"นั่นใครน่ะ?" อดัมถามด้วยเสียงสั่นคลอน.
ตู้ช้าเริ่มเปิด . อดัมกระโดดออก
จากเตียงและวิ่งไปที่ประตูตู้กระแทกมันปิดกับเขา
ฝ่ามือ เขาคว้าเก้าอี้โต๊ะทำงานของเขาและ propped มันกับ
มือจับประตู แล้วเขาก็วิ่งออกมาจากห้องของเขาและลงห้องโถง ประตูน้องชายของเขากว้าง
เปิดและอดัมกระโดดบนเตียงของเดวิด.
"อดัม?" เดวิดถามในเสียงเมา "คุณกำลังทำอะไรที่นี่?"
อดัมดึงแขนของดาวิด "มีบางสิ่งบางอย่างในตู้เสื้อผ้าของฉัน!"
"คุณอาจจะมีความฝันที่ไม่ดี กลับไปที่เตียง. "
อดัมกระชากผ้าห่มออกจากเตียง "มันไม่ใช่ความฝัน ผมก็ตื่นขึ้นมาและตู้เสื้อผ้า
ประตูเริ่มเปิดด้วยตัวเอง! "
เดวิดถอนหายใจ "ละเอียด. แต่เมื่อเราจะไม่พบสิ่งที่คุณต้องสัญญาว่าจะปล่อยให้ฉัน
อยู่คนเดียวสำหรับส่วนที่เหลือของคืน. "