In 1951, the Thai military undertoo

In 1951, the Thai military undertook a coup and stripped Bhumibol of the powers that he was slowly regaining. THE KING WAS THREATENED WITH REMOVAL OR EXPOSURE AS ANANDA’S KILLER if he did not cooperate with the junta and maintain an air of normality for the next four years. Shrinking from an overt fight, the palace reverted to reinforcing the traditional religious bases of royal support. “By not being seen to seek political power, the throne would prove itself an able rival to the generals” (p. 119). Through canny self-promotion, the king stole a notch over corrupt army men as a true Buddhist visionary. Simultaneously, the palace exploited rivalries within the junta and authored a special relationship with the C.I.A.-affiliated Border Patrol Force.

Starting with Field Marshal Sarit Thanarat, the 1957 coup inaugurated a tradition of king-worshipping autocrats. A confident Bhumibol declared that Western democracy was alien and unnecessary and warned of the coming “red menace.” Triumphal state visits to non-communist countries in the 1960′s sealed his external political recognition and were televised back home in public relations blitzes. The palace awarded decorations calculatedly to deepen its constituency among the wealthy and influential classes. Royalists reinforced the king’s divinity and exaggerated brilliance by commandeering government ministries of education and religion. With the monarchy back at the center of Thai national culture, Sarit’s successor generals had no choice but to defer to the king for their own legitimacy.

The king personally negotiated the terms for allocating Thai soldiers to the American war in Vietnam in 1967 Stressing dhamma-based selflessness and unity, he derided pro-democracy and antiwar agitators. In 1971, the palace blessed yet another coup amid rising turbulence. During the mass protests for a new constitution in 1973, Bhumibol persuaded the generals to offer sops to get the students off the streets. Eventually, when the demonstrators forced the junta to flee the country, the king paradoxically claimed the moral high ground for restoring democracy.

In 1976, Bhumibol gave a quiet nod to the removal of the prime minister by conservative forces opposed to the “leftward drift.” The close palace-military relationship exacerbated rampant indiscipline and excesses of the army brass. Street enforcing fascist movements arose directly under the monarch to terrorize the left and anyone who dared question the regime. Bhumibol overruled the interim prime minister’s démarche to the U.S. to withdraw its forces from Thailand, a humiliation that led to his loss in the elections. Rightist monks with palace links went to the extent of claiming that killing students and communists was a “Buddhist duty” (p. 232).

On Oct. 6, 1976, with the king’s storm troopers in front, a horrifying massacre of more than 100 persons was committed as palace favorite generals again seized the reins. Handley assesses that frustration at the failure of the crown’s investments and pet development schemes was the key to the king’s descent into “reactionary panic” (p. 247).

With Bhumibol’s imprimatur, a surge of arrests, searches, and assassinations were carried out for alleged “royal desecration.” The Democracy Monument in Bangkok was intended to be razed to the ground “because it was not associated with anything royal” (p. 261). A protest “could be permitted if it was an act of allegiance to the king” (p. 266).

In 1977, when moderate generals staged a coup without Bhumibol’s consent, the king snubbed the new order. With characteristic persistence, he stepped up ritual appearances, resumed rural development activities, and rebuilt the palace’s circle of allies. In 1980, Gen. Prem Tinsulanonda was installed in power via a “royal coup” to run a “government of the king.” The Bhumibol-Prem partnership fostered unprecedented adulation for the throne, turning even strictly religious holidays into royal grandstanding. Government departments marshaled large public displays of fealty and the entire resources of the state were placed at Bhumibol’s disposal for economic projects whose credit accrued to the king alone. The effect was that more and more Thais “looked beyond the government to their king to escape from misery” (p. 291).

Numerous personal scandals of the royal family were covered up in the 1980′s as the king’s dedication to Buddhism was over-advertised. However, the growth of an urban middle class meant that the public was skeptical of the throne’s partisanship in the legislature. Poor farmers, scientists, intellectuals, and N.G.O.’s attacked royalists for their long history of environmental destruction and mistreatment of displaced persons. Unsigned leaflets circulated on Bhumibol’s 60th birthday decrying royal self-perpetuation and misbehavior. It coincided with revelations of the sale of royal honors for commercial benefit.

The elected civilian government of 1989 bowed to changes in Thai society and played down old royal culture. Royal favorites were shunted out of office and the king’s commercial interest monopolies were broken. Army commanders tried to harness the palace’s discontent and Bhumibol was receptive by openly expressing disappointment with the government. Following the script of earlier takeovers, once the king indicated that a coup was acceptable, palace-favored generals took over again in 1991 to save Thailand from “parliamentary dictatorship.” Bhumibol went on to call democracy a “highbrow ideal that could weaken society” (p. 343).

He did not question methodical suppression of pro-democracy protesters and laid the ideological foundation for a massacre in May 1992 that killed several dozens of marchers. Unrepentant generals remained in power knowing that Bhumibol had a “consistent bias against popular movements” (p. 359). The king rejected knowledgeable Thai and foreign opinions that the country badly needed democratic institutionalization.

In the early 1990′s, Bhumibol admonished Chuan Leekpai’s government as incompetent and utilized the military to thwart the civilian government. Against the official policy line, the king encouraged the Thai army to assist the military junta in Burma and the Khmer Rouge in Cambodia. N.G.O.’s were subjects of special royal ire for opposing his ill-conceived hydroelectric dams. To woo urban Thais, Bhumibol invested substantial sums into countering Bangkok’s traffic snarls. By going public with pseudo-economic ideas christened as the “New Theory,” he sought to establish his image as a genius in science and magic.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใน 1951 ทหารไทย undertook ประหาร และปล้น Bhumibol ของอำนาจที่เขาได้กลับคืนช้า นักฆ่าคิงถูกคุกคามด้วยเอาหรือแสงเป็นอนันดาของถ้าเขาไม่ได้ร่วมมือกับการยึด และรักษาของ normality สี่ปีถัดไป หดตัวจากการต่อสู้แจ่มแจ้ง วังแปลงกลับไปเสริมฐานศาสนาดั้งเดิมสนับสนุนรอยัล "โดยไม่มีการเห็นการแสวงหาอำนาจทางการเมือง บัลลังก์จะพิสูจน์ตัวเองคู่แข่งสามารถนายพล" (p. 119) ผ่าน self-promotion แหลม พระมหากษัตริย์ขโมยรอยเหนือกองทัพเสียหายผู้ชายเป็นพุทธวิสัยทัศน์เป็นจริง พร้อมกัน สามารถ rivalries ภายในการยึด และเขียนความสัมพันธ์พิเศษกับสังกัด C.I.A. ขอบลาดตระเวนกอง

เริ่มจากจอมพลสฤษดิ์ธนะรัชต์ รัฐประหาร 1957 แห่งประเพณีการบูชาพระ autocrats ภูมิพลมั่นประกาศว่า ประชาธิปไตยตะวันตกเป็นคนต่างด้าว และไม่จำเป็น และเตือนของมา "แดงภัยคุกคามต่อ" สถานะรอยัลเพื่อประเทศไม่ใช่คอมมิวนิสต์ใน 1960′s ปิดผนึกการรับรู้ทางการเมืองของเขาภายนอก และถูก televised กลับบ้านใน blitzes ประชาสัมพันธ์ ตกแต่งพระราชวังมอบ calculatedly ให้ซึ่งตนเป็นผู้สอนรวย และมีอิทธิพลอย่างลึกซึ้ง Royalists เสริมพระ divinity และโชติช่วง exaggerated โดย commandeering รัฐบาลกระทรวงการศึกษาและศาสนา มีพระมหากษัตริย์ที่ศูนย์วัฒนธรรมแห่งชาติไทย ทหารสืบของสฤษดิ์ได้ไปตามกษัตริย์สำหรับชอบธรรมของตนเอง

กษัตริย์ตัวเจรจาเงื่อนไขการปันส่วนทหารไทยไปรบอเมริกันในเวียดนามใน 1967 Stressing selflessness ตามธรรมและสามัคคี เขาเยาะหยันพวกป่วนประชาธิปไตย และ antiwar ในปี 1971 วังพรรัฐประหารอีกท่ามกลางความปั่นป่วนขึ้น ภูมิพลเกลี้ยกล่อมทหารให้ sops รับนักเรียนที่ปิดถนนประท้วงมวลชนในรัฐธรรมนูญใหม่ใน 1973 ในที่สุด เมื่อผู้ประท้วงที่ถูกบังคับยึดหนีประเทศ กษัตริย์ paradoxically อ้างคุณธรรมสูงพื้นสำหรับฟื้นฟูประชาธิปไตย

ใน 1976 ภูมิพลให้พยักหน้าเงียบเอานายกรัฐมนตรี โดยตรงข้ามกับการ "leftward ดริฟท์" อนุรักษ์ ความสัมพันธ์พากองทัพที่เลวร้ายอาละวาด indiscipline และ excesses ของทองเหลืองกองทัพ ถนนบังคับเคลื่อนไหว fascist เกิดภายใต้ทุกข์ข่มซ้ายและทุกคนที่กล้าถามระบบการปกครองโดยตรง ภูมิพลแทน démarche ระหว่างนายกรัฐมนตรีของสหรัฐอเมริกาถอนกองกำลังของจากไทย ผู้ทรงที่นำไปสู่การขาดทุนของเขาในการเลือกตั้ง พระ rightist มีลิงค์พาไปขอบเขตการอ้างว่า ฆ่านักศึกษาและคอมมิวนิสต์คือ "หน้าที่ชาวพุทธ" (p. 232) .

บน 6 ตุลาคม 1976 กับพระพายุทรูปเปอร์หน้า การสังหารหมู่มากกว่า 100 คนเห็นถูกกำหนดให้เป็นทหารโปรดพายึดไตอีก Handley ประเมินว่า แห้วที่ความล้มเหลวของมงกุฎของเงินลงทุนและสัตว์เลี้ยงพัฒนาร่างเป็นคีย์ให้เชื้อสายของพระมหากษัตริย์เป็น "ในเชิงตกใจ" (p. 247)

กับภูมิพลของ imprimatur การปะทะจับกุม ค้นหา และ assassinations ได้ดำเนินการถูกกล่าวหา "รอยัลผิดศีล" อนุสาวรีย์ประชาธิปไตยกรุงเทพมหานครมีวัตถุประสงค์เพื่อจะพินาศวอดวายในดิน "เนื่องจากไม่เกี่ยวข้องกับสิ่งที่รอยัล" (p. 261) การปฏิเสธ "ไม่ได้รับอนุญาตถ้าเป็นการกระทำของการให้สัตยาบันของกษัตริย์" (p. 266) .

ใน 1977 เมื่อนายพลปานกลางแบ่งระยะทำรัฐประหารโดยไม่ยินยอมของภูมิพล พระ snubbed ใบสั่งใหม่ ลักษณะมีอยู่ เขาก้าวขึ้นนัดพิธีกรรม ดำเนินต่อกิจกรรมการพัฒนาชนบท และสร้างวงกลมพาเลสของพันธมิตร ติดตั้งในพ.ศ. 2523 ทั่วไปเปรมติณสูลานนท์อำนาจผ่าน "รอยัลรัฐประหาร" เพื่อเรียกใช้เป็น "รัฐบาลของกษัตริย์" ห้างหุ้นส่วนเปรมภูมิพลเด็ก ๆ adulation เป็นประวัติการณ์สำหรับราชบัลลังก์ เปลี่ยนวันหยุดทางศาสนาอย่างเคร่งครัดแม้เป็นรอยัล grandstanding รัฐบาลฝ่ายอินเทอร์เฟซจำนวนมากสาธารณะแสดง fealty และทรัพยากรทั้งหมดของรัฐถูกวางในการกำจัดของภูมิพลสำหรับโครงการเศรษฐกิจสะสมเครดิตมีกษัตริย์เพียงอย่างเดียว ผลได้ที่มากขึ้น และคนไทยอย่าง "มองเหนือรัฐบาลกษัตริย์หนีความทุกข์ยาก" (p. 291)

Scandals ส่วนบุคคลต่าง ๆ ของพระบรมวงศานุวงศ์ถูกรวมค่าใน 1980′s เป็นโฆษณามากกว่าพระอุทิศตนเพื่อพระพุทธศาสนา อย่างไรก็ตาม การเจริญเติบโตเป็นคนชั้นกลางหมายถึง ว่า ประชาชนถูกสงสัยของ partisanship ของบัลลังก์ในทูลเกล้าทูลกระหม่อม เกษตรกรยากจน นักวิทยาศาสตร์ นักวิชาการ และ N.G.O.ของโจมตี royalists ยุคประวัติศาสตร์ของการทำลายสิ่งแวดล้อมและ mistreatment displaced คน แผ่นพับที่ไม่หมุนเวียนไปใน decrying ทำให้เป็นอมตะของตนเองรอยัลและ misbehavior วันเกิด 60 ของภูมิพล ได้ร่วมกับการเปิดเผยของการขายของรอยัลเกียรตินิยมเพื่อประโยชน์เชิงพาณิชย์

1989 รัฐบาลพลเรือนที่ได้รับเลือกลงในสังคมไทยที่เปลี่ยนแปลง และเล่นลงวัฒนธรรมเก่ารอยัล โปรดรอยัลมี shunted อยู่ และ monopolies สนใจค้าพระไม่สมบูรณ์ ผู้นำกองทัพพยายามเทียมพาเลซไม่พอใจ และถูกครอบครัวภูมิพล โดยการแสดงความผิดหวังกับรัฐบาลอย่างเปิดเผย ตามสคริปต์ก่อนหน้า takeovers เมื่อกษัตริย์ระบุว่า รัฐประหารเป็นที่ยอมรับ ปลอดพานายพลผ่านอีกครั้งในปีพ.ศ. 2534 บันทึกไทยจาก "รัฐสภาเผด็จการ" ภูมิพลก็จะเรียกเป็น "เธียรเหมาะที่ลดลงสังคม" ประชาธิปไตย (p. 343)

เขาไม่ได้ถามมีเหตุผลปราบปรามผู้ประท้วงประชาธิปไตย และวางรากฐานอุดมการณ์การสังหารหมู่ใน 1992 พฤษภาคมที่ฆ่าหลายสิบหลาย marchers นายพล unrepentant ยังคงอยู่ในอำนาจรู้ว่า ภูมิพลมีการ "อคติที่สอดคล้องกับความเคลื่อนไหวยอดนิยม" (p. 359) กษัตริย์ปฏิเสธความรู้ไทย และต่างประเทศเห็นว่า ประเทศไม่ต้องการประชาธิปไตย institutionalization.

ใน 1990′s ต้น ภูมิพลตักเตือนรัฐบาล Chuan Leekpai เป็นไร้ความสามารถ และใช้ทหารการรัฐบาลพลเรือน กับเส้นทางนโยบาย พระมหากษัตริย์สนับสนุนให้กองทัพไทยไปช่วยยึดทหารในพม่าและเขมรแดงในกัมพูชา ของ N.G.O. เรื่อง ire รอยัลพิเศษสำหรับฝ่ายตรงข้ามเขื่อน hydroelectric ill-conceived ของเขาได้ การเกี้ยวพานเมืองไทย ภูมิพลลงทุนผลที่พบในการต่อต้าน snarls จราจรของกรุงเทพมหานคร สาธารณะไปด้วยความคิดทางเศรษฐกิจ pseudo-christened เป็น "ทฤษฎีใหม่"เขาพยายามสร้างภาพของเขาเป็นเป็นอัจฉริยะในวิทยาศาสตร์และเวทมนตร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ใน 1951 , ทหารไทยทำรัฐประหาร และปล้นภูมิพลของพลังที่เขากำลังค่อยๆกลับคืนมา . กษัตริย์ถูกคุกคามด้วย ถอน หรือ การเป็น อนันดา เป็นนักฆ่า ถ้าเขาไม่ร่วมมือกับคณะรัฐประหาร และรักษาบรรยากาศที่ปกติสำหรับสี่ปีถัดไป หดตัวจากการต่อสู้ที่ชัดเจน วังกลับไปเสริมฐานสนับสนุนศาสนาดั้งเดิมของราชวงศ์" โดยไม่เห็นการแสวงหาอำนาจ ราชบัลลังก์จะพิสูจน์ตัวมันเองเป็นคู่แข่งได้นายพล " ( หน้า 119 ) ผ่านการส่งเสริมตนเองฉลาดกษัตริย์ขโมยบากกว่ากองทัพเสียหาย คนเป็นช่างจินตนาการพุทธที่แท้จริง พร้อมกันที่วังเพื่อการแข่งขันภายในกลุ่มและเขียนความสัมพันธ์พิเศษกับซีไอเอ สังกัดตำรวจตระเวนชายแดนบังคับ

เริ่มด้วย จอมพล สฤษดิ์ ธนะรัชต์ , 2500 รัฐประหารในประเพณีของกษัตริย์ราชวงศ์ Autocrats . มั่นใจภูมิพล ประกาศว่า ประชาธิปไตยตะวันตกคนต่างด้าวและไม่จำเป็นและเตือนของมาแดง " คุกคาม " มีชัยสภาพเยี่ยมไม่มีคอมมิวนิสต์ ประเทศใน 1960 ’ผนึกการรับรู้ทางการเมืองของเขาภายนอกและการกลับบ้านใน blitzes ข่าวประชาสัมพันธ์พระราชวังได้รับเครื่องราชอิสริยาภรณ์ calculatedly ลึกของเขตเลือกตั้งของชั้นเรียนที่ร่ำรวยและทรงอิทธิพล หน้าเสริมเทพเจ้าของกษัตริย์และโอ้อวดความสามารถ โดยขอยึดรัฐบาลการศึกษาและศาสนา กับสถาบันกษัตริย์กลับที่ศูนย์วัฒนธรรมแห่งชาติไทยสฤษดิ์ ทายาทของนายพลไม่มีทางเลือก แต่ต้องเลื่อนให้ทรงความชอบธรรมของตัวเอง

พระราชาได้เจรจาข้อตกลงสำหรับการปันส่วนทหารไทยในสงครามอเมริกันในเวียดนามในปี 1967 เน้นธรรมะ ความไม่เห็นแก่ตัวและความสามัคคีตามเขารับประกันประชาธิปไตย Pro และ Antiwar พวกก่อกวน . ในปี 1971 , พระราชวังพรยังรัฐประหารอีกที่เพิ่มขึ้นท่ามกลางความวุ่นวายในระหว่างการประท้วงมวลสำหรับรัฐธรรมนูญใหม่ในปี 1973 , พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวชักชวนให้นายพลให้ SOPs ให้นักเรียนปิดถนน ในที่สุด เมื่อผู้ชุมนุมบังคับปกครองประเทศหนีไป กษัตริย์ขัดแย้งอ้างพื้นดินสูงคุณธรรมสำหรับการฟื้นฟูประชาธิปไตย

ใน 1976 ,พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวให้พยักหน้าเงียบ เพื่อถอดถอนนายกรัฐมนตรี โดย อนุพลนอกคอก " ลอยซ้าย " ปิดวังความสัมพันธ์ทางทหาร exacerbated วินัยอาละวาดและ excesses ของกองทัพ ทองเหลือง ถนนบังคับความเคลื่อนไหวฟาสซิสต์เกิดขึ้นโดยตรงภายใต้พระมหากษัตริย์เพื่อข่มขวัญ แล้วใครจะกล้าถามมากขึ้นภูมิพลยับยั้งชั่วคราวของนายกรัฐมนตรีผู้เดินขบวนไปยังสหรัฐถอนพลังของมันมาจากเมืองไทย ความอับอายที่นำไปสู่ความพ่ายแพ้ในการเลือกตั้ง พระสงฆ์ขวาจัด วังเชื่อมโยงไปที่ขอบเขตของการอ้างว่าฆ่านักศึกษาและคอมมิวนิสต์เป็น " พุทธหน้าที่ " ( หน้า 232 )

เมื่อ 6 ตุลาคม 2519 กับกษัตริย์พายุ Troopers ในด้านหน้าการสังหารหมู่ที่น่ากลัวกว่า 100 คน ได้เป็นนายพลที่ชื่นชอบวังอีกครั้งคว้าบังเหียน . แฮนด์ลีย์ประเมินว่าแห้วที่ความล้มเหลวของการลงทุนของมงกุฎและการพัฒนาแผนสัตว์เลี้ยงเป็นกุญแจของกษัตริย์เชื้อสายเป็น " ความตื่นตระหนกขึ้น " ( หน้า 247 ) .

กับส่วนการอนุญาตให้ตีพิมพ์ เป็นกระแสของการจับกุม , การค้นหาการลอบสังหาร และถูกหามออกมากล่าวหา " พระศักดิ์สิทธิ์ " อนุสาวรีย์ประชาธิปไตย ในเขตกรุงเทพมหานคร มีวัตถุประสงค์เพื่อวอดวาย " เพราะมันไม่ได้เกี่ยวข้องกับอะไรหลวง " ( หน้า 174 ) ประท้วง " อาจได้รับอนุญาต ถ้ามันเป็นการแสดงความจงรักภักดีต่อกษัตริย์ " ( หน้า 229 ) .

ในปี 1977 เมื่อนายพลปานกลางก่อการรัฐประหารไม่มีส่วนยินยอมกษัตริย์ไม่ได้หยามคำสั่งใหม่ กับการลักษณะ เขาก้าวขึ้นปรากฏพิธีกรรมต่อกิจกรรมการพัฒนาชนบท และสร้างพระราชวังของกลุ่มพันธมิตร 2523 พล.อ. เปรมติณสูลานนท์ถูกติดตั้งในอำนาจผ่าน " รอยัลรัฐประหาร " วิ่ง " รัฐบาลของกษัตริย์ . " ห้างหุ้นส่วนฯเปรมมีบุญยกยอประวัติการณ์บัลลังก์เปลี่ยนแม้กระทั่งอย่างเคร่งครัดวันหยุดทางศาสนาในรอยัล โม้ไปหน่อย หน่วยงานรัฐบาล marshaled สาธารณะขนาดใหญ่ แสดงความจงรักภักดี และทรัพยากรทั้งหมดของรัฐอยู่ที่การกำจัดส่วนที่ค้างจ่ายสำหรับโครงการสินเชื่อเพื่อกษัตริย์คนเดียวทางเศรษฐกิจ ผลที่มากขึ้นและคนไทย " มองเกินกว่ารัฐบาลกษัตริย์เพื่อหนีจากความทุกข์ "

( หน้า 291 )มากมายส่วนตัวเรื่องอื้อฉาวของพระราชวงศ์ถูกครอบคลุมขึ้นใน 1980 ’พระราชาจะอุทิศตนเพื่อพระพุทธศาสนาได้มากกว่าโฆษณา อย่างไรก็ตาม การเจริญเติบโตของชนชั้นกลางในเมือง หมายความว่าประชาชนกังขาของบัลลังก์เข้าข้างในสภานิติบัญญัติ . เกษตรกรที่ยากจน นักวิทยาศาสตร์ ปัญญาชน และ n.g.o.' s โจมตีหน้าประวัติศาสตร์ยาวนานของการทำลายสิ่งแวดล้อม และต่อผู้พลัดถิ่น . / ใบปลิวหมุนเวียนในงานวันเกิด 60 ปีของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว decrying ทําให้เป็นอมตะตนเองราช และการประพฤติตนไม่สมควร มันสอดคล้องกับการเปิดเผยของขายเกียรติยศพระราชทานเพื่อประโยชน์ทางการค้า .

การเลือกตั้งรัฐบาลพลเรือนของ 1989 ก้มหัวให้กับการเปลี่ยนแปลงในสังคมไทย และลงเล่นเก่าหลวงกระทรวงวัฒนธรรม รอยัลโปรดเป็น shunted ออกจากสำนักงานและความสนใจพระราชาพาณิชย์การผูกขาดแตก ผู้บัญชาการกองทัพพยายามที่จะควบคุมความไม่พอใจของพระราชวังฯ โดยเปิดเผย และเป็นการแสดงความผิดหวังกับรัฐบาล ตามบทของก่อนหน้านี้ครอบครองเมื่อราชาพบว่าการรัฐประหารก็ยอมรับชื่นชอบนายพลวังได้อีกครั้งในปี 1991 เพื่อช่วยประเทศไทยจาก " เผด็จการรัฐสภา " ภูมิพล ไปเรียกร้องประชาธิปไตย " เธียรเหมาะที่อาจทำให้สังคม "

( หน้า 343 )เขาไม่ได้ถามปราบปรามระเบียบของผู้ประท้วงโปรประชาธิปไตยและวางรากฐานอุดมการณ์สำหรับการสังหารหมู่ในเดือนพฤษภาคมที่ฆ่าหลายสิบหลายแห่ . นายพลที่ไม่กลับใจ ยังคงอยู่ในอำนาจ ทราบว่า พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวมี " อคติที่สอดคล้องกับการเคลื่อนไหวที่นิยม " ( หน้า 299 )กษัตริย์ปฏิเสธความรู้ภาษาไทยและต่างประเทศความคิดเห็นที่ประเทศเลวต้องการประชาธิปไตยเมืองขึ้น

ในช่วงต้นปี 1990 ’เตือนรัฐบาล ชวน หลีกภัย , พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเป็นคนไร้ความสามารถ และใช้ทหารเพื่อต่อต้านรัฐบาลพลเรือน กับแนวนโยบายอย่างเป็นทางการกษัตริย์สนับสนุนกองทัพบก เพื่อช่วยเหลือทหารของรัฐบาลทหารในพม่าและเขมรแดงในกัมพูชา n.g.o. ถูกวิชาของความแค้น รอยัลพิเศษสำหรับฝ่ายตรงข้ามที่ไม่ดีของเขารู้สึกพลังน้ำเขื่อน คนไทยในเมืองวู , พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวลงทุนผลรวมมากใน countering คำรามการจราจรกรุงเทพฯ โดยการไปสาธารณะกับแนวคิดเศรษฐกิจเทียมของฝ่าบาทเป็น " ทฤษฎีใหม่" เขาพยายามที่จะสร้างภาพลักษณ์ของเขาเป็นอัจฉริยะทางด้านวิทยาศาสตร์และเวทมนตร์