Anxiety symptoms are also frequentl

Anxiety symptoms are also frequently observed in MDD patients,
and “anxious distress” is introduced as a new specifier of
MDD in the DSM-5 (Uher et al., 2014). Individuals in an anxious
state frequently worry about the threat to a current goal and try to
develop effective strategies to reduce anxiety. This is often associated
with adverse effects on performance of cognitive tasks
(Eysenck et al., 2007). Anxiety plays a role on a broad range of
different cognitive functions, such as memory, learning, executive
function, impaired attentional control and heightened distractibility
(Bishop et al., 2004; Boldrini et al., 2005; Olley et al., 2007;
Purcell et al., 1998a, b). However, only a few previous studies have
focused on the influence of anxiety symptoms on neurocognitive
impairment in MDD patients, although previous studies revealed
that MDD with comorbid anxiety disorder show impairment in
cognitive function such as executive function and psychomotor
speed (Basso et al., 2007), and shifting and updating (Lyche et al.,
2010). Particularly, few clinical trials have evaluated the influence
of anxiety symptoms on neurocognitive function in MDD patients
during antidepressant treatment.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อาการวิตกกังวลนอกจากนี้ยังมีข้อสังเกตที่พบบ่อยในผู้ป่วยโรคซึมเศร้า,
และ "ความทุกข์กังวล" ถูกนำมาใช้เป็นตัวระบุใหม่ของ
MDD ใน DSM-5 (Uher et al., 2014) บุคคลที่อยู่ในความกังวลของรัฐมักจะกังวลเกี่ยวกับภัยคุกคามต่อเป้าหมายปัจจุบันและพยายามที่จะพัฒนากลยุทธ์ที่มีประสิทธิภาพเพื่อลดความวิตกกังวล นี้มักจะเกี่ยวข้องกับผลกระทบต่อผลการปฏิบัติงานองค์ความรู้(Eysenck et al., 2007) ความวิตกกังวลมีบทบาทเกี่ยวกับความหลากหลายของฟังก์ชั่นการคิดต่างกันเช่นหน่วยความจำการเรียนรู้ผู้บริหารฟังก์ชั่นการควบคุมตั้งใจบกพร่องและมีความคิดริเริ่มdistractibility (บิชอป et al, 2004;. Boldrini et al, 2005;. Olley et al, 2007. เพอร์เซลล์ et al., 1998 ข) แต่เพียงการศึกษาก่อนหน้าไม่กี่ได้มุ่งเน้นไปที่อิทธิพลของอาการวิตกกังวลใน neurocognitive การด้อยค่าในผู้ป่วยโรคซึมเศร้าแม้ว่าศึกษาก่อนหน้านี้แสดงให้เห็นว่าโรคซึมเศร้าที่มีความผิดปกติของความวิตกกังวล comorbid แสดงการด้อยค่าในการทำงานทางปัญญาเช่นการทำงานของผู้บริหารและจิตความเร็ว(Basso et al., 2007) และการขยับและการปรับปรุง (Lyche et al., 2010) โดยเฉพาะอย่างยิ่งการทดลองทางคลินิกไม่กี่มีการประเมินอิทธิพลของอาการวิตกกังวลต่อการทำงานของ neurocognitive ในผู้ป่วยโรคซึมเศร้าในระหว่างการรักษายากล่อมประสาท

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อาการวิตกกังวลก็บ่อย พบในผู้ป่วย MDD ,
" วิตกทุกข์ " เป็นที่รู้จักในฐานะใหม่ ความผิดปกติแต่กำเนิดหลายอย่างของ
MDD ใน dsm-5 ( uher et al . , 2010 ) บุคคลในรัฐกังวล
บ่อยกังวลเกี่ยวกับภัยคุกคามต่อเป้าหมายในปัจจุบันและพยายามที่จะ
การพัฒนากลยุทธ์ที่มีประสิทธิภาพเพื่อลดความกังวล นี้มักจะเกี่ยวข้องกับผลกระทบต่อประสิทธิภาพของ

งานรับรู้( เอเซิงก์ et al . , 2007 ) ความวิตกกังวลมีบทบาทในช่วงกว้างของ
ฟังก์ชันการคิดที่แตกต่าง เช่น ความจำ การเรียนรู้ หน้าที่ของผู้บริหาร
บกพร่องการควบคุมความสนใจและควรคนที่เลือกแล้ว
( โคน et al . , 2004 ; boldrini et al . , 2005 ; olley et al . , 2007 ;
เพอร์ et al . , 1998a , B ) แต่เพียงไม่กี่การศึกษาก่อนหน้านี้ได้
เน้นอิทธิพลของความวิตกกังวลอาการใน neurocognitive
บกพร่องในผู้ป่วยเต็ม แม้ว่าการศึกษาก่อนหน้านี้ พบว่ามีความบกพร่องให้เต็ม

คิดวิตกกังวล comorbid ในฟังก์ชัน เช่นฟังก์ชันผู้บริหารและความเร็วจิต
( ว่า et al . , 2007 ) และเปลี่ยนและปรับปรุง ( lyche et al . ,
2010 ) โดยการทดลองทางคลินิกไม่กี่ได้ประเมินอิทธิพล
ความวิตกกังวลอาการในผู้ป่วย
neurocognitive เต็มฟังก์ชันข้อมูลในการรักษา