I remember sitting on the floor of

I remember sitting on the floor of our youth building one Sunday morning while one of the dads who attended our church led a small group for me and four other boys. I was bored, I was ready to leave, and I was hoping he didn’t ask me if I memorized the Bible verse from last week; because I didn’t. I was around twelve years old and had just begun a dark and weary descent into what I didn’t know would be a six-year battle with severe depression. All I knew was this; I didn’t want to sit around with people who didn’t know me and act like everything in my life was okay. I was sick and tired of being sick and tired, and I no longer wanted to pretend like my life was just dandy.

I was sick and tired of being sick and tired.
CLICK TO TWEET
Our small-group leader had asked the group to share what God was doing in their lives and how the rest of the group could be praying. After all the other boys had shared with the group what God was up to in their lives, it was now my turn to share. I debated whether or not to give some shallow and cliche’ answer. But while I knew that would have been the easy way out of having a deep conversation, I decided I no longer wanted to act like nothing was wrong. Instead, I told everyone that I was struggling, hurting and having a hard time with my relationship with God. Blank stares began to fixate themselves on me. Confusion filled the group. It was as if everyone was thinking, “Wow! He actually took the question seriously.”

I felt a little embarrassed for sharing my heart with a group of people I really knew nothing about, but I felt that sharing my pain was probably the best way to find healing for it. To my surprise, it seemed that not even the small-group leader knew how to handle my honest response to his question, and his reaction to my cry for help is something I have never forgotten. He looked at me and said, “Well, Jarrid. I’d encourage you to just pray harder. God will take care of it.”

Sharing my pain was probably the best way to find healing for it.
CLICK TO TWEET
Yup… That’s all I got.

When you tell someone who is hurting “You just need to pray harder,” what you’re really saying is, “You’re not praying hard enough”—which in itself is a false depiction towards the way God moves in the lives of everyday people. If God answered prayers by how hard someone is to pray, then God would be a transactional genie and not an almighty and sovereign God. Sure, God responds to our prayers, but he isn’t controlled by them.

I remember going home defeated, thinking that my already shaky faith in God was actually worse than I thought it was. I felt insulted, not good enough, and that my small-group leader had just confirmed everything I had already thought about myself; that I was a broken and sucky Christianity. I’m assuming this was one of the many experiences that attributed for my years of distaste towards God and church.

Looking back, I understand why my small-group leader said what he did. He didn’t mean any harm. He had good intentions. He just wasn’t equipped with the tools necessary to handle the honest conversation. I know he was trying to give me advice that pointed back to Jesus, but his advice fell short on many levels. Regardless if someone is well-equipped to handle every situation they are thrown in life, I believe the statement, “Just pray harder” is something that should be used with extreme caution and understanding. We must be willing to help people in their journey of pain and hurt, not pawn them off to Jesus because it’s easier than spending time with someone who needs you.

Prayer is a powerful weapon, but “Just pray harder” without follow-up is horrible advice.

—Jarrid Wilson

___

What are your thoughts? Leave a comment below.





Share
4K
Pin
5
Tweet
+1
1
ABOUT THE AUTHOR

Jarrid Wilson
Jarrid Wilson

Husband to Juli, Dad To Finch, Pastor, Author, Blogger, Founder of Cause Roast. Helping people live a better story.
30 COMMENTS


ADLÈNE MAY 31, 2016 AT 8:19 PM
What are some things that you would suggest we do instead of telling them to pray harder?

REPLY

ANSHERINA NG NATALIO JUNE 1, 2016 AT 3:26 PM
I suggest that you just tap his shoulder or rub his back or maybe you could hug them. These people usually needs to feel that they’re not alone and they’re not in thw wrong. You could ask him “What do you want to do?” or “What do you have wanted to happen?”. If he says something positive, then encourage and pray for him. If not, especially if he’s thinking about suicide, ask him “Is that what you really want?”

Just don’t scold him or make him feel that he is in the wrong. He’d realize it on his own soon.

-just an opinion from a previously depressed person

REPLY

MOTLATSI JUNE 2, 2016 AT 3:27 AM
I recently came out to tell someone i trusted that I was struggling in my life of faith, the only thing they did was tell me how much I annoy them. I was really hurt, deeply hurt. I needed help, not further condemnation. I really think people need to know what to

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมจำได้ว่า นั่งอยู่บนชั้นของเยาวชนสร้างเช้าวันอาทิตย์หนึ่งในขณะที่พ่อที่เข้าร่วมคริสตจักรของเราอย่างใดอย่างหนึ่งนำกลุ่มเล็ก ๆ สำหรับฉันและชายสี่อื่น ผมเบื่อ ฉันไป และผมหวังว่า เขาไม่ได้ถามฉันว่า ฉันจำข้อพระคัมภีร์จากสัปดาห์ เพราะฉันไม่ได้ ผมประมาณสิบสองปี และเพิ่งเริ่มความมืด และโคตรเหนื่อยเป็นอะไรที่ผมไม่ทราบจะเป็นการรบ 6 ปี ด้วยภาวะซึมเศร้ารุนแรง ทั้งหมดที่ฉันรู้ว่านี้ ไม่อยากนั่งใกล้เคียงกับคนที่ไม่รู้จักฉัน แล้วเหมือนทุกอย่างในชีวิตของฉันก็โอเค ผมเซ็ง และเบื่อเบื่อ กับ และไม่อยากจะทำเหมือนชีวิตของฉันเป็นเพียงแดนดี้ผมเซ็ง และเบื่อเซ็ง และเบื่อคลิกเพื่อทวีตผู้นำกลุ่มขนาดเล็กของเราได้ถามกลุ่มที่จะแบ่งปันสิ่งที่พระเจ้าได้ทำในชีวิตและวิธีสามารถอธิษฐานส่วนเหลือของกลุ่ม หลังจากที่ทุกคนอื่น ๆ ได้ร่วมกับกลุ่มสิ่งพระเจ้าสูงสุดในชีวิตของพวกเขา เวลานี้ฉันจะแบ่งปัน ฉันถกเถียงว่าจะบางตื้นและความคิดโบราณหรือไม่ ' คำตอบ แต่ในขณะที่จะมีวิธีที่ง่ายจากสนทนาลึกรู้ ฉันตัดสินใจไม่อยากจะทำหน้าที่เหมือนไม่มีอะไรผิด แทน ผมบอกทุกคนว่า ฉันดิ้นรน ทำร้าย และมีเวลายากกับความสัมพันธ์ของฉันกับพระเจ้า ว่างเปล่าจ้องเริ่ม fixate ตัวเองกับฉัน ความสับสนเต็มไปด้วยกลุ่ม มันก็เหมือนทุกคนคิดว่า "ว้าว เขาจริงเอาคำถามอย่างจริงจังด้วย" I felt a little embarrassed for sharing my heart with a group of people I really knew nothing about, but I felt that sharing my pain was probably the best way to find healing for it. To my surprise, it seemed that not even the small-group leader knew how to handle my honest response to his question, and his reaction to my cry for help is something I have never forgotten. He looked at me and said, “Well, Jarrid. I’d encourage you to just pray harder. God will take care of it.” Sharing my pain was probably the best way to find healing for it.CLICK TO TWEETYup… That’s all I got.When you tell someone who is hurting “You just need to pray harder,” what you’re really saying is, “You’re not praying hard enough”—which in itself is a false depiction towards the way God moves in the lives of everyday people. If God answered prayers by how hard someone is to pray, then God would be a transactional genie and not an almighty and sovereign God. Sure, God responds to our prayers, but he isn’t controlled by them.I remember going home defeated, thinking that my already shaky faith in God was actually worse than I thought it was. I felt insulted, not good enough, and that my small-group leader had just confirmed everything I had already thought about myself; that I was a broken and sucky Christianity. I’m assuming this was one of the many experiences that attributed for my years of distaste towards God and church.มองกลับ ฉันเข้าใจว่าทำไมผู้นำกลุ่มขนาดเล็กของฉันกล่าวว่า สิ่งที่เขาได้ เขาไม่ได้หมายความว่า เป็นอันตราย เขามีความตั้งใจที่ดี เขาแค่ไม่มีเครื่องมือที่จำเป็นในการจัดการการสนทนาที่จริงใจ ฉันรู้ว่า เขาพยายามให้ฉันคำแนะนำที่ชี้กลับไปยังพระเยซู แต่คำแนะนำของเขาตกสั้นในระดับมาก ไม่ถ้ามีใครพร้อมจะจัดการกับทุกสถานการณ์ที่พวกเขาจะโยนในชีวิต ผมเชื่อว่าคำสั่ง "ยากเพียงอธิษฐาน" เป็นสิ่งที่ควรใช้ ด้วยความระมัดระวังมากและความเข้าใจ เราต้องยินดีที่ช่วยท่านในการเดินทางของความเจ็บปวด และเจ็บ ไม่เบี้ยพวกเขาปิดพระเยซู เพราะมันง่ายกว่าที่ใช้เวลากับผู้ที่ต้องการเข้าพักของคุณอธิษฐานเป็นอาวุธที่มีประสิทธิภาพ แต่ "เพียงอธิษฐานยาก" โดยไม่มีการติดตามผลคือ คำแนะนำที่น่ากลัว— Jarrid วิลสัน___ความคิดของคุณคืออะไร แสดงความคิดเห็นด้านล่าง ใช้ร่วมกัน4Kรหัส pin5ทวีต+ 11เกี่ยวกับผู้เขียนJarrid วิลสันJarrid วิลสันสามีไปเบ็น พ่อเรซิเดนซี่ ศิษยาภิบาล ผู้เขียน บล็อกเกอร์ ผู้ก่อตั้งย่างสาเหตุ ช่วยเหลือผู้คนที่อาศัยอยู่เป็นเรื่องที่ดีความคิดเห็นที่ 30ADLÈNE 31 พฤษภาคม 2016 8:19 PMสิ่งที่คุณจะแนะนำเราทำแทนที่จะบอกพวกเขาอธิษฐานหนัก มีอะไรบ้างตอบNATALIO ANSHERINA ฉบับ 1 มิถุนายน 2016 3:26 PMI suggest that you just tap his shoulder or rub his back or maybe you could hug them. These people usually needs to feel that they’re not alone and they’re not in thw wrong. You could ask him “What do you want to do?” or “What do you have wanted to happen?”. If he says something positive, then encourage and pray for him. If not, especially if he’s thinking about suicide, ask him “Is that what you really want?”Just don’t scold him or make him feel that he is in the wrong. He’d realize it on his own soon.-just an opinion from a previously depressed personREPLYMOTLATSI JUNE 2, 2016 AT 3:27 AMI recently came out to tell someone i trusted that I was struggling in my life of faith, the only thing they did was tell me how much I annoy them. I was really hurt, deeply hurt. I needed help, not further condemnation. I really think people need to know what to