ScienceDirect NavigationJournal of

ScienceDirect Navigation
Journal of Public Economics
September 2005, Vol.89(9):1743–1762, doi:10.1016/j.jpubeco.2004.06.009
Political turnover and economic performance: the incentive role of personnel control in China
Hongbin LiLi-An Zhou
Show more
Abstract
In this paper, we provide empirical evidence on the incentive role of personnel control in post-reform China. Employing the turnover data of top provincial leaders in China between 1979 and 1995, we find that the likelihood of promotion of provincial leaders increases with their economic performance, while the likelihood of termination decreases with their economic performance. This finding is robust to various sensitivity tests. We also find that the turnover of provincial leaders is more sensitive to their average performance over their tenure than to their annual performance. We interpret these empirical findings as evidence that China uses personnel control to induce desirable economic outcomes. Our study adds some basic evidence to a growing theoretical literature emphasizing the role of political incentives of government officials in promoting local economic growth.

JEL
H11H7J63P3
Keywords
Political turnoverEconomic performancePersonnel control
1 Introduction
In the course of China's remarkable economic growth since the late 1970s, local government officials have been playing an active role in building local infrastructure, encouraging local businesses and attracting foreign investment. The strong pro-business role of Chinese local officials stands in stark contrast with the rent-seeking behavior (the “grabbing hand”) of local officials in other transitional and developing countries (Krueger, 1974 and Frye and Shleifer, 1997).

Two principal explanations have been put forward for why Chinese officials behave so differently. The first, based on what has come to be known as “market-preserving federalism”, argues that the pro-business incentives given to Chinese local officials are a result of a policy of fiscal decentralization and high-powered intergovernmental fiscal revenue-sharing contracts (Oi, 1992, Montinola et al., 1995, Qian and Weingast, 1997, Weingast, 1995 and McKinnon, 1997).1 Employing provincial-level data, Jin et al. (2000) find empirical evidence, which supports the fiscal decentralization view.

However, a more recent explanation emphasizes the role of political incentives or career concerns on the part of local officials in China. According to this view, the readiness of the Chinese central government to reward and punish local officials on the basis of their economic performance motivates them to promote the local economy (Blanchard and Shleifer, 2001). The reward and punishment mechanisms are made possible within the multidivisional-form (M-form) structure of the Chinese economic system, which allows yardstick competition among local officials (Qian and Xu, 1993 and Maskin et al., 2000). Although anecdotal evidence shows that Chinese cadres are evaluated in accordance with their economic performance (Whiting, 2001), no systematic body of empirical evidence has been presented on the relationship between the career mobility of Chinese local officials and their economic performance.

In this paper, we provide empirical evidence on the relationship between the turnover of Chinese provincial leaders and their economic performance in the post-reform period. Using the ordered probit model, we find that the likelihood of promotion of provincial leaders increases with their economic performance while the likelihood of termination decreases with their economic performance. This finding is robust to various sensitivity tests. We also find that the turnover of provincial leaders is more sensitive to their average performance over their tenure than to their annual performance. We interpret these empirical findings as evidence that China uses personnel control to induce desirable economic outcomes.

Our paper draws extensively on the growing empirical literature on the political incentives of government officials both in the Chinese context and in general. In a study of the comparative advantage of M-form vs. U-form, Maskin et al. (2000) find that the political status of a Chinese province (measured by the number of Central Committee members) is correlated with the provincial economic ranking. However, they do not establish a direct link between the career mobility of provincial leaders and their economic performance.2 In a different political setting, Besley and Case (1996) show that the economic performance of a state relative to neighboring states has a positive impact on the re-election prospects of US governors.3

Our paper is also closely related to the empirical literature on the career concerns of firm managers. Both our methodology and findings are similar to those of studies on career concerns of managers in western corporations (Murphy and Zimmerman, 1993 and Weisbach, 1988).4 In fact, the evidence presented in this paper supports the characterization of the Chinese economy as being run in such a way that provincial leaders act as middle managers of a large corporation and their internal career mobility, which is controlled by headquarters, is closely tied to their economic performance.

Our paper also has a bearing on a study by Groves et al. (1995). They show that, in the 1980s, the Chinese industrial bureaus selected managers of state-owned enterprises (SOEs) on the basis of firm performance. Since Chinese SOE managers are semi-officials situated in the bureaucratic hierarchy, this manager selection rule reflects a general shift in personnel control since the late 1970s from the political criterion to the performance criterion. While their evidence indicates that local governments were performance-conscious when selecting SOE managers, our finding about the incentive role of personnel control at the provincial level actually offers an explanation for why local governments acted in this way.

The remainder of the paper is organized as follows. The following section briefly describes the institutional background pertaining to the personnel control system in China, especially during the reform period 1979–1995. Section 3 outlines the econometric specification and puts forward our main hypothesis to be tested. Section 4 describes the data. Section 5 presents empirical results. Section 6 conducts some sensitivity tests. Section 7 concludes.

2 Internal career mobility and personnel control in China
China is a unitary state and its political system is broadly composed of five layers of state administration: the center (zhongyang), provinces (sheng), prefectures (diqu), counties (xian) and townships (xiang).5 The Central Committee of the Chinese Communist Party (CCP) acts as the headquarters of this “multidivisional” system, which ultimately controls the mobility of government officials within the system. This highly centralized structure of personnel control remains intact even to this day.

Provinces are the second level of China's political hierarchy. As of today, excluding Taiwan, Hong Kong and Macau, China has 31 provincial units—4 centrally administrated cities (Beijing, Shanghai, Tianjing and Chongqing), 22 provinces and 5 autonomous regions.6 A province ranks at the same level as a ministry in the central government. The top position at the provincial level is that of the provincial party secretary, followed immediately by the provincial governor. This reflects the dual presence of the communist party and government organs at each level of China's political hierarchy.7

China began its far-reaching economic reforms in 1978. These reforms have allowed provinces to play a much more important role in economic management than the ministries at the center which were traditionally in charge of planning and coordination, reflecting the strategic importance of provincial leaders (Qian and Xu, 1993 and Huang, 1996). Moreover, reforms have also empowered provincial leaders with the ultimate authority in allocating economic resources in their provinces. Their political and economic decisions greatly influence the economic performance of these provinces. For this reason, they are also held accountable for the corresponding results arising from their decisions. To a degree, provincial leaders are just like the middle-level managers in a multidivisional corporation who are responsible for their divisional performance.

China's reform of its personnel control system coincided with the beginning of its economic reforms. A crucial turnaround in personnel management was the wholesale change in the evaluation criteria for government officials. Political conformity, which was the only important pre-reform criterion for promotion, gave way to economic performance and other competence-related indicators. Although political loyalty remains important, three new elements were introduced into the evaluation process. Officials had to be of a young age, have good education and demonstrate expertise in administrative management. Above all, local economic performance became the most important criterion for higher-level officials assessing lower-level officials. One revealing indication of the importance of economic performance for local officials is their “obsession” with economic ranking among peers. Government reports or provincial yearbooks often contain detailed information on the relative rankings of the provincial performance, ranging from GDP growth, to steel production, to miles of road constructed.

In 1980, for the first time in its history, the CCP officially proposed the abolition of the lifetime appointment of party and government officials and installed a mandatory retirement system. Under this new regime, provincial leaders are required to retire at the age of 65 if they are not promoted to higher positions in the central government. According to the new policy, many senior provincial leaders were urged to leave office to make way

JEL
H11H7J63P3
Keywords
Political turnoverEconomic performancePersonnel control
1 Introduction
In the course of China's remarkable economic growth since the late 1970s, local government officials have been playing an active role in building local infrastructure, encouraging local businesses and attracting foreign investment. The strong pro-business role of Chinese local officials stands in stark contrast with the rent-seeking behavior (the “grabbing hand”) of local officials in other transitional and developing countries (Krueger, 1974 and Frye and Shleifer, 1997).

Two principal explanations have been put forward for why Chinese officials behave so differently. The first, based on what has come to be known as “market-preserving federalism”, argues that the pro-business incentives given to Chinese local officials are a result of a policy of fiscal decentralization and high-powered intergovernmental fiscal revenue-sharing contracts (Oi, 1992, Montinola et al., 1995, Qian and Weingast, 1997, Weingast, 1995 and McKinnon, 1997).1 Employing provincial-level data, Jin et al. (2000) find empirical evidence, which supports the fiscal decentralization view.

However, a more recent explanation emphasizes the role of political incentives or career concerns on the part of local officials in China. According to this view, the readiness of the Chinese central government to reward and punish local officials on the basis of their economic performance motivates them to promote the local economy (Blanchard and Shleifer, 2001). The reward and punishment mechanisms are made possible within the multidivisional-form (M-form) structure of the Chinese economic system, which allows yardstick competition among local officials (Qian and Xu, 1993 and Maskin et al., 2000). Although anecdotal evidence shows that Chinese cadres are evaluated in accordance with their economic performance (Whiting, 2001), no systematic body of empirical evidence has been presented on the relationship between the career mobility of Chinese local officials and their economic performance.

In this paper, we provide empirical evidence on the relationship between the turnover of Chinese provincial leaders and their economic performance in the post-reform period. Using the ordered probit model, we find that the likelihood of promotion of provincial leaders increases with their economic performance while the likelihood of termination decreases with their economic performance. This finding is robust to various sensitivity tests. We also find that the turnover of provincial leaders is more sensitive to their average performance over their tenure than to their annual performance. We interpret these empirical findings as evidence that China uses personnel control to induce desirable economic outcomes.

Our paper draws extensively on the growing empirical literature on the political incentives of government officials both in the Chinese context and in general. In a study of the comparative advantage of M-form vs. U-form, Maskin et al. (2000) find that the political status of a Chinese province (measured by the number of Central Committee members) is correlated with the provincial economic ranking. However, they do not establish a direct link between the career mobility of provincial leaders and their economic performance.2 In a different political setting, Besley and Case (1996) show that the economic performance of a state relative to neighboring states has a positive impact on the re-election prospects of US governors.3

Our paper is also closely related to the empirical literature on the career concerns of firm managers. Both our methodology and findings are similar to those of studies on career concerns of managers in western corporations (Murphy and Zimmerman, 1993 and Weisbach, 1988).4 In fact, the evidence presented in this paper supports the characterization of the Chinese economy as being run in such a way that provincial leaders act as middle managers of a large corporation and their internal career mobility, which is controlled by headquarters, is closely tied to their economic performance.

Our paper also has a bearing on a study by Groves et al. (1995). They show that, in the 1980s, the Chinese industrial bureaus selected managers of state-owned enterprises (SOEs) on the basis of firm performance. Since Chinese SOE managers are semi-officials situated in the bureaucratic hierarchy, this manager selection rule reflects a general shift in personnel control since the late 1970s from the political criterion to the performance criterion. While their evidence indicates that local governments were performance-conscious when selecting SOE managers, our finding about the incentive role of personnel control at the provincial level actually offers an explanation for why local governments acted in this way.

The remainder of the paper is organized as follows. The following section briefly describes the institutional background pertaining to the personnel control system in China, especially during the reform period 1979–1995. Section 3 outlines the econometric specification and puts forward our main hypothesis to be tested. Section 4 describes the data. Section 5 presents empirical results. Section 6 conducts some sensitivity tests. Section 7 concludes.

2 Internal career mobility and personnel control in China
China is a unitary state and its political system is broadly composed of five layers of state administration: the center (zhongyang), provinces (sheng), prefectures (diqu), counties (xian) and townships (xiang).5 The Central Committee of the Chinese Communist Party (CCP) acts as the headquarters of this “multidivisional” system, which ultimately controls the mobility of government officials within the system. This highly centralized structure of personnel control remains intact even to this day.

Provinces are the second level of China's political hierarchy. As of today, excluding Taiwan, Hong Kong and Macau, China has 31 provincial units—4 centrally administrated cities (Beijing, Shanghai, Tianjing and Chongqing), 22 provinces and 5 autonomous regions.6 A province ranks at the same level as a ministry in the central government. The top position at the provincial level is that of the provincial party secretary, followed immediately by the provincial governor. This reflects the dual presence of the communist party and government organs at each level of China's political hierarchy.7

China began its far-reaching economic reforms in 1978. These reforms have allowed provinces to play a much more important role in economic management than the ministries at the center which were traditionally in charge of planning and coordination, reflecting the strategic importance of provincial leaders (Qian and Xu, 1993 and Huang, 1996). Moreover, reforms have also empowered provincial leaders with the ultimate authority in allocating economic resources in their provinces. Their political and economic decisions greatly influence the economic performance of these provinces. For this reason, they are also held accountable for the corresponding results arising from their decisions. To a degree, provincial leaders are just like the middle-level managers in a multidivisional corporation who are responsible for their divisional performance.

China's reform of its personnel control system coincided with the beginning of its economic reforms. A crucial turnaround in personnel management was the wholesale change in the evaluation criteria for government officials. Political conformity, which was the only important pre-reform criterion for promotion, gave way to economic performance and other competence-related indicators. Although political loyalty remains important, three new elements were introduced into the evaluation process. Officials had to be of a young age, have good education and demonstrate expertise in administrative management. Above all, local economic performance became the most important criterion for higher-level officials assessing lower-level officials. One revealing indication of the importance of economic performance for local officials is their “obsession” with economic ranking among peers. Government reports or provincial yearbooks often contain detailed information on the relative rankings of the provincial performance, ranging from GDP growth, to steel production, to miles of road constructed.

In 1980, for the first time in its history, the CCP officially proposed the abolition of the lifetime appointment of party and government officials and installed a mandatory retirement system. Under this new regime, provincial leaders are required to retire at the age of 65 if they are not promoted to higher positions in the central government. According to the new policy, many senior provincial leaders were urged to leave office to make way

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

ScienceDirect นำสมุดรายวันของเศรษฐศาสตร์สาธารณะ2005 กันยายน Vol.89 (9): 1743-1762, doi:10.1016/j.jpubeco.2004.06.009การหมุนเวียนทางการเมืองและทางเศรษฐกิจประสิทธิภาพ: บทบาทจูงใจของบุคลากรควบคุมในประเทศจีนHongbin ลีลี่อันโจวดูเพิ่มเติมบทคัดย่อในเอกสารนี้ เราต้องมีหลักฐานประจักษ์จูงใจบทบาทของการควบคุมบุคลากรในประเทศจีนหลังการปฏิรูป เราใช้ข้อมูลการหมุนเวียนของจังหวัดผู้นำด้านในจีนระหว่างปีค.ศ. 1979 และ 1995 พบว่า โอกาสของการส่งเสริมผู้นำจังหวัดเพิ่ม ด้วยประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจของพวกเขา ในขณะที่ลดโอกาสของการเลิกจ้าง มีประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจของพวกเขา ค้นหานี้แข็งแกร่งเพื่อทดสอบระดับความลับต่าง ๆ ได้ เรายังพบว่า การหมุนเวียนจังหวัดผู้นำอ่อนไหวมากกับการปฏิบัติเฉลี่ยกว่าอายุงานของพวกเขามากกว่าผลการดำเนินงานประจำปีของพวกเขา เราตีความผลการวิจัยเหล่านี้ประจักษ์เป็นหลักฐานว่า จีนใช้การควบคุมบุคลากรเพื่อก่อให้เกิดผลทางเศรษฐกิจที่ต้อง เราเพิ่มบางหลักฐานพื้นฐานวรรณคดีทฤษฎีเติบโตเน้นบทบาทของแรงจูงใจทางการเมืองของเจ้าหน้าที่ของรัฐในการส่งเสริมเศรษฐกิจท้องถิ่นJELH11H7J63P3คำสำคัญควบคุม performancePersonnel turnoverEconomic ทางการเมืองบทนำ 1ในหลักสูตรของจีนโดดเด่นเศรษฐกิจตั้งแต่ปลายทศวรรษที่ 1970 เจ้าหน้าที่รัฐบาลท้องถิ่นมีการเล่นเป็นบทบาทในการสร้างโครงสร้างพื้นฐานในท้องถิ่น ธุรกิจท้องถิ่นส่งเสริม และดึงดูดการลงทุนต่างประเทศ บทบาทธุรกิจสนับสนุนแข็งแกร่งของเจ้าหน้าที่ท้องถิ่นจีนยืนในความแตกต่างสิ้นเชิงกับหาเช่าลักษณะการทำงาน ("โลภมือ" ของเจ้าหน้าที่ท้องถิ่นในอีกรายการ และพัฒนาประเทศ (Krueger, 1974 และ Frye และ Shleifer, 1997)มีการใส่คำอธิบายหลักสองไปข้างหน้าสำหรับเหตุผลที่เจ้าหน้าที่จีนทำงานแตกต่างกันดังนั้น ตามที่ได้มาจะเรียกว่า "ตลาดรักษาระบอบสหพันธรัฐ" ครั้งแรก จนจูงธุรกิจสนับสนุนให้เจ้าหน้าที่ท้องถิ่นจีนผลของนโยบายการกระจายอำนาจทางการแพร่กระจายและ high-powered ว่าด้วยเงินรายได้ร่วมกันสัญญา (อ้อย 1992, Montinola และ al., 1995 เคียนและ Weingast, 1997, McKinnon, 1997 และ Weingast, 1995) ข้อมูลระดับจังหวัด Employing .1 จิ et al. (2000) พบหลักฐานประจักษ์ ซึ่งสนับสนุนมุมมองในการกระจายอำนาจการแพร่กระจายทางการเงินอย่างไรก็ตาม คำอธิบายเพิ่มเติมล่าสุดเน้นบทบาทของแรงจูงใจทางการเมืองหรือข้อสงสัยการทำงานในส่วนของเจ้าหน้าที่ท้องถิ่นในประเทศจีน ตามมุมมอง ความพร้อมของรัฐบาลกลางจีนรางวัล และลงโทษเจ้าหน้าที่ท้องถิ่นบนพื้นฐานของประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจของแรงบันดาลใจให้ส่งเสริมเศรษฐกิจท้องถิ่น (Blanchard และ Shleifer, 2001) กลไกการรางวัลและการลงโทษจะเป็นไปได้ภายในโครงสร้างแบบ multidivisional แบบฟอร์ม (ฟอร์ม M) ของจีนระบบเศรษฐกิจ ซึ่งช่วยให้แข่งขัน yardstick ระหว่างเจ้าหน้าที่ท้องถิ่น (เคียน และ Xu, 1993 และ Maskin และ al., 2000) ร่างกายไม่มีระบบของหลักฐานประจักษ์ถูกนำเสนอในความสัมพันธ์ระหว่างการเคลื่อนไหวทำงานของเจ้าหน้าที่ท้องถิ่นจีนและประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจของพวกเขาแม้ว่าหลักฐานเล็ก ๆ แสดงว่า จีน cadres จะประเมินตามประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจของพวกเขา (Whiting, 2001),ในเอกสารนี้ เราต้องมีหลักฐานประจักษ์ในความสัมพันธ์ระหว่างการหมุนเวียนของผู้นำจีนจังหวัดและประสิทธิภาพของเศรษฐกิจในระยะหลังการปฏิรูป เราใช้แบบจำลอง probit สั่ง พบว่า โอกาสของการส่งเสริมผู้นำจังหวัดเพิ่ม ด้วยประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจของพวกเขาในขณะที่ลดโอกาสของการเลิกจ้าง มีประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจของพวกเขา ค้นหานี้แข็งแกร่งเพื่อทดสอบระดับความลับต่าง ๆ ได้ เรายังพบว่า การหมุนเวียนจังหวัดผู้นำอ่อนไหวมากกับการปฏิบัติเฉลี่ยกว่าอายุงานของพวกเขามากกว่าผลการดำเนินงานประจำปีของพวกเขา เราตีความผลการวิจัยเหล่านี้ประจักษ์เป็นหลักฐานว่า จีนใช้การควบคุมบุคลากรเพื่อก่อให้เกิดผลทางเศรษฐกิจที่ต้องกระดาษของเราวาดในวรรณคดีประจักษ์เติบโตบนสิ่งจูงใจทางการเมืองของเจ้าหน้าที่ของรัฐทั้งในจีน และทั่วไปอย่างกว้างขวาง ในการศึกษาการเปรียบเทียบประโยชน์ของ M-ฟอร์มเทียบกับ U-แบบฟอร์ม Maskin และ al. (2000) พบว่า สถานะทางการเมืองของจังหวัดจีน (วัด โดยจำนวนกรรมการกลาง) ถูก correlated อันดับเศรษฐกิจจังหวัด อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่สร้างการเชื่อมโยงโดยตรงระหว่างเคลื่อนอาชีพผู้นำจังหวัดและ performance.2 ทางเศรษฐกิจของพวกเขาในการตั้งค่าทางการเมืองที่แตกต่าง Besley และแสดง (1996) กรณีที่ว่า ประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจของรัฐการสัมพันธ์กับรัฐเพื่อนบ้านมีผลกระทบกับแนวโน้มการเลือกตั้งของสหรัฐ governors.3กระดาษของเราอย่างใกล้ชิดนอกจากนี้ยังเกี่ยวข้องกับวรรณคดีประจักษ์บนปัญหาอาชีพของผู้จัดการของบริษัท ของเราวิธีการและผลการวิจัยใกล้เคียงกับการศึกษาอาชีพความกังวลของผู้จัดการในบริษัทเวสเทิร์ (เมอร์ฟี่ และ Zimmerman, 1993 และ Weisbach, 1988) .4 ในความเป็นจริง หลักฐานที่นำเสนอในเอกสารนี้สนับสนุนการจำแนกของเศรษฐกิจจีนเป็นการทำงานในลักษณะที่ผู้นำจังหวัดทำหน้าที่เป็นกลางผู้จัดการของบริษัทขนาดใหญ่และการเคลื่อนไหวภายในงาน ซึ่งควบคุม โดยสำนักงานใหญ่ เป็นเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดเพื่อประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจของพวกเขากระดาษของเรายังมีเรืองที่ในการศึกษาโดยสวน et al. (1995) พวกเขาแสดงว่า ในทศวรรษ 1980, bureaus อุตสาหกรรมจีนเลือกผู้บริหารของรัฐวิสาหกิจ (SOEs) โดยประสิทธิภาพของบริษัท ตั้งแต่ผู้จัดการเสจีน กึ่งข้าราชการที่อยู่ในลำดับชั้นของราชการ กฎการเลือกตัวจัดการนี้สะท้อนถึงกะทั่วไปในการควบคุมบุคลากรตั้งแต่ปลายทศวรรษที่ 1970 จากเงื่อนไขทางการเมืองกับเกณฑ์ประสิทธิภาพ ในขณะที่หลักฐานของพวกเขาระบุว่า รัฐบาลท้องถิ่นถูกจำกัดประสิทธิภาพเมื่อเลือกเสผู้จัดการ ค้นหาของเราเกี่ยวกับบทบาทจูงใจของบุคลากรควบคุมระดับจังหวัดเสนออธิบายทำไมรัฐบาลท้องถิ่นได้ปฏิบัติในลักษณะนี้จริงจัดส่วนเหลือของกระดาษดังนี้ ส่วนต่อไปนี้อธิบายโดยย่อประกอบสถาบันที่เกี่ยวข้องกับระบบการควบคุมบุคลากรในประเทศจีน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงเวลาปฏิรูป 1979 – 1995 หมวดที่ 3 สรุปข้อมูลจำเพาะ econometric และทำให้หน้าของเราสมมติฐานหลักจะทดสอบ ส่วน 4 อธิบายข้อมูล 5 ส่วนแสดงผลรวม ส่วน 6 ดำเนินการทดสอบความไวบาง 7 ส่วนสรุป2 ความคล่องตัวในการทำงานภายในและควบคุมบุคลากรในประเทศจีนจีนเป็นรัฐ unitary และระบบของการเมืองทั่วไปประกอบด้วย 5 ชั้นบริหารรัฐ: ศูนย์ (ซงหยาง), จังหวัด (sheng), จังหวัด (diqu), ประเทศ (ซีอาน) และ townships (เซียง) ครั้งที่ 5 คณะกรรมการส่วนกลางของจีนคอมมิวนิสต์พรรค (CCP) ทำหน้าที่เป็นสำนักงานใหญ่นี้ระบบ "multidivisional" ซึ่งในที่สุด ควบคุมการเคลื่อนไหวของเจ้าหน้าที่ของรัฐภายในระบบ โครงสร้างนี้สูงส่วนกลางควบคุมบุคลากรยังคงเหมือนเดิมแม้จนถึงทุกวันนี้Provinces are the second level of China's political hierarchy. As of today, excluding Taiwan, Hong Kong and Macau, China has 31 provincial units—4 centrally administrated cities (Beijing, Shanghai, Tianjing and Chongqing), 22 provinces and 5 autonomous regions.6 A province ranks at the same level as a ministry in the central government. The top position at the provincial level is that of the provincial party secretary, followed immediately by the provincial governor. This reflects the dual presence of the communist party and government organs at each level of China's political hierarchy.7China began its far-reaching economic reforms in 1978. These reforms have allowed provinces to play a much more important role in economic management than the ministries at the center which were traditionally in charge of planning and coordination, reflecting the strategic importance of provincial leaders (Qian and Xu, 1993 and Huang, 1996). Moreover, reforms have also empowered provincial leaders with the ultimate authority in allocating economic resources in their provinces. Their political and economic decisions greatly influence the economic performance of these provinces. For this reason, they are also held accountable for the corresponding results arising from their decisions. To a degree, provincial leaders are just like the middle-level managers in a multidivisional corporation who are responsible for their divisional performance.China's reform of its personnel control system coincided with the beginning of its economic reforms. A crucial turnaround in personnel management was the wholesale change in the evaluation criteria for government officials. Political conformity, which was the only important pre-reform criterion for promotion, gave way to economic performance and other competence-related indicators. Although political loyalty remains important, three new elements were introduced into the evaluation process. Officials had to be of a young age, have good education and demonstrate expertise in administrative management. Above all, local economic performance became the most important criterion for higher-level officials assessing lower-level officials. One revealing indication of the importance of economic performance for local officials is their “obsession” with economic ranking among peers. Government reports or provincial yearbooks often contain detailed information on the relative rankings of the provincial performance, ranging from GDP growth, to steel production, to miles of road constructed.In 1980, for the first time in its history, the CCP officially proposed the abolition of the lifetime appointment of party and government officials and installed a mandatory retirement system. Under this new regime, provincial leaders are required to retire at the age of 65 if they are not promoted to higher positions in the central government. According to the new policy, many senior provincial leaders were urged to leave office to make way

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

ScienceDirect
นำร่องวารสารเศรษฐศาสตร์สาธารณะกันยายน
2005, Vol.89 (9): 1743-1762, ดอย: 10.1016 / j.jpubeco.2004.06.009
ผลประกอบการทางการเมืองและประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจ: บทบาทแรงจูงใจของบุคลากรการควบคุมในประเทศจีน
Hongbin Lili-An โจวแสดงเพิ่มเติมบทคัดย่อในบทความนี้เรามีหลักฐานเชิงประจักษ์เกี่ยวกับบทบาทที่แรงจูงใจของบุคลากรการควบคุมในการปฏิรูปการโพสต์ของจีน พนักงานข้อมูลผลประกอบการของผู้นำจังหวัดชั้นนำในประเทศจีนระหว่างปี 1979 และปี 1995 เราพบว่าน่าจะเป็นของโปรโมชั่นของผู้นำต่างจังหวัดเพิ่มขึ้นกับประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจของพวกเขาในขณะที่โอกาสของการเลิกจ้างลดลงด้วยผลการดำเนินงานทางเศรษฐกิจของประเทศ การค้นพบนี้มีประสิทธิภาพในการทดสอบความไวต่างๆ นอกจากนี้เรายังพบว่าผลประกอบการของผู้นำจังหวัดที่มีความไวต่อผลการดำเนินงานเฉลี่ยของพวกเขามากกว่าการดำรงตำแหน่งของพวกเขามากกว่าที่จะปฏิบัติงานประจำปีของพวกเขา เราตีความผลการวิจัยเชิงประจักษ์เหล่านี้เป็นหลักฐานว่าจีนจะใช้ควบคุมบุคลากรที่จะทำให้เกิดผลทางเศรษฐกิจที่น่าพอใจ การศึกษาของเราเพิ่มหลักฐานพื้นฐานบางอย่างที่จะเติบโตวรรณกรรมทฤษฎีที่เน้นบทบาทของแรงจูงใจทางการเมืองของเจ้าหน้าที่ของรัฐในการส่งเสริมการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจในท้องถิ่น. JEL H11H7J63P3 คำสำคัญทางการเมือง turnoverEconomic performancePersonnel ควบคุม 1 บทนำในหลักสูตรของประเทศจีนเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจที่โดดเด่นนับตั้งแต่ช่วงปลายปี1970 ที่รัฐบาลท้องถิ่น เจ้าหน้าที่ได้รับการเล่นบทบาทที่สำคัญในการสร้างโครงสร้างพื้นฐานในท้องถิ่นส่งเสริมธุรกิจในท้องถิ่นและดึงดูดการลงทุนจากต่างประเทศ บทบาทโปรทางธุรกิจที่แข็งแกร่งของเจ้าหน้าที่ท้องถิ่นของจีนยืนอยู่ในทางตรงกันข้ามกับพฤติกรรมเช่าที่กำลังมองหา (ที่ "มือโลภ") ของเจ้าหน้าที่ท้องถิ่นในประเทศในช่วงการเปลี่ยนแปลงและการพัฒนาอื่น ๆ (ครูเกอร์ปี 1974 และฟรายและ Shleifer, 1997). สองหลัก คำอธิบายที่ได้รับการหยิบยกว่าทำไมเจ้าหน้าที่จีนมีพฤติกรรมที่แตกต่างกันเพื่อให้ ครั้งแรกที่ขึ้นอยู่กับสิ่งที่ได้มาเป็นที่รู้จักในฐานะ "สหพันธ์ตลาดการรักษา" ระบุว่าแรงจูงใจที่โปรธุรกิจที่มอบให้กับเจ้าหน้าที่ท้องถิ่นของจีนเป็นผลมาจากนโยบายการกระจายอำนาจทางการคลังและพลังงานสูงระหว่างรัฐบาลสัญญาการแบ่งปันรายได้การคลัง (เฮ้ย 1992 Montinola et al., 1995 และเควน Weingast 1997 Weingast, 1995 และ McKinnon, 1997) 0.1 ข้อมูลการจ้างงานระดับจังหวัดจินและอัล (2000) พบหลักฐานเชิงประจักษ์ที่สนับสนุนมุมมองการกระจายอำนาจการคลัง. แต่คำอธิบายที่เมื่อเร็ว ๆ นี้เน้นบทบาทของแรงจูงใจทางการเมืองหรือความกังวลอาชีพในส่วนของเจ้าหน้าที่ท้องถิ่นในประเทศจีน ตามมุมมองนี้ความพร้อมของรัฐบาลกลางจีนจะให้รางวัลและลงโทษเจ้าหน้าที่ท้องถิ่นบนพื้นฐานของประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจของพวกเขากระตุ้นให้พวกเขาที่จะส่งเสริมเศรษฐกิจท้องถิ่น (Blanchard และ Shleifer, 2001) กลไกรางวัลและการลงโทษจะทำไปภายใน multidivisional รูปแบบ (M-รูปแบบ) โครงสร้างของระบบเศรษฐกิจจีนซึ่งจะช่วยให้การแข่งขันปทัฏฐานในหมู่เจ้าหน้าที่ท้องถิ่น (Qian และเสี่ยวปี 1993 และ Maskin et al., 2000) แม้ว่าหลักฐานแสดงให้เห็นว่า cadres จีนได้รับการประเมินให้สอดคล้องกับผลการดำเนินงานทางเศรษฐกิจของประเทศ (ไวทิง 2001) ไม่มีร่างกายระบบของหลักฐานเชิงประจักษ์ได้แสดงความสัมพันธ์ระหว่างการเคลื่อนไหวอาชีพของเจ้าหน้าที่ท้องถิ่นจีนและประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจของพวกเขา. ในบทความนี้ เราให้หลักฐานเชิงประจักษ์เกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างผลประกอบการของผู้นำจังหวัดจีนและประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจของพวกเขาในช่วงหลังการปฏิรูปที่ ใช้รูปแบบ probit สั่งเราพบว่าน่าจะเป็นของโปรโมชั่นของผู้นำต่างจังหวัดเพิ่มขึ้นกับประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจของพวกเขาในขณะที่โอกาสในการเลิกจ้างลดลงด้วยประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจของพวกเขา การค้นพบนี้มีประสิทธิภาพในการทดสอบความไวต่างๆ นอกจากนี้เรายังพบว่าผลประกอบการของผู้นำจังหวัดที่มีความไวต่อผลการดำเนินงานเฉลี่ยของพวกเขามากกว่าการดำรงตำแหน่งของพวกเขามากกว่าที่จะปฏิบัติงานประจำปีของพวกเขา เราตีความผลการวิจัยเชิงประจักษ์เหล่านี้เป็นหลักฐานว่าจีนจะใช้ควบคุมบุคลากรที่จะทำให้เกิดผลทางเศรษฐกิจที่น่าพอใจ. กระดาษของเราดึงอย่างกว้างขวางในวรรณกรรมเชิงประจักษ์เจริญเติบโตบนแรงจูงใจทางการเมืองของเจ้าหน้าที่ของรัฐทั้งในบริบทของจีนและโดยทั่วไป ในการศึกษาความได้เปรียบเชิงเปรียบเทียบของ M-รูปแบบกับ U-ฟอร์ม Maskin et al, (2000) พบว่าสถานะทางการเมืองของจีนจังหวัด (วัดจากจำนวนของสมาชิกในคณะกรรมการกลาง) จะมีความสัมพันธ์กับการจัดอันดับทางเศรษฐกิจจังหวัด แต่พวกเขาไม่ได้สร้างการเชื่อมโยงโดยตรงระหว่างการเคลื่อนไหวของผู้นำอาชีพจังหวัดและ performance.2 ทางเศรษฐกิจของประเทศในการตั้งค่าทางการเมืองที่แตกต่างกัน Besley และกรณี (1996) แสดงให้เห็นว่าผลการดำเนินงานทางเศรษฐกิจของรัฐญาติไปประเทศเพื่อนบ้านที่มีผลกระทบในเชิงบวก ในโอกาสที่การเลือกตั้งของสหรัฐ governors.3 กระดาษของเรายังเป็นที่เกี่ยวข้องกับวรรณกรรมเชิงประจักษ์ในความกังวลอาชีพของผู้บริหาร บริษัท ทั้งวิธีการและผลการวิจัยของเรามีความคล้ายคลึงกับการศึกษาเกี่ยวกับความกังวลเกี่ยวกับการประกอบอาชีพของผู้บริหารใน บริษัท ตะวันตก (เมอร์ฟี่และ Zimmerman, 1993 และ Weisbach, 1988) 0.4 ในความเป็นจริงหลักฐานที่นำเสนอในบทความนี้สนับสนุนลักษณะของเศรษฐกิจจีนในฐานะที่เป็น ทำงานในลักษณะที่ว่าผู้นำจังหวัดทำหน้าที่เป็นผู้บริหารระดับกลางของ บริษัท ขนาดใหญ่และการเคลื่อนไหวอาชีพของพวกเขาภายในซึ่งถูกควบคุมโดยสำนักงานใหญ่จะเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดกับประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจของพวกเขา. กระดาษของเรายังมีผลในการศึกษาโดย Groves et al, (1995) พวกเขาแสดงให้เห็นว่าในช่วงปี 1980 ที่สำนักงานอุตสาหกรรมจีนเลือกผู้จัดการของรัฐวิสาหกิจ (รัฐวิสาหกิจ) บนพื้นฐานของผลการดำเนินงานของ บริษัท ตั้งแต่ผู้บริหารรัฐวิสาหกิจจีนมีเจ้าหน้าที่กึ่งอยู่ในลำดับชั้นของข้าราชการกฎการคัดเลือกผู้จัดการนี้สะท้อนให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงในการควบคุมบุคลากรนับตั้งแต่ช่วงปลายปี 1970 จากเกณฑ์ทางการเมืองเกณฑ์ประสิทธิภาพ ในขณะที่หลักฐานของพวกเขาแสดงให้เห็นว่ารัฐบาลท้องถิ่นมีประสิทธิภาพการทำงานที่ใส่ใจเมื่อมีการเลือกผู้บริหารรัฐวิสาหกิจ, การค้นพบของเราเกี่ยวกับบทบาทแรงจูงใจของบุคลากรการควบคุมในระดับจังหวัดที่จริงมีคำอธิบายว่าทำไมรัฐบาลท้องถิ่นทำหน้าที่ในลักษณะนี้. เหลือของกระดาษจะถูกจัดเป็น ดังต่อไปนี้ ส่วนต่อไปนี้อธิบายสั้น ๆ พื้นหลังสถาบันที่เกี่ยวข้องกับบุคลากรระบบการควบคุมในประเทศจีนโดยเฉพาะในช่วงการปฏิรูป 1979-1995 ส่วนที่ 3 แสดงข้อกำหนดทางเศรษฐมิติและวางข้างสมมติฐานหลักของเราได้รับการทดสอบ หมวดที่ 4 อธิบายข้อมูล หมวดที่ 5 นำเสนอผลการทดลอง มาตรา 6 การทดสอบความไวดำเนินการบางอย่าง มาตรา 7 สรุป. 2 การเคลื่อนไหวอาชีพภายในและการควบคุมบุคลากรในประเทศจีนจีนเป็นรัฐรวมและระบบการเมืองที่ประกอบด้วยวงกว้างห้าชั้นของการบริหารงานของรัฐ: ศูนย์ (zhongyang) จังหวัด (Sheng) จังหวัด (diqu) มณฑล ( ซีอาน) และเมือง (Xiang) 0.5 คณะกรรมการกลางของพรรคคอมมิวนิสต์จีน (CCP) ทำหน้าที่เป็นสำนักงานใหญ่ของเรื่องนี้ "multidivisional ระบบ" ซึ่งในที่สุดการควบคุมการเคลื่อนไหวของเจ้าหน้าที่ของรัฐที่อยู่ในระบบ โครงสร้างส่วนกลางสูงของการควบคุมบุคลากรยังคงเหมือนเดิมแม้กระทั่งทุกวันนี้. จังหวัดมีระดับที่สองของลำดับชั้นทางการเมืองของจีน ณ วันนี้ไม่รวมไต้หวันฮ่องกงและมาเก๊าประเทศจีนมี 31 หน่วย-4 จังหวัดเมืองปกครองส่วนกลาง (ปักกิ่ง, เซี่ยงไฮ้, Tianjing และฉงชิ่ง) 22 จังหวัดและ 5 regions.6 อิสระจังหวัดจัดอันดับในระดับเดียวกับกระทรวง ในรัฐบาลกลาง ตำแหน่งสูงสุดในระดับจังหวัดเป็นที่ของเลขานุการพรรคจังหวัดตามทันทีโดยผู้ว่าราชการจังหวัด นี้สะท้อนให้เห็นการปรากฏตัวที่สองของพรรคคอมมิวนิสต์และอวัยวะของรัฐบาลในระดับของการเมืองของจีน hierarchy.7 แต่ละจีนเริ่มไกลถึงการปฏิรูปเศรษฐกิจในปี1978 การปฏิรูปเหล่านี้มีจังหวัดที่ได้รับอนุญาตจะมีบทบาทสำคัญมากขึ้นในการบริหารจัดการทางเศรษฐกิจกว่ากระทรวง ที่ศูนย์ซึ่งเป็นประเพณีที่อยู่ในความดูแลของการวางแผนและการประสานงานสะท้อนให้เห็นถึงความสำคัญเชิงกลยุทธ์ของผู้นำจังหวัด (Qian และเสี่ยวหวางปี 1993 และ 1996) นอกจากนี้ยังได้เพิ่มขีดความสามารถการปฏิรูปยังผู้นำจังหวัดที่มีอำนาจสูงสุดในการจัดสรรทรัพยากรทางเศรษฐกิจในจังหวัดของตน การตัดสินใจทางการเมืองและเศรษฐกิจของพวกเขามีอิทธิพลอย่างมากในการดำเนินงานทางเศรษฐกิจของจังหวัดเหล่านี้ ด้วยเหตุนี้พวกเขาจะจัดขึ้นรับผิดชอบต่อผลที่สอดคล้องกันที่เกิดขึ้นจากการตัดสินใจของพวกเขา ในระดับผู้นำจังหวัดก็เป็นเหมือนผู้จัดการระดับกลางใน บริษัท multidivisional ที่มีความรับผิดชอบในการดำเนินงานของพวกเขากองพล. การปฏิรูปของจีนของบุคลากรระบบการควบคุมในเวลาใกล้เคียงกับจุดเริ่มต้นของการปฏิรูปเศรษฐกิจของตน การเปลี่ยนแปลงที่สำคัญในการบริหารงานบุคคลเป็นการเปลี่ยนแปลงขายส่งในเกณฑ์การประเมินสำหรับเจ้าหน้าที่ของรัฐ ตามมาตรฐานทางการเมืองซึ่งเป็นเพียงเกณฑ์ที่สำคัญการปฏิรูปล่วงหน้าสำหรับโปรโมชั่นวิธีที่จะทำให้ประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจและตัวชี้วัดความสามารถอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้อง แม้ว่าความจงรักภักดีทางการเมืองยังคงเป็นสิ่งที่สำคัญสามองค์ประกอบใหม่ที่ถูกนำเข้าสู่กระบวนการประเมินผล เจ้าหน้าที่จะต้องมีของวัยหนุ่มสาวมีการศึกษาที่ดีและแสดงให้เห็นถึงความเชี่ยวชาญในการบริหารจัดการ เหนือสิ่งอื่นใดประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจในท้องถิ่นกลายเป็นเกณฑ์ที่สำคัญที่สุดสำหรับเจ้าหน้าที่ระดับสูงกว่าการประเมินของเจ้าหน้าที่ในระดับต่ำกว่า หนึ่งในตัวบ่งชี้ที่เผยให้เห็นถึงความสำคัญของประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจสำหรับเจ้าหน้าที่ท้องถิ่นคือ "ความหลงใหล" ของพวกเขาด้วยการจัดอันดับทางเศรษฐกิจในหมู่เพื่อน รายงานรัฐบาลหรือ yearbooks จังหวัดมักจะมีรายละเอียดเกี่ยวกับการจัดอันดับความสัมพันธ์ของผลการดำเนินงานของจังหวัดตั้งแต่เจริญเติบโตของ GDP ที่จะผลิตเหล็กเพื่อห่างจากถนนสร้าง. ในปี 1980 เป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ที่พรรคคอมมิวนิสต์จีนอย่างเป็นทางการเสนอยกเลิก ได้รับการแต่งตั้งของอายุการใช้งานของพรรคและเจ้าหน้าที่ของรัฐและติดตั้งระบบเกษียณได้รับมอบ ภายใต้ระบอบการปกครองใหม่นี้ผู้นำจังหวัดจะต้องออกจากตำแหน่งเมื่ออายุ 65 ถ้าพวกเขาจะไม่ได้รับการเลื่อนตำแหน่งให้ดำรงตำแหน่งที่สูงขึ้นในรัฐบาลกลาง ตามนโยบายใหม่หลายจังหวัดผู้นำระดับสูงที่ถูกกระตุ้นให้ออกจากสำนักงานเพื่อให้วิธีการ

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

บริการนำทางวารสารเศรษฐศาสตร์สาธารณะ
กันยายน 2005 , vol.89 ( 9 ) : 1743 – 1762 , ดอย : 10.1016 / j.jpubeco . 2004.06.009
การหมุนเวียนทางเศรษฐกิจการเมืองและบทบาทแรงจูงใจการควบคุมบุคลากรในประเทศจีน
hongbin Lili เป็นโจว

งานนามธรรม ในกระดาษนี้ เรามีหลักฐานเชิงประจักษ์ใน บทบาทของแรงจูงใจของบุคลากรในจีนควบคุมการปฏิรูป โพสต์โดยการหมุนเวียนข้อมูลด้านบนจังหวัดผู้นำในประเทศจีนระหว่างปีค.ศ. 1995 เราพบว่าโอกาสของการส่งเสริมการเพิ่มประสิทธิภาพของผู้นำกับเศรษฐกิจของพวกเขา ในขณะที่โอกาสของการลดลงที่มีประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจ การค้นพบนี้เป็นมีเสถียรภาพเพื่อการทดสอบความไวของต่าง ๆนอกจากนี้เรายังพบว่า การหมุนเวียนของผู้นำจังหวัด มีความไวต่อการปฏิบัติงานเฉลี่ยมากกว่าการครอบครองของพวกเขามากกว่าที่จะปฏิบัติงานประจำปีของพวกเขา เราตีความข้อมูลเชิงประจักษ์เหล่านี้เป็นหลักฐานที่จีนใช้บุคลากรการควบคุมเพื่อก่อให้เกิดผลทางเศรษฐกิจที่พึงปรารถนา

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.