The Raven One Page Summary and Disc

The Raven One Page Summary and Discussion
print Print document PDF list Cite link Link
First published in the (New York) Evening Mirror in January, 1845, "The Raven" was an overnight sensation and remains the most popular and best known poem that Poe ever wrote. In fact, during the final years of his life, Poe was referred to as "the raven" and his readers often wove short passages of the piece or a simple "nevermore" into their daily talk. The poem is essentially a dramatic monologue; it tells a story that has no real climax but that nonetheless progresses through stages marked by changes in the narrator's mood as he successively interprets the raven's presence and the meaning of its "nevermore" replies.

Consisting of eighteen six-line stanzas, "The Raven" is told retrospectively by a first-person narrator. The setting throughout is the narrator's chambers at midnight on a bleak December, as the speaker or student lapses between reading an old book and falling asleep. He is aroused by a tapping sound that he presumes to be made by a visitor outside of his room. He does not immediately answer, but tells us that he is in a sorrowful mood because of the death of his lover, the "lost Lenore." He snaps out of these sad thoughts, assures himself that the sound is that of a visitor, he addresses his unknown guest, but finds no one there when he opens the door. Peering into the silent darkness, the student whispers Lenore's name to himself. When he returns to his room, however, the rapping sound resumes and is even louder than before. He now posits that it is merely the wind beating on the shutters of his window.

When he opens the shutter, a "stately" Raven appears. It flies to the top of the chamber door and perches upon a bust of Pallas (Athena, the Greek goddess of wisdom). The narrator is initially amused by the raven's "grave and stern" looks. He addresses the bird in lofty terms, and asks what its "lordly" name is. The raven responds with the single word "Nevermore." The student marvels at the winged intruder's...

(The entire section is 790 words.)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กาหนึ่งหน้าสรุปและอภิปราย
พิมพ์พิมพ์เอกสารรายการ PDF Cite ลิงก์ลิงก์
ตีพิมพ์ครั้งแรกใน (นิวยอร์ก) เย็นกระจกในเดือนมกราคม 1845 "กา" เป็นความรู้สึกชั่วข้ามคืนและยังคงเป็นบทกวีที่นิยมมากที่สุดและเป็นที่รู้จักดีที่สุดที่เคยโพ เขียน ในความเป็นจริงในช่วงปีสุดท้ายของชีวิตของเขาโพก็จะเรียกว่า "กา" และผู้อ่านของเขามักจะทอข้อความสั้น ๆ ของชิ้นหรือง่าย "อีกแล้ว" ในการพูดคุยในชีวิตประจำวันของพวกเขา บทกวีเป็นหลักละครคนเดียว; มันบอกเล่าเรื่องราวที่มีจุดสุดยอดจริงไม่มี แต่ที่ยังคงดำเนินการผ่านขั้นตอนการทำเครื่องหมายโดยการเปลี่ยนแปลงในอารมณ์เล่าในขณะที่เขาอย่างต่อเนื่องตีความปรากฏตัวของกาและความหมายของ "อีกแล้ว" มันตอบ. ประกอบด้วย 1806 บรรทัดบท "กา "จะบอกย้อนหลังโดยผู้บรรยายคนแรก การตั้งค่าตลอดเป็นห้องบรรยายในเวลาเที่ยงคืนในวันที่เยือกเย็นธันวาคมเป็นวิทยากรหรือนาคนักเรียนระหว่างการอ่านหนังสือเล่มเก่าและนอนหลับ เขาถูกกระตุ้นโดยเสียงเคาะทึกทักว่าเขาจะทำโดยผู้เข้าชมที่ด้านนอกของห้องพักของเขา เขาไม่ได้ทันทีตอบ แต่บอกเราว่าเขาอยู่ในอารมณ์เศร้าเพราะการตายของคนรักของเขาที่ "หายไปเลนอ." เขาตะคอกออกมาจากความคิดที่น่าเศร้าเหล่านี้มั่นใจตัวเองว่าเสียงเป็นที่ของผู้เข้าชมเขาอยู่ในฐานะบุคคลทั่วไปที่ไม่รู้จักเขา แต่พบว่าไม่มีใครอยู่ที่นั่นเมื่อเขาเปิดประตู หันเข้ามาในความมืดเงียบกระซิบนักเรียนเลนอเร่ชื่อของตัวเอง เมื่อเขากลับไปที่ห้องของเขา แต่การดำเนินการต่อเสียงเคาะและแม้จะดังกว่าก่อน ตอนนี้เขา posits ว่ามันเป็นเพียงการเต้นลมบานประตูหน้าต่างของหน้าต่างของเขา. เมื่อเขาเปิดชัตเตอร์ "โอฬาร" กาปรากฏ มันบินไปยังด้านบนของประตูห้องและคอนเมื่อหน้าอกของพาลา (Athena, เทพธิดากรีกของภูมิปัญญา) เล่าเรื่องขำแรกโดยกาของ "หลุมฝังศพและท้ายเรือ" รูปลักษณ์ เขาอยู่นกในแง่สูงส่งและถามว่า "สง่างาม" ของชื่อ กาตอบสนองกับคำเดียว "อีกแล้ว". นักเรียนประหลาดใจที่ผู้บุกรุกปีกของ ... (ส่วนทั้งหมดเป็น 790 คำ.)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรเวนหน้าสรุปและอภิปราย
พิมพ์เอกสาร PDF รายชื่ออ้างอิงการเชื่อมโยงการเชื่อมโยง
ตีพิมพ์ครั้งแรกใน ( นิวยอร์ก ) เย็นกระจกในเดือนมกราคม , 1845 , " อีกา " เป็นความรู้สึกค้างคืนและยังคงเป็นที่นิยมมากที่สุดและเป็นที่รู้จักดีที่สุดบทกวีที่โพเคยเขียน ในความเป็นจริงในช่วงปีสุดท้ายของชีวิตของเขาโพถูกเรียกว่า " อีกา " และผู้อ่านของเขามักจะรักข้อความสั้นของชิ้นส่วนหรือง่าย " Shadow " เข้ามาคุยทุกวันของพวกเขา บทกวีเป็นหลักคับระทึกใจมันบอกเล่าเรื่องราวที่ได้จริงไม่มีจุดสุดยอดแต่อย่างไรก็ตามที่ผ่านขั้นตอนการทำเครื่องหมายโดยการเปลี่ยนแปลงในอารมณ์ของผู้เล่าเป็นเขาอย่างต่อเนื่องแปลการแสดงตนของเรเวนและความหมายของ " Shadow " ตอบกลับ

ประกอบด้วย 18 หกบรรทัด stanzas " อีกา " จะบอกย้อนหลังโดยผู้บรรยายคนแรกการตั้งค่าตลอดคือห้องของผู้บรรยายที่เที่ยงคืนในวันที่มืดมัว เป็นผู้พูดหรือพลั้งเผลอนักศึกษาระหว่างการอ่านหนังสือเก่า และเผลอหลับไป เขาถูกกระตุ้นโดยกรีดเสียงที่เขาทึกทักไปให้แขกด้านนอกของห้อง เขาไม่ตอบทันที แต่บอกเราว่า เขาอยู่ในอารมณ์เศร้าเพราะการตายของคนรักของเขา , " หาย เลนอร์" เขาพูดตะกุกตะกักออกมาจากความคิดเหล่านี้เศร้า , มั่นใจว่าตัวเองว่าเป็นเสียงของผู้มาเยือน เขาที่อยู่แขกที่ไม่รู้จักเขา แต่พบว่าไม่มีใครอยู่ตรงนั้น เมื่อเขาเปิดประตู peering เข้าไปในความมืดเงียบ นักเรียนกระซิบชื่อลีนอร์ให้เอง เมื่อเขากลับมาที่ห้องของเขา อย่างไรก็ตาม เคาะต่อเสียงและยังดังกว่าก่อนตอนนี้เขา posits นั้นมันเป็นเพียงลมอัดบานเกล็ดของหน้าต่าง

เมื่อเขาเปิดชัตเตอร์ " โอฬาร " เรเวนปรากฏ มันบินไปด้านบนของหอประตูและวางอยู่บนหน้าอกของมาครอส ( Athena , กรีกเทพีแห่งปัญญา ) เล่าจะเริ่มขบขันโดย " เรเวนหลุมฝังศพและด้านหลัง " ดู เขาที่อยู่นกในแง่สูงส่ง และถามว่า " สง่าผ่าเผย " ชื่อของมันคือเรเวนตอบกับเดียว คำว่า " อีก " นักเรียนทุกคนที่ติดปีกผู้บุกรุก . . . . . . .

( ส่วนทั้งหมด 790 คำ )