the oceanic ridge system, producing

the oceanic ridge system, producing a steplike plate margin (Figure 2.20A). Notice that the zigzag shape of the Mid- Atlantic Ridge in Figure 2.11 roughly reflects the shape of the original rifting that caused the breakup of the supercon- tinent of Pangaea. (Compare the shapes of the continental margins of the landmasses on both sides of the Atlantic with the shape of the Mid-Atlantic Ridge.)
Typically, transform faults are part of prominent linear breaks in the seafloor known as fracture zones, which
include both active transform faults and their inactive extensions into the plate interior (Figure 2.20B). Active transform faults lie only between the two offset ridge segments and are generally defined by weak, shal- low earthquakes. Here seafloor produced at one ridge axis moves in the opposite direction of seafloor pro- duced at an opposing ridge segment. Thus, between the ridge segments, these adjacent slabs of oceanic
crust are grinding past each other along a transform fault. Beyond the ridge crests are inactive zones, where the frac- tures are preserved as linear topographic depressions. The trend of these fracture zones roughly parallels the direc- tion of plate motion at the time of their formation. Thus, these structures are useful in mapping the direction of plate motion in the geologic past.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ระบบสันเขามหาสมุทร, การผลิตแผ่น steplike อัตรากำไรขั้นต้น (รูปที่ 2.20A) ขอให้สังเกตว่ารูปร่างคดเคี้ยวของกลางมหาสมุทรแอตแลนติกริดจ์ในรูปที่ 2.11 ประมาณสะท้อนให้เห็นถึงรูปร่างของ rifting เดิมที่ทำให้เกิดการล่มสลายของ tinent supercon- ของ Pangaea ที่ (เปรียบเทียบรูปร่างของขอบทวีปทวีปทั้งสองด้านของมหาสมุทรแอตแลนติกกับรูปร่างของกลางมหาสมุทรแอตแลนติกริดจ์.) โดยปกติแล้วเปลี่ยนความผิดพลาดเป็นส่วนหนึ่งของการแบ่งเชิงเส้นที่โดดเด่นในพื้นทะเลที่เรียกว่าโซนแตกหักซึ่งรวมถึงการใช้งานทั้งสองเปลี่ยนความผิดพลาดและนามสกุลไม่ได้ใช้งานของพวกเขาในการตกแต่งภายในแผ่น (รูป 2.20B) ความผิดพลาดที่ใช้งานอยู่เปลี่ยนระหว่างกลุ่มสันชดเชยสองจะถูกกำหนดโดยทั่วไปอ่อนแอแผ่นดินไหวต่ำ shal- ที่นี่ผลิตพื้นทะเลที่หนึ่งย้ายแกนสันในทิศทางที่ตรงข้ามของพื้นทะเลโปรโฉมในส่วนของฝ่ายตรงข้ามสันเขา ดังนั้นระหว่างกลุ่มสันเขาเหล่านี้อยู่ติดกันของแผ่นพื้นมหาสมุทรเปลือกโลกมีการบดที่ผ่านมาในแต่ละอื่น ๆ ตามการแปลงความผิด นอกเหนือจากยอดสันเขาเป็นโซนที่ไม่ได้ใช้งานที่ตูเรส frac- จะถูกเก็บไว้เป็นความหดหู่ภูมิประเทศเชิงเส้น แนวโน้มเหล่านี้โซนแตกหักประมาณแนวทิศทางการเคลื่อนที่ของแผ่นในช่วงเวลาของการก่อตัวของพวกเขา ดังนั้นโครงสร้างเหล่านี้มีประโยชน์ในการทำแผนที่ทิศทางการเคลื่อนที่ของแผ่นในอดีตทางธรณีวิทยา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ระบบสันเขาใต้มหาสมุทร การผลิตขอบจาน steplike ( รูป 2.20a ) สังเกตเห็นว่า ซิกแซก รูปร่างของกลางมหาสมุทรแอตแลนติกริดจ์ในรูปที่ 2.11 ประมาณสะท้อนให้เห็นถึงรูปร่างของเดิม rifting ที่ทำให้เกิดการล่มสลายของ supercon - tinent ของเพนเจียร์ ( เปรียบเทียบรูปร่างของทวีปขอบของทวีปบนทั้งสองด้านของมหาสมุทรแอตแลนติก กับรูปร่างของ ริดจ์ กลางมหาสมุทรแอตแลนติก )
โดยทั่วไปแล้ว เปลี่ยนความผิดพลาดเป็นส่วนหนึ่งของเส้นแบ่งที่โดดเด่นในพื้นน้ำเรียกว่าแตกหักโซน ซึ่งมีทั้งงานแปลง
ข้อบกพร่องของพวกเขาไม่ได้ใช้นามสกุลลงในแผ่นภายใน ( รูป 2.20b ) งานเปลี่ยนข้อบกพร่องนอนเฉพาะระหว่างสองเซต ส่วน ริดจ์ และโดยทั่วไปจะกำหนดโดยอ่อนแอ shal - ต่ำ การเกิดแผ่นดินไหวที่นี่พื้นผลิตในแนวแกนเคลื่อนไหวในทิศทางที่ตรงข้ามของ Pro - duced พื้นที่แนวตรงข้าม ส่วน ดังนั้น ระหว่างแนวกลุ่มนี้อยู่ติดกัน แผ่นเปลือกโลกใต้มหาสมุทร
จะบดผ่านกันไปตามแปลงผิด เหนือสันเขายอดเป็นโซน ๆที่ Frac - ตูเรสถูกรักษาไว้เป็นเส้นตรงภูมิประเทศทะเล .แนวโน้มของโซนการแตกหักเหล่านี้ประมาณสอดคล้องกับทิศทาง - tion ของจานเคลื่อนไหวในเวลาของการสร้างของพวกเขา ดังนั้น โครงสร้างเหล่านี้จะเป็นประโยชน์ในการทำแผนที่ทิศทางของจานเคลื่อนไหวในอดีตแร่ .