Afterward, the three of us took lod

Afterward, the three of us took lodging at an inn within the capital for three days.

The original plan was to move towards Fort Karon and there pick up Ginger, but we didn't manage to put that into action.

While I really wanted to get home as soon as possible, I also felt like I needed to monitor this country a bit longer.

Just being here a few days longer might allow me to see where this is all going.


For once I didn't slack off on collecting intelligence.

Yet I still haven't understood everything that is happening.

I couldn't afford to slack off on the Magic Armor's maintenance or general vigilance.


Inside the town is buzzing with rumors.

That the rebels surrounding the Imperial City had battled with the kingdom's army led by Pax.

That there was mortal combat between the Death God Randolph and the warlord Jade.

That the next era's King is wise and noble.


It's all fabricated.

It's a horrible means to win over the loyalist army.

Although it might not all be the warlord Jade's lies.

It's possible that it's just things that have been said in jest getting spread around.


If you look at the times where rumors spread the fastest its often like that.

Those rumors might have already been spreading while they were camped outside the castle.


Some people just prefer to see a more dramatic world.

Fact is stranger then fiction.

Reality is strange, helpless, and disappointing.


In the dining room of an inn, at the water cooler, in the market; lies, truths, and words that people might not understand are spread.

Someone also had said things like, the next King is selling half of Shirone to the northern country.

That reminds me: how will this effect the cease-fire negotiations?

Did the commanding officer of the fort take over for us?

As it is, I don't know.

We know nothing, but Zanoba appears well regardless.


Ever since we arrived at the inn, Zanoba has been absorbed in thought.

Day after day, he just sits in a chair absentminded.


Thinking about it, Zanoba has lost his whole family: his house, his father, his brother.

He had said that this country was his home, but it might not be a home worth defending now that everyone is gone.


Although, he doesn't give off the impression that he is burying his depression.

Basically there is just many things for him to think about.

He's concerned about the future.


There is another person who is actually depressed.

It's Roxy.

She has been a person of few words these last several days, and she eats very lightly like she has no appetite.

In the evening, with a listless expression, she sits still, gazing into the fireplace.

Pax's death, I wonder if she is in shock over it.


I would be.

In his very last minute, Pax spewed out his grudge against Roxy.

It was like he was saying, she was to blame for his death.

That would really effect me, if I was her.


"I'm back."

".... Welcome back."


Today, Roxy is just holding her knees while looking into the fire.

I sit next to her as usual.

There are a lot of things I could say to cheer her up, but they are all hackneyed irresponsible things.

I cannot bring myself to say them.

Well, the person saying those kind of things might be trying to comfort Roxy, but...


"Certainly..."


She opened her mouth and whispered.


"Back then, I did sigh."


Roxy won't look at me.

However, she's talking to me.

As if making a confession, she continued to speak.


"One day Pax mastered intermediate magic.

He came to show me with great excitement and all I did was sigh.

I might have even said, 'Only to this degree' under my breath."


"It really hurt him, I guess."


When I said that Roxy clutched the end of my robe.


"I think that, honestly, when I was teaching Prince Pax, I was only comparing him to Rudy.

When there was a problem Rudy, you, would immediately understand; Rudy learns magic so easily.

And then I moved directly to this child who was far below Rudy.

So, I might have been condescending."


I did quickly learn up to intermediate magic.

Roxy also probably learned it without difficulty.


But that doesn't mean that everyone else can learn it so easily.

Surely, Pax was giving it his best.

He made his best effort, studied, practiced, and finally learned it.


Then he wanted to show off to Roxy and be complimented, but only received a sigh.

Back when I was in Buena Village, if such a thing would have happened to me...

I would not have come to respect Roxy, and we might not have married.


"In those days I only looked towards the top.

I was thinking about learning King ranked magic and then aiming for further heights.

Perhaps it was arrogance.

It was enough to lead me to neglect the people under me"


Biting her lower lip, Roxy tightly hugged her knees.

I stroked her back.

Roxy was trembling slightly.


"I intended to repent.

After failing I would study well for the next time."


In that instant, tears swelled up in Roxy's eyes.


"But, I regret it, I failed.

Although I had vaguely thought about what I might have done wrong as a teacher,

I mostly just blamed the environment of the royal place; I had to justify myself."


Tears spill from Roxy's eyes.


"I didn't realize that my attitude had such an effect on Prince Pax.

Until the other day, when he told me from his own mouth, I hadn't even a clue."


She buried her face in her knees to catch all of the tears which were endlessly flowing down her face.

I stroked her small back in a circular fashion.


"For Prince Pax, there won't be a next time... "


Roxy simply cried.

I continued to stroke her back.

I had been doing so for a while.

However, I kept stroking her trembling back as she sobbed.


Eventually, Roxy's sobbing stopped.

She looked up at me with engorged bright red eyes.


"Rudy, now, how can I continue to be a teacher?"

" .... "


What should I say to that?

I don't know.

I'm not a teacher.

However there are words that I have heard in the past.


"Sensei"


These may be superficial words which I stole from a game or manga.

It's something said under pretense.

It may be no more then comfort.

I might just be cheating.


"Sensei, even if you fail, experience will still pile up."


I do not think it is wrong to just pay lip service.


"Assuming the teacher does not repeat the same mistakes, the students of the teacher will be brought up magnificently and find happiness like me."

"...."


Roxy, she looked at me intently.

Her blue hair, her eyelashes, her small lips trembling.

It was something which I couldn't reach at one time, now it is different.


"Rudy, are you happy?"

"Yes, there have been painful things, but thanks to Roxy-sensei's teachings, I have been able to experience happiness."

"Rudy... always says that."


Quite right.

What I say won't change from day to day because it is the truth.


"I can't explain it well, but I was able to take my first step as a human being thanks to Sensei placing me on the horse."

"That's an exaggeration... since that was all such a long time ago I'm convinced it's that way."

"Certainly it might be an exaggeration, but I remember Roxy moving forward after failing some things, and there is no doubt that I've been encouraged by that."


I told her that seriously.

Indeed, by the teacher Roxy, the life of one student might have fallen a little out of order.

'Roxy, it's not your fault.' I'm not going to say that kind of consolation.

Beyond a sense of responsibility, she feels that she killed Pax herself.


But conversely, there is even a student that has been kept alive by Roxy.

It's me.

It isn't Roxy alone who has kept me alive so far.

But, the fact that Roxy deserves the credit doesn't change.


"I won't tell you to forget about this time.

Rather, not forgetting it might be best.

But also, don't forget that there are people like me who have been kept alive thanks to Roxy."


I'm aware that I said a self important thing there.

But that is my true feelings.

Roxy, you should not deny yourself the life of a teacher.


" .... "


Roxy gave me a blank stare.

She has a half opened mouth and wide red eyes.

What with her trembling body, she just then noticed her running nose, and flustered, hid it behind her knees.


"Rudy."

"Yeah."

"With Lara, surely I will get a chance to make amends for what happened with Prince Pax..."


I do not know the answer to that last question.

Only Lara will be able to answer it.

Hers may be different than my answer.


".... maybe, I can't say."


Afterwards, Roxy cried for a while.

She continued to stick to me.


From the next day on, Roxy regained her vitality.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลัง 3 เราเอาพักที่อินน์ภายในเมืองหลวงสามวันแผนเดิมที่จะ ย้ายไปทางกะรนป้อม และมีรับขิง แต่เราไม่ได้จัดการเพื่อใส่ลงในการดำเนินการในขณะที่ผมอยากจะได้รับบ้านโดยเร็วที่สุด ฉันยังต้องรู้สึกเหมือนฉันจำเป็นต้องตรวจสอบประเทศนี้ยาวเป็นบิตอยู่ที่นี่เพียงอีกไม่กี่วันอาจให้ฉันดูที่นี้ทั้งหมดกำลังการฉันไม่เวลาเผื่อปิดในการรวบรวมข่าวกรองยัง ฉันยังไม่เข้าใจทุกอย่างที่เกิดขึ้นฉันไม่สามารถขึงปิดบนของเกราะวิเศษบำรุงรักษาทั่วไประมัดระวังภายในเมืองเป็นพึมพำกับข่าวลือว่า กบฏรอบเมืองอิมพีเรียลได้กับปัญหาธนบัตรกับกองทัพของราชอาณาจักรที่นำ โดยท่านว่า มีมนุษย์ต่อสู้ระหว่างแรนโดล์ฟพระตายและอุบลเจดว่า ยุคถัดไปของกษัตริย์มีปัญญา และโนเบิลมันทุกหลังสร้างวิธีการชนะทัพดอกไม้ผู้น่ากลัวได้แม้ว่ามันอาจไม่ มีอุบลของเจดอยู่มันเป็นไปได้ว่า มันเป็นเพียงสิ่งที่ได้กล่าวว่า ในการแพร่กระจายไปทั่ว jestถ้าคุณดูที่เวลาที่ข่าวลือแพร่กระจายที่เร็วที่สุดของที่มักจะต้องการข่าวลือเหล่านั้นอาจมีอยู่แล้วถูกแพร่กระจายในขณะที่พวกเขาถูก camped นอกปราสาทบางคนแค่ต้องการเห็นโลกเป็นอย่างมากความจริงก็คือ คนแปลกหน้าแล้วนิยายความจริงไม่แปลก กำพร้า และย่อมในห้องอาหารมี inn ตู้กดน้ำดื่ม ในตลาด อยู่ สัจธรรม และคำที่คนอาจไม่เข้าใจอยู่บางคนยังได้กล่าวสิ่ง กษัตริย์องค์ต่อไปคือขายครึ่ง Shirone ประเทศภาคเหนือที่นึก: วิธีจะนี้มีผลเจรจาหย่าศึกบัญชาการของป้อมจะมากกว่าสำหรับเราเนื่องจากเป็น ฉันไม่ทราบเรารู้ว่าอะไร แต่ Zanoba จะไม่ดีนับตั้งแต่เรามาถึงที่อินน์ Zanoba มีการดูดซึมในความคิดตลอดวัน เขาเพียงตั้งอยู่ในเก้าอี้ที่ absentmindedคิดเกี่ยวกับมัน Zanoba มีการสูญเสียครอบครัวทั้งหมด: บ้าน บิดา พี่ชายของเขาเขาได้กล่าวว่า ประเทศนี้เป็นบ้านของเขา แต่อาจเป็นบ้านน่าปกป้องที่คนหายแม้ว่า เขาไม่ให้ออกจากความประทับใจที่เขาเป็น burying ภาวะซึมเศร้าของเขาโดยทั่วไปมีเพียงหลายสิ่งที่เขาคิดเขาเป็นกังวลเกี่ยวกับอนาคตมีคนอื่นที่เป็นเรื่องราวจริงร็อกได้เธอมีคนเพียงไม่กี่คำเหล่านี้หลายวัน และเธอกินเบามากเหมือนเธอมีความอยากอาหารไม่ในตอนเย็น นิพจน์ listless เธออยู่ยัง ยและหันหน้าเข้าเตาไฟความตายของท่าน ฉันสงสัยว่า ถ้า เธออยู่ในช็อกกว่าฉันจะในนาทีสุดท้ายของเขามาก ท่าน spewed ออกเขาเสียใจกับ Roxyก็เหมือนเขาได้พูดว่า เธอโทษตายของเขาที่จะจริง ๆ มีผล ฉันถ้าเธอไม่"ฉันกลับมา"".... ยินดีต้อนรับกลับไป"วันนี้ Roxy เพียงถือเข่าของเธอขณะเข้ากองไฟผมนั่งติดกับเธอตามปกติมีจำนวนมากของสิ่งที่ฉันสามารถพูดให้กำลังใจเธอ แต่พวกเขามีสิ่ง hackneyed ทั้งหลายฉันไม่สามารถนำตัวเองว่าพวกเขาดี คนที่บอกชนิดของสิ่งเหล่านั้นอาจกำลังสบาย Roxy แต่..."แน่นอน..."เธอเปิดปากของเธอ และกระซิบ"กลับมาแล้ว ฉันไม่ได้เที่ยว"Roxy ไม่มองที่ฉันอย่างไรก็ตาม เธอกำลังพูดกับฉันว่าการสารภาพ เธอยังคงพูด"วันหนึ่งท่านเข้าใจกลางวิเศษเขามาแสดงผม มีความตื่นเต้นมากและทั้งหมดที่ฉันไม่ได้แยกกันฉันอาจมีแม้ว่า เฉพาะระดับ' ภายใต้ลมหายใจของฉัน""จริง ๆ ทำร้ายเขา ผมคิดว่า"เมื่อผมพูดว่า Roxy คลัตช์ท้ายเสื้อคลุมของฉัน"ฉันคิดว่า สุจริตอย่าง เมื่อฉันได้สอนเจ้าท่าน ฉันได้เท่าเทียบเขากับ Rudyเมื่อมีปัญหา Rudy คุณทันทีจะ เข้าใจ Rudy รู้มายากลเพื่อได้อย่างง่ายดายและจากนั้น ฉันย้ายโดยตรงกับเด็กที่ห่างไกลใต้ Rudyดังนั้น ฉันอาจได้รับ condescending "ฉันได้เรียนรู้ถึงมายากลกลางอย่างรวดเร็วRoxy ยังคงรู้ได้ยากแต่ไม่ได้หมายความ ว่า ทุกคนสามารถเรียนรู้มันเพื่อได้อย่างง่ายดายแน่นอน ท่านได้ให้มันดีที่สุดเขาทำของเขาพยายาม ศึกษา ประสบการณ์ และสุดท้าย ได้เรียนรู้แล้วเขาอยากจะอวดให้ Roxy และสามารถเสริม ได้ เฉพาะรับการแยกกันหลังเมื่อผมอยู่ในหมู่บ้านคบัวนา ถ้าสิ่งจะเกิดขึ้นกับฉัน...ไม่ได้มาเคารพ Roxy และเราอาจไม่ได้แต่งงาน"ในวันที่ เฉพาะช็อปปิ้งต่อด้านบนผมคิดเกี่ยวกับกษัตริย์อันดับมหัศจรรย์การเรียนรู้ และเป้าหมายแล้ว สำหรับความสูงต่อไปบางทีก็หยิ่งก็พอที่จะทำให้ฉันละเลยคนใต้ฉัน"Roxy เสียดสีเธอลิล่าง แน่น hugged หัวเข่าของเธอฉันแบบขีดลงเธอกลับRoxy ตะลึงงันเล็กน้อย"ผมตั้งใจกลับเนื้อกลับตัวหลังจาก จะเรียนดีสำหรับครั้งต่อไป"ในการโต้ตอบแบบทันที น้ำตา swelled ค่าในสายตาของ Roxy"แต่ ฉันเสียใจ ล้มเหลวไม่ถึงแม้ว่าคลับฉันมีความคิดเกี่ยวกับสิ่งที่ผมอาจ ผิดเป็นครูส่วนใหญ่เพียงตำหนิสภาพแวดล้อมของสถานที่รอยัล ผมให้ตัวเอง"น้ำตาหกจากตาของ Roxy"ฉันไม่ทราบว่า ทัศนคติของฉันมีลักษณะพิเศษดังกล่าวบนท่านเจ้าชายจนกระทั่งในวันอื่น ๆ เมื่อเขาเล่าจากปากของเขาเอง ฉันไม่ได้ตั้งใจแม้"เขาฝังใบหน้าของเธอในหัวเข่าของเธอไปจับของน้ำตาที่ไหลได้ไม่รู้จบลงใบหน้าของเธอฉันแบบขีดลงเธอกลับเล็ก ๆ ในวงกลม"สำหรับเจ้าท่าน ไม่มีครั้งต่อไป... "Roxy ก็ร้องฉันยังคงโรคหลอดเลือดสมองเธอกลับฉันมีการทำในขณะนั้นอย่างไรก็ตาม ฉันเก็บตบเธอตะลึงงันกลับเป็นนาง sobbedในที่สุด Roxy ของ sobbing หยุดเธอมองขึ้นที มี engorged ตาสีแดงสดใส"Rudy ตอนนี้ วิธีสามารถฉันยังคงเป็นครู"" .... "สิ่งที่ฉันควรพูดว่าฉันไม่รู้ผมไม่เป็นครูอย่างไรก็ตาม มีคำที่ผมเคยได้ยินในอดีต"อาจารย์"เหล่านี้อาจจะผิวเผินคำที่ผมขโมยจากเกมหรือการ์ตูนมันเป็นสิ่งที่กล่าวว่า ภายใต้สนิทมันอาจจะไม่สบายแล้วผมอาจแค่ถูกโกง"อาจารย์ แม้ว่าคุณล้มเหลว ประสบการณ์จะยังคงกองไว้"ผมไม่คิดว่า เป็นความผิดเพียงชำระค่าบริการ lip"สมมติว่า ครูทำซ้ำข้อผิดพลาดเดียวกัน นักเรียนของครูที่จะถูกนำขึ้นอย่างประหลาด และพบความสุขอย่างผม""...."Roxy เธอมองที่ฉัน intentlyผมสีฟ้าของเธอ เธอขนตา ริมฝีปากเล็ก ๆ ของเธอที่ตะลึงงันมันเป็นสิ่งที่ฉันไม่สามารถเข้าถึงที ตอนนี้มันแตกต่างกัน" Rudy คุณมีความสุข? ""ใช่ มีสิ่ง แต่ ด้วยร็อกอาจารย์สอน ที่ฉันได้รับสามารถพบความสุข"" Rudy...จะบอกว่า "ค่อนข้างถูกสิ่งที่ฉันพูดจะเปลี่ยนวันต่อวันเนื่องจากเป็นความจริง"ฉันไม่สามารถอธิบายได้ดี แต่ผมสามารถที่จะใช้ขั้นตอนแรกของฉันเป็นมนุษย์ด้วยอาจารย์วางฉันในม้า""ที่เป็นการพูดเกิน...ตั้งแต่ที่ถูกทั้งหมดดังกล่าวนานมาแล้วผมเชื่อมันเป็นวิธีที่""แน่นอนอาจเป็นการพูดเกิน แต่ผมจำได้ว่า Roxy ย้ายไปข้างหน้าหลังจากล้มเหลวบางอย่าง และไม่ต้องสงสัยว่า ฉันได้รับแรงกระตุ้นจากที่"ฉันบอกเธอว่าอย่างจริงจังแน่นอน โดยครู Roxy ชีวิตของนักศึกษาหนึ่งอาจมีลดลงเล็กน้อยตามลำดับ'Roxy มันไม่ใช่ข้อบกพร่องของคุณ' ไม่ไปพูดปลอบโยนชนิดนั้นนอกเหนือจากความรับผิดชอบ เธอรู้สึกว่า เธอฆ่าคนตัวเองแต่ในทางกลับกัน มีแม้กระทั่งนักศึกษาที่มีการเก็บชีวิต โดย Roxyมันเป็นฉันไม่ร็อกคนเดียวที่ได้เก็บไว้ฉันมีชีวิตอยู่จนแต่ ความจริงที่ว่า Roxy สมควรเครดิตไม่เปลี่ยนแปลง"ฉันจะไม่บอกคุณสามารถลืมเกี่ยวกับเวลานี้ค่อนข้าง ไม่ลืมอาจจะดีที่สุดแต่ยัง อย่าลืมว่า มีคนอย่างผมที่ได้ถูกเก็บขอบคุณชีวิตกับ Roxy"ผมทราบว่า ผมพูดสิ่งที่ตนเองที่สำคัญมีแต่เป็นความรู้สึกที่แท้จริงของฉันRoxy คุณจะไม่ปฏิเสธตัวเองชีวิตของครู" .... "Roxy ให้ผมจ้องที่ว่างเปล่าเธอมีปากเปิดครึ่งหนึ่งและตาสีแดงกว้างWhat with ร่างกายของเธอ trembling เธอเพียง แล้วสังเกตจมูกเธอทำงานอยู่ และเกิดความ สับสน ซ่อนมันอยู่หลังหัวเข่าของเธอ"Rudy""ใช่""มีลา ก็จะได้โอกาสที่จะทำให้ amends สำหรับสิ่งที่เกิดขึ้นกับท่านเจ้า..."ฉันไม่รู้คำตอบคำถามสุดท้ายลาเท่านั้นจะสามารถตอบเธออาจจะแตกต่างจากคำตอบของฉัน"...ที ฉันไม่สามารถพูดได้"ภายหลัง ร็อกร้องในขณะเธอยังคงติดกับผมจากวันถัดไปบน Roxy จากพลังของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ต่อจากนั้นเราสามคนเอาที่พักที่โรงแรมภายในเมืองหลวงเป็นเวลาสามวัน. แผนเดิมที่จะย้ายไปฟอร์ตกะรนและมีรับขิง แต่เราไม่ได้จัดการที่จะนำไปสู่การปฏิบัติที่. ในขณะที่ผมอยากจะ ได้รับการบ้านให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ผมยังรู้สึกเหมือนฉันต้องการที่จะตรวจสอบประเทศนี้อีกนาน. ก็แค่คนที่นี่ไม่กี่วันอีกต่อไปอาจจะให้ฉันไปดูว่าทั้งหมดนี้เป็นไป. สำหรับครั้งผมไม่ได้หย่อนปิดที่เก็บรวบรวมข่าวกรอง . แต่ผมก็ยังไม่เข้าใจว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้น. ฉันไม่สามารถที่จะหย่อนปิดในการบำรุงรักษาเมจิกเกราะหรือระมัดระวังทั่วไป. ภายในเมืองเป็นพึมพำกับข่าวลือ. ที่กบฏรอบเมืองจักรพรรดิได้ต่อสู้กับอาณาจักรของ กองทัพที่นำโดยท่าน. ที่มีการต่อสู้กับมนุษย์ระหว่างความตายพระเจ้า Randolph และขุนศึกหยก. ว่ากษัตริย์ยุคถัดไปเป็นที่ชาญฉลาดและมีเกียรติ. ทุกอย่างประดิษฐ์. มันเป็นวิธีการที่น่ากลัวจะชนะมากกว่ากองทัพจงรักภักดี. แม้ว่ามันอาจจะไม่ทั้งหมด เป็นขุนศึกหยกโกหก. มันเป็นไปได้ว่ามันเป็นเพียงแค่สิ่งที่ได้รับการกล่าวว่าในความตลกขบขันที่ได้รับการแพร่กระจายไปทั่ว. ถ้าคุณดูที่ครั้งที่ข่าวลือแพร่สะพัดเร็วที่สุดมักจะเป็นเช่นนั้น. ข่าวลือเหล่านั้นอาจได้รับการแพร่กระจายขณะที่พวกเขาตั้งค่ายพักแรมนอก . ปราสาทบางคนก็ชอบที่จะเห็นโลกอย่างมาก. ความจริงเป็นคนแปลกหน้าแล้วนิยาย. ความจริงก็คือแปลกกำพร้าและผิดหวัง. ในห้องอาหารของโรงแรมที่น้ำเย็นในตลาด; โกหกจริงและคำพูดที่คนอาจจะไม่เข้าใจจะกระจาย. บางคนยังได้กล่าวว่าสิ่งที่เหมือนกษัตริย์องค์ต่อไปคือการขายครึ่งหนึ่งของ Shirone ไปยังประเทศที่ภาคเหนือ. นั่นทำให้ผมนึกถึง: วิธีจะผลกระทบนี้การเจรจาหยุดยิงไม่ได้ ผู้บัญชาการทหารของป้อมใช้เวลามากกว่าสำหรับเรามันเป็นผมไม่ทราบว่า. เรารู้ว่าไม่มีอะไร แต่ ZANoBa ปรากฏได้ดีไม่. นับตั้งแต่เรามาถึงที่โรงแรม, ZANoBa ได้รับการดูดซึมในความคิด. วันหลังจากวันที่เขา . เพียงแค่นั่งอยู่ในเก้าอี้ absentminded คิดเกี่ยวกับมัน ZANoBa ได้หายไปทั้งครอบครัวของเขา. บ้านของพ่อพี่ชายของเขาเขากล่าวว่าประเทศนี้เป็นบ้านของเขา แต่มันอาจจะไม่คุ้มค่าการปกป้องบ้านตอนนี้ที่ทุกคนมี หายไป. แม้ว่าเขาไม่ได้ให้ปิดการแสดงผลที่เขาจะฝังภาวะซึมเศร้าของเขา. โดยทั่วไปมีเพียงหลายสิ่งหลายอย่างสำหรับเขาที่จะคิดเกี่ยวกับ. เขาเป็นกังวลเกี่ยวกับอนาคต. มีบุคคลที่มีความสุขจริงอีก. มันร็อก. เธอ ได้รับคนที่มีคำไม่กี่คำเหล่านี้หลายวันที่ผ่านมาและเธอกินมากเบา ๆ เหมือนที่เธอมีความอยากอาหารไม่. ในช่วงเย็นด้วยสีหน้ากระสับกระส่าย, เธอนั่งยังคงจ้องเข้าไปในเตาผิง. ตายสันติภาพของฉันสงสัยว่าเธออยู่ใน ช็อตมากกว่านั้น. ฉันจะเป็น. ในนาทีสุดท้ายของเขาสันติภาพพ่นออกมาไม่พอใจของเขากับร็อก. มันเป็นเหมือนที่เขาพูดเธอก็จะตำหนิสำหรับการตายของเขา. ที่จริงจะมีผลกระทบต่อฉันถ้าฉันเป็นของเธอ. "ฉัน 'm กลับ. " ".... ยินดีต้อนรับกลับ." วันนี้ร็อกเป็นเพียงการถือครองหัวเข่าของเธอในขณะที่มองเข้าไปในกองไฟ. ฉันนั่งอยู่ข้าง ๆ เธอตามปกติ. มีจำนวนมากของสิ่งที่ผมจะพูดให้กำลังใจเธอขึ้นเป็น แต่พวกเขามีทุกสิ่งที่ขาดความรับผิดชอบเสมอ. ฉันไม่สามารถนำตัวเองที่จะบอกว่าพวกเขา. ดีคนที่บอกชนิดของสิ่งเหล่านั้นอาจจะมีการพยายามที่จะปลอบร็อก แต่ ... "แน่นอน ... " เธอเปิดปากของเธอและกระซิบ. " กลับมาแล้วผมไม่ถอนหายใจ. " ร็อกจะไม่มองมาที่ฉัน. อย่างไรก็ตามเธอพูดกับฉัน. ถ้าสารภาพความผิดบาปเธอก็ยังคงที่จะพูด. "วันหนึ่งท่านเข้าใจมายากลกลาง. เขามาให้ผมดูด้วยความตื่นเต้นที่ดี และทั้งหมดที่ฉันไม่ได้รับการถอนหายใจ. ผมอาจจะพูดว่า 'เพียงในระดับนี้ภายใต้ลมหายใจของฉัน. " "จริงๆมันทำร้ายเขาผมคิดว่า." เมื่อฉันบอกว่าร็อกกำท้ายของเสื้อคลุมของฉัน. "ผมคิดว่า สุจริตเมื่อฉันถูกสอนเจ้าชายสันติภาพฉันเป็นเพียงการเปรียบเทียบกับรูดี้. เมื่อมีปัญหารูดี้, คุณทันทีจะเข้าใจ รูดี้เรียนรู้เวทมนตร์ได้อย่างง่ายดาย. แล้วผมก็เดินตรงไปยังเด็กที่อยู่ห่างออกไปด้านล่างนี้รูดี้. ดังนั้นฉันอาจจะเคยวางตัว. " ผมไม่เรียนรู้อย่างรวดเร็วถึงความมหัศจรรย์กลาง. ร็อกยังได้เรียนรู้มันอาจจะไม่ยาก. แต่ที่ doesn ' หมายความว่าคนอื่น ๆ สามารถเรียนรู้ได้อย่างง่ายดาย. แท้จริงท่านได้ให้มันที่ดีที่สุดของเขา. เขาทำให้ความพยายามที่ดีที่สุดของเขา, การศึกษา, การฝึกฝนและเรียนรู้ในที่สุดมัน. แล้วเขาก็ต้องการที่จะแสดงให้ร็อกและได้รับการชื่นชม แต่ได้รับเพียง ถอนหายใจ. กลับไปตอนที่ผมอยู่ในบูเอนาวิลเลจ, ถ้าสิ่งนั้นจะได้เกิดขึ้นกับฉัน ... ฉันจะไม่ได้มาเคารพร็อกและเราอาจจะไม่ได้แต่งงาน. "ในวันนั้นฉันมองไปทางด้านบนฉันคิดเกี่ยวกับการเรียนรู้พระมหากษัตริย์อันดับที่วิเศษแล้วเล็งสูงต่อไป. บางทีมันอาจจะเป็นความหยิ่ง. มันก็เพียงพอที่จะทำให้ฉันจะละเลยคนภายใต้ฉัน " กัดริมฝีปากล่างของเธอร็อกแน่นกอดเข่าของเธอ. ผมลูบหลังของเธอ. ร็อก เป็นตัวสั่นเล็กน้อย. "ผมตั้งใจที่จะกลับใจ. หลังจากความล้มเหลวผมจะเรียนได้ดีสำหรับครั้งต่อไป. " ในทันทีที่น้ำตาพองตัวขึ้นมาในสายตาของร็อก. "แต่ฉันเสียใจมันฉันล้มเหลว. ถึงแม้ว่าผมจะมีความคิดเกี่ยวกับรางสิ่งที่ ฉันอาจจะทำผิดเป็นครูผมส่วนใหญ่เพียงแค่ตำหนิสภาพแวดล้อมของสถานที่พระราช; ผมต้องปรับตัวเอง. " น้ำตารั่วไหลออกมาจากดวงตาของร็อก. "ผมไม่ทราบว่าทัศนคติของฉันมีดังกล่าวมีผลในวันที่เจ้าชายสันติภาพ. จนถึงวันอื่น ๆ เมื่อเขาบอกให้ผมออกมาจากปากของเขาเองผมมีไม่ได้ เงื่อนงำ. " เธอฝังใบหน้าของเธอในหัวเข่าของเธอจับทั้งหมดของน้ำตาที่ได้ไม่รู้จบไหลลงใบหน้าของเธอ. ผมลูบหลังเล็ก ๆ ของเธอในแฟชั่นวงกลม. "สำหรับเจ้าชายสันติภาพจะไม่มีครั้งต่อไป ... " ร็อกเพียงแค่ร้องไห้. ฉันยังคงจังหวะหลังของเธอ. ฉันได้รับการทำเช่นนั้นในขณะที่. แต่ผมเก็บไว้ลูบสั่นเธอกลับมาขณะที่เธอสะอื้น. ในที่สุดสะอื้นร็อกหยุด. เธอมองมาที่ผมด้วยดวงตาสีแดง engorged สดใส"รูดี้ตอนนี้ฉันจะยังคงเป็นครู?" ".... " ฉันควรจะพูดอะไรกับที่? ผมไม่ทราบ. ฉันไม่ได้ครู. อย่างไรก็ตามมีคำที่ผมเคยได้ยินใน อดีตที่ผ่านมา. "อาจารย์" เหล่านี้อาจเป็นคำผิวเผินซึ่งผมขโมยมาจากเกมหรือมังงะ. เป็นสิ่งที่กล่าวว่าภายใต้ข้ออ้าง. มันอาจจะไม่มีอีกแล้วความสะดวกสบาย. ฉันเพียงแค่อาจจะมีการโกง. "อาจารย์แม้ว่าคุณจะล้มเหลวประสบการณ์จะ ยังคงกองพะเนินเทินทึก. " ฉันไม่คิดว่ามันเป็นความผิดที่จะเพียงแค่ริมฝีปากบริการจ่าย. "สมมติว่าครูไม่ซ้ำความผิดพลาดเดียวกันนักเรียนของครูจะถูกนำขึ้นอย่างงดงามและพบความสุขเหมือนผม." "... . " ร็อกเธอมองมาที่ฉันตั้งใจ. ผมสีฟ้าของเธอขนตาของเธอริมฝีปากเล็ก ๆ ของเธอตัวสั่น. มันเป็นสิ่งที่ฉันไม่สามารถเข้าถึงในครั้งเดียวตอนนี้มันจะแตกต่างกัน. "รูดี้, คุณมีความสุข?" "ใช่ มีได้รับสิ่งที่เจ็บปวด แต่ต้องขอบคุณคำสอนร็อกอาจารย์, ฉันได้รับสามารถที่จะได้สัมผัสความสุข. " "รูดี้ ... มักจะบอกว่า." ขวาค่อนข้าง. สิ่งที่ผมบอกว่าจะไม่เปลี่ยนไปวัน ๆ เพราะมัน คือความจริง. "ฉันไม่สามารถอธิบายได้ดี แต่ผมก็สามารถที่จะใช้ขั้นตอนแรกของฉันเป็นขอบคุณมนุษย์ที่จะวางอาจารย์ฉันอยู่บนหลังม้า." "นั่นคือการพูดเกินจริง ... ตั้งแต่ที่ได้ทั้งหมดดังกล่าวเป็นระยะเวลานาน เวลาที่ผ่านมาผมเชื่อว่ามันเป็นวิธีการที่. " "แน่นอนมันอาจจะพูดเกินจริง แต่ผมจำได้ว่าร็อกก้าวไปข้างหน้าหลังจากล้มเหลวในบางสิ่งบางอย่างและมีข้อสงสัยว่าฉันได้รับการสนับสนุนจากว่าไม่มี." ฉันบอกเธอว่าอย่างจริงจัง . อันที่จริงโดยครู Roxy ชีวิตของนักศึกษาคนหนึ่งอาจจะได้ลดลงเล็กน้อยออกคำสั่ง. 'ร็อกมันไม่ใช่ความผิดของคุณ.' ผมไม่ได้จะบอกว่าชนิดของปลอบใจว่า. นอกเหนือความรับผิดชอบเธอรู้สึกว่าเธอฆ่าตัวเองสันติภาพ. แต่ตรงกันข้ามแม้จะมีนักเรียนที่ได้รับการเก็บรักษาไว้มีชีวิตอยู่โดยร็อก. มันฉัน. มันไม่ได้เป็นร็อก คนเดียวที่ได้เก็บไว้ฉันมีชีวิตอยู่เพื่อให้ห่างไกล. แต่ความจริงที่ว่าร็อกสมควรได้รับเครดิตไม่เปลี่ยนแปลง. "ผมจะไม่บอกคุณจะลืมเกี่ยวกับเวลานี้. แต่ไม่ลืมมันอาจจะดีที่สุด. แต่ยังไม่ ' t ลืมว่ามีคนอย่างผมที่ได้รับการเก็บรักษาไว้มีชีวิตอยู่เพื่อขอบคุณร็อก. " ฉันรู้ว่าฉันกล่าวว่าสิ่งที่สำคัญตัวเองมี. แต่นั่นเป็นความรู้สึกที่แท้จริงของฉัน. ร็อกที่คุณไม่ควรปฏิเสธตัวเองมีชีวิตของครู . " .... " ร็อกให้ฉันจ้องว่างเปล่า. เธอมีครึ่งหนึ่งเปิดปากและตาสีแดงกว้าง. อะไรกับร่างกายสั่นเธอเพียงแค่นั้นสังเกตเห็นจมูกของเธอทำงานและลนซ่อนไว้หลังหัวเข่าของเธอ. "รูดี้". "ใช่." "ด้วยการลาร่าแน่นอนผมจะได้รับโอกาสที่จะชดใช้สิ่งที่เกิดขึ้นกับเจ้าชายสันติภาพ ... " ผมไม่ทราบว่าคำตอบของคำถามที่ผ่านมา. มีเพียงลาร่าจะสามารถที่จะตอบได้. Hers อาจจะ แตกต่างจากคำตอบของฉัน. ".... บางทีฉันไม่สามารถพูด." หลังจากนั้นร็อกร้องไห้ในขณะที่. เธอยังคงยึดติดอยู่กับฉัน. ตั้งแต่วันถัดไปในร็อกคืนความมีชีวิตชีวาของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลังจากนั้น เรา 3 คน ไปพักที่โรงเตี๊ยมในเมือง 3 วัน

แผนเดิมที่จะย้ายไปยังป้อมปราการกะรนและมีรับขิง แต่เราไม่ได้จัดการที่จะใส่ลงในการกระทำ

ตอนที่ฉันอยากจะกลับบ้านให้เร็วที่สุด ผมยังรู้สึกเหมือน ฉันต้องการที่จะตรวจสอบประเทศนี้อีกหน่อย

แค่อยู่ที่นี่สองสามวันแล้วอาจจะช่วยให้ฉันเพื่อดูว่าทั้งหมดนี้เกิดขึ้น


สำหรับครั้งผมไม่ได้ขี้เกียจรวบรวมข่าวกรอง .

แต่ผมก็ยังไม่เข้าใจ ทุกสิ่งที่เกิดขึ้น

ผมไม่สามารถที่จะหย่อนปิดเกี่ยวกับเวทมนตร์เกราะหรือการซ่อมบำรุงทั่วไป


ภายในเมืองเป็นหึ่งกับข่าวลือ . . .

ที่พวกกบฏล้อมเมืองหลวงได้ต่อสู้กับกองทัพอังกฤษที่นำโดยท่าน

ว่ามีการต่อสู้ระหว่างมนุษย์ เทพแห่งความตาย แรนดอล์ฟ และเจด

ว่ายุคถัดไปของกษัตริย์ที่ฉลาดและมีเกียรติ


มันประดิษฐ์ทั้งหมด

มันแย่ แปลว่า ชนะเหนือกองทัพผู้จงรักภักดี .

ถึงแม้ว่ามันอาจจะไม่ได้ถูกแม่ทัพหยกอยู่