Chen Rong stared at them and repeat

Chen Rong stared at them and repeated her order: “Close the door to the courtyard. Regardless who comes, you can’t open it without my consent. Did I make myself clear?”

The two maids looked at each other and then complied.

Once the courtyard closed, Chen Rong ordered them to bring the zither and then began to play.

The piece she played was called “Lament of the Scholar”, a song she had overheard one of the scholars play during her marriage to Ran Min in her past life.

“Lament of the Scholar” was lofty and distant, fairly proud and haughty. It was much to her liking due to its melodious and sinuous appeal, and she, therefore, had always remembered it.

The light zither was born and slowly mingled with the reed and flute, gradually weaving into the gloomy clouds.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เฉินรองจ้องไปที่พวกเขา และทำซ้ำใบสั่งซื้อ: "ปิดประตูลานภายใน ไม่คำนึงถึงที่มา คุณไม่สามารถเปิดมันโดยปราศจากความยินยอมของฉัน ไม่ฉันจะล้างหรือไม่"การเป็นชู้กันดูแล้ว ปฏิบัติตามเมื่อลานปิด เฉินร้องสั่งให้พวกเขานำ zither และจากนั้น เริ่มเล่นชิ้นที่เธอเล่นเรียก "ครวญของ the Scholar" เพลงเธอมี overheard เล่นนักวิชาการอย่างใดอย่างหนึ่งระหว่างการแต่งงานของเธอในการวิ่งนาทีในอดีต"โศกเศร้าของนักวิชาการ" ได้สูง และไกล ค่อนข้างภาคภูมิใจ และตระหง่าน มันมากที่เธอชื่นชอบเนื่องจากการอุทธรณ์ความไพเราะ และ sinuous และเธอ ดังนั้น มีเสมอจำได้มันZither แสงเกิด และค่อย ๆ ระคน ด้วยกกและขลุ่ย ทอผ้าค่อย ๆ เข้าไปในเมฆอึมครึม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เฉินร่องจ้องมองมาที่พวกเขาและทำซ้ำเพื่อเธอ: "ปิดประตูไปสู่คอร์ทยาร์ด โดยไม่คำนึงถึงที่มาที่คุณไม่สามารถเปิดได้โดยปราศจากความยินยอมของฉัน ไม่ว่าฉันจะทำให้ตัวเองชัดเจน? " ทั้งสองสาวมองหน้ากันแล้วปฏิบัติตาม. เมื่อคอร์ทยาร์ดปิดเฉินร่องสั่งให้พวกเขาที่จะนำจะเข้และจากนั้นก็เริ่มที่จะเล่น. ชิ้นที่เธอเล่นถูกเรียกว่า" เสียใจของนักวิชาการ " เพลงที่เธอเคยได้ยินหนึ่งของนักวิชาการเล่นในช่วงแต่งงานของเธอกับ Ran ต่ำสุดในชีวิตที่ผ่านมาของเธอ. "เสียใจของนักวิชาการ" เป็นสูงส่งและห่างไกลความภาคภูมิใจที่เป็นธรรมและหยิ่งผยอง มันเป็นที่ชื่นชอบมากของเธอเนื่องจากการอุทธรณ์ไพเราะและเต็มไปด้วยเล่ห์เหลี่ยมของตนและเธอจึงจำได้เสมอ. จะเข้แสงเกิดและค่อย ๆ ผสมกับกกและขลุ่ยค่อยๆทอผ้าเข้าไปในเมฆมืดมน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เฉินหยงจ้องมองพวกเขาซ้ำคำสั่งของเธอ : " ปิดประตูลานบ้าน ไม่ว่าใครจะมา มันเปิดไม่ได้โดยปราศจากความยินยอมของฉัน ฉันพูดชัดเจนไหม ? "สองสาวใช้มองที่แต่ละอื่น ๆและจากนั้นทำตามเมื่อปิดลาน เฉินหยงสั่งพวกเขาให้มาและเริ่มเล่นแล้วชิ้นที่เธอเล่นอยู่เรียกว่า " รำพันของนักวิชาการ " เพลงที่เธอเคยได้ยินหนึ่งในนักวิชาการเล่นในระหว่างการแต่งงานของเธอวิ่งมินในชีวิตที่ผ่านมาของเธอ" รำพันของนักวิชาการ " สูงส่งและไกลค่อนข้างหยิ่งและถือตัว . มันมากที่เธอชื่นชอบ เนื่องจากความไพเราะและอุทธรณ์ อ่อนช้อย และเธอจึงได้เสมอจำไว้มาจุดเกิดและค่อยๆ ผสมกับ รีด และขลุ่ย ค่อย ๆทอเป็นเมฆทะมึน