The dietary fiber (IDF, SDF and TDF

The dietary fiber (IDF, SDF and TDF) contents of
the native and extruded barley flours are shown in
Table 3. In general, the contents of SDF and TDF
increased upon extrusion cooking of both types of barley
flours. The changes in the IDF content were found
to be variety-dependent. A minor decrease (compared to
native flour) in IDF content of CDC-Candle barley was
evident at all extrusion temperatures (Table 3). This
suggests that the increase in TDF of CDC-Candle flour,
upon extrusion cooking, was primarily due to the
increase in SDF. This increase in SDF could be partially
due to the transformation of some IDF into SDF during
extrusion. In a study involving white and wholemeal
wheat flour, Bjo¨ rck, Nyman, and Asp (1984) have
reported a slight increase in TDF with a substantial
shift from IDF to SDF in the extruded white wheat
flour. In the present study, the % increase in SDF in
extrusion-cooked CDC-Candle flour was considerably
higher than the decrease observed in IDF (Table 3),
suggesting the formation of additional SDF from nondietary
fiber components (i.e. starch) of native flour.
Theander and Westerlund (1987) reported that highly
reactive anhydro-compounds (i.e. 1,6-anhydrosaccharides)
were generated during extrusion cooking and these
compounds would react with starch or fragmented
starch through transglycosidation reactions to form new
branched glucans, which were resistant to amylase
hydrolysis. In the present study, the formation of
‘‘indigestible glucans’’ might have contributed to the
increase in SDF content of CDC-Candle flour.
Conversely, both IDF and SDF contributed to the
increase in TDF content in extrusion-cooked Phoenix
flour, with the contribution by IDF being prominent
(Table 3). The substantial increase in IDF of the extruded
Phoenix flour was unexpected. A number of
mechanisms, have been suggested to explain the changes
in dietary fiber profile (IDF, SDF and TDF) of processed
grain flours. Fornalm, Soral-Smietana, Smietana,
and Szpenlowski (1987) reported a decrease in the contents
of cellulose and lignin in extruded flours from
barley and buckwheat. The occurrence of resistant
starch (RS3, retrograded amylose) in thermally-processed
grains was reported by Englyst, Anderson, and
Cummings (1983), Englyst and Cummings (1984), Ranhotra,
Gelroth, and Leinen (1999), and Englyst, Kingman,
and Cummings (1992). Englyst et al. (1983) and
Englyst and Cummings (1984) reported that the resistant
starch was insoluble in water and had properties
similar to those of insoluble dietary fiber, but could be
solubilized in 2 M KOH or dimethyl sulphoxide
(DMSO). Megazyme has developed a method to quantify
RS3 in food samples and this methodology uses the
difference in starch content before and after DMSO
treatment to account for RS3. This protocol was used in
this study to quantify RS3. Although there are contradictory
reports on the presence of RS3 in TDF of
extruded wheat flour (Bjo¨ rck, Nyman, Pirkhed, & Siljestro
¨ m, 1986; Siljestro¨ m, Westerlund, Bjo¨ rck, Holm,
Asp, & Theander, 1986), the data given in Table 4 suggest
that the formation of RS3 might have been
responsible for the increased content of IDF and TDF
in extruded Phoenix flour. Regardless of the extrusionmoisture
levels (i.e. 20 and 50%), the RS3 content of
extruded Phoenix flour increased up to an extrusion
temperature of 120 C and then showed a decrease at
140 C. For all temperatures employed, the RS3 formation
was observed to be higher at 50% than at 20%
moisture level. The RS3 contents of both native and
extruded CDC-Candle flour were low.
Forrest and Wainwright (1977) were able to extract a
substance, which had a covalent association between a
nitrogenous material and b-glucan from heated (65 C)
barley endosperm cell walls. The crude nitrogen contents
of the IDF and SDF fractions (from the dietary
fiber determination procedure) of native and extruded
flour are shown in Table 5. The nitrogen contents of
both IDF and SDF fractions from extruded flours were
generally higher than those of native flours. This suggests
that the extrusion cooking has induced interactions
between the nitrogenous compounds (i.e. protein)
in barley flour and fiber. Table 5 further suggests

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใยอาหาร (IDF สตางค์ และ TDF) เนื้อหาของแป้งข้าวบาร์เลย์ extruded และภาษาที่แสดงในตาราง 3 ในทั่วไป เนื้อหาของสตางค์และ TDFเพิ่มขึ้นเมื่อไหลออกมาทำอาหารทั้งสองชนิดของข้าวบาร์เลย์แป้ง การเปลี่ยนแปลงในเนื้อหา IDF พบมีความหลากหลายขึ้นอยู่กับ ลดลงเล็กน้อย (เมื่อเทียบกับเจ้าแป้ง) ในเนื้อหา IDF ของ CDC เทียน ข้าวบาร์เลย์ถูกเห็นได้ชัดที่อุณหภูมิไหลออกทั้งหมด (ตาราง 3) นี้แนะนำว่า เพิ่มใน TDF ของ CDC-เทียนแป้งเมื่ออัด อาหาร ถูกกำหนดเพื่อเพิ่มสตางค์ สตางค์เพิ่มนี้อาจเป็นบางส่วนเนื่องจากการเปลี่ยนแปลงของ IDF บางเป็นสตางค์ระหว่างไหลออกมา ในการศึกษาเกี่ยวข้องกับสีขาว และทำมาจากแป้งแป้งข้าวสาลี Bjo¨ rck, Nyman และ Asp (1984)รายงานการเพิ่มขึ้นเล็กน้อยใน TDF ด้วยสำคัญเปลี่ยนจาก IDF สตางค์ในข้าวสาลีขาว extrudedแป้ง ในการศึกษาปัจจุบัน, %เพิ่มสตางค์ในอาหารผงแป้ง CDC เทียนถูกมากสูงกว่าลดลงใน IDF (ตาราง 3),แนะนำการก่อตัวของสตางค์เพิ่มเติมจาก nondietaryส่วนประกอบเส้นใย (เช่นแป้ง) ของแม่แป้งTheander และ Westerlund (1987) รายงานว่า สูงปฏิกิริยา anhydro-สาร (เช่น 1,6-anhydrosaccharides)สร้างขึ้นในช่วงอัดอาหารเหล่านี้สารจะทำปฏิกิริยากับแป้ง หรือกระจัดกระจายแป้งผ่านปฏิกิริยา transglycosidation แบบฟอร์มใหม่แบบแยกสาขา glucans ซึ่งทนต่อ amylaseไฮโตรไลซ์ ในการศึกษาปัจจุบัน การก่อตัวของ'' indigestible glucans'' อาจมีส่วนเพิ่มเนื้อหาสตางค์ของ CDC เทียนแป้งในทางกลับกัน IDF และสตางค์ส่วนเพิ่มเนื้อหา TDF ในฟีนิกซ์ต้มไหลออกมาแป้ง มีสัดส่วนโดย IDF โดดเด่น(ตาราง 3) เพิ่ม IDF ของ extruded ที่พบแป้งฟีนิกซ์ไม่คาดคิดได้ จำนวนกลไก การแนะนำให้อธิบายการเปลี่ยนแปลงในโปรไฟล์กากใย (IDF สตางค์ และ TDF) ของการประมวลผลเมล็ดแป้ง Fornalm, Soral-Smietana, Smietanaและลดลงในเนื้อหารายงาน Szpenlowski (1987)เซลลูโลสและ lignin ในแป้ง extruded จากข้าวบาร์เลย์และ buckwheat การเกิดขึ้นของทนแป้ง (RS3 และ retrograded) ในการประมวลผลแพรายงาน โดย Englyst แอนเดอร์สัน ธัญพืช และCummings (1983), Englyst และ Cummings (1984), RanhotraGelroth และ Leinen (1999), และ Englyst คิงและ Cummings (1992) Englyst et al. (1983) และEnglyst และ Cummings (1984) รายงานว่า การทนแป้งละลายได้ในน้ำ และมีคุณสมบัติใกล้เคียงกับใยอาหารที่ละลายได้ แต่อาจจะsolubilized ในเกาะหรือ dimethyl sulphoxide 2 เมตร(DMSO) Megazyme ได้พัฒนาวิธีการวัดปริมาณRS3 ในตัวอย่างอาหารและวิธีนี้ใช้การความแตกต่างในเนื้อหาแป้งก่อน และ หลัง DMSOรักษาการ RS3 โพรโทคอลนี้ถูกใช้ในศึกษานี้วัดปริมาณ RS3 แม้ว่าจะมีขัดแย้งรายงานเกี่ยวกับสถานะของ RS3 ใน TDF ของแป้งข้าวสาลี extruded (Bjo¨ rck, Nyman, Pirkhed, & Siljestroเลขจด m, 1986 Siljestro¨ m, Westerlund, Bjo¨ rck, HolmAsp, & Theander, 1986), แนะนำข้อมูลที่กำหนดในตาราง 4อาจได้รับการก่อตัวของ RS3รับผิดชอบสำหรับเนื้อหาเพิ่มขึ้นของ IDF และ TDFใน extruded แป้งฟีนิกซ์ โดย extrusionmoistureระดับ (เช่น 20 และ 50%), RS3 เนื้อหาของฟีนิกซ์ extruded แป้งเพิ่มขึ้นถึงการไหลออกมาอุณหภูมิ 120 C และจากนั้น พบลดลงที่ค. 140 สำหรับทั้งหมดอุณหภูมิทำงาน การก่อตัว RS3ถูกสังเกตจะสูงกว่า 50% กว่า 20%ระดับความชื้น ราย RS3 ทั้งพื้นเมือง และextruded CDC เทียนแป้งต่ำได้สฟอร์เรสท์และเวนไรท์ (1977) ได้ขยายความสาร ซึ่งมีความสัมพันธ์ covalent ระหว่างการวัสดุไนโตรจีนัสและบี-glucan จากอุ่น (65 C)ข้าวบาร์เลย์เอนโดสเปิร์มเซลล์ผนัง น้ำมันไนโตรเจนของเศษส่วน IDF และสตางค์ (จากอาหารสำหรับผู้ขั้นตอนกำหนดไฟเบอร์) extruded และพื้นเมืองแป้งจะแสดงในตาราง 5 ไนโตรเจนของIDF และสตางค์เศษจาก extruded แป้งได้โดยทั่วไปสูงกว่าบรรดาเจ้าแป้ง นี้แนะนำว่า ผงปรุงอาหารได้เกิดการโต้ตอบระหว่างสารประกอบไนโตรจีนัส (เช่นโปรตีน)ในแป้งข้าวบาร์เลย์และไฟเบอร์ แนะนำตาราง 5 เพิ่มเติม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เส้นใยอาหาร ( SDF IDF และ , TDF ) เนื้อหาของ
พื้นเมืองและข้าวบาร์เลย์อัดแป้งแสดงใน
โต๊ะ 3 ในทั่วไป , เนื้อหาของ SDF TDF
และเพิ่มขึ้นเมื่อรีดอาหารของทั้งสองประเภทของข้าวบาร์เลย์
แป้ง การเปลี่ยนแปลงใน IDF เนื้อหาพบ
จะหลากหลาย ขึ้นอยู่กับ ลดลงเล็กน้อย ( เมื่อเทียบกับ
แป้งพื้นเมือง ) ในเนื้อหาของ CDC เป็นข้าวบาร์เลย์ IDF
เทียนประจักษ์ที่อุณหภูมิรีดทั้งหมด ( ตารางที่ 3 ) นี้แสดงให้เห็นว่าการเพิ่มขึ้นของ TDF
แป้งเทียน CDC
เมื่อรีดอาหาร เป็นหลักเนื่องจาก
เพิ่มในเครื่อง . เพิ่มหลังนี้อาจจะมีบางส่วน
เนื่องจากการเปลี่ยนแปลงของบาง IDF เป็น SDF ระหว่าง
หล่ออัด ในการศึกษาที่เกี่ยวข้องกับสีขาวและ wholemeal
แป้งสาลี bjo RCK nyman ตั้ง , และ ASP ( 1984 ) ได้
รายงานการเพิ่มขึ้นเล็กน้อยใน TDF ด้วยอย่างมาก
เปลี่ยนจาก IDF เพื่อไอ้เวรในอัดสีขาวข้าวสาลี
แป้ง ในการศึกษา , การเพิ่มขึ้นของ SDF ใน
รีดแป้งสุก CDC เทียนมาก
สูงกว่าลดลงจาก IDF ( ตารางที่ 3 ) ,
แนะนำการก่อตัวของ SDF เพิ่มเติมจาก nondietary
ชิ้นส่วนไฟเบอร์ ( เช่น แป้ง แป้ง
) พื้นเมืองและ theander westerlund ( 1987 ) รายงานว่า anhydro สารประกอบปฏิกิริยาสูง

( เช่น 1,6-anhydrosaccharides ) ถูกสร้างขึ้นในช่วงการอัดขึ้นรูปและสารเหล่านี้จะทำปฏิกิริยากับแป้งหรือแหลก

แป้งผ่านปฏิกิริยา transglycosidation รูปแบบใหม่
กิ่ง กลูแคน ซึ่งทนต่อเอนไซม์อะไมเลส
. ในการศึกษา , การก่อตัวของ
' 'indigestible กลูแคน ' ' อาจจะสนับสนุนการเพิ่มเนื้อหา ( หลัง

ในทางกลับกัน ทั้งเทียน แป้ง และส่วน SDF IDF
เพิ่มเนื้อหาใน TDF รีดสุก Phoenix
แป้ง กับสนับสนุนโดย IDF ถูกเด่น
( ตารางที่ 3 ) เพิ่มขึ้นอย่างมากใน IDF ของอัด
Phoenix แป้งที่ไม่คาดคิด หมายเลขของ
กลไกได้รับการแนะนำเพื่ออธิบายการเปลี่ยนแปลง
ในโปรไฟล์ ใยอาหาร ( SDF IDF และ , TDF ) แปรรูป
เม็ดแป้ง fornalm soral smietana smietana
, , , และ szpenlowski ( 1987 ) รายงานการลดลงในเนื้อหา
ของเซลลูโลส และลิกนินในการอัดแป้ง
ข้าวบาร์เลย์และข้าว . การเกิดของแป้งทน
( rs3 retrograded , โลส ) ในการประมวลผลธัญพืชซึ่งถูกรายงานโดย englyst
,แอนเดอร์สันและ
คัมมิงส์ ( 1983 ) และ englyst คัมมิงส์ ( 1984 ) , ranhotra
gelroth , และ leinen ( 1999 ) และ englyst คิงแมน , และ ,
คัมมิงส์ ( 1992 ) englyst et al . ( 1983 ) และ
englyst คัมมิงส์ ( 1984 ) และรายงานว่าแป้งทน
คือไม่ละลายในน้ำ และมีคุณสมบัติ
คล้ายกับบรรดาของใยอาหารที่ไม่ละลายน้ำ แต่สามารถ
2 M ซึ่งในเกาะหรือ ไดเมทิล sulphoxide
( DMSO )megazyme ได้พัฒนาวิธีการตรวจวัด
rs3 ในตัวอย่างอาหารและวิธีการนี้ใช้แป้ง
ความแตกต่างก่อนและหลังการรักษาบัญชี rs3 DMSO
. โปรโตคอลนี้ถูกใช้ในการศึกษาถึงปริมาณ rs3
. แม้จะมีรายงานที่ขัดแย้งกันเกี่ยวกับการปรากฏตัวของ rs3

อัดใน TDF ของแป้งสาลี ( bjo ตั้ง RCK nyman pirkhed , , ,
& siljestro ตั้ง M , 1986 ; siljestro ตั้ง Mwesterlund bjo RCK โฮล์ม , ตั้ง ,
, ASP , & theander , 1986 ) ข้อมูลที่ให้ใน ตารางที่ 4 แนะนำว่า การก่อตัวของ rs3

อาจได้รับการรับผิดชอบเพิ่มเนื้อหาของ IDF TDF
ในฟินิกซ์และอัดแป้ง โดยไม่คำนึงถึงระดับ extrusionmoisture
( เช่น 20 และ 50 % ) , rs3 เนื้อหา
อัด Phoenix แป้งเพิ่มขึ้น การอัดรีด
อุณหภูมิ 120 องศาเซลเซียส และ  แล้วพบว่าลดลงใน
140  C สำหรับอุณหภูมิการจ้างงาน rs3
) จะสูงกว่า 50% มากกว่าที่ระดับความชื้น 20 %

การ rs3 เนื้อหาทั้งพื้นเมืองและ
แป้งอัดเทียน CDC ต่ำ .
ฟอร์เวนไรท์ ( 1977 ) และสามารถแยก
สารซึ่งมีสมาคมโควาเลนต์ระหว่าง
วัสดุและไนโตรเจน b-glucan จากความร้อน ( 65  C )
ข้าวบาร์เลย์เอนโดสเปิร์มของเซลล์ผนังไนโตรเจนดิบเนื้อหาของ SDF IDF
และเศษส่วน ( จากอาหาร
ใยกำหนดขั้นตอน ) พื้นเมืองและอัด
แป้งจะแสดงดังตารางที่ 5 ไนโตรเจนทั้งเนื้อหาและเศษส่วนจาก SDF IDF

แป้งถูกอัดโดยทั่วไปสูงกว่าพื้นเมืองของแป้ง นี้แสดงให้เห็นว่า การอัดรีดอาหาร

ระหว่างสารประกอบไนโตรเจนปฏิสัมพันธ์ ( เช่น โปรตีน )
ในแป้งข้าวบาร์เลย์ และไฟเบอร์ ตารางที่ 5 แสดงเพิ่มเติม