Although corporate governance is a

Although corporate governance is a hot topic in boardrooms today, it is a relatively new field of study. Its roots can be traced back to the seminal work of Adolf Berle and Gardiner Means in the 1930s, but the field as we now know it emerged only in the 1970s. Achieving best practices has been hindered by a patchwork system of regulation, a mix of public and private policy makers, and the lack of an accepted metric for determining what constitutes successful corporate governance. The nature of the debate does not help either: shrill voices, a seemingly unbridgeable divide between shareholder activists and managers, rampant conflicts of interest, and previously staked-out positions that crowd out thoughtful discussion. The result is a system that no one would have designed from scratch, with unintended consequences that occasionally subvert both common sense and public policy.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ว่าธรรมาภิบาลเป็นประเด็นร้อนใน boardrooms วันนี้ มันเป็นเขตใหม่ของการศึกษา สามารถติดตามรากของมันกลับไปบรรลุถึง Adolf Berle และ Gardiner หมายความว่าในช่วงทศวรรษ 1930 แต่ฟิลด์เป็นเราตอนนี้รู้มันเกิดเฉพาะในทศวรรษ 1970 บรรลุปฏิบัติได้ถูกผู้ที่ขัดขวางระบบแพชเวิร์คระเบียบ ผสมของผู้กำหนดนโยบายภาครัฐ และเอกชน และการขาดของการวัดที่ยอมรับสำหรับการกำหนดถึงองค์ประกอบของกิจการที่ประสบความสำเร็จ ลักษณะของการอภิปรายไม่ช่วยอย่างใดอย่างหนึ่ง: ใด ๆ เสียง แบ่งดูเหมือน unbridgeable ระหว่างผู้ถือหุ้นนักเคลื่อนไหวและผู้จัดการ อาละวาดความขัดแย้งของดอกเบี้ย และก่อนหน้านี้กฏประจำออกตำแหน่งที่ฝูงชนออกสนทนาเด่น ผลคือ ระบบที่ไม่มีใครจะได้ออกแบบตั้งแต่ มีผลกระทบโดยไม่ได้ตั้งใจที่ subvert สามัญสำนึกและนโยบายสาธารณะในบางครั้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ว่าการกำกับดูแลกิจการเป็นหัวข้อร้อนในห้องประชุมคณะกรรมการในวันนี้มันเป็นสนามที่ค่อนข้างใหม่ของการศึกษา รากของมันสามารถตรวจสอบกลับไปทำงานน้ำเชื้อของอดอล์ฟเบิร์ลและวิธีการ์ดิเนอในช่วงทศวรรษที่ 1930 แต่สนามที่เรารู้ว่าตอนนี้มันโผล่ออกมาเฉพาะในปี 1970 บรรลุปฏิบัติที่ดีที่สุดได้รับการขัดขวางโดยการเย็บปะติดปะต่อกันของระบบการควบคุมการผสมผสานของผู้กำหนดนโยบายภาครัฐและเอกชนและการขาดตัวชี้วัดที่ได้รับการยอมรับสำหรับการกำหนดสิ่งที่ถือว่าการกำกับดูแลกิจการที่ประสบความสำเร็จ ธรรมชาติของการอภิปรายไม่ได้ช่วยทั้ง: เสียงโหยหวน, แบ่งสะพานเชื่อมโยงระหว่างนักเคลื่อนไหวที่ดูเหมือนจะเป็นผู้ถือหุ้นและผู้บริหารความขัดแย้งอาละวาดที่น่าสนใจและจับจองตำแหน่งที่ออกก่อนหน้านี้ว่าฝูงชนออกมาอภิปรายรอบคอบ ผลที่ได้คือระบบที่ไม่มีใครจะได้รับการออกแบบตั้งแต่เริ่มต้นที่มีผลกระทบที่ไม่ได้ตั้งใจที่บางครั้งล้มล้างทั้งสามัญสำนึกและนโยบายสาธารณะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้ว่าธรรมาภิบาล เป็นประเด็นร้อนในห้องประชุมในวันนี้ มันเป็นสนามที่ค่อนข้างใหม่ของการศึกษา รากของมันสามารถตรวจสอบกลับไปที่งานสร้างของอดอล์ฟ เบิร์ลและการ์ดิเนอร์ หมายถึง ในช่วงทศวรรษที่ 1930 แต่สนามอย่างที่เรารู้ว่ามันเกิดขึ้นเฉพาะในทศวรรษ ขบวนการปฏิบัติที่ดีที่สุดได้ถูกขัดขวางโดยการเย็บปะติดปะต่อกันของระบบการควบคุม , การผสมผสานของภาครัฐและเอกชนผู้ผลิตนโยบายและการขาดการยอมรับ เมตริกเพื่อกำหนดสิ่งที่ถือว่าประสบความสำเร็จบรรษัทภิบาล . ธรรมชาติของการอภิปรายไม่ได้ช่วยให้ : เสียงโหยหวน , แบ่งดู unbridgeable ระหว่างกิจกรรมผู้ถือหุ้นและผู้จัดการ อาละวาดความขัดแย้ง และก่อนหน้านี้เดิมพันออกจากตำแหน่ง ฝูงชนที่ออกอภิปรายรอบคอบผลที่ได้คือระบบที่ไม่มีใครจะได้รับการออกแบบจากรอยขีดข่วน ด้วยความไม่ตั้งใจที่บางครั้งล้มล้างทั้งสามัญสำนึกและนโยบายสาธารณะ