Geoffrey Ingham has made important

Geoffrey Ingham has made important contributions bringing a sociologist’s interest in the ontology of money to reexamine the nature of money. Like Goodhart (1998), he contrasts the neoclassical commodity money approach with the heterodox State money approach. He has also linked the evolution of credit money to the development of capitalism. This section will briefly outline these two topics.
As Ingham argues, orthodoxy has little interest in the ontology of money, taking a “money is what money does” stance, focusing on its three or four main functions. He insists, however, that
money should not be seen simply as a useful instrument; it has a dual nature. Money does not merely have “functions” – that is to say, beneficial consequences for individuals and the social and economic system. In Mann’s terminology, money is not only “infrastructural” power, it is also “despotic” power (Mann 1986). Money expands human society’s capacity to get things done, as Keynesian economics emphasizes; but this power can be appropriated by particular interests. (Ingham 2004a, p. 20)
Here, he’s not merely referring to the obvious fact that holding money gives one economic power, but “the actual process of the production of money in its different forms is inherently a source of power. For example, modern capitalist money is bank credit-money that is produced on the basis of credit ratings that reinforce and increase existing levels of inequality by imposing differential interest rates…. money is a weapon in the struggle for economic existence.” (Ibid.)
Following Keynes, Ingham claims that:
an abstract money of account is logically anterior to money’s forms and functions; it provides all the most important advantages that are attributed to money in general and a medium of exchange in particular. Money of account makes possible prices and debt contracts, which are all that are required for extensive multilateral exchange to take place. Money accounting, with or without an actual “money stuff,” is the means by which modern market exchange is made possible – that is, of producing action at both spatial and temporal distance. In this conception money is abstract – but an abstraction from what? (Ingham 2004a, pp. 21-22)
He goes on to argue that the orthodox answer to that question is doubly paradoxical. Since it adopts a commodity money view, it wants to argue that money’s value is determined in the usual neoclassical way: scarce supply meets the demand for money determined by subjective preferences. Yet, because modern orthodoxy recognizes that money actually consists of some scarce commodity with an intrinsic exchange value, the scarcity of supply must be imposed— generally through control by authorities. At the same time, money is supposed to be neutral (aside from some short term non-neutralities resulting from imperfections), determining only irrelevant nominal prices and not the all-important relative prices that come out of the higgling and haggling of the market. It is for that reason that many rigorous neoclassical models simply leave money out of the analysis altogether.
Again, Ingham follows the heterodox approach, where money’s value is always abstract and nominal:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เจฟฟรีย์ Ingham ได้มีส่วนสำคัญที่นำสนใจวิทยาการในภววิทยาของเงิน reexamine ธรรมชาติของเงิน เช่น Goodhart (1998), เขาควบคุมวิธีการเงินสินค้านีโอ ด้วยวิธีเงินรัฐนอกทฤษฎี นอกจากนี้เขายังได้เชื่อมโยงวิวัฒนาการของเงินเครดิตกับการพัฒนาของระบบทุนนิยม ส่วนนี้จะสั้น ๆ คร่าว ๆ สองหัวข้อนี้ เป็น Ingham argues ออร์ทอดอกซ์มีสนใจน้อยในภววิทยาของเงิน การมีเงินคือ ไม่ว่าเงิน"ท่าทาง เน้นฟังก์ชั่นหลักของสาม หรือสี่ เขายืนกราน อย่างไรก็ตาม ที่ ไม่ควรเห็นเงินเป็นเพียงเครื่องมือที่มีประโยชน์ มันมีลักษณะแบบสองทาง เงินไม่มี "ฟังก์ชัน" กล่าวคือ ระบบสังคม และเศรษฐกิจและผลประโยชน์สำหรับบุคคลเพียง ในศัพท์ของผู้ชาย เงินไม่ใช่เฉพาะพลังงาน "โครงสร้างพื้นฐาน" ก็ยังเป็นไฟ "เด็ดขาด" (แมนน์ 1986) เงินขยายกำลังการผลิตของสังคมมนุษย์จะได้รับสิ่งที่ทำ เป็นเศรษฐศาสตร์สำนักเคนส์เน้น แต่พลังนี้สามารถถูกจัดสรรให้ตามความสนใจเฉพาะ (Ingham 2004a, p. 20) ที่นี่ เขาจะไม่เพียงหมายถึงความจริงที่ชัดเจนว่า ถือเงินให้อำนาจเศรษฐกิจหนึ่ง แต่ "กระบวนการเกิดขึ้นจริงของการผลิตของเงินในรูปแบบต่าง ๆ เป็นการประมาณเป็นแหล่งของพลังงาน ตัวอย่างเช่น เงินทุนนิยมสมัยใหม่คือ ธนาคารเครดิตเงินที่ผลิตบนพื้นฐานของการจัดอันดับเครดิตที่เสริมสร้าง และเพิ่มระดับที่มีอยู่ของความไม่เท่าเทียมกันทางอัตราดอกเบี้ยที่แตกต่าง... เงินเป็นอาวุธในการต่อสู้สำหรับเศรษฐกิจดำรงอยู่ " (Ibid)ต่อ Keynes, Ingham บอกว่า: บัญชีเงินของนามธรรมเป็น logically anterior to เงินของแบบฟอร์มและฟังก์ชัน มันมีประโยชน์สำคัญที่สุดทั้งหมดที่มาจากเงินทั่วไปและแลกเงินปานกลางโดยเฉพาะ บัญชีการเงินทำให้ราคาเป็นไปได้และสัญญาหนี้ ซึ่งทั้งหมดที่จำเป็นสำหรับการแลกเปลี่ยนพหุภาคีอย่างกว้างขวางขึ้น บัญชีการเงิน มี หรือไม่ มีจริง "เงิน ๆ เป็นวิธีที่ทันสมัยตลาดแลกเปลี่ยนได้ – นั่นคือ การผลิตการดำเนินการทั้งเชิงพื้นที่ และกาลเวลาระยะ ในนี้คิด เงินเป็น นามธรรม – แต่ เป็นนามธรรมจากอะไร (Ingham 2004a ภภ. 21-22) เขาไปในการโต้แย้งว่า คำตอบที่คำถามดั้งเดิม doubly ขัดแย้ง ตั้งแต่กล้องใช้มองเงินสินค้าโภคภัณฑ์ มันอยากจะโต้แย้งว่า ค่าของเงินจะถูกกำหนดในลักษณะนีโอคลาสสิปกติ: ขาดแคลนอุปทานตรงตามความต้องการใช้เงินไปตามการกำหนดลักษณะอัตนัย แต่ เนื่องจากออร์ทอดอกซ์ที่ทันสมัยรู้จักว่า เงินจริงประกอบด้วยบางค่า intrinsic แลกสินค้าหายาก ขาดแคลนอุปทานต้องมีโทษ — โดยทั่วไปผ่านการควบคุมโดยเจ้าหน้าที่ ในเวลาเดียวกัน เงินที่ควรจะเป็นกลาง (นอกเหนือจากบางระยะสั้นไม่ใช่-neutralities เกิดจากความไม่สมบูรณ์), การกำหนดเพียงราคาปกติที่ไม่เกี่ยวข้องและไม่สำคัญทั้งหมดญาติราคาที่มาจากการ higgling และการทะเลาะของตลาด มันเป็นเหตุผลที่ที่เข้มงวดหลายนีโอรุ่นเพียงปล่อยเงินออกจากการวิเคราะห์ทั้งหมด อีกครั้ง Ingham ตามวิธีนอกทฤษฎี ค่าของเงินเสมอน้อย และบทคัดย่อ:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เจฟฟรีย์ Ingham ได้ทำผลงานที่สำคัญนำความสนใจของนักสังคมวิทยาในอภิปรัชญาของเงินที่จะทบทวนลักษณะของเงิน เช่นเดียวกับกู๊ดฮาร์ (1998) เขาแตกต่างกับวิธีการซื้อขายเงินนีโอคลาสสิด้วยวิธีการเงินของรัฐนอกคอก นอกจากนี้เขายังมีการเชื่อมโยงวิวัฒนาการของเงินให้สินเชื่อเพื่อการพัฒนาของระบบทุนนิยม ในส่วนนี้จะเป็นช่วงสั้น ๆ จะร่างทั้งสองหัวข้อ.
ในฐานะที่เป็น Ingham ระบุดั้งเดิมมีความสนใจน้อยในอภิปรัชญาของเงินสละ "เงินเป็นสิ่งที่เงินไม่" ท่าทางมุ่งเน้นไปที่สามหรือสี่ฟังก์ชั่นหลัก เขายืนยัน แต่ที่
เงินไม่ควรมองเพียงแค่เป็นเครื่องมือที่มีประโยชน์; มันมีสองลักษณะ เงินไม่ได้เพียงแค่มี "ฟังก์ชั่น" - กล่าวคือผลประโยชน์สำหรับบุคคลและระบบสังคมและเศรษฐกิจ ในคำศัพท์แมนน์เงินไม่ได้เป็นเพียงอำนาจ "โครงสร้างพื้นฐาน" ก็ยังเป็นอำนาจ "เผด็จการ" (แมนน์ 1986) เงินเพิ่มขีดความสามารถของมนุษย์ในสังคมที่จะได้รับสิ่งที่กระทำเช่นเศรษฐศาสตร์ของเคนส์เน้น; แต่อำนาจนี้สามารถจัดสรรตามความสนใจโดยเฉพาะอย่างยิ่ง (Ingham 2004a พี. 20)
ที่นี่เขาไม่เพียงหมายถึงความเป็นจริงที่เห็นได้ชัดว่าการถือครองเงินให้อำนาจทางเศรษฐกิจหนึ่ง แต่ "กระบวนการที่เกิดขึ้นจริงของการผลิตของเงินในรูปแบบที่แตกต่างกันโดยเนื้อแท้คือแหล่งที่มาของอำนาจ ยกตัวอย่างเช่นเงินทุนนิยมสมัยใหม่คือธนาคารเครดิตเงินที่ผลิตบนพื้นฐานของการจัดอันดับเครดิตที่เสริมสร้างและเพิ่มระดับของความไม่เท่าเทียมกันที่มีอยู่โดยการจัดเก็บภาษีอัตราดอกเบี้ยที่แตกต่างกัน ... เงินเป็นอาวุธในการต่อสู้เพื่อการดำรงอยู่ของเศรษฐกิจ "(อ้างแล้ว)..
ต่อไปนี้คีย์ Ingham อ้างว่า
เงินนามธรรมของบัญชีเหตุผลด้านหน้ารูปแบบเงินและฟังก์ชั่น; ก็มีข้อดีที่สำคัญที่สุดทุกสิ่งที่จะมีการบันทึกเงินในทั่วไปและสื่อกลางในการแลกเปลี่ยนโดยเฉพาะอย่างยิ่ง เงินในบัญชีทำให้ราคาที่เป็นไปได้และสัญญาหนี้ที่มีทั้งหมดที่จำเป็นสำหรับการแลกเปลี่ยนพหุภาคีอย่างกว้างขวางในการใช้สถานที่ บัญชีเงินมีหรือไม่มีจริง "สิ่งที่เงิน" เป็นวิธีการที่ตลาดแลกเปลี่ยนทันสมัยทำไปได้ - นั่นคือการผลิตการดำเนินการทั้งในระยะทางพื้นที่และเวลา ในเงินความคิดนี้เป็นนามธรรม - แต่เป็นนามธรรมจากอะไร? (Ingham 2004a, PP. 21-22)
เขาก็จะอ้างว่าเป็นคำตอบที่ออร์โธดอกคำถามที่เป็นความขัดแย้งเป็นทวีคูณ เพราะมัน adopts มุมมองเงินสินค้าโภคภัณฑ์ก็ต้องการที่จะยืนยันว่าค่าเงินจะถูกกำหนดด้วยวิธีนีโอคลาสสิปกติ: อุปทานขาดแคลนตรงตามความต้องการใช้เงินที่กำหนดโดยการตั้งค่าอัตนัย แต่เพราะดั้งเดิมที่ทันสมัยตระหนักว่าเงินจริงประกอบด้วยสินค้าที่หายากบางคนที่มีค่าแลกเปลี่ยนที่แท้จริง, ความขาดแคลนของอุปทานจะต้อง imposed- ทั่วไปผ่านการควบคุมโดยเจ้าหน้าที่ ในขณะเดียวกันเงินที่ควรจะเป็นที่เป็นกลาง (นอกเหนือจากบางส่วนในระยะสั้นไม่ใช่ neutralities-ที่เกิดจากความไม่สมบูรณ์) การกำหนดราคาเพียงเล็กน้อยไม่เกี่ยวข้องและไม่ได้เป็นทั้งหมดที่สำคัญราคาญาติที่ออกมาจากของ higgling และการทะเลาะของตลาด มันเป็นเหตุผลที่ว่าหลายรูปแบบนีโอคลาสสิเข้มงวดเพียงแค่ปล่อยเงินออกจากการวิเคราะห์โดยสิ้นเชิง.
อีกครั้ง Ingham ตามแนวทางทฤษฎีที่ค่าเงินอยู่เสมอนามธรรมและปกติ:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เจฟฟรีย์ Ingham ได้สร้างผลงานสำคัญนำของนักสังคมวิทยาสนใจอภิปรัชญาของเงินเพื่อตรวจสอบลักษณะของเงิน ชอบกู๊ดฮาร์ต ( 1998 ) , เขาแตกต่างแนวทางเงินสินค้าต่างๆด้วยซึ่งไม่เห็นด้วยกับความคิดความเชื่อทางศาสนาของรัฐเงินวิธีการ เขายังเกี่ยวข้องกับวิวัฒนาการของเงินสินเชื่อเพื่อการพัฒนาของระบบทุนนิยม ส่วนนี้จะสั้นๆ ร่างทั้งสองหัวข้อเป็น Ingham แย้ง orthodoxy มีความสนใจเล็ก ๆน้อย ๆ , ในอภิปรัชญาของเงิน การ เงิน คือสิ่งที่เงินไม่ " ท่าทางเน้นสามหรือสี่ฟังก์ชันหลัก เขายืนยัน อย่างไรก็ตามเงินไม่ควรเห็นเป็นเพียงเครื่องมือที่มีประโยชน์ มันมีลักษณะเป็นคู่ เงินไม่เพียงมี " หน้าที่ " กล่าวว่า ผลประโยชน์สำหรับบุคคล และระบบสังคมและเศรษฐกิจ ในคำศัพท์ของ Mann , เงินไม่ได้เป็นเพียงที่ " ศูนย์อำนาจ " ก็ยังเป็น " เผด็จการ " อำนาจ ( Mann 1986 ) เงินขยายสังคมมนุษย์คือความสามารถที่จะได้รับสิ่งที่ทำ เมื่อเศรษฐศาสตร์แบบเคนส์เน้น แต่พลังนี้สามารถจัดสรรโดยความสนใจที่เฉพาะเจาะจง ( 2004a Ingham , 20 หน้า )ที่นี่ เขาไม่ได้แค่พูดถึงความจริงที่ว่า ถือเงินให้หนึ่งทางเศรษฐกิจ อำนาจ แต่ " จริง กระบวนการของการผลิตของเงินในรูปแบบต่าง ๆเป็นอย่างโดยเนื้อแท้ เป็นแหล่งของพลังงาน ตัวอย่างเช่นเงินนายทุนสมัยใหม่คือ ธนาคารเครดิตเงินที่ผลิตบนพื้นฐานของการจัดอันดับเครดิตที่เสริมสร้าง และเพิ่มระดับของความไม่เท่าเทียมกัน โดยการจัดเก็บภาษีที่มีอยู่ความแตกต่างอัตราดอกเบี้ย . . . . . . . เงินเป็นอาวุธในการต่อสู้เพื่อการดำรงอยู่ทางเศรษฐกิจ " ( อ้างแล้ว )ต่อไปนี้ Keynes , Ingham อ้างว่า :เงินนามธรรมของบัญชีเป็นตรรกะของรูปแบบและหน้าที่ของเงิน มันมีข้อดีที่สำคัญที่สุดที่จะมีการบันทึกเงินทั่วไป และเป็นสื่อกลางในการแลกเปลี่ยนโดยเฉพาะ เงินในบัญชี ทำให้ราคาที่เป็นไปได้และหนี้สัญญา ซึ่งมีทั้งหมดที่จำเป็นสำหรับการแลกเปลี่ยนพหุภาคีอย่างละเอียดในการใช้สถานที่ การบัญชีเงิน มี หรือ ไม่มีการยัดเงินจริง " , " หมายถึงซึ่งตราตลาดสมัยใหม่ได้ และนั่นคือ การผลิต การกระทำทั้งในพื้นที่และเวลา ระยะทาง ในความคิดเงิน–นามธรรมแต่นามธรรมจากอะไร ? ( ค่า 2004a Ingham , 21-22 )เขาก็จะเถียงว่า คำตอบของคำถามที่เป็นดั้งเดิม paradoxical ทวีคูณ ตั้งแต่มัน adopts ดูเงินชุด มันอยากจะเถียงมูลค่าเงินจะถูกกำหนดในลักษณะต่างๆปกติ : ขาดแคลนอุปทานกับอุปสงค์ของเงิน โดยพิจารณาลักษณะอัตวิสัย แต่เพราะทำตามความเชื่อสมัยใหม่รู้จักเงินจริงประกอบด้วยบางบางสินค้าที่มีมูลค่าการแลกเปลี่ยนที่แท้จริงขาดแคลนอุปทานต้องกำหนด - โดยทั่วไปผ่านการควบคุมโดยเจ้าหน้าที่ ในขณะเดียวกัน เงินควรเป็นกลาง ( นอกเหนือจากบางระยะสั้นไม่ neutralities ที่เกิดจากความไม่สมบูรณ์ ) , การระบุราคาเท่านั้น ไม่เกี่ยวข้องและไม่ all-important เทียบราคาที่ออกมาจาก higgling และการต่อรองราคาของตลาด นี่คือเหตุผล ที่โมเดลต่างๆที่เคร่งครัดมากเพียงแค่ปล่อยเงินออกมาจากการวิเคราะห์ทั้งหมดอีกครั้ง , Ingham ตามแนวทางซึ่งไม่เห็นด้วยกับความคิดความเชื่อทางศาสนา ซึ่งมูลค่าเงินอยู่เสมอใน : บทคัดย่อ