Madame Loisel was conscious of some

Madame Loisel was conscious of some emotion. Should she speak to her? Yes, certainly. And now that she had paid, she would tell her all. Why not?
She went up to her.
"Good morning, Jeanne."
The other did not recognise her, and was surprised at being thus familiarly addressed by a poor woman.
"But . . . Madame . . ." she stammered. "I don't know . . . you must be making a mistake."
"No . . . I am Mathilde Loisel."
Her friend uttered a cry.
"Oh! . . . my poor Mathilde, how you have changed! . . ."
"Yes, I've had some hard times since I saw you last; and many sorrows . . . and all on your account."
"On my account! . . . How was that?"
"You remember the diamond necklace you lent me for the ball at the Ministry?"
"Yes. Well?"
"Well, I lost it."
"How could you? Why, you brought it back."
"I brought you another one just like it. And for the last ten years we have been paying for it. You realise it wasn't easy for us; we had no money. . . . Well, it's paid for at last, and I'm glad indeed."
< 10 >
Madame Forestier had halted.
"You say you bought a diamond necklace to replace mine?"
"Yes. You hadn't noticed it? They were very much alike."
And she smiled in proud and innocent happiness.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Loisel มาดามได้ตระหนักบางอารมณ์ เธอควรพูดคุยกับเธอหรือไม่ ใช่ แน่นอน และหลังจากที่เธอได้จ่าย เธอจะบอกทั้งหมดของเธอ ทำไมล่ะ เธอขึ้นไปกับเธอ "สวัสดีตอนเช้า ฌอง" อื่น ๆ ไม่รู้เธอ และประหลาดใจที่ดัง familiarly ถูกระบุเป็นผู้หญิงไม่ดี "แต่... มาดาม.. . "เธอ stammered "อย่า...คุณต้องทำให้ผิดพลาด" "ไม่... ฉัน Mathilde Loisel" เพื่อนของเธอพูดเป็นร้องไห้ "โอ้ ... Mathilde ดีของฉัน วิธีที่คุณได้เปลี่ยนแปลง . . ." "ใช่ ฉันเคยบางครั้งหนักตั้งแต่ผมเห็นคุณสุดท้าย และหลาย sorrows...และทั้งหมดในบัญชีของคุณ" "ในบัญชีของฉัน . . . อย่างไรนะ" "คุณจำสร้อยเพชรที่คุณยืมเงินฉันสำหรับลูกที่กระทรวงได้หรือไม่" "ใช่ ดีหรือไม่" "ดี หายไปก็" "ว่าไม่คุณ ทำไม คุณนำมันกลับไป" "ฉันมาคุณหนึ่งเช่นเดียวกัน และสิบปี เราได้ถูกจ่ายสำหรับมัน คุณตระหนักถึงมันไม่ง่ายสำหรับเรา เรามีเงินไม่... ดี ชำระเงินในที่สุด และดีใจจริงๆ"< 10 > มาดาม Forestier ได้ยกเลิก "คุณบอกว่า คุณซื้อสร้อยเพชรแทนฉัน" "ใช่ คุณไม่ได้สังเกตเห็นมันหรือไม่ พวกเขาได้มากเหมือนกัน" และเธอยิ้มในความสุขความภาคภูมิใจ และบริสุทธิ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มาดาม Loisel เป็นสติของอารมณ์ความรู้สึกบางอย่าง เธอควรจะพูดกับเธอ? ใช่อย่างแน่นอน และตอนนี้ที่เธอได้จ่ายเงินให้เธอจะบอกเธอทั้งหมด ทำไมไม่
เธอก็ขึ้นไปของเธอ
"สวัสดีตอนเช้าจีนน์."
อื่น ๆ ที่ไม่รู้จักเธอและรู้สึกประหลาดใจที่จึงถูก addressed กันเองโดยผู้หญิงที่น่าสงสาร
"แต่... มาดาม..." เธอตะกุกตะกัก "ผมไม่ทราบว่า... ที่คุณจะต้องทำผิดพลาด."
"ไม่... ฉันแมธิลด์ Loisel."
เพื่อนของเธอเปล่งเสียงร้อง
"โอ้!... น่าสงสารแมธิลด์วิธีการที่คุณมีการเปลี่ยนแปลงของฉัน! .. "
"ใช่ฉันมีเวลาที่ยากลำบากบางอย่างตั้งแต่ผมเห็นคุณที่ผ่านมา.... และความทุกข์มากและทั้งหมดในบัญชีของคุณ"
!...? "ในบัญชีของฉันได้ก็คือ"
"คุณจำเพชร สร้อยคอที่คุณยืมผมสำหรับลูกที่กระทรวงได้หรือไม่ "
"ใช่. ดี?"
"ดีฉันมันหายไป."
"วิธีที่คุณสามารถทำได้หรือไม่ทำไมคุณนำมันกลับ."
"ฉันนำคุณอีกคนหนึ่งเช่นเดียวกับมัน. และ . ในช่วงสิบปีที่เราได้รับการจ่ายเงินสำหรับมันคุณรู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับเรา..... เรามีเงินไม่ดีก็จ่ายเงินที่ผ่านมาและฉันดีใจจริง ๆ "
<10>
มาดาม Forestier ได้หยุด
"คุณบอกว่าคุณซื้อสร้อยเพชรที่จะเปลี่ยนได้ไหม?"
"ใช่. คุณไม่ได้สังเกตเห็นมันได้หรือไม่พวกเขาเป็นอย่างมากเหมือนกัน."
และเธอยิ้มในความภาคภูมิใจและความสุขที่บริสุทธิ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มาดาม loisel อยู่บางอารมณ์ เธอควรพูดกับเธอ ใช่ แน่นอน และตอนนี้เธอได้จ่าย เธอจะบอกเธอทั้งหมด ทำไมจะไม่ล่ะ
เธอไปให้เธอ . .
" อรุณสวัสดิ์ เจนนี่ "
ไม่ได้รู้จักเธอ และรู้สึกประหลาดใจที่ถูกจึงวิสาสะเรียกโดยผู้หญิงที่ยากจน .
" แต่ . . . . . . . มาดาม . . . . . . . " เธอแค่พูดตะกุกตะกัก " . ฉันไม่รู้ . . . . . . . คุณคงเข้าใจผิด "
" ไม่ . . . . . . . .ผม loisel ล " เพื่อนของเธอพูดร้องไห้
.
" โอ้ ! . . . . . . . . ลที่น่าสงสารของฉัน คุณจะเปลี่ยนไป ! . . . . . . . "
" ใช่ ฉันมีเวลาที่ยากลำบากตั้งแต่ผมเจอคุณครั้งสุดท้าย และ มีความทุกข์ . . . . . . . และทั้งหมดในบัญชีของคุณ . "
" ในบัญชีของฉัน . . . . . . . . เป็นยังไง ? "
" คุณจำเพชรสร้อยคอที่เธอให้ฉันยืมสำหรับบอลที่กระทรวง ?
" ครับ สบายดีมั้ย ? "
" ฉันสูญเสียมันไป . . . "
" คุณทำได้ยังไง ? ทำไมคุณซื้อมันกลับมา "
" ฉันพาเธออีกเหมือนมัน และสำหรับสิบปีที่ผ่านมาเราได้รับการจ่ายเงินสำหรับมัน คุณรู้ มันไม่ง่ายสำหรับเรา เราไม่มีเงิน . . . . . . . . ดีก็จ่ายแล้ว และผมดีใจจริงๆ "

< 10 > มาดาม ฟอเรสเทียร์ชะงัก .
" คุณบอกว่าคุณซื้อสร้อยคอเพชรแทน ฉัน ? "
" ครับ คุณไม่สังเกตเห็นมัน พวกเขาเหมือนกันมาก "
.เธอยิ้มและภูมิใจ
และความสุขที่บริสุทธิ์