It is generally perceived that a ma

It is generally perceived that a major problem with permeable interlocking concrete pavements
(PICP) is clogging. Closely related to this is the fact that permeable pavements can retain up to
90% of solids suspended in the water infiltrating the pavements [Pezzaniti et al., 2009]. However,
experience in Europe shows reductions in PICP permeability due to clogging reach a near equilibrium
condition between 5 and 10 years after construction [Dierkes et al., 2002; Borgwardt, 2006] as
pollutants are retained in the pavement. This needs to be considered in the design of PICP [Pezza-niti and Shackel, 2009] and, for this reason, it is essential to quantify changes in the infiltration capacity
of PICP over time.
Because of the clogging process, maintenance is often seen to be an integral part of any permeable
paving system. Sweeping has been shown to be beneficial in laboratory-scale tests [Urban Water
Resources Centre, 2002]. Studies of full-scale pavements are less common but long-term field
monitoring of PICPs [James, 2002; Borgwardt, 1997; 2006] has confirmed that the infiltration capacity
of test pavements decreases as the amount of oil, grease and fine organic and inorganic matter
accumulates within the gravel filling the drainage openings. Importantly, the tests have shown
that the infiltration capacity can largely be restored by removing and replacing the top 10 to 25 mm
of the drainage material in the paving joints and openings [James 2002, James and von Langsdorff,
2003]. For systems with drainage openings this can be readily and economically achieved by using
conventional street sweeping equipment but may be more difficult where paving with widened
joints is used. For porous pavers, the use of jetting and vacuum cleaning has also been shown to be
effective [Dierkes et al., 2002].
While some local authorities in the USA require routine sweeping of PICP up to three or more
times a year, experience in Europe and Australia suggests that such frequent maintenance is often
unnecessary and that cleaning is only required when problems become evident. In this respect
many pavements have performed adequately for periods of 10 to 20 years without systematic cleaning.
In addition, the area of paving constructed is typically dictated by such operational requirements
as the length and width of a street or parking area and this is normally much greater than the
area need to control runoff and infiltration. Accordingly, the effects of clogging are normally much
less severe than might otherwise be expected.
Following many years of laboratory research and field trials [Shackel et al., 1996; 1997; 2000;
2001; Urban Water Resources Centre, 2002] construction of PICP in Australia began in earnest
about 10 years ago including several well documented major paving projects [Mearing, 2000;
Shackel et al., 2003]. Most of these pavements have performed well over time without being subject
to any systematic maintenance. The prime objectives of the work reported here were to assess a
wide range of these pavements using in-situ tests to measure their current infiltration rates, to examine
clogging of the jointing materials, to evaluate the effects of sweeping the pavement surface and
to assess the overall in-service performance of the pavements.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันเป็นที่โดยทั่วไปรับรู้ที่เป็นปัญหาสำคัญกับทางเท้าคอนกรีตประสานซึมเข้าไปได้มีการอุดตัน (PICP) อย่างใกล้ชิดที่เกี่ยวข้องคือความจริงที่สามารถรักษาทางเท้าซึมเข้าไปได้ถึง90% ของแข็งที่ลอยอยู่ในน้ำแทรกซึมทางเท้า [Pezzaniti et al. 2009] อย่างไรก็ตามประสบการณ์ในยุโรปแสดงลดซึมผ่าน PICP เนื่องจากการอุดตันถึงสมดุลความใกล้สภาวะระหว่าง 5 และ 10 ปีหลังจากก่อสร้าง [Dierkes et al. 2002 Borgwardt, 2006] เป็นสารมลพิษจะถูกเก็บไว้ในทางเท้า นี้ต้องมีพิจารณาในการออกแบบของ PICP [Pezza นิติชูและ Shackel, 2009] และ ด้วยเหตุนี้ มันเป็นสิ่งสำคัญการวัดปริมาณการเปลี่ยนแปลงในการแทรกซึมของ PICP ตลอดเวลาเนื่องจากการอุดตันทั่วไป การบำรุงรักษามักจะเห็นเป็น ส่วนหนึ่งของการซึมเข้าไปได้ระบบปู กวาดได้รับการแสดงเพื่อเป็นประโยชน์ในระดับห้องปฏิบัติการทดสอบ [เมืองน้ำทรัพยากรศูนย์ 2002] การศึกษาทางเท้าเต็มรูปแบบเป็นส่วนน้อยแต่ระยะยาวฟิลด์การตรวจสอบของ PICPs [เจมส์ 2002 Borgwardt, 1997 ยืนยัน 2006] ที่กำลังแทรกซึมการทดสอบ ทางเท้าลดเป็นจำนวนน้ำมัน จาระบี และสสารอนินทรีย์ และอินทรีย์ชั้นดีสะสมภายในกรวดบรรจุช่องระบายน้ำ สำคัญ การทดสอบได้แสดงให้เห็นที่กำลังแทรกซึมส่วนใหญ่ต้องการคืนค่า โดยถอด และติดตั้ง 10 ถึง 25 มม.ยอดนิยมวัสดุระบายน้ำข้อต่อปูและช่อง [2002 เจมส์ เจมส์ และ von Langsdorff2003] . สำหรับระบบที่มีช่องระบายน้ำ นี้จะง่าย และประหยัดได้ โดยใช้อุปกรณ์กวาดถนนทั่วไป แต่อาจยากปูด้วยถึงเวลาใช้ข้อต่อ สำหรับปูที่มีรูพรุน การใช้แรงดันสูงและเครื่องดูดฝุ่นทำความสะอาดได้รับการแสดงเพื่อให้มีผลบังคับใช้ [Dierkes et al. 2002]ในขณะที่บางหน่วยงานท้องถิ่นในสหรัฐอเมริกาต้องกวาดประจำของ PICP ถึงสามหรือมากกว่าครั้งต่อปี ประสบการณ์ในยุโรป และออสเตรเลียแสดงให้เห็นว่า การบำรุงรักษาดังกล่าวบ่อยมักจะเป็นไม่จำเป็นและทำความสะอาดเฉพาะจำเป็นเมื่อปัญหาผุด ในแง่นี้ทางเท้าหลายได้ปฏิบัติพอเวลา 10 ถึง 20 ปีโดยไม่ต้องทำความสะอาดเป็นระบบนอกจากนี้ พื้นที่การสร้างปูมักจะบอก ด้วยความต้องการในการดำเนินงานดังกล่าวความยาวและความกว้างของถนนหรือที่จอดรถพื้นที่และนี้เป็นปกติมากขึ้นกว่าการพื้นที่ที่ต้องการควบคุมไหลบ่าและแทรกซึม ดังนั้น ผลกระทบของการอุดตันเป็นปกติมากรุนแรงน้อยกว่าที่คาดหมายเป็นอย่างอื่นต่อทดลองและห้องปฏิบัติการวิจัยหลายปี [Shackel et al. 1996; 1997; 20002001 น้ำทรัพยากรศูนย์เมือง 2002] ก่อสร้างของ PICP ในออสเตรเลียเริ่มอย่างจริงจังประมาณ 10 ปีที่ผ่านมารวมทั้งวิชาเอกสารทั้งหลายปูโครงการ [Mearing, 2000Shackel et al. 2003] ส่วนใหญ่ของทางเท้าเหล่านี้ทำดีกว่าเวลาไม่เรื่องการบำรุงรักษาใด ๆ อย่างเป็นระบบ เป็นวัตถุประสงค์ของการทำรายงานที่นี่มีการ ประเมินการทางเท้าเหล่านี้ใช้ในพื้นที่การทดสอบการวัดการแทรกซึมอัตรา การตรวจสอบมากมายอุดตันวัสดุ jointing การประเมินผลกระทบของการกวาดพื้นผิวถนน และการประเมินประสิทธิภาพโดยรวมในการให้บริการของทางเท้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเป็นที่รับรู้กันโดยทั่วไปว่าเป็นปัญหาสำคัญกับการดูดซึมประสานคอนกรีตทางเท้า
(PICP) อุดตัน อย่างใกล้ชิดที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้เป็นความจริงที่ว่าทางเท้าดูดซึมสามารถเก็บได้ถึง
90% ของสารแขวนลอยในน้ำแทรกซึมทางเท้า [Pezzaniti et al., 2009] แต่
ประสบการณ์ในยุโรปแสดงให้เห็นถึงการลดลงของการซึมผ่านของ PICP เนื่องจากการอุดตันถึงใกล้สมดุล
สภาพระหว่างวันที่ 5 และ 10 ปีหลังจากการก่อสร้าง [Dierkes et al, 2002. Borgwardt 2006] เป็น
มลพิษจะถูกเก็บไว้ในทางเท้า นี้จะต้องได้รับการพิจารณาในการออกแบบของ PICP [Pezza-นิติและโตงเตง, 2009] และด้วยเหตุนี้จึงเป็นสิ่งจำเป็นที่จะหาจำนวนการเปลี่ยนแปลงในความสามารถในการแทรกซึม
ของ PICP เมื่อเวลาผ่านไป.
เนื่องจากการอุดตันการบำรุงรักษาก็มักจะเห็น เพื่อเป็นส่วนหนึ่งของการดูดซึม
ของระบบปู กวาดได้รับการแสดงเพื่อเป็นประโยชน์ในการทดสอบในห้องปฏิบัติการขนาด [เมืองน้ำ
ทรัพยากรศูนย์ 2002] การศึกษาทางเท้าเต็มรูปแบบที่มีน้อยกว่าปกติ แต่ข้อมูลระยะยาว
การตรวจสอบของ PICPs [เจมส์, 2002; Borgwardt, 1997; 2006] ยืนยันว่าความสามารถในการแทรกซึม
ของทางเท้าทดสอบลดลงตามปริมาณของน้ำมันจาระบีและปรับสารอินทรีย์และอนินทรี
สะสมภายในกรวดเติมช่องระบายน้ำ ที่สำคัญการทดสอบได้แสดงให้เห็น
ว่ากำลังการผลิตแทรกซึมส่วนใหญ่จะสามารถเรียกคืนโดยการถอดและใส่ด้านบน 10-25 มม
ของวัสดุระบายน้ำในข้อต่อทางเท้าและช่อง [เจมส์ 2002 เจมส์และฟอน Langsdorff,
2003] สำหรับระบบที่มีช่องระบายน้ำนี้สามารถเป็นได้อย่างง่ายดายและประหยัดทำได้โดยการใช้
สถานที่อุปกรณ์กวาดธรรมดา แต่อาจจะยากมากขึ้นที่ปูด้วยกว้าง
ข้อต่อถูกนำมาใช้ สำหรับรถปูรูพรุนการใช้ jetting และการทำความสะอาดฝุ่นยังได้รับการแสดงที่จะ
มีประสิทธิภาพ [Dierkes et al., 2002].
ในขณะที่บางหน่วยงานท้องถิ่นในสหรัฐอเมริกาต้องใช้ประจำทิวทัศน์ของ PICP ถึงสามหรือมากกว่า
ครั้งต่อปีมีประสบการณ์ในการ ยุโรปและออสเตรเลียแสดงให้เห็นว่าการบำรุงรักษาบ่อยดังกล่าวมักจะเป็น
ที่ไม่จำเป็นและการทำความสะอาดที่จำเป็นต้องใช้เฉพาะเมื่อมีปัญหาจะกลายเป็นที่เห็นได้ชัด ในแง่นี้
ทางเท้าจำนวนมากได้ดำเนินการอย่างเพียงพอในช่วง 10 ถึง 20 ปีโดยไม่ต้องทำความสะอาดระบบ.
นอกจากนี้ในพื้นที่ของการปูสร้างโดยปกติจะกำหนดโดยการปฏิบัติตามข้อกำหนดดังกล่าว
เป็นความยาวและความกว้างของถนนหรือจอดรถในพื้นที่และนี้เป็นปกติมาก มากกว่า
พื้นที่จำเป็นต้องควบคุมการไหลบ่าและการแทรกซึม ดังนั้นผลกระทบของการอุดตันเป็นปกติมาก
น้อยกว่าที่รุนแรงอาจจะคาดว่า.
หลังจากหลายปีของการวิจัยและการทดลองในห้องปฏิบัติการภาคสนาม [โตงเตง et al, 1996. 1997; 2000
2001 เมืองทรัพยากรน้ำศูนย์ 2002] การก่อสร้าง PICP ในออสเตรเลียเริ่มอย่างจริงจัง
ประมาณ 10 ปีที่ผ่านมาหลายคนรวมทั้งเอกสารที่ดีโครงการปูสำคัญ [Mearing 2000;
. โตงเตง, et al, 2003] ส่วนใหญ่ของทางเท้าเหล่านี้ทำงานได้ดีเมื่อเวลาผ่านไปได้โดยไม่ต้องเป็นเรื่อง
การบำรุงรักษาระบบใด ๆ โดยมีวัตถุประสงค์ที่สำคัญของการทำงานที่มีการรายงานที่นี่มีการประเมิน
ช่วงกว้างของทางเท้าเหล่านี้โดยใช้การทดสอบในแหล่งกำเนิดในการวัดอัตราการแทรกซึมปัจจุบันของพวกเขาเพื่อตรวจสอบ
การอุดตันของวัสดุ jointing เพื่อประเมินผลกระทบของการกวาดพื้นผิวทางเท้าและ
การประเมิน โดยรวมผลการดำเนินงานในการให้บริการของทางเท้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นที่รับรู้กันโดยทั่วไปว่า ปัญหาใหญ่กับ permeable ประสานผิวจราจรคอนกรีต( picp ) มีการอุดตัน ที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับนี้คือความจริงที่ซึมผ่านผิวทางที่สามารถเก็บได้ถึง90% ของปริมาณของแข็งแขวนลอยในน้ำแทรกซึมทางเท้า [ pezzaniti et al . , 2009 ] อย่างไรก็ตามประสบการณ์ในยุโรปแสดงให้เห็นการ picp ซึมเนื่องจากการอุดตันถึงใกล้สมดุลภาพระหว่าง 5 และ 10 ปีหลังจากการก่อสร้าง [ dierkes et al . , 2002 ; borgwardt 2006 ] เป็นสารมลพิษจะถูกเก็บไว้ในทางเท้า นี้จะต้องมีการพิจารณาในการออกแบบของ picp [ pezza นิติ และ shackel 2009 ] และสำหรับเหตุผลนี้ มันเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อวัดปริมาณการเปลี่ยนแปลงความสามารถในการแทรกซึมของ picp ตลอดเวลาเนื่องจากการอุดตันในกระบวนการรักษาที่มักจะเห็นเป็น ส่วนหนึ่งของซึมใด ๆรวมถึงระบบ กวาดได้รับการแสดงที่จะเป็นประโยชน์ในระดับห้องปฏิบัติการทดสอบ [ เมืองน้ำทรัพยากรที่ศูนย์ , 2002 ) การศึกษารูปแบบทางเท้าทั่วไปน้อยกว่า แต่ระยะยาว ฟิลด์การตรวจสอบของ picps [ เจมส์ , 2002 ; borgwardt , 1997 ; 2006 ] ได้รับการยืนยันว่า ความจุการแทรกซึมของผิวทางแบบทดสอบมีค่าลดลงเมื่อปริมาณของน้ำมัน จารบี และปรับอินทรีย์ และอนินทรีย์สะสมภายในกรวดน้ำเติมช่องว่างที่ คือ การทดสอบได้แสดงที่แทรกซึมความจุส่วนใหญ่สามารถถูกเรียกคืนโดยการถอดและเปลี่ยน top 10 ถึง 25 มม.วัสดุปูพื้นการระบายน้ำในข้อต่อและช่อง [ เจมส์ 2002 , เจมส์ วอน langsdorff และ ,2546 ] สำหรับระบบที่มีช่องระบายน้ำนี้สามารถหาได้ง่ายและประหยัดได้โดยใช้กวาดถนนตามปกติ แต่อาจจะยากกว่าอุปกรณ์ที่ปูกับเบิกกว้างข้อต่อที่ใช้ สำหรับพรุน pavers ใช้ jetting และทำความสะอาดสูญญากาศได้ถูกแสดงเป็นมีประสิทธิภาพ [ dierkes et al . , 2002 )ในขณะที่บางหน่วยงานท้องถิ่นในสหรัฐอเมริกาต้องกวาดตามปกติของ picp ถึงสามหรือมากกว่าครั้งปี ประสบการณ์ในยุโรปและออสเตรเลีย พบว่ามักจะเป็นอย่างนี้บ่อยๆ การบํารุงรักษาไม่จำเป็นที่ต้องทำความสะอาด เมื่อมีปัญหาจะเห็นชัด ในส่วนนี้หลายคนนำแสดงเพียงพอสำหรับระยะเวลาของ 10 ถึง 20 ปี โดยไม่มีการทำความสะอาดอย่างเป็นระบบนอกจากนี้ พื้นที่ปูสร้างมักจะ dictated โดยความต้องการในการปฏิบัติงาน เช่นตามความยาวและความกว้างของถนนหรือพื้นที่จอดรถ และนี้เป็นปกติมากขึ้นกว่าพื้นที่ต้องควบคุมน้ำไหลบ่าและการแทรกซึม ดังนั้นผลของการอุดตันที่เป็นปกติมากมิฉะนั้นอาจจะน้อยกว่าที่รุนแรงกว่าที่คาดไว้ตามหลายปีของห้องปฏิบัติการวิจัยและการทดลองภาคสนาม [ shackel et al . , 1996 ; 1997 ; ปี 20002001 ศูนย์ทรัพยากรเมืองน้ำ , ก่อสร้าง 2002 ] ของ picp ในออสเตรเลียเริ่มเอาจริงเอาจังประมาณ 10 ปีที่ผ่านมารวมถึงหลายบันทึกสาขาปูพื้นโครงการ [ เมียร์ริ่ง ปี 2000shackel et al . , 2003 ) ที่สุดของทางเท้าเหล่านี้แสดงดีตลอดเวลาโดยไม่ถูกวิชาใด ๆ ระบบการบำรุงรักษา วัตถุประสงค์หลักของงานนี้เพื่อประเมินรายงานช่วงกว้างของทางเท้าเหล่านี้จะใช้แบบทดสอบเพื่อวัดอัตราการซึมควบคู่ปัจจุบันของพวกเขา เพื่อตรวจสอบการอุดตันของ Jointing วัสดุเพื่อศึกษาผลของกวาดพื้นผิวถนนเพื่อประเมินสมรรถนะครูโดยรวมของฟุตบาท