The fact that a reader of the quatr

The fact that a reader of the quatrain might be able to assign "meaning" to each of the verbal symbols and to each of the separate lines did not guarantee that he would be able to organize these into a significant structure of idea and feeling. The reader had to pay attention to much more than the "meanings" of individual words or their syntax before he could relate the four lines meaningfully. He had to respond to many elements, of diction, rhythm, association, possible figures of speech or levels of meaning. In order to sense the particular way of voicing the last line to himself, he had to select a particular implied persona with a particular point of view or tone or attitude toward the subject about which the poem might center.Thus the text, a pattern of signs, is interpreted as a set of linguistic symbols. But the text serves as more than a set of stimuli or a pattern of stimuli; it is also a guide or continuing control during the process by which the reader selects, organizes and synthesizes—in short, interprets—what has emerged from his relationship with the verbal symbols. The text is not simply a fuse that sets off a series of responses. As a pattern of linguistic symbols derived from the signs on the page, the "text" also underwent a series of transformations during the process of arriving at the poem.Moreover, the readers of the quatrain were creating a poem through paying attention to what the stimulus of the text was calling forth within them: attention to the sound of the words in the inner ear, attention to the residue of past experiences with
these words in different contexts, attention to the overtones of feeling and the blendings of attitude and mood. All of these were needed before even a tentative organization of an interpretation was possible. Hence my [Rosenblatt (1968)] continuing insistence on the idea that the poem is what the reader lives through under the guidance of the text and experiences as relevant to the text.
The question remains: Although this view of reading may be important in counteracting the neglect of the reader's contribution and the excessive emphasis on the text of the literary work of art in current criticism and teaching, What light does this throw on the reading process in general? How much of what has been said about "the reading of a poem" applies to the reading of other kinds of texts that do not give rise to works of art but that provide, say, information, logical analysis, scientific formulae, or directions for action?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความจริงว่า ตัวอ่าน quatrain อาจสามารถกำหนด "ความหมาย" แต่ละสัญลักษณ์วาจา และแต่ละบรรทัดแยกต่างหากไม่ได้รับประกันว่า เขาจะสามารถจัดระเบียบเหล่านี้เป็นโครงสร้างที่สำคัญของความคิดและความรู้สึก ผู้อ่านมีความสนใจไปมากกว่า "ความหมาย" ของคำแต่ละคำหรือไวยากรณ์ก่อนเขาสามารถเชื่อมโยงบรรทัดสี่มา เขาต้องตอบสนองต่อองค์ประกอบต่าง ๆ ของ diction จังหวะ ความสัมพันธ์ ได้โวหาร หรือระดับของความหมาย การรู้สึกแบบเฉพาะของบรรทัดสุดท้ายตนเองเสียง เขามีต้องเพอร์โซนาโดยนัยการมองเฉพาะจุด หรือเสียง หรือทัศนคติต่อเรื่องเกี่ยวกับกลอนอาจศูนย์ ดังนั้น ข้อความ รูปแบบของสัญญาณ จะถูกแปลงเป็นชุดของสัญลักษณ์ภาษาศาสตร์ แต่เป็นมากกว่าชุดของสิ่งเร้าหรือสิ่งเร้า รูปแบบข้อความ มีคำแนะนำหรือควบคุมอย่างต่อเนื่องในระหว่างกระบวนการที่ผู้อ่านเลือก จัด และ synthesizes — ในระยะสั้น แปล — อะไรได้เกิดขึ้นจากความสัมพันธ์ของเขากับสัญลักษณ์ด้วยวาจา ข้อความที่ไม่เพียงแค่ชนวนที่ออกจากชุดของคำตอบ เป็นรูปแบบของสัญลักษณ์ภาษาศาสตร์มาป้ายหน้า "ข้อความ" ยังประกอบไปด้วยชุดแปลงระหว่างเดินในกลอน นอกจากนี้ อ่าน quatrain สร้างบทกวีผ่านการให้ความสนใจกับสิ่งกระตุ้นของข้อความถูกเรียกมาอยู่ภายใน: ความสนใจในเสียงของคำในหูภายใน ให้ความสนใจกับสารตกค้างของประสบการณ์ที่ผ่านมาด้วยคำเหล่านี้ในบริบทอื่น ให้ความสนใจกับ overtones ของ blendings ของทัศนคติและอารมณ์ ทั้งหมดนี้ถูกต้องก่อนแม้แต่องค์กรที่แน่นอนของความเป็นไปได้ ดังนั้น insistence [Rosenblatt (1968)] ของฉันต่อจากกลอนว่าอะไรอ่านอยู่โดยนำข้อความ และมีประสบการณ์เป็นแนวคิดที่เกี่ยวข้องกับข้อความคำถามยังคงอยู่: แม้ว่ามุมมองนี้อ่านอาจสำคัญใน counteracting ละเลยสัดส่วนของผู้อ่านและเน้นข้อความของศิลปะของงานวรรณกรรมในปัจจุบันวิจารณ์และสอนมากเกินไป ไฟอะไรไม่โยนนี้บนการอ่านประมวลผลทั่วไป จำนวนของการกล่าวเกี่ยวกับ "การอ่านบทกวี" ใช้กับการอ่านชนิดอื่นของข้อความที่ไม่ก่อให้เกิดการทำงานศิลปะ แต่ที่ ให้ ว่า ข้อมูล วิเคราะห์ตรรกะ สูตรทางวิทยาศาสตร์ หรือคำแนะนำสำหรับการดำเนินการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ข้อเท็จจริงที่ผู้อ่านของเหลอหลาอาจมอบหมายให้ " ความหมาย " ของแต่ละสัญลักษณ์ทางวาจาและแต่ละเส้น แยก ไม่ได้รับประกันว่าเขาจะสามารถจัดระเบียบเหล่านี้เป็นโครงสร้างที่สำคัญของความคิดและความรู้สึก ผู้อ่านต้องสนใจมากกว่า " ความหมาย " ของแต่ละคำหรือไวยากรณ์ของพวกเขาก่อนที่เขาอาจเกี่ยวข้องกับสี่สายอย่างมีความหมายเขามีการตอบสนองต่อองค์ประกอบมากมาย กระทำ , จังหวะ , สมาคม , ตัวเลขที่เป็นไปได้ของการพูด หรือระดับของความหมาย เพื่อที่จะรู้สึกถึงวิธีการเฉพาะของการออกเสียง บรรทัดสุดท้าย เพื่อตัวของเขาเอง เขาต้องเลือกบุคคลโดยเฉพาะกับเฉพาะจุดของมุมมองหรือทัศนคติหรือโทนเรื่องที่กลอนอาจจะศูนย์ ดังนั้น ข้อความ รูปแบบของสัญญาณถูกตีความว่าเป็นชุดของสัญลักษณ์ทางภาษา แต่ข้อความที่เป็นมากกว่าชุดของสิ่งเร้า หรือรูปแบบของสิ่งเร้า และเป็นคู่มือหรือต่อการควบคุมในกระบวนการที่ผู้อ่านเลือก จัดระเบียบ และสังเคราะห์ในสั้น แปลว่าได้เกิดขึ้นจากความสัมพันธ์ของเขากับสัญลักษณ์ด้วยวาจา ข้อความที่ไม่ได้เป็นเพียงแค่ฟิวส์ที่ชุดออกชุดของการตอบสนองเป็นรูปแบบของภาษา สัญลักษณ์ที่ได้จากป้ายบนหน้า " ข้อความ " ยังได้รับชุดของการเปลี่ยนแปลงในระหว่างกระบวนการมาถึงกลอน นอกจากนี้ผู้อ่านของเหลอหลาสร้างบทกวีผ่านความสนใจกับสิ่งที่กระตุ้นของข้อความที่ถูกเรียกออกมาภายในพวกเขาใส่ใจกับเสียง ของคำ ในหูชั้นในการตกค้างของประสบการณ์ที่ผ่านมากับ
คำเหล่านี้ในบริบทที่แตกต่างกัน ใส่ใจกับเสียงของความรู้สึกและ blendings ทัศนคติและอารมณ์ ทั้งหมดนี้เป็นสิ่งที่จำเป็นก่อนที่จะเป็นส่วนของการตีความ องค์กร ได้เพราะฉัน [ Rosenblatt ( 1968 ) ยังคงยืนกรานว่าบทกวีเป็นสิ่งที่ผู้อ่านที่มีชีวิตอยู่ภายใต้คำแนะนำของข้อความและเป็นประสบการณ์ที่เกี่ยวข้องกับข้อความ
คำถามที่ยังคง :แม้ว่ามุมมองการอ่าน อาจจะสำคัญใน counteracting ละเลยของผู้อ่านมีส่วนร่วมและเน้นมากเกินไปในข้อความของงานวรรณกรรมของศิลปะในการวิจารณ์ในปัจจุบัน และการสอน แล้วแสงมันโยนในการอ่านกระบวนการในทั่วไป ?สิ่งที่ได้รับการกล่าวเกี่ยวกับ " กับการอ่านบทกวี " กับการอ่านของชนิดอื่น ๆของข้อความที่ไม่ก่อให้เกิดผลงานศิลปะ แต่ที่ให้ บอก ข้อมูล เชิงวิเคราะห์ สูตรทางวิทยาศาสตร์ หรือเส้นทางสำหรับการกระทำ ?