In addition, in the case of SMX it

In addition, in the case of SMX it is approximated that from
10 to 30% of the ingested dose is excreted via urine in its original
form (Masters et al., 2003; Zhang et al., 2010a). Indeed,
SMX has been detected in concentrations that range from
dozens to hundreds of g L−1 in sewage samples and from 14.8
to 297ng L−1 in surface waters. Research suggests that such
antibiotics can induce bacterial resistance and are suspected
to cause liver cancer (Wang et al., 2013a). Persistence of antibiotics
in aquatic environmentis mainly due to their widespread
consumption, low biodegradability and hydrophilic nature.
Therefore, buildup of these potentially harmful compounds in
aquatic environment can pose long-term threatto aquatic and
surrounding life. SMX was chosen for this adsorption study
due to its frequent occurrence in surface waters (Ghauch et al.,
2013; Qi et al., 2014). Taking into account the widespread use
of sulfonamides and their potential environmental effects, it
is important to develop new technologies for removing SMX
and similar compounds from points of discharge. Current
water and wastewater treatment processes are advanced oxidation,
photolysis and adsorption. Adsorption is known to be
an effective treatment technique for the removal of organic
micropollutants such as pharmaceuticals and pesticides (Nam
et al., 2015; Rostamian et al., 2011). Conventional and natural
adsorbents (e.g., activated carbon, carbon nanotubes, zeolites,
etc) have thus been studied widely regarding the removal of
micropollutants (Ji et al., 2010a; Ji et al., 2010b; Saman et al.,
2015; Zhang et al., 2010a).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นอกจากนี้ ในกรณีของ SMX มันเป็นประมาณที่มาจาก10 ถึง 30% ของปริมาณติดเครื่องจะถูกขับออกทางปัสสาวะในของเดิมแบบฟอร์ม (โท et al. 2003 Zhang et al. 2010a) แน่นอนSMX พบในความเข้มข้นที่หลากหลายจากหลายสิบถึงหลายร้อยกรัม L−1 ในตัวอย่างน้ำเสีย และ จาก 14.8การ L−1 297ng ในน้ำทะเล การวิจัยแสดงให้เห็นว่า ดังกล่าวยาปฏิชีวนะสามารถต้านทานเชื้อแบคทีเรียที่ก่อให้เกิด และเป็นที่น่าสงสัยทำให้เกิดมะเร็งตับ (Wang et al. 2013a) ความคงทนของยาปฏิชีวนะใน environmentis น้ำเนื่องจากความแพร่หลายปริมาณการใช้ การย่อยสลายทางชีวภาพต่ำ และน้ำธรรมชาติดังนั้น การสะสมของสารเหล่านี้อาจเป็นอันตรายในตาง ๆ สามารถก่อให้เกิดระยะยาว threatto น้ำ และรอบชีวิต SMX ถูกเลือกสำหรับการศึกษาการดูดซับนี้เนื่องจากมันเกิดขึ้นบ่อยในน้ำทะเล (Ghauch et al.,2013 ฉี et al. 2014) คำนึงถึงการใช้อย่างแพร่หลายsulfonamides และผลสิ่งแวดล้อมที่อาจเกิดขึ้นของพวกเขา มันสิ่งสำคัญคือการพัฒนาเทคโนโลยีใหม่ ๆ สำหรับการลบ SMXและสารประกอบคล้ายจากจุดของการปล่อย ปัจจุบันกระบวนการบำบัดน้ำและน้ำเสียขั้นสูง การเกิดออกซิเดชันphotolysis และดูดซับ เรียกว่าจะดูดซับเทคนิคการรักษาที่มีประสิทธิภาพสำหรับการกำจัดอินทรีย์micropollutants เช่นยาฆ่าแมลง (นามet al. 2015 Rostamian et al. 2011) ธรรมดา และธรรมชาติadsorbents (เช่น คาร์บอน คาร์บอน ซีโอ ไลต์ฯลฯ) ได้จึงได้รับการศึกษาอย่างกว้างขวางเกี่ยวกับการกำจัดmicropollutants (จิ et al. 2010a จิ et al. 2010b สมาน et al.,2015 Zhang et al. 2010a)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นอกจากนี้ในกรณีของ SMX มันเป็นประมาณว่าตั้งแต่วันที่
10 ถึง 30% ของปริมาณที่กินเข้าไปจะถูกขับออกทางปัสสาวะเดิม
รูปแบบ (โท et al, 2003;.. Zhang et al,, 2010A) แท้จริง
SMX ได้รับการตรวจในระดับความเข้มข้นที่หลากหลายจาก
หลายสิบหลายร้อยกรัม L-1 ในตัวอย่างน้ำเสียจาก 14.8
ไป L-1 297ng ในน้ำผิวดิน วิจัยชี้ให้เห็นว่าเช่น
ยาปฏิชีวนะสามารถทำให้เกิดความต้านทานต่อเชื้อแบคทีเรียและเป็นที่สงสัยว่า
จะก่อให้เกิดโรคมะเร็งตับ (Wang et al., 2013a) ความคงทนของยาปฏิชีวนะ
ใน environmentis น้ำส่วนใหญ่เนื่องจากการแพร่หลายของพวกเขา
บริโภคย่อยสลายทางชีวภาพในระดับต่ำและธรรมชาติ hydrophilic.
ดังนั้นการสะสมของสารที่อาจเป็นอันตรายเหล่านี้ใน
สภาพแวดล้อมที่สามารถก่อให้เกิดน้ำระยะยาว threatto น้ำและ
ชีวิตรอบ SMX ได้รับเลือกสำหรับการศึกษาการดูดซับนี้
เนื่องจากเกิดขึ้นบ่อยในน้ำผิวดิน (Ghauch, et ​​al.,
2013;. ฉี et al, 2014) โดยคำนึงถึงการใช้งานอย่างแพร่หลาย
ของ sulfonamides และผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมที่อาจเกิดขึ้นมัน
เป็นสิ่งสำคัญในการพัฒนาเทคโนโลยีใหม่สำหรับการลบ SMX
และคล้ายสารประกอบจากจุดของการปล่อย ปัจจุบัน
น้ำและบำบัดน้ำเสียกระบวนการเป็นขั้นสูงออกซิเดชัน
photolysis และการดูดซับ การดูดซับเป็นที่รู้จักกัน
เป็นเทคนิคการรักษาที่มีประสิทธิภาพสำหรับการกำจัดของอินทรีย์
micropollutants เช่นยาและสารกำจัดศัตรูพืช (น้ำ
et al, 2015;.. Rostamian et al, 2011) ธรรมดาและธรรมชาติ
ดูดซับ (เช่นคาร์บอนท่อนาโนคาร์บอน, ซีโอไลท์,
ฯลฯ ) ได้รับการศึกษาจึงอย่างกว้างขวางเกี่ยวกับการกำจัดของ
micropollutants (Ji, et al, 2010A. จี, et al, 2010b. สมาน, et al.,
2015; Zhang et al., 2010A)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นอกจากนี้ ในกรณีของ smx มันประมาณว่า จาก10 - 30 % ของปริมาณการบริโภคจะถูกขับออกมาทางปัสสาวะในต้นฉบับแบบฟอร์ม ( โท et al . , 2003 ; Zhang et al . , 2010a ) แน่นอนsmx ได้รับการตรวจพบในความเข้มข้นที่ ช่วง จากหลายสิบหลายร้อย G L − 1 ในตัวอย่างสิ่งปฏิกูลและจากภูมิภาคเพื่อ 297ng L − 1 ในน้ำผิวดิน งานวิจัยแสดงให้เห็นว่า เช่นยาปฏิชีวนะทำให้แบคทีเรียสามารถต้านทานและสงสัยที่จะก่อให้เกิดโรคมะเร็งตับ ( Wang et al . , ที่มีมากกว่า ) การใช้ยาปฏิชีวนะในน้ำ environmentis เนื่องจากส่วนใหญ่ของพวกเขาอย่างกว้างขวางการบริโภค , ย่อยสลายทางชีวภาพต่ำและน้ำธรรมชาติดังนั้น การสะสมของสารประกอบที่อาจเป็นอันตรายเหล่านี้สิ่งแวดล้อมทางน้ำสามารถก่อให้เกิด threatto ทางน้ำและระยะยาวรอบชีวิต smx ถูกเลือกสำหรับการศึกษาการดูดซับเนื่องจากมันเกิดขึ้นบ่อยในน้ำผิวดิน ( ghauch et al . ,2013 , ฉี et al . , 2010 ) คำนึงถึงการใช้แพร่หลายของซัลโฟนาไมด์และผลของสิ่งแวดล้อมที่อาจเกิดขึ้น ,เป็นสิ่งสำคัญที่จะพัฒนาเทคโนโลยีใหม่สำหรับการ smxและที่คล้ายกันสารประกอบจากจุดของการปล่อย ปัจจุบันน้ำและการบำบัดน้ำเสีย มีกระบวนการออกซิเดชันขั้นสูงโฟโตไลซิสและการดูดซับ การเป็นที่รู้จักกันเป็นเป็นเทคนิคที่มีประสิทธิภาพสำหรับการรักษาอินทรีย์micropollutants เช่นยาและยาฆ่าแมลง ( นัมet al . , 2015 ; rostamian et al . , 2011 ) ธรรมดาและธรรมชาติดูดซับ ( เช่น คาร์บอน คาร์บอนนาโนซีโอไลต์ , ,ฯลฯ ) จึงได้รับการศึกษาอย่างกว้างขวางเกี่ยวกับการกำจัดmicropollutants ( จี et al . , 2010a ; จี et al . , 2010b ; สมาน et al . ,2015 ; Zhang et al . , 2010a )