Physically trained individuals have

Physically trained individuals have a markedly blunted insulin response to a glucose load and yet have normal glucose tolerance. This phenomenon has generally been ascribed to long-term adaptations to training which correlate with maximal oxygen uptake (VO2max) and reduced adiposity. Our study was undertaken to test the hypothesis that residual effects of the last bouts of exercise play an important role in this phenomenon. Eight well-trained subjects stopped training for 10 days. There were no significant changes in VO2max (58.6 +/- 2.2 vs. 57.6 +/- 2.1 ml/kg), estimated percent body fat (12.5 +/- 0.7 vs. 12.5 +/- 0.8%), or body weight. The maximum rise in plasma insulin concentration in response to a 100-g oral glucose load was 100% higher after 10 days without exercise than when the subjects were exercising regularly. Despite the increased insulin levels, blood glucose concentrations were higher after 10 days without exercise. Insulin binding to monocytes also decreased with physical inactivity. One bout of exercise after 11 days without exercise returned insulin binding and the insulin and glucose responses to an oral 100-g glucose load almost to the initial “trained” value. These results support our hypothesis.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บุคคลฝึกฝนร่างกายมีการตอบสนองของอินซูลิน blunted เด่นชัดโหลดกลูโคส และยัง มีกลูโคสปกติ ปรากฏการณ์นี้มีโดยทั่วไปแล้วจากนี้จะปรับการฝึกอบรมระยะยาวซึ่งเชื่อมโยงการดูดใช้ออกซิเจนสูงสุด (VO2max) และ adiposity ลดลง ศึกษาของเราได้ดำเนินการทดสอบสมมติฐานว่า ผลตกค้างของศึกครั้งสุดท้ายของการออกกำลังกายมีบทบาทสำคัญในปรากฏการณ์นี้ อบรมวิชาแปดหยุดฝึกอบรม 10 วัน มีอยู่ไม่เปลี่ยนแปลงที่สำคัญใน VO2max (58.6 +/-2.2 เจอ 57.6 +/-2.1 ml กิโลกรัม), ประมาณร้อยละร่างกายไขมัน (12.5 +/-0.7 เจอ 12.5 +/-0.8%), หรือน้ำหนักตัว เพิ่มขึ้นสูงสุดในพลาสมาความเข้มข้นของอินซูลินที่โหลด 100 กรัมน้ำตาลกลูโคสทางปากได้ 100% สูงขึ้นหลังจาก 10 วันโดยไม่ต้องออกกำลังกายมากกว่าเมื่อวัตถุถูกออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ แม้ระดับอินซูลินเพิ่มขึ้น ความเข้มข้นของน้ำตาลในเลือดได้สูงขึ้นหลังจาก 10 วันโดยไม่ต้องออกกำลังกาย รวมอินซูลินไป monocytes ยังลดลง ด้วยไม่มีกิจกรรมทางกายภาพ แข่งขันหนึ่งของหลังจากวันที่ไม่ออกกำลังกายกลับผูกอินซูลินและการตอบสนองอินซูลินและกลูโคสที่โหลดกลูโคส 100 กรัมปากเกือบไป "ฝึกฝน" ค่าเริ่มต้น ผลลัพธ์เหล่านี้สนับสนุนสมมติฐานของเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บุคคลที่ได้รับการฝึกฝนร่างกายมีการตอบสนองต่ออินซูลินทื่ออย่างเห็นได้ชัดในการโหลดกลูโคสและยังมีความทนทานต่อกลูโคสปกติ ปรากฏการณ์นี้ได้รับการกำหนดโดยทั่วไปการปรับตัวในระยะยาวเพื่อการฝึกอบรมที่มีความสัมพันธ์กับการจับออกซิเจนสูงสุด (VO2max) และการลดความอ้วน การศึกษาของเราได้ดำเนินการในการทดสอบสมมติฐานที่ว่าผลกระทบที่เหลือของศึกสุดท้ายของการออกกำลังกายที่มีบทบาทสำคัญในปรากฏการณ์นี้ แปดมีการฝึกอบรมวิชาหยุดการฝึกอบรมเป็นเวลา 10 วัน ไม่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญใน VO2max (58.6 +/- 2.2 เทียบกับ 57.6 +/- 2.1 มล. / กก.) ประมาณเปอร์เซ็นต์ไขมันในร่างกาย (12.5 +/- 0.7 เทียบกับ 12.5 +/- 0.8%) หรือน้ำหนักของร่างกาย เพิ่มขึ้นสูงสุดในความเข้มข้นในพลาสมาอินซูลินในการตอบสนองต่อ 100 กรัมโหลดกลูโคสในช่องปากได้ 100% สูงหลังจาก 10 วันโดยไม่ต้องออกกำลังกายกว่าเมื่ออาสาสมัครได้รับการออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ แม้จะมีระดับอินซูลินเพิ่มขึ้นความเข้มข้นของน้ำตาลในเลือดสูงขึ้นหลังจาก 10 วันโดยไม่ต้องออกกำลังกาย อินซูลินผูกพันกับ monocytes ก็ลดลงด้วยการไม่ออกกำลังกาย หนึ่งในการแข่งขันของการออกกำลังกายหลังจาก 11 วันโดยไม่ต้องออกกำลังกายกลับอินซูลินที่มีผลผูกพันและอินซูลินและน้ำตาลในการตอบสนองต่อ 100-G โหลดกลูโคสในช่องปากเกือบจะเริ่มต้น "การฝึกอบรม" ค่า ผลเหล่านี้สนับสนุนสมมติฐานของเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บุคคลที่ร่างกายมีการตอบสนองต่ออินซูลินฝึกอย่างทื่อๆไป และยัง มีความทนต่อกลูโคสกลูโคสโหลดปกติ ปรากฏการณ์นี้ได้โดยทั่วไปจะถูก ascribed เพื่อการปรับตัวระยะยาวการฝึกอบรมซึ่งสัมพันธ์กับการใช้ออกซิเจนสูงสุด ( ลด เรียน วิทย์ และ adiposity . การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อทดสอบสมมติฐานที่ว่า ผลตกค้างของศึกสุดท้ายของการออกกำลังกายมีบทบาทสำคัญในปรากฏการณ์นี้ แปดวิชา ฝึกปรือหยุดการฝึกอบรม 10 วัน ไม่มีการเปลี่ยนแปลงในการ เรียน วิทย์ ( 58.6 + / - 2.2 และ 57.6 + / - 2.1 มิลลิลิตร / กิโลกรัม ) , เปอร์เซ็นต์ไขมันในร่างกาย ( ประมาณ 12.5 + / - 0.7 vs 12.5 + / - 0.8% ) , หรือน้ำหนักตัว . เพิ่มขึ้นสูงสุดในพลาสมาของอินซูลินในการตอบสนองต่อ 100-g ช่องปากกลูโคสโหลดได้ 100% สูงกว่าหลังจาก 10 วันโดยไม่ต้องออกกำลังกายมากกว่าเมื่อคนออกกำลังกายเป็นประจำ แม้จะมีการเพิ่มระดับอินซูลิน ปริมาณกลูโคสในเลือดสูงขึ้น หลังจาก 10 วัน โดยไม่ต้องออกกำลังกาย อินซูลินผูกโมโนไซทลดลงอย่างไม่มีการใช้งานทางกายภาพ หนึ่งในการแข่งขันของการออกกำลังกายหลังจาก 11 วันโดยไม่ต้องออกกำลังกายกลับมาอินซูลิน และอินซูลิน กลูโคสและการตอบสนองต่อการพูด 100-g กลูโคสโหลดเกือบจะเริ่มต้น " ฝึก " ค่า ผลการวิจัยนี้สนับสนุนสมมติฐานของเรา