Further discussions of the concept

Further discussions of the concept include tourist motivations or the appeal of film locations
to potential tourists. While there is a range of tourist motivations in general, more specific
concepts for the film tourist have only started to emerge. Motivation in tourism is important
as it acts as a trigger that sets off travel and associated events (i.e. activities, behaviour,
consumption). According to Dann (1977), there are two basic factors in a decision to
travel. Pull factors can be described as destination-specific attributes or outer motivations—the
attractiveness of a destination or a particular attraction is “pulling” the
tourist towards it. Push factors can be described as person-specific motivations or inner
motivation and influence the individual tourist to make a decision to travel. These two
factors work together and should not be regarded in isolation. However, push factors are
seen as the dominant factors as they can also have directive potential by directing tourists
towards certain destinations. The push and pull framework has been extended by Crompton
(1979) who included nine specific motives: escape from a perceived mundane environment,
exploration and evaluation of self, relaxation, prestige, regression (to adolescent or childlike
behaviour), enhancement of kinship relations, social interaction, novelty and education.
Riley and Van Doren (1992) support the usefulness of push and pull factors in film tourist
motivation and have examined film tourism as a form of promotion. The film’s role can be
tracked as an information source (or pull factor) and consequently influence the tourist
motivation (as a push factor) and the decision to travel to a destination. (Macionis, 2004)
While Beeton (2005) suggests that film tourists visit locations to view the scenery,
enjoy an activity, relive an experience (as encountered on film), or to obtain an element
of celebrity status through being associated with the location, Busby and Klug (2001)
provide an extensive list of different forms and characteristics of movie-induced tourism:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สนทนาเพิ่มเติมแนวความคิดรวมถึงแรงจูงใจนักท่องเที่ยวหรือของที่ตั้งฟิล์มนักท่องเที่ยวที่มีศักยภาพ ในขณะที่มีแรงจูงใจของนักท่องเที่ยวทั่วไป เฉพาะที่หลากหลายแนวคิดสำหรับการท่องเที่ยวภาพยนตร์เท่านั้นได้เริ่มโผล่ แรงจูงใจในการท่องเที่ยวเป็นสำคัญจะทำหน้าที่เป็นทริกเกอร์ที่ชุดออกเดินทางและเหตุการณ์ที่เกี่ยวข้อง (เช่นกิจกรรม พฤติกรรมปริมาณการใช้) แดนน์ (1977), มีสองปัจจัยพื้นฐานในการตัดสินใจเดินทาง สามารถอธิบายปัจจัยดึงเป็นแอททริบิวต์เฉพาะปลายหรือแรงจูงใจภายนอกซึ่งการความน่าสนใจของปลายทางหรือสถานที่เฉพาะ "ดึง"ท่องเที่ยวต่อมัน สามารถอธิบายปัจจัยผลักดันเป็นแรงจูงใจเฉพาะบุคคลหรือภายในแรงจูงใจและมีอิทธิพลต่อนักท่องเที่ยวแต่ละการตัดสินใจในการเดินทาง สองคนนี้ปัจจัยที่ทำงานร่วมกัน และไม่ควรใช้ในการแยก อย่างไรก็ตาม มีปัจจัยผลักดันมองว่าเป็นปัจจัยที่โดดเด่นสามารถมีศักยภาพ directive โดยพานักท่องเที่ยวสู่ปลายทางบางแห่ง มีการขยายกรอบการผลักและดึง โดย Crompton(1979) ที่รวมแรงจูงใจเฉพาะเก้า: หลบหนีจากสภาพแวดล้อมทางโลกรับรู้สำรวจและประเมินตนเอง ผ่อนคลาย เพรสทีจ ถดถอย (จะเหมือนเด็ก หรือวัยรุ่นพฤติกรรม), การเพิ่มความสัมพันธ์ประสบ สังคม แปลกใหม่ และการศึกษาไรลีย์และ Van Doren (1992) สนับสนุนประโยชน์ของปัจจัยผลักดันและดึงในภาพยนตร์ท่องเที่ยวแรงจูงใจ และมีการตรวจสอบภาพยนตร์การท่องเที่ยวในรูปแบบของโปรโมชั่นนี้ บทบาทของฟิล์มได้ติดตามเป็นแหล่งข้อมูล (หรือปัจจัยดึง) และจึง มีอิทธิพลต่อนักท่องเที่ยวแรงจูงใจเป็นปัจจัยผลักดัน) และการตัดสินใจในการเดินทางไปยังปลายทาง (Macionis, 2004)ในขณะที่ Beeton (2005) แสดงให้เห็นว่า ภาพยนตร์นักท่องเที่ยวเยี่ยมชมสถานที่เพื่อดูทัศนียภาพสนุกกับกิจกรรม ย้อนมองประสบการณ์ (ตามที่พบบนฟิล์ม), หรือ การขอรับองค์สถานภาพชื่อเสียงผ่านการเกี่ยวข้องกับตำแหน่งที่ตั้ง บัสและ Klug (2001)ให้รายละเอียดของรูปแบบและลักษณะของภาพยนตร์ที่กระตุ้นให้การท่องเที่ยว:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การอภิปรายต่อไปของแนวคิดรวมถึงแรงจูงใจที่ท่องเที่ยวหรือสถานที่อุทธรณ์ของภาพยนตร์เรื่องนี้
ให้กับนักท่องเที่ยวที่มีศักยภาพ ในขณะที่มีช่วงของแรงจูงใจที่ท่องเที่ยวทั่วไปเฉพาะเจาะจงมากขึ้น
แนวคิดสำหรับการท่องเที่ยวภาพยนตร์เรื่องนี้ได้เริ่มต้นเท่านั้นที่จะโผล่ออกมา แรงจูงใจในการท่องเที่ยวเป็นสิ่งสำคัญ
ในขณะที่มันทำหน้าที่เป็นทริกเกอร์ที่ชุดออกเดินทางและกิจกรรมที่เกี่ยวข้อง (กิจกรรมเช่นพฤติกรรม
การบริโภค) ตามที่ Dann (1977) มีสองปัจจัยพื้นฐานในการตัดสินใจกับ
การเดินทาง ดึงปัจจัยที่สามารถอธิบายเป็นคุณลักษณะปลายทางที่เฉพาะเจาะจงหรือแรงจูงใจที่ด้านนอก
น่าดึงดูดใจของปลายทางหรือสถานที่น่าสนใจโดยเฉพาะอย่างยิ่งคือ "ดึง" การ
ท่องเที่ยวที่มีต่อมัน ปัจจัยผลักดันสามารถอธิบายเป็นแรงจูงใจของคนที่เฉพาะเจาะจงหรือด้าน
แรงจูงใจและมีอิทธิพลต่อการท่องเที่ยวของแต่ละบุคคลที่จะตัดสินใจในการเดินทาง ทั้งสอง
ปัจจัยการทำงานร่วมกันและไม่ควรได้รับการยกย่องในการแยก อย่างไรก็ตามปัจจัยผลักดันให้มีการ
มองว่าเป็นปัจจัยที่โดดเด่นขณะที่พวกเขายังสามารถมีศักยภาพสั่งโดยการกำกับของนักท่องเที่ยว
ที่มีต่อสถานที่บาง ผลักดันและดึงกรอบได้รับการขยายโดยครอมป์ตัน
(1979) ซึ่งรวมถึงเก้าแรงจูงใจที่เฉพาะเจาะจง: หลบหนีจากการรับรู้สภาพแวดล้อมทางโลก
การสำรวจและการประเมินผลของตัวเองผ่อนคลายศักดิ์ศรีถดถอย (เพื่อวัยรุ่นหรือไร้เดียงสา
พฤติกรรม), การเพิ่มประสิทธิภาพของความสัมพันธ์เครือญาติ การปฏิสัมพันธ์ทางสังคม, ความแปลกใหม่และการศึกษา.
ไรลีย์และ Van Doren (1992) สนับสนุนประโยชน์ของการผลักดันและดึงปัจจัยในการท่องเที่ยวภาพยนตร์
แรงจูงใจและมีการตรวจสอบการท่องเที่ยวภาพยนตร์เป็นรูปแบบของการส่งเสริมการขาย บทบาทของหนังเรื่องนี้สามารถ
ติดตามเป็นแหล่งที่มาของข้อมูล (หรือดึงปัจจัย) และจึงมีผลต่อการท่องเที่ยว
แรงจูงใจ (เป็นปัจจัยผลักดัน) และการตัดสินใจที่จะเดินทางไปยังปลายทาง (Macionis, 2004)
ในขณะที่ Beeton (2005) แสดงให้เห็นว่าหนังนักท่องเที่ยวเยี่ยมชมสถานที่เพื่อดูทัศนียภาพ
เพลิดเพลินกับกิจกรรมที่มีชีวิตอีกประสบการณ์ (เท่าที่พบบนแผ่นฟิล์ม) หรือเพื่อให้ได้องค์ประกอบ
ของสถานะคนดังผ่านการเชื่อมโยงกับสถานที่ Busby และ Klug (2001)
ให้รายการที่กว้างขวางของรูปแบบที่แตกต่างกันและลักษณะของการท่องเที่ยวภาพยนตร์ที่เกิดขึ้น:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพิ่มเติมการอภิปรายแนวคิดรวมถึงแรงจูงใจนักท่องเที่ยวหรืออุทธรณ์ของสถานที่ฟิล์มนักท่องเที่ยวที่มีศักยภาพ ในขณะที่มีช่วงของแรงจูงใจในการท่องเที่ยวทั่วไป เฉพาะเจาะจงมากขึ้นแนวคิดสำหรับภาพยนตร์ท่องเที่ยวก็เริ่มโผล่ออกมา แรงจูงใจในการท่องเที่ยวเป็นสำคัญมันทำหน้าที่เป็นตัวกระตุ้นที่ชุดออกท่องเที่ยวและกิจกรรมที่เกี่ยวข้อง เช่น กิจกรรม , พฤติกรรม ,การบริโภค ) ตาม แดนน์ ( 1977 ) , มี 2 ปัจจัยในการตัดสินใจเบื้องต้นท่องเที่ยว ปัจจัยดึงสามารถอธิบายคุณลักษณะเฉพาะปลายทาง หรือ แรงจูงใจชั้นนอกความน่าสนใจของปลายทาง หรือ สถานที่ โดยเฉพาะ " ดึง "ท่องเที่ยวไปยังมัน ปัจจัยดันสามารถอธิบายเป็นแรงจูงใจที่เฉพาะเจาะจงหรือบุคคลภายในแรงจูงใจและมีอิทธิพลต่อนักท่องเที่ยวแต่ละคนตัดสินใจที่จะเดินทาง เหล่านี้สองปัจจัยการทำงานร่วมกัน และไม่ควรถือ ใน แยก อย่างไรก็ตาม ปัจจัยดันเป็นเห็นเป็นปัจจัยเด่นเช่นที่พวกเขายังสามารถมีศักยภาพคำสั่ง โดยผู้กำกับ นักท่องเที่ยวต่อหนึ่งจุดหมายปลายทาง ผลักดันและดึงกรอบได้ขยายบริการค้นหา( 1979 ) ซึ่งรวมเก้าจุดมุ่งหมายเฉพาะ : หลบหนีจากการรับรู้เกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมการสำรวจและประเมินตนเอง , ผ่อนคลาย , บารมี , การถดถอย ( เหมือนเด็กวัยรุ่น หรือพฤติกรรม ) , การเพิ่มประสิทธิภาพของความสัมพันธ์ของปฏิสัมพันธ์ทางสังคม นวัตกรรม และการศึกษาไรลี่ย์ และ แวน ดอเรน ( 1992 ) สนับสนุนประโยชน์ของการผลักดันและดึงปัจจัยในการท่องเที่ยว ฟิล์มแรงจูงใจและมีการตรวจสอบการท่องเที่ยวภาพยนตร์เป็นรูปแบบของโปรโมชั่น บทบาทของฟิล์มสามารถติดตามเป็นแหล่งข้อมูล ( หรือดึง factor ) และจึงมีอิทธิพลต่อนักท่องเที่ยวแรงจูงใจ ( เป็นปัจจัยผลักดัน ) และตัดสินใจที่จะเดินทางไปยังจุดหมายปลายทาง ( macionis , 2004 )ในขณะที่บีเติ้น ( 2005 ) แสดงให้เห็นว่านักท่องเที่ยวฟิล์มเยี่ยมชมสถานที่เพื่อดูทิวทัศน์เพลิดเพลินกับกิจกรรมรำลึกถึงประสบการณ์ ( ที่พบในฟิล์ม ) หรือเพื่อให้ได้องค์ประกอบของดาราที่ผ่านการเกี่ยวข้องกับสถานที่ บัสบี คลัก ( 2001 ) และมีรายการที่กว้างขวางของรูปแบบที่แตกต่างกันและลักษณะของภาพยนตร์กระตุ้นการท่องเที่ยว