He thought about that teardrop.Fill

He thought about that teardrop.

Filled with melancholy, he walked through the outpost until he was nearing its far edge. It was at this point that he suddenly stopped in place and looked up. For the first time in more than a hundred years… a tremor of anger ran through his body.

Up ahead of him, hanging from a rack… were more than fifty people.

More than fifty people. Many were gasping and on the verge of death. Half, though, were actually dead. Their corpses hung there, exposed to the elements, surrounded by an aura of death.

Their bodies were covered with scars and bruises. It was impossible to say how much torment they had endured. Those who hadn’t died wore vacant expressions, as if they were looking at something far, far away.

None of them emitted any wails or screams. All of them maintained silence.

One of the people was an old woman. Her face was wrinkled, her body withered and covered with lash marks, her hair pure white. She was clearly in very sore straits. However, if you looked closely, you could tell that when this woman had been young, she had been beautiful.

She gazed off into the distance, her eyes filled with despair. It was hard to tell what she was thinking. However, her heart clearly burned with an ever burning life force. It was as if her heart raged with incredible hatred.

A roaring sound filled Meng Hao’s mind, and an intense, unprecedented coldness filled his face, the likes of which hadn’t appeared for more than a hundred years. Even when facing the Black Bat, Meng Hao’s fury was nothing compared to the feeling he was experiencing now.

His body trembled as his rage began to reach a pinnacle, a place where he could not control it. Coldness began to radiate off him in pulses. Ice appeared on the wooden planks beneath his feet, and enormous waves began to roll across the surface of the Violet Sea outside the outpost.

His brain suddenly filled with memories of the past.

“Senior, this is my older sister, Wu Ling.”

“If you dare to deceive my little brother, then I won’t rest until you’re dead!”

“Senior, I, Wu Ling, am willing to do anything for my younger brother, anything! I can even be your….” The echoing voice in his mind seemed to transform into the old woman in front of him.

She had once been nothing but a young girl. The passage of time, however, had transformed her beauty into ancientness.

Meng Hao was just barely able to recognize this old woman as none other than… Wu Ling!

As for the other people who were hanging on the racks, Meng Hao recognized four or five of them. They were none other than… members of the Golden Crow Tribe!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เขาคิดว่า เกี่ยวกับว่าหยดน้ำตาเขาเต็มไป ด้วยความเศร้าโศก เดินผ่านหน้าด่านจนเขาถูกใกล้ขอบไกลของ มันเป็นจุดที่เขาก็หยุดในสถานที่ และมองขึ้น ครั้งแรกในกว่าร้อยปี...สั่นโกรธวิ่งผ่านร่างกายของเขาขึ้นข้างหน้าของเขา ห้อยลงมาจากชั้น...กว่าห้าสิบคนกว่าห้าสิบคน หลายคนได้หายใจเฮือกและ บนปากเหวแห่งความตาย ครึ่ง แม้ว่า ได้ตายจริง ศพของพวกเขาแขวน สัมผัสกับธาตุ ล้อมรอบ ด้วยกลิ่นอายแห่งความตายร่างกายถูกปกคลุม ด้วยรอยแผลเป็นและฟกช้ำ มันเป็นไปไม่ได้จะบอกว่า ทรมานเท่าใดพวกเขาก็ทน ผู้ตายไม่สวมแทนนิพจน์ ว่าพวกเขามองหาสิ่งที่ไกล ห่างไกลไม่มีพวกเขาจากการ wails หรือเสียงกรีดร้อง พวกเขารักษาความเงียบแม่เฒ่าคนหนึ่งได้ ใบหน้าของเธอคือรอยย่น ร่างกายของเธอเหี่ยว และปกคลุม ด้วยขนตามาร์ค ขาวบริสุทธิ์ของเธอผม เธอได้อย่างชัดเจนในช่องแคบที่เจ็บมาก อย่างไรก็ตาม ถ้าคุณมองอย่างใกล้ชิด คุณอาจจะบอกว่า เมื่อผู้หญิงคนนี้เป็นหนุ่ม เธอได้รับสวยงามเธอจ้องปิดเป็นระยะ ดวงตาของเธอเต็มไป ด้วยความสิ้นหวัง มันเป็นเรื่องยากที่จะบอกสิ่งที่เธอคิด อย่างไรก็ตาม หัวใจของเธอชัดเจนเขียน ด้วยพลังชีวิตเคยเขียน มันเป็นเหมือนหัวใจของเธอที่โหมกระหน่ำ ด้วยความเกลียดชังอย่างไม่น่าเชื่อเสียงคำรามเติม Meng ห้าวใจ และความหนาวเย็นที่รุนแรง ประวัติการณ์เต็มใบหน้าของเขา ชอบของที่ไม่ได้ปรากฏตัวขึ้นมากกว่าร้อยปี แม้ว่าจะหันหน้าไปทางค้างคาวดำ โกรธเมงเฮาก็มีอะไรเทียบกับความรู้สึกที่เขาประสบอยู่ร่างกายของเขา trembled ขณะที่ความโกรธของเขาเริ่มไปถึงจุดสุดยอด สถานที่เขาไม่สามารถควบคุมได้ ความหนาวเย็นเริ่มแผ่ออกเขาในกะพริบ น้ำแข็งปรากฏบนไม้ลับแลอยู่ใต้เท้าของเขา และคลื่นขนาดใหญ่เริ่มม้วนทั่วพื้นผิวของทะเลสีม่วงด้านนอกหน้าด่านสมองของเขาก็เต็มไป ด้วยความทรงจำในอดีต"อาวุโส นี้เป็นพี่ของฉัน วูหลิง""ถ้าคุณกล้าที่จะหลอกน้องชายของฉัน แล้วฉันจะไม่เหลือจนกว่าคุณจะตาย""อาวุโส Wu Ling ฉันยินดีทำทุกอย่างเพื่อพี่น้อง อะไร แม้จะเป็นของคุณ... " เสียงสะท้อนในใจของเขาดูเหมือนจะ แปลงร่างเป็นหญิงชราหน้าเขาเธอเคยได้รับอะไรแต่เด็กสาว กาลเวลา อย่างไรก็ตาม มีเปลี่ยนความงามของเธอ ancientnessเมงเฮาได้เพิ่งจะรู้จักหญิงนี้เป็นใครอื่นนอกจาก... อู๋ลิงสำหรับผู้ที่ถูกแขวนบนชั้นวาง เมงเฮารู้จักสี่หรือห้าของพวกเขา พวกเขาก็ไม่ใช่...สมาชิกของเผ่าอีกาทอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เขาคิดเกี่ยวกับหยดน้ำตาที่.

ที่เต็มไปด้วยความเศร้าโศกที่เขาเดินผ่านด่านจนกว่าเขาจะได้ใกล้ขอบห่างไกลของมัน มันเป็นจุดที่เขาก็หยุดในสถานที่และเงยหน้าขึ้นมอง เป็นครั้งแรกในรอบกว่าหนึ่งร้อยปี ... สั่นสะเทือนของความโกรธวิ่งผ่านร่างกายของเขา.

ขึ้นข้างหน้าของเขาห้อยลงมาจากชั้น ... เป็นมากกว่าห้าสิบคน.

กว่าห้าสิบคน หลายคนอ้าปากค้างและอยู่บนปากเหวแห่งความตาย ครึ่ง แต่เป็นจริงที่ตายแล้ว ศพของพวกเขาแขวนมีสัมผัสกับองค์ประกอบรายล้อมไปด้วยกลิ่นอายของความตาย.

ร่างกายของพวกเขาถูกปกคลุมไปด้วยรอยแผลเป็นและแผล มันเป็นไปไม่ได้ที่จะบอกว่าทรมานมากที่พวกเขาต้องทนทุกข์ทรมาน บรรดาผู้ที่ไม่เคยเสียชีวิตสวมแสดงออกว่างราวกับว่าพวกเขากำลังมองหาบางสิ่งบางอย่างที่ไกลออกไป.

ไม่มีของพวกเขาปล่อยออกมาร้องไห้หรือกรีดร้องใด ๆ ทั้งหมดของพวกเขารักษาความเงียบ.

หนึ่งของคนที่เป็นหญิงชรา ใบหน้าของเธอคือรอยย่นเหี่ยวร่างกายของเธอและปกคลุมด้วยเครื่องหมายขนตาผมของเธอสีขาวบริสุทธิ์ เธอเป็นอย่างชัดเจนในช่องแคบเจ็บมาก แต่ถ้าคุณมองอย่างใกล้ชิดคุณสามารถบอกได้ว่าเมื่อผู้หญิงคนนี้เคยเป็นหนุ่มเธอได้รับความสวยงาม.

เธอจ้องมองออกไปในระยะทางที่ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง มันเป็นเรื่องยากที่จะบอกว่าสิ่งที่เธอคิด แต่หัวใจของเธออย่างชัดเจนเผาที่มีพลังชีวิตที่เคยเผาไหม้ มันเป็นเหมือนกับว่าหัวใจของเธอโหมกระหน่ำด้วยความเกลียดชังอย่างไม่น่าเชื่อ.

เสียงคำรามที่เต็มไปด้วยความคิดเม้ง Hao และรุนแรงเป็นประวัติการณ์ความเย็นเต็มใบหน้าของเขาชอบของที่ไม่เคยปรากฏมานานกว่าร้อยปี แม้ในขณะที่หันหน้าไปทางสีดำค้างคาวโกรธเม้งเฮาก็ไม่มีอะไรเทียบกับความรู้สึกที่เขากำลังประสบอยู่ในขณะนี้.

ร่างของเขาสั่นสะท้านเป็นความโกรธของเขาเริ่มที่จะถึงจุดสุดยอดเป็นสถานที่ที่เขาไม่สามารถควบคุมมันได้ ความหนาวเย็นเริ่มแผ่ออกเขาในพัลส์ น้ำแข็งที่ปรากฏบนแผ่นไม้ใต้เท้าของเขาและคลื่นมหาศาลเริ่มกลิ้งไปบนพื้นผิวของสีม่วงทะเลนอกด่าน.

สมองของเขาทันใดนั้นเต็มไปด้วยความทรงจำในอดีตที่ผ่านมา.

"อาวุโสนี้เป็นพี่สาวของฉันวูหลิง."

"ถ้าคุณกล้าที่จะหลอกน้องชายคนเล็กของฉันแล้วฉันจะไม่หยุดจนกว่าคุณจะตาย!"

"อาวุโสผมวูหลิงยินดีที่จะทำอะไรให้น้องชายของฉันอะไร! ฉันยังสามารถเป็นของคุณ ... . "เสียงสะท้อนในใจของเขาดูเหมือนจะกลายเป็นหญิงชราในด้านหน้าของเขา.

เธอเคยเป็นอะไร แต่เด็กสาวคนหนึ่ง ทางเดินของเวลา แต่ได้เปลี่ยนความงามของเธอเข้าไปใน ancientness.

เม้งเฮาเป็นเพียงแทบจะไม่สามารถที่จะรับรู้หญิงชราคนนี้เป็นใครอื่นนอกจาก ... วูหลิง!

สำหรับคนอื่น ๆ ที่ถูกแขวนอยู่บนชั้นวางเม้งเฮาได้รับการยอมรับสี่หรือ ห้าของพวกเขา พวกเขาไม่ใช่ใครอื่น ... สมาชิกของโกลเด้นโครเผ่า!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เขาคิดว่าเรื่องที่หยดน้ำตา .ที่เต็มไปด้วยความเศร้าโศก เขาเดินผ่านด่าน จนกระทั่งเขาใกล้ห่างขอบ มันเป็นที่จุดนี้ว่า เขาก็หยุดลงในสถานที่และเงยหน้าขึ้นมอง เป็นครั้งแรกในรอบกว่าร้อยปี . . . . . . . สั่นความโกรธแล่นผ่านร่างกายของเขาข้างหน้าเขา ลอยจากชั้น . . . . . . . มีมากกว่า 50 คนมากกว่า 50 คน หลายคน . . และใกล้จะตาย ครึ่ง แม้ว่าจริง ๆแล้ว ศพของพวกเขาแขวนอยู่ , สัมผัสกับองค์ประกอบ , ล้อมรอบไปด้วยกลิ่นอายของความตายร่างกายของพวกเขาถูกปกคลุมด้วยรอยแผลและรอยช้ำ . มันเป็นไปไม่ได้ที่จะพูดเท่าไหร่ลงโทษพวกเขาทนได้ บรรดาผู้ที่ไม่ได้ตายใส่นิพจน์ว่างเปล่าราวกับว่าพวกเขามองสิ่งที่ไกลออกไปไม่มีของพวกเขาใด ๆหรือปล่อยออกมาระงมร้อง ทั้งหมดของพวกเขายังคงเงียบคนหนึ่งเป็นหญิงชรา ใบหน้าเหี่ยวย่น ร่างกายของเธอเต็มไปด้วยรอยเหี่ยว และขนตา ผมสีขาวบริสุทธิ์ของเธอ เธออย่างชัดเจนในช่องแคบมากเจ็บ แต่ถ้าคุณมองอย่างใกล้ชิด , คุณสามารถบอกได้ว่า เมื่อผู้หญิงคนนี้เป็นเด็ก เธอได้สวยงามเธอจ้องมองออกไปไกล ดวงตาที่เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง มันก็ยากที่จะบอกได้ว่า เธอกำลังคิดอะไรอยู่ แต่หัวใจเธออย่างชัดเจน เคยไหม้เผาด้วยพลังแห่งชีวิต มันเหมือนกับว่าหัวใจเธอผ่านพ้นด้วยความเกลียดชังอย่างไม่น่าเชื่อเสียงคำรามของ เมิ่งฮ่าวเต็มใจ และรุนแรง , ความเย็นอย่างเต็มหน้า , ชอบของที่ยังไม่ได้ปรากฏมานานกว่าร้อยปี แม้เมื่อเผชิญหน้ากับค้างคาวดำ เหม็ง ฮ่าวโกรธก็เทียบไม่ได้กับความรู้สึกที่เขากำลังประสบอยู่ร่างกายของเขาสั่นสะท้านเมื่อความโกรธของเขาเริ่มที่จะถึงจุดสุดยอด สถานที่ที่เขาไม่สามารถควบคุมมันได้ ความหนาวเย็นเริ่มแผ่ออกไปในพัลส์ . น้ำแข็งที่ปรากฏบนไม้แผ่นกระดานใต้ฝ่าเท้า และคลื่นขนาดใหญ่เริ่มที่จะม้วนข้ามพื้นผิวของไวโอเล็ตทะเลนอกด่านหน้าสมองของเขาก็เต็มไปด้วยความทรงจำในอดีต" รุ่นพี่ นี่พี่สาวฉัน วูหลิง”" ถ้าคุณกล้าหลอกน้องชายของฉัน แล้วฉันจะไม่หยุดจนกว่าเธอจะตาย ! "" รุ่นพี่คะ ฉัน วูหลิง ยินดีที่จะทำทุกอย่างเพื่อน้องชายเลย ฉันก็สามารถจะ . . . . " สะท้อนเสียงในจิตใจของเขาดูเหมือนจะแปลงร่างเป็นหญิงชราที่อยู่ตรงหน้าเขาครั้งหนึ่งเธอเคยเป็นแค่เด็กสาว เส้นทางของเวลา อย่างไรก็ตาม มีการเปลี่ยนแปลงความงามของเธอใน ancientness .เมิ่งฮ่าวก็เพิ่งจะได้รู้จักหญิงชรานี้ไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก . . . . . . . หูลิง !สำหรับคนอื่น ๆที่ถูกแขวนบนชั้น เมิ่งฮ่าวยอมรับสี่หรือห้าของพวกเขา พวกเขาไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก . . . . . . . สมาชิกของอีกาทองเผ่า