Although Stalker (2003) makes a dis

Although Stalker (2003) makes a distinction
between informal helpers and those who take on
major responsibilities, Rethink (2006) proposes
that all people providing substantive care should be
defined as carers.
Half a million people in the UK care for people
with severe mental illnesses (Princess Royal Trust
for Carers 2002), with 40 per cent living with those
for whom they care (Rethink 2006). Carers UK
(2008) estimates that carers save the economy
£87 billion a year.
Of people with schizophrenia, 60 per cent live
with significant others (Hughes et al 1996) and the
same proportion return home to their families after
their first admissions (MacMillan et al 1986).
Many carers describe their role as a burden.
Caring can disrupt their lives, restrict the activities
in which they can take part, bring financial hardship,
and reduce their time and energy to take part in paid
work (Ferriter and Huband 2003, Oyebode 2003).
Meanwhile, by focusing on the mental illnesses of
the people they care for, carers can neglect their
own social support networks, leaving them isolated
(Rose et al 2002).
These burdens are described as ‘objective’
burdens because their effects can be measured by
others. However, many carers experience ‘subjective’
burdens, which can be measured only by the carers
themselves (van Wijngaarden et al 2000).
These subjective burdens can include depression,
feelings of anxiety, and a sense of loss, particularly
in those for whom family life has become chaotic
and disorderly (Karp and Tanarugsachock 2000).
Those who have become isolated often feel
vulnerable (Rose et al 2002) and, in 625,000 carers
in the UK, the stress of caring has even led to mental
or physical illnesses (Carers UK 2008).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ว่า Stalker (2003) ทำให้มีความแตกต่างเป็นผู้ช่วยและผู้นำเข้ารับผิดชอบ Rethink (2006) เสนอว่า ควรจะให้เราดูแลทุกคนกำหนดเป็น carersครึ่งคนเป็นล้านในความดูแลของสหราชอาณาจักรสำหรับคนมีโรคจิตรุนแรง (เจ้าหญิงรอยัลแทนสำหรับ Carers 2002), กับ 40 ร้อยอยู่กับที่พวกเขาดูแล (Rethink 2006) Carers สหราชอาณาจักรประเมิน (2008) ที่ carers บันทึกการเศรษฐกิจ£87 พันล้านปีชีวิตของคนที่มีโรคจิตเภท ร้อยละ 60มีสำคัญอื่น ๆ (สตีเฟ่น et al 1996) และสัดส่วนเดียวกันกลับบ้านเพื่อครอบครัวหลังจากรับสมัครนักแรก (MacMillan et al 1986)Carers หลายอธิบายบทบาทของตนเป็นภาระการดูแลสามารถรบกวนชีวิต กิจกรรมจำกัดพวกเขาสามารถมีส่วนร่วม ความยากลำบากทางการเงิน การนำและช่วยลดเวลาและพลังงานเพื่อมีส่วนในการชำระเงินของพวกเขาทำงาน (Ferriter และ Huband 2003, Oyebode 2003)ในขณะเดียวกัน โดยเน้นโรคจิตของคนเก่า carers สามารถละเลยของพวกเขาเครือข่ายสนับสนุนทางสังคมของตนเอง การทิ้งแยกต่างหาก(กุหลาบ et al 2002)ภาระนี้ไว้เป็น 'วัตถุประสงค์'ภาระเนื่องจากผลของพวกเขาสามารถวัดได้โดยผู้อื่น อย่างไรก็ตาม carers มากประสบการณ์ 'ตามอัตวิสัย"ภาระ ซึ่งสามารถวัดได้ โดยการ carers เท่านั้นเอง (van Wijngaarden et al 2000)ภาระตามอัตวิสัยเหล่านี้อาจรวมถึงภาวะซึมเศร้าความรู้สึกความวิตกกังวล ความรู้สึก การสูญเสียโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่ครอบครัวมีวุ่นวายและทุลักทุเล (คาร์พและ Tanarugsachock 2000)ผู้ที่ได้โดดเดี่ยวมักจะรู้สึกเสี่ยง (โรส et al 2002) และ 625,000 carersในสหราชอาณาจักร ความเครียดของดูแลแม้นำจิตไปหรือโรคทางกายภาพ (Carers UK 2008)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ว่า Stalker (2003) ทำให้ความแตกต่าง
ระหว่างผู้ช่วยเหลือทางการและผู้ที่จะใช้ใน
ความรับผิดชอบที่สำคัญคิดใหม่ (2006) เสนอ
ว่าทุกคนให้การดูแลที่สำคัญควรได้รับการ
กำหนดให้เป็นผู้ดูแล.
ครึ่งล้านคนในการดูแลของสหราชอาณาจักรสำหรับคน
ที่มีอาการป่วยทางจิตอย่างรุนแรง (รอยัลปริ๊นความน่าเชื่อถือ
สำหรับผู้ดูแล 2002) ที่มีที่อยู่อาศัยร้อยละ 40 กับผู้ที่
สำหรับผู้ที่พวกเขาดูแล (คิดใหม่ 2006) ผู้ดูแลสหราชอาณาจักร
(2008) ประมาณการว่าผู้ดูแลประหยัดเศรษฐกิจ
£ 87000000000 ปี.
ของคนที่มีอาการจิตเภทร้อยละ 60 อาศัยอยู่
ร่วมกับผู้อื่นอย่างมีนัยสำคัญ (ฮิวจ์ et al, 1996) และ
กลับบ้านสัดส่วนเดียวกันกับครอบครัวของพวกเขาหลังจากที่
การรับสมัครครั้งแรกของพวกเขา (มักมิลลัน et al, 1986).
ผู้ดูแลหลายคนอธิบายบทบาทของพวกเขาเป็นภาระ.
ดูแลสามารถทำลายชีวิตของพวกเขา จำกัด กิจกรรม
ที่พวกเขาสามารถมีส่วนร่วมนำความยากลำบากทางการเงิน
และช่วยลดเวลาและพลังงานของพวกเขาจะมีส่วนในการจ่ายเงิน
การทำงาน (Ferriter และ Huband 2003 Oyebode 2003).
ในขณะเดียวกันโดยมุ่งเน้นไปที่อาการป่วยทางจิตของ
คนที่พวกเขาดูแลผู้ดูแลสามารถละเลยของพวกเขา
เครือข่ายสนับสนุนทางสังคมของตัวเองออกจากพวกเขาแยก
(โรส et al, 2002).
ภาระเหล่านี้จะอธิบายว่า 'วัตถุประสงค์'
เพราะภาระ ผลกระทบของพวกเขาสามารถวัดได้โดย
ที่คนอื่น ๆ อย่างไรก็ตามผู้ดูแลจำนวนมากประสบการณ์ 'ส่วนตัว'
ภาระซึ่งสามารถวัดได้โดยเฉพาะการดูแล
ตัวเอง (รถตู้ Wijngaarden et al, 2000).
อัตนัยภาระเหล่านี้รวมถึงภาวะซึมเศร้า,
ความรู้สึกของความวิตกกังวลและความรู้สึกของการสูญเสียโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
ในผู้ที่ครอบครัว ชีวิตได้กลายเป็นความวุ่นวาย
และไม่เป็นระเบียบ (คาร์พและ Tanarugsachock 2000).
ผู้ที่ได้กลายเป็นแยกมักจะรู้สึกว่า
มีช่องโหว่ (โรส et al, 2002) และใน 625,000 ผู้ดูแล
ในสหราชอาณาจักรความเครียดของการดูแลได้นำแม้กระทั่งจิต
เจ็บป่วยหรือทางกายภาพ (ผู้ดูแล สหราชอาณาจักร 2008)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ถึงแม้ว่าพวกโรคจิต ( 2003 ) ทำให้ความแตกต่าง
ระหว่างผู้ช่วยทางการและผู้ที่ใช้เวลาใน
ความรับผิดชอบหลักคิดใหม่ ( 2006 ) ได้เสนอว่า ทุก คน ให้การดูแลอย่างเต็มที่
ควรกำหนดเป็นผู้ดูแล
.
ครึ่งล้านคนใน UK ดูแลคน
กับอาการป่วยทางจิตอย่างรุนแรง ( เจ้าหญิงเชื่อ
สำหรับผู้ดูแล 2002 ) โดยร้อยละ 40 ที่อาศัยอยู่กับผู้ที่พวกเขาดูแล
คิดใหม่ 2006 )ผู้ดูแล UK
( 2008 ) ประมาณการว่าผู้ดูแลช่วยเศรษฐกิจ
ง 87 พันล้านปี .
ของคนเป็นโรคจิตเภท ร้อยละ 60 อยู่
กับผู้อื่น ( ฮิวจ์ et al ( 2539 ) และสัดส่วน
เดียวกันกลับบ้านเพื่อครอบครัวของพวกเขาหลังจากที่
รับสมัคร ครั้งแรกของพวกเขา ( Macmillan et al , 1986 )
หลายประเทศอธิบายบทบาทของพวกเขาเป็นเหมือนภาระ การดูแล สามารถทำลายชีวิต

, จำกัดกิจกรรมที่พวกเขาสามารถมีส่วนร่วมนำความยากลำบากทางการเงิน
และลดของพวกเขาเวลาและพลังงานที่จะมีส่วนร่วมในงาน ( และจ่าย
ferriter huband 2003 oyebode 2003 ) .
ในขณะเดียวกัน โดยเน้น การเจ็บป่วยของคน
ดูแล , ผู้ดูแลสามารถละเลยสนับสนุนเครือข่ายทางสังคมของพวกเขา
เอง ปล่อยให้พวกเขาแยก
( กุหลาบ et al , 2002 ) .
ภาระเหล่านี้เรียกว่า ' วัตถุประสงค์ '
ภาระ เพราะผลกระทบที่สามารถวัดได้โดย
คนอื่น อย่างไรก็ตาม มีผู้ดูแลประสบการณ์ ' ส่วนตัว '
ภาระ ซึ่งสามารถวัดได้โดยเฉพาะผู้ดูแล
ตัวเอง ( รถตู้ wijngaarden et al 2000 ) .
ภาระอัตนัยเหล่านี้สามารถรวมถึงภาวะซึมเศร้า
ความรู้สึกของความวิตกกังวลและความรู้สึกของการสูญเสีย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในผู้ที่ชีวิตครอบครัว

( และก็กลายเป็นความโกลาหลชุลมุน คาร์พ tanarugsachock
และ 2000 )ผู้ที่ได้กลายเป็นแยกมักจะรู้สึก
เสี่ยง ( กุหลาบ et al , 2002 ) และใน 625000 ผู้ดูแล
ในสหราชอาณาจักร ความเครียดของการดูแลจะทำให้สุขภาพจิต
หรือร่างกายร่วมด้วย ( ผู้ดูแลอังกฤษ 2008 )