biological and environmental factor

biological and environmental factors in producing and eliminating conditioned responses. Further, Pavlov pioneered a set of experimental procedures, collectively known as conditioning, that allowed those who followed to apply the richness of the methodology to understanding the genesis of certain neurotic behavior patterns, and to design robust, empirically-validated behavior therapy regimens, such as systematic desensitization.
The applied legacy of Pavlov can be summarized by reviewing, as Eysenck (1988) has detailed, some of the major differences between Freudian psychotherapy and behavior therapy. In line with the rigor of Pavlov’s experimental method, behavior therapy, according to Eysenck, is based on a consistent theory leading to testable deductions (some of which have been discussed in this paper); it is derived from experimental studies (such as Wolpe’s experiments on conditioning and counter-conditioning); behavior therapists consider symptoms as unadaptive conditioned responses (similar to Wolpe’s definition of “experimental neuroses”); behavior therapists believe that symptomatology is determined in part by accidental environmental circumstances (as seen in the basic procedures employed by Pavlov and his students); all treatment of neurotic disorders is concerned with habits existing at present (as exemplified by our discussion of systematic desensitization); “cures” in behavior therapy are achieved by treating the symptom itself, that is, by extinguishing unadaptive CRs and establishing desirable CRs (again, exemplified by systematic desensitization); symptomatic treatment leads to permanent recovery provided autonomic as well as skeletal CRs are extinguished (as seen in Wolpe’s focus on reciprocal inhibition and learning); and personal relations are not essential for cures, although they may be useful (especially as a source of social reinforcement). The debt that modern behavior therapy owes to the prolific and heuristic research paradigm generated by Pavlov, and extended by his students such as Eroféeva and Shenger- Krestovnikova, is both significant and enduring. Not only did Pavlov provide much of the intellectual impetus for the founding of the behavior therapy movement, but the conditioning-based procedures he pioneered continue to provide a stimulus for theoretical and procedural refinements for modern behavior therapy. As Eifert and Plaud (1998) conclude in their analysis of the relevance of behavior theory for behavior therapy, while the behavior therapy movement has been a notable achievement in the history of psychological science, and the behaviorisms (such as Pavlovian behaviorism) have made important contributions to the growing success of behavior therapy, the field will ultimately be more successful if it continues to draw upon the resources created by recent advances in basic behavioral theory and research. It is clear that the Pavlovian paradigm offers the resources required to build conceptual, methodological, and practical bridges that help behavior therapists recognize the utility and potential of these new developments. To make advances in behavior theory relevant for behavior therapy, new theoretical concepts and

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปัจจัยทางชีวภาพ และสิ่งแวดล้อมในการผลิต และการตัดปรับการตอบสนอง เพิ่มเติม Pavlov เป็นผู้บุกเบิกชุดของขั้นตอนทดลอง เรียกว่าปรับ ที่อนุญาตให้ผู้ตามใช้ความร่ำรวยของวิธีเข้าใจปฐมกาลของบางรูปแบบ neurotic พฤติกรรม และการบำบัดพฤติกรรมแข็ง ตรวจ สอบ empirically regimens เช่นระบบ desensitizationThe applied legacy of Pavlov can be summarized by reviewing, as Eysenck (1988) has detailed, some of the major differences between Freudian psychotherapy and behavior therapy. In line with the rigor of Pavlov’s experimental method, behavior therapy, according to Eysenck, is based on a consistent theory leading to testable deductions (some of which have been discussed in this paper); it is derived from experimental studies (such as Wolpe’s experiments on conditioning and counter-conditioning); behavior therapists consider symptoms as unadaptive conditioned responses (similar to Wolpe’s definition of “experimental neuroses”); behavior therapists believe that symptomatology is determined in part by accidental environmental circumstances (as seen in the basic procedures employed by Pavlov and his students); all treatment of neurotic disorders is concerned with habits existing at present (as exemplified by our discussion of systematic desensitization); “cures” in behavior therapy are achieved by treating the symptom itself, that is, by extinguishing unadaptive CRs and establishing desirable CRs (again, exemplified by systematic desensitization); symptomatic treatment leads to permanent recovery provided autonomic as well as skeletal CRs are extinguished (as seen in Wolpe’s focus on reciprocal inhibition and learning); and personal relations are not essential for cures, although they may be useful (especially as a source of social reinforcement). The debt that modern behavior therapy owes to the prolific and heuristic research paradigm generated by Pavlov, and extended by his students such as Eroféeva and Shenger- Krestovnikova, is both significant and enduring. Not only did Pavlov provide much of the intellectual impetus for the founding of the behavior therapy movement, but the conditioning-based procedures he pioneered continue to provide a stimulus for theoretical and procedural refinements for modern behavior therapy. As Eifert and Plaud (1998) conclude in their analysis of the relevance of behavior theory for behavior therapy, while the behavior therapy movement has been a notable achievement in the history of psychological science, and the behaviorisms (such as Pavlovian behaviorism) have made important contributions to the growing success of behavior therapy, the field will ultimately be more successful if it continues to draw upon the resources created by recent advances in basic behavioral theory and research. It is clear that the Pavlovian paradigm offers the resources required to build conceptual, methodological, and practical bridges that help behavior therapists recognize the utility and potential of these new developments. To make advances in behavior theory relevant for behavior therapy, new theoretical concepts and

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปัจจัยทางชีวภาพและสิ่งแวดล้อมในการผลิตและการตอบสนองต่อการขจัดปรับอากาศ นอกจากนี้พาฟโลฟหัวหอกในการกำหนดขั้นตอนการทดลองเป็นที่รู้จักกันเป็นเครื่องที่ได้รับอนุญาตให้ผู้ที่จะนำไปใช้ตามความร่ำรวยของวิธีการในการทำความเข้าใจกำเนิดของรูปแบบพฤติกรรมบางอย่างที่มีอาการทางประสาทและการออกแบบที่แข็งแกร่งพฤติกรรมสังเกตุการตรวจสอบการรักษาด้วยยาเช่น เป็น desensitization ระบบ.
มรดกใช้ของพาฟโลฟสามารถสรุปได้โดยการตรวจสอบเป็น Eysenck (1988) มีรายละเอียดบางส่วนของความแตกต่างที่สำคัญระหว่างจิตบำบัดฟรอยด์และพฤติกรรมบำบัด สอดคล้องกับความรุนแรงของวิธีการทดลองของพาฟโลฟพฤติกรรมบำบัดตาม Eysenck อยู่บนพื้นฐานของทฤษฎีที่สอดคล้องกันที่นำไปสู่การหักเงินที่สามารถทดสอบได้ (ซึ่งบางส่วนได้รับการกล่าวถึงในบทความนี้); มันมาจากการศึกษาทดลอง (เช่นการทดลองของ Wolpe บนเครื่องและเคาน์เตอร์ปรับอากาศ); นักบำบัดพฤติกรรมพิจารณาอาการการตอบสนองปรับอากาศ unadaptive (คล้ายกับคำนิยาม Wolpe ของ "ประสาททดลอง"); นักบำบัดพฤติกรรมเชื่อว่าอาการจะถูกกำหนดในส่วนของสถานการณ์สิ่งแวดล้อมอุบัติเหตุ (เท่าที่เห็นในขั้นตอนพื้นฐานในการจ้างงานโดยพาฟโลฟและนักเรียนของเขา); การรักษาความผิดปกติของอาการทางประสาทที่เกี่ยวข้องกับนิสัยที่มีอยู่ในปัจจุบัน (อย่างสุดขั้วกับการสนทนาของเรา desensitization ระบบ); "การรักษา" ในการบำบัดพฤติกรรมที่จะประสบความสำเร็จโดยการรักษาอาการของตัวเองว่ามีที่ดับโดย CRs unadaptive และการสร้าง CRs พึงประสงค์ (อีกครั้งสุดขั้วโดย desensitization ระบบ); รักษาตามอาการนำไปสู่การกู้คืนถาวรให้อัตโนมัติเช่นเดียวกับ CRs โครงกระดูกจะดับ (เท่าที่เห็นในโฟกัส Wolpe ในการยับยั้งซึ่งกันและกันและการเรียนรู้) และความสัมพันธ์ส่วนบุคคลที่ไม่จำเป็นสำหรับการรักษาแม้ว่าพวกเขาอาจจะมีประโยชน์ (โดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นแหล่งที่มาของการเสริมแรงทางสังคม) หนี้ที่พฤติกรรมบำบัดที่ทันสมัยเป็นหนี้กับกระบวนทัศน์การวิจัยความอุดมสมบูรณ์และแก้ปัญหาที่เกิดจากการพาฟโลฟและขยายออกไปโดยนักเรียนของเขาเช่น Erofeeva และ Shenger- Krestovnikova เป็นทั้งสองอย่างมีนัยสำคัญและยั่งยืน ไม่เพียง แต่พาฟโลฟให้มากของแรงผลักดันทางปัญญาสำหรับการก่อตั้งของการเคลื่อนไหวพฤติกรรมบำบัด แต่ขั้นตอนเครื่องใช้เขาเป็นหัวหอกยังคงให้การกระตุ้นสำหรับการปรับแต่งในทางทฤษฎีและขั้นตอนสำหรับการบำบัดพฤติกรรมที่ทันสมัย ในฐานะที่เป็น Eifert และ Plaud (1998) สรุปในการวิเคราะห์ของพวกเขาจากความเกี่ยวข้องของทฤษฎีพฤติกรรมสำหรับพฤติกรรมบำบัดในขณะที่การเคลื่อนไหวพฤติกรรมบำบัดที่ได้รับความสำเร็จที่โดดเด่นในประวัติศาสตร์ของวิทยาศาสตร์จิตวิทยาและ behaviorisms (เช่นพฤติกรรมนิยม Pavlovian) ได้ทำสิ่งที่สำคัญ มีส่วนร่วมในความสำเร็จที่เพิ่มขึ้นของพฤติกรรมบำบัดฟิลด์ในท้ายที่สุดจะประสบความสำเร็จมากขึ้นถ้ามันยังคงวาดเมื่อทรัพยากรที่สร้างขึ้นโดยความก้าวหน้าล่าสุดในทฤษฎีพฤติกรรมพื้นฐานและการวิจัย เป็นที่ชัดเจนว่ากระบวนทัศน์ Pavlovian มีทรัพยากรที่จำเป็นในการสร้างแนวคิดวิธีการและสะพานในทางปฏิบัติที่จะช่วยให้นักบำบัดพฤติกรรมรู้จักยูทิลิตี้และศักยภาพของการพัฒนาใหม่เหล่านี้ ที่จะทำให้ความก้าวหน้าในทฤษฎีพฤติกรรมที่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมบำบัดแนวคิดทฤษฎีใหม่และ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทางชีวภาพและปัจจัยในการผลิต และการขจัดเงื่อนไขการตอบสนอง ต่อไป Pavlov pioneered ชุดของขั้นตอนการทดลองนี้ รู้จักกันในนาม ปรับอากาศ , ที่อนุญาตให้ผู้ใช้ที่จะใช้ความมั่งคั่งของวิธีการที่จะเข้าใจการกำเนิดของรูปแบบพฤติกรรมประสาทบางอย่าง และการออกแบบ สามารถใช้ตรวจสอบการรักษาทางพฤติกรรม ,เช่นระบบ desensitization .
ใช้มรดกของ Pavlov สรุปได้ โดยการทบทวน เป็น ยเซงก์ ( 1988 ) มีรายละเอียดบางส่วนของความแตกต่างที่สำคัญระหว่างจิตบำบัด Freudian และการบำบัดพฤติกรรม ในบรรทัดที่มีการแข็งตัวของ Pavlov ทดลองวิธีพฤติกรรมบำบัดยเซงก์ , ตาม ,ตามทฤษฎีที่สอดคล้องกันนำไปสู่ทดสอบได้หัก ( บางส่วนที่ได้รับการกล่าวถึงในบทความนี้ ) ; มันคือ ที่ได้มาจากการศึกษาทดลอง ( เช่น โวลปี้ของการทดลองในเครื่องปรับอากาศ และเครื่องปรับอากาศ ) ; พฤติกรรม therapists พิจารณาอาการเป็น unadaptive ปรับอากาศ การตอบสนอง ( คล้ายคลึงกับคำจำกัดความของ " neuroses วูลเป " ทดลอง )เชื่อว่าพฤติกรรมบำบัดอาการซึมเศร้าจะพิจารณาในส่วนของสถานการณ์สิ่งแวดล้อมอุบัติเหตุ ( เท่าที่เห็นในเบื้องต้นขั้นตอนที่ใช้โดย Pavlov และนักเรียนของเขา ) ; ทั้งหมดของโรคประสาทคือการรักษาที่เกี่ยวข้องกับนิสัยที่มีอยู่ในปัจจุบัน ( สุดขั้วโดยการสนทนาของเราของระบบ desensitization )" รักษา " ในการบำบัดพฤติกรรมทำได้โดยการรักษาอาการตัวเอง นั่นคือ โดยการดับ unadaptive CRS และจัดตั้ง CRS ที่พึงประสงค์ ( อีกครั้ง , exemplified โดยระบบ desensitization ) ; อาการที่นำไปสู่การกู้คืนการรักษาถาวรให้โดยอัตโนมัติรวมทั้งโครงกระดูกจำนวนมากจะดับ ( ตามที่เห็นในโวลปี้มุ่งเน้นซึ่งกันและกัน ยับยั้ง และการเรียนรู้ )และความสัมพันธ์ส่วนตัวไม่จำเป็นสำหรับการรักษา ถึงแม้ว่าพวกเขาอาจเป็นประโยชน์ ( โดยเฉพาะเป็นแหล่งของการเสริมแรงทางสังคม หนี้ที่เป็นหนี้กับการบำบัดพฤติกรรมที่ทันสมัยและแบบที่มีกระบวนทัศน์ในการวิจัยที่สร้างขึ้นโดยพาฟลอฟ และขยายโดยนักเรียนของเขา เช่น erof จาก EVA และ shenger - krestovnikova เป็นทั้งความอดทนไม่เพียงแต่พาฟลอฟให้มากของแรงผลักดันทางปัญญาในการพฤติกรรมของขบวนการบำบัด แต่ปรับตามขั้นตอนต่อไปเพื่อให้เขาความท้าทายเชิงทฤษฎี และขั้นตอนการปรับแต่งสำหรับการรักษาพฤติกรรมที่ทันสมัย และเป็นไอเฟิร์ต plaud ( 1998 ) สรุปการวิเคราะห์ของความเกี่ยวข้องของทฤษฎีพฤติกรรมเพื่อการบำบัดพฤติกรรมในขณะที่พฤติกรรมบำบัดการเคลื่อนไหวได้รับความชื่นชมในประวัติศาสตร์ของวิทยาศาสตร์ทางด้านจิตใจ และ behaviorisms ( เช่น pavlovian พฤติกรรมนิยม ) ได้มีส่วนสําคัญต่อความสำเร็จของการเติบโตของฟิลด์สุดจะประสบความสำเร็จมากขึ้นถ้ามันยังคงวาดตามทรัพยากรที่สร้างขึ้นโดยความก้าวหน้าล่าสุดในทฤษฎีและงานวิจัยพื้นฐานเป็นที่ชัดเจนว่า กระบวนทัศน์ pavlovian มีทรัพยากรที่ต้องใช้ในการสร้างแนวคิดวิธีการและสะพานที่ปฏิบัติพฤติกรรมบำบัดช่วยจำ อรรถประโยชน์ และศักยภาพของการพัฒนาใหม่เหล่านี้ เพื่อให้ก้าวหน้าในทางทฤษฎีที่เกี่ยวข้องกับการบำบัดพฤติกรรมพฤติกรรม แนวคิด ทฤษฎีและ
ใหม่