Every morning I walk to work along

Every morning I walk to work along the same boring road. Day after day I repeat the same actions. Sometimes I leave Haikou to go to Guangzhou, Beijing or some other place, but after I step out of the airport or railway station I feel as though I am still in Haikou. The buildings that line the streets seem to be the same kind of modern buildings, with the same mosaic tile or brick wall facing, the same architectural styles. Even the sky seems to be the same shade of blue. Just that same morning I had still been sitting at home; now it is afternoon and I am already in Beijing or Shanghai. If I take a flight from China to America today, and spend 24 hours travelling, when I arrive in America it will still be today, departure and arrival seem to be the same time. These many similarities and repetitions make me think that reality must be false, that sensory perceptions are ambiguous. Faced with this 2-dimensional kind of life, an utopian dreamland for the common people, I can only make subjective conjectures – it is like an empty, insubstantial body or ornament, and I have no way of freeing myself. It seems that it is because of reality that I am searching for this kind of fabricated sensation, reality – that you cannot possibly resist, that you cannot ever go back to.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทุกเช้าที่ผมเดินไปทำงานไปตามถนนน่าเบื่อเหมือนกัน วันหลังจากวันฉันทำซ้ำการดำเนินการเดียวกัน บางครั้งฝากไฮกุไปกวางโจว ปักกิ่ง หรืออื่น แต่หลังจากที่ผมก้าวออกจากสถานีรถไฟหรือสนามบิน ฉันรู้สึกว่าฉันยังอยู่ในไหโข่ว อาคารโพดูเหมือนจะ ทันสมัยอาคาร เหมือนกระเบื้องโมเสคกระเบื้องหรืออิฐผนังหันหน้าไปทาง ลักษณะสถาปัตยกรรมเดียวกันชนิดเดียวกัน แม้ท้องฟ้าน่าจะ เป็นสีเดียวกับสีฟ้า เพียงเช้าวันเดียวกันผมก็ยังได้นั่งบ้าน ตอนนี้ก็บ่าย และฉันอยู่ในปักกิ่งหรือเซี่ยงไฮ้ ถ้าฉันใช้เวลาบินจากจีนอเมริกาวันนี้ และใช้เวลา 24 ชั่วโมงการเดินทาง เมื่อฉันเข้ามาในอเมริกามันจะยังคงเป็นวันนี้ ออกเดินทางและเดินทางดูเหมือน จะกัน ความเหมือนเหล่านี้มากและมีการทำซ้ำทำให้ฉันคิดว่า ความจริงต้องเป็นเท็จ รับรู้ทางประสาทสัมผัสชัดเจน ประสบกับชนิด 2 มิติของชีวิต ดรีมแลนด์กล่าวสำหรับคนทั่วไป เพียงทำตามอัตวิสัย conjectures – เหมือนร่างกายที่ว่างเปล่า insubstantial การมณี และฉันมีวิธีของตัวเองทำให้มาก ดูเหมือนว่า มันเป็น เพราะความเป็นจริงที่ฉันกำลังค้นหาความรู้สึกประกอบ จริง – ที่คุณไม่อาจต้านทาน ชนิดนี้ว่า คุณไม่เคยกลับไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตอนเช้าผมเดินทุกที่จะทำงานไปตามถนนสายเดียวกันที่น่าเบื่อ วันหลังจากวันที่ฉันทำซ้ำการกระทำเดียวกัน บางครั้งผมออกจากไหโข่วไปกว่างโจว, ปักกิ่งหรือบางสถานที่อื่น ๆ แต่หลังจากที่ผมก้าวออกจากสนามบินหรือสถานีรถไฟผมรู้สึกว่าผมยังคงอยู่ในไหโข่ว อาคารที่เส้นถนนดูเหมือนจะเป็นชนิดเดียวกันของอาคารที่ทันสมัย​​ด้วยกระเบื้องโมเสคเดียวกันหรืออิฐหันผนังรูปแบบสถาปัตยกรรมเดียวกัน แม้ท้องฟ้าน่าจะเป็นสีเดียวสีฟ้า เพียงแค่เช้าวันเดียวกันที่ผมได้รับก็ยังคงนั่งอยู่ที่บ้าน; ตอนนี้ก็เป็นช่วงบ่ายและผมอยู่ในกรุงปักกิ่งหรือเซี่ยงไฮ้ ถ้าผมใช้เวลาเที่ยวบินจากประเทศจีนไปอเมริกาในวันนี้และใช้เวลา 24 ชั่วโมงในการเดินทางเมื่อฉันมาถึงในอเมริกาก็จะยังคงเป็นวันนี้เดินทางมาถึงและดูเหมือนจะเป็นเวลาเดียวกัน เหล่านี้คล้ายคลึงกันมากและซ้ำทำให้ฉันคิดว่าในความเป็นจริงจะต้องเป็นเท็จว่าการรับรู้ทางประสาทสัมผัสไม่ชัดเจน ต้องเผชิญกับชนิดนี้ 2 มิติของชีวิต, โลกแห่งความฝันยูโทเปียสำหรับคนทั่วไปก็สามารถทำให้คาดเดาอัตนัย - มันเป็นเช่นที่ว่างเปล่าของร่างกายเล็กน้อยหรือเครื่องประดับและผมก็มีวิธีการของตัวเองไม่พ้น ดูเหมือนว่ามันเป็นเพราะความเป็นจริงที่ฉันกำลังหาชนิดของความรู้สึกประดิษฐ์นี้ความเป็นจริง - ที่คุณไม่อาจต้านทานที่คุณไม่เคยกลับไปที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทุกๆเช้าผมเดินมาทำงาน ไปตามถนน น่าเบื่อเหมือนกัน วันแล้ววันเล่าฉันทำซ้ำการกระทำเดียวกัน บางครั้งฉันออกจากไห ไปกวางโจว ปักกิ่ง หรือบางสถานที่อื่น ๆ แต่หลังจากที่ฉันออกมาจากสนามบินหรือสถานีรถไฟ ผมรู้สึกว่า ผมยังอยู่ในไหโข่ว . อาคารที่เส้นถนน ดูเหมือนจะเป็นชนิดเดียวกันของอาคารที่ทันสมัยกับโมเสคกระเบื้องหรืออิฐผนังหันแบบสถาปัตยกรรมสไตล์ แม้ท้องฟ้าจะเป็นสีเดียวกันของสีฟ้า แค่ว่า เช้าวันเดียวกัน ฉันยังคงนั่งอยู่ที่บ้าน ตอนนี้ก็บ่ายแล้ว ฉันอยู่ในปักกิ่ง หรือ เซี่ยงไฮ้ ถ้าผมจะเดินทางจากจีนไปอเมริกาวันนี้ ใช้เวลา 24 ชั่วโมง เดินทาง เมื่อไปถึงอเมริกา ก็ จะ ยัง วันนี้เดินทางมาถึงดูเหมือนจะเป็นเวลาเดียวกันความคล้ายคลึงกันหลายอย่างเหล่านี้และ repetitions ให้ฉันคิดว่าความจริงต้องเป็นเท็จ ว่า การรับรู้ทางประสาทสัมผัสจะไม่ชัดเจน เผชิญกับชนิด 2 มิติของชีวิต มีความฝันในอุดมคติสำหรับประชาชนทั่วไป ผมทำได้แค่คาดเดา และอัตนัยมันเหมือนว่างเปล่า ร่างกายบอบบาง หรือ เครื่องประดับ และผมไม่มีทางพ้นเองมันเป็นเพราะความจริงที่ฉันค้นหาสำหรับชนิดนี้ของประดิษฐ์เพทนา ความเป็นจริง–คุณไม่สามารถต้านทานหรือว่าคุณไม่เคยกลับไป