A morning that I will never forget.

A morning that I will never forget. A real school. You see, I was six when the Taliban took over Afghanistan and made it illegal for girls to go to school. So for the next five years, I dressed as a boy to escort my older sister, who was no longer allowed to be outside alone, to a secret school. It was the only way we both could be educated. Each day, we took a different route so that no one would suspect where we were going. We would cover our books in grocery bags so it would seem we were just out shopping. The school was in a house, more than 100 of us packed in one small living room. It was cozy in winter but extremely hot in summer. We all knew we were risking our lives -- the teacher, the students and our parents. From time to time, the school would suddenly be canceled for a week because Taliban were suspicious. We always wondered what they knew about us. Were we being followed? Do they know where we live? We were scared, but still, school was where we wanted to be.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เช้าที่ฉันจะไม่ลืม โรงเรียนที่แท้จริง คุณเห็น ผมหกเมื่อตอลิบานเอาไปทั่วอัฟกานิสถาน และทำไม่ถูกต้องสำหรับหญิงไปโรงเรียน ดังนั้นสำหรับห้าปีถัดไป ฉันแต่งตัวเป็นผู้ชายเพื่อพิทักษ์เก่าน้อง ที่ไม่ได้รับอนุญาตให้อยู่คนเดียว ไปโรงเรียนที่ลับ วิธีเดียวที่เราสามารถศึกษาได้ แต่ละวัน เราเอาเส้นทางที่แตกต่างกันเพื่อให้ไม่มีใครจะสงสัยว่าการที่เราจะ เราจะครอบคลุมหนังสือของเราในถุงชำเพื่อให้ดูเหมือนเราได้เพียงแค่ออกไปซื้อ โรงเรียนอยู่ในบ้าน มากกว่า 100 ของเราบรรจุในห้องนั่งเล่นขนาดเล็ก อบอุ่นในฤดูหนาว แต่ร้อนมากในฤดูร้อนได้ เรารู้ว่า เราได้ซึ่งชีวิต - ครู นักเรียน และผู้ปกครองของเรา เวลา โรงเรียนจะก็ถูกยกเลิกสำหรับสัปดาห์เนื่องจากตอลิบานถูกสงสัย เรามักจะสงสัยว่า สิ่งที่พวกเขารู้เกี่ยวกับเรา เราจะตามหรือไม่ พวกเขารู้หรือไม่ที่เราอาศัยอยู่ เราไม่กลัว แต่ยัง โรงเรียน ที่เราต้องการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เช้าวันนั้นฉันจะไม่ลืม โรงเรียนจริง คุณเห็นฉันเป็นหกตอลิบานเมื่อเข้ามาในอัฟกานิสถานและทำให้มันผิดกฎหมายสำหรับสาว ๆ ที่จะไปโรงเรียน ดังนั้นสำหรับห้าปีข้างหน้าผมแต่งตัวเป็นเด็กผู้ชายคนหนึ่งจะพาพี่สาวของฉันที่ไม่ได้รับอนุญาตจะอยู่นอกเพียงอย่างเดียวที่จะเป็นโรงเรียนที่เป็นความลับ มันเป็นวิธีเดียวที่เราทั้งสองจะได้รับการศึกษา แต่ละวันเราใช้เส้นทางที่แตกต่างกันเพื่อให้ไม่มีใครจะสงสัยว่าที่เรากำลังจะไป เราจะครอบคลุมหนังสือของเราในถุงร้านขายของชำดังนั้นมันจะดูเหมือนเราเป็นเพียงแค่ออกไปซื้อของ โรงเรียนอยู่ในบ้านกว่า 100 เราบรรจุในห้องนั่งเล่นขนาดเล็ก มันเป็นความอบอุ่นในช่วงฤดู​​หนาว แต่ร้อนมากในช่วงฤดู​​ร้อน เราทุกคนรู้ว่าเรากำลังเสี่ยงต่อชีวิตของเรา - ครูนักเรียนและพ่อแม่ของเรา เมื่อเวลาผ่านไปโรงเรียนก็จะถูกยกเลิกสำหรับสัปดาห์เพราะตอลิบานเป็นที่น่าสงสัย เรามักจะสงสัยในสิ่งที่พวกเขารู้เกี่ยวกับเรา เราได้รับการปฏิบัติตาม? พวกเขารู้ว่าเรามีชีวิตอยู่? เรากลัว แต่ยังคงได้รับการโรงเรียนที่เราอยากจะเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เช้าที่ผมจะไม่มีวันลืม โรงเรียนจริง คุณเห็นมั้ย , ผมหกเมื่อตอลิบานยึดอัฟกานิสถานและทำให้มันผิดกฎหมายสำหรับสาว ๆที่ต้องไปโรงเรียน ดังนั้น สำหรับห้าปีถัดไป , ฉันแต่งตัวเป็นผู้ชายไปเป็นเพื่อนพี่สาวของฉัน ที่ไม่อนุญาตให้ออกไปข้างนอกคนเดียวในโรงเรียนที่เป็นความลับ มันเป็นวิธีเดียวที่เราสามารถจะศึกษา แต่ละวันเราเอาเส้นทางที่แตกต่างกันเพื่อให้ไม่มีใครจะสงสัย ว่าเราจะไปที่ไหน เราจะครอบคลุมหนังสือของเราในถุงชำ ดังนั้น มันจึงดูเหมือนเราเพิ่งจะออกไปช้อปปิ้ง โรงเรียนอยู่ในบ้านกว่า 100 คน บรรจุในหนึ่งเล็ก ห้องนั่งเล่น มันอบอุ่นในฤดูหนาว แต่ร้อนแรงมากในฤดูร้อน เราทุกคนรู้ว่าเราเสี่ยงชีวิต . . . ครู นักเรียน และพ่อแม่ของเรา เวลาโรงเรียนจะถูกยกเลิกเป็นอาทิตย์เพราะตอลิบานถูกสงสัย เรามักจะสงสัยว่าพวกเขารู้เรื่องเรา เราถูกสะกดรอยตาม ? พวกมันรู้ว่าเราอยู่ที่ไหน ? เรากลัวแต่โรงเรียนที่เราต้องการ