The AGSD System was the core of Jia

The AGSD System was the core of Jiangsu coastal management
in the 16e19th centuries. Within the AGSD framework, the large
areas of coastal land could only be used for producing grass for the
salt production. Because the coastal salt production relied on a
large number of firewood to decocted brine in the traditional periods,
which in turn depended on the coastal grass land, the AGSD
system monopolized both the coastal land and the newly formed
tidal land; these areas were allocated for use by the government, to
guarantee the abundant source of firewood grass for decocted salt
production. Such a system had a profound impact on the Jiangsu
coast, which had greatly promoted the development of salt production.
In the 16e19th centuries, the coastal salt industry had
experienced prosperous development (Fig. 2) and provided a huge
amount of salt tax sources for the authorities in the Ming and Qing
Dynasties. For instance, in 1746, about 2.87 million taels of silver
were contributions from Jiangsu coastal salt industry, which
accounted for about 50% of total salt tax income of the empire
(Chen, 1988). In 1820, the annual production of salt reached up to
450 thousand tons, representing a peak and golden age of Jiangsu
coastal salt industry in history.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ระบบ AGSD มีหลักของการจัดการชายฝั่งมณฑลเจียงซูในศตวรรษ 16e19th ภายในกรอบ AGSD ขนาดใหญ่พื้นที่ดินชายฝั่งทะเลซึ่งการผลิตหญ้าสำหรับการการผลิตเกลือ เนื่องจากการผลิตเกลือชายพึ่งมีจำนวนมากของฟืนในการ decocted น้ำเกลือในรอบระยะเวลาดั้งเดิมซึ่งจะขึ้นอยู่กับหญ้าชายฝั่งทะเลที่ดิน AGSD การระบบผูกขาดที่ดินชายฝั่งและจัดตั้งขึ้นใหม่ที่ดินน้ำขึ้นน้ำลง พื้นที่เหล่านี้ถูกจัดสรรสำหรับใช้ โดยรัฐบาล การรับประกันแหล่งอุดมสมบูรณ์ของหญ้าฟืนสำหรับ decocted เกลือการผลิต ระบบดังกล่าวมีผลกระทบลึกซึ้งมณฑลเจียงซูชายฝั่ง ที่มีการส่งเสริมการพัฒนาการผลิตเกลือมากในศตวรรษที่ 16e19th เกลืออุตสาหกรรมชายฝั่งทะเลได้มีประสบการณ์พัฒนารุ่งเรือง (รูป 2) และมีขนาดใหญ่จำนวนแหล่งภาษีเกลือสำหรับเจ้าหน้าที่ในหมิงและชิงราชวงศ์ เช่น ในค.ศ. 1746, taels ประมาณ 2.87 ล้านเงินมีผลงานจากอุตสาหกรรมเกลือชายฝั่งมณฑลเจียงซู ซึ่งคิดเป็นประมาณ 50% ของรายได้รวมภาษีเกลือของจักรวรรดิ(Chen, 1988) ใน 1820 การผลิตเกลือประจำปีสูงสุดถึงพัน 450 ตัน แสดงสูงสุดและยุคทองของมณฑลเจียงซูอุตสาหกรรมเกลือชายฝั่งทะเลในประวัติศาสตร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ระบบ AGSD เป็นหลักของการจัดการชายฝั่งมณฑลเจียงซู
ในศตวรรษ 16e19th ภายในกรอบ AGSD ที่มีขนาดใหญ่
พื้นที่ของที่ดินชายฝั่งทะเลที่สามารถนำมาใช้ในการผลิตหญ้าสำหรับ
การผลิตเกลือ เพราะการผลิตเกลือชายฝั่งอาศัยใน
จำนวนมากของฟืนน้ำเกลือ decocted ในช่วงเวลาแบบดั้งเดิม
ซึ่งจะขึ้นอยู่กับทุ่งหญ้าชายฝั่ง AGSD
ระบบผูกขาดทั้งที่ดินชายฝั่งทะเลและเพิ่งตั้งขึ้นใหม่
ที่ดินน้ำขึ้นน้ำลง; พื้นที่เหล่านี้ได้รับการจัดสรรสำหรับการใช้งานโดยรัฐบาลจะ
รับประกันแหล่งอุดมสมบูรณ์ของหญ้าฟืนเกลือ decocted
ผลิต ระบบดังกล่าวมีผลกระทบอย่างลึกซึ้งต่อมณฑลเจียงซู
ชายฝั่งซึ่งได้รับการเลื่อนตำแหน่งอย่างมากการพัฒนาของการผลิตเกลือ.
ในศตวรรษ 16e19th ของอุตสาหกรรมเกลือชายฝั่งได้
มีประสบการณ์การพัฒนาความเจริญรุ่งเรือง (รูปที่. 2) และให้มีขนาดใหญ่
ปริมาณของแหล่งภาษีเกลือ เจ้าหน้าที่ในราชวงศ์หมิงและชิง
ราชวงศ์ ยกตัวอย่างเช่นใน 1746 ประมาณ 2,870,000 taels เงิน
เป็นผลงานจากอุตสาหกรรมเกลือชายฝั่งมณฑลเจียงซูซึ่ง
คิดเป็นประมาณ 50% ของรายได้ภาษีเกลือรวมของจักรวรรดิ
(เฉิน, 1988) ในปี 1820 การผลิตประจำปีของเกลือสูงถึง
450,000 ตันคิดเป็นสูงสุดและยุคทองของมณฑลเจียงซู
อุตสาหกรรมเกลือชายฝั่งในประวัติศาสตร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ระบบ agsd เป็นหลักของการจัดการชายฝั่ง มณฑลเจียงซูใน 16e19th ศตวรรษ ภายใน agsd กรอบ ขนาดใหญ่พื้นที่ชายฝั่งทะเลที่อาจจะถูกใช้เพื่อผลิตหญ้าสำหรับการผลิตเกลือ เพราะการผลิตเกลือ relied บนชายฝั่งจำนวนมากของฟืน decocted น้ำเกลือในช่วงเวลาดั้งเดิมซึ่งจะขึ้นอยู่กับหญ้า agsd ที่ดินชายฝั่งระบบผูกขาดทั้งชายฝั่งและที่ดินที่เพิ่งจัดตั้งขึ้นใหม่เกาะกระแสที่ดิน พื้นที่เหล่านี้ถูกจัดสรรให้ใช้โดยรัฐบาล ,รับประกันแหล่งอุดมสมบูรณ์ของป่าหญ้า decocted เกลือการผลิต ระบบดังกล่าวมีผลกระทบลึกซึ้งในมณฑลเจียงซูชายฝั่ง ซึ่งได้ช่วยส่งเสริมการพัฒนาการผลิตเกลือใน 16e19th ศตวรรษอุตสาหกรรมเกลือทะเลมีมีประสบการณ์การเจริญพัฒนา ( รูปที่ 2 ) และให้มีขนาดใหญ่ปริมาณของเกลือภาษีแหล่งที่มาสำหรับเจ้าหน้าที่ในราชวงศ์หมิงและชิงราชวงศ์ . ตัวอย่างเช่นใน 1746 ประมาณ 2.87 ล้านตำลึงเงินถูกเขียนจากอุตสาหกรรมเกลือชายฝั่งในมณฑลเจียงซู ซึ่งคิดเป็นประมาณ 50% ของรายได้ภาษีเกลือทั้งหมดของอาณาจักร( เฉิน , 1988 ) ใน 1820 , การผลิตรายปีของเกลือถึงขึ้น450 , 000 ตัน หรือคิดเป็นยอด และยุคทองของมณฑลเจียงซูอุตสาหกรรมเกลือชายฝั่งในประวัติศาสตร์