In planning for Expo ’70 officials

In planning for Expo ’70 officials from the Department of External Affairs advised James Maccormick, again pavilion architect, that the design should reinforce Australia’s geographic location in the Asia Pacific and ‘strike a chord of sympathy in the audience by showing that certain values of the Japanese, held to be good, are also respected and striven for in Australia’.26 This was to be primarily achieved through ‘an architecturally imaginative and aesthetically pleasing building’.27 Media reports of Expo ’67 concentrate on the innovation of the Expo sound chairs. Those for Expo ’70 focus on the pavilion design, its main body suspended from a 128-foot high cantilever arm dubbed the ‘sky-hook’, fulfilling the expectation of monumental feature architecture in Expo pavilions28 (Figure 5).
Beyond this attention-grabbing element, the pavilion and its contents were framed around a complex symbolic program that sought to create a greater respect for Australia among the Japanese. A briefing paper from External Affairs informed Maccormick, ‘it is the general Japanese attitude that, although they understand other countries, the foreigner does not understand Japan’.29 Changing this perception for Australia strongly influenced Maccormick’s design in both its iconography and at the level of abstraction.
Maccormick attempted an ‘East–West’ approach to design, aiming to reflect both Japanese reverence for nature and Australia’s technical capacity, arguing that such a balance of opposing elements was consistent with principles of ‘Yin’ and ‘Yang’, which he interpreted as broadly Asian rather than specifically Taoist in derivation.30 He visited Japan in 1967 in preparation for Osaka, noting elements of Japanese architecture that he later integrated into the pavilion design to demonstrate Australian knowledge and understanding of Japanese culture. The design included an underground section accessed through a pedestrian tunnel inspired by the Japanese preference for aspects of a building to be revealed with an element of surprise.31 The floating form of the pavilion roof was a stylised lotus shape, suggesting the transcendence of gravity in sympathy with what Maccormick regarded as the Japanese emphasis on ‘control of their physical environment’.32 Outside such attempts at cross-cultural design the Australian Pavilion aimed to communicate the nation’s technical and industrial capacity, External Affairs stressing the need to ‘make the Japanese people realise that our industries are expanding and extremely important to our future even though we can provide food and raw materials’.33
In the early planning for Osaka there was strong debate over whether Australia’s primary or secondary industry should be promoted due to the greater economic importance of trade in primary products with Japan. Some called for the Osaka exhibit to be themed around Australia’s mineral resources, stressing how they had fueled Western industrial development.34 Maccormick’s design reports reveal others warning it was ‘not desirable politically to place undue emphasis on raw materials’, believing the pavilion design should defray the developing perception of Australia as the ‘quarry of Asia’.35 Frustrated by the simplicity of this discussion, Maccormick argued that diverse messages could be contained in the one design, the cantilever arm reflecting Australia’s exploitation of its minerals for inventive design and manufacturing.36 Similarly, he saw the underground section of the pavilion as suggesting mining activity while demonstrating architectural sophistication, enthusing ‘no other country at either Brussels in 1956 or Montreal in 1967 ever conceived putting its exhibition space underground’.37

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในการวางแผนสำหรับเอ็กซ์โป ' 70 เจ้าหน้าที่จากการกองภายนอกกิจการควร James Maccormick อีกพาวิลเลี่ยนสถาปนิก ที่ ออกแบบควรเสริมที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ของออสเตรเลียในเอเชียแปซิฟิก และ 'ตีคอร์ดของเห็นใจผู้ชมโดยแสดงว่า ค่าของญี่ปุ่น จัดให้ดี ยังเคารพ และ striven สำหรับในออสเตรเลีย' คือต้องเป็นหลักทำได้โดยใช้ 'การนั่งจินตนาการ และผ่อนคลายอย่างอาคาร' 26.27 รายงานสื่อของเอ็กซ์โป ' 67 เน้นนวัตกรรมเก้าอี้เสียงเอ็กซ์โป สำหรับเอ็กซ์โป ' 70 เน้นการออกแบบพาวิลเลี่ยน ของบอดี้ที่พักแขน cantilever สูง 128 ฟุตผู้พากย์ที่ 'sky-hook' ตอบสนองความต้องการของสถาปัตยกรรมลักษณะอนุสาวรีย์ pavilions28 เอ็กซ์โป (รูปที่ 5)นอกเหนือจากนี้ความสนใจ-โลภองค์ประกอบ เดอะพาวิลเลี่ยนและเนื้อหามีกรอบรอบโปรแกรมสัญลักษณ์ซับซ้อนที่จะสร้างความเคารพมากกว่าออสเตรเลียในญี่ปุ่น กระดาษรายงานจากภายนอกกิจการทราบ Maccormick 'มันเป็นทัศนคติของญี่ปุ่นทั่วไปที่ว่า แม้ว่าพวกเขาเข้าใจประเทศ ชาวต่างชาติที่ไม่เข้าใจญี่ปุ่น' เปลี่ยนการรับรู้นี้สำหรับออสเตรเลียขอผลการออกแบบของ Maccormick ในประติมานวิทยาของทั้งสอง และระดับของ abstraction 29Maccormick พยายามวิธีการ 'ตะวันออก – ตะวันตกในการออกแบบ มุ่งให้แสดงความเคารพทั้งญี่ปุ่นและความสามารถทางเทคนิคของออสเตรเลีย โต้เถียงว่า ดุลดังกล่าวของฝ่ายตรงข้ามองค์ประกอบสอดคล้องกับหลักการของ 'หยิน' และ 'หยาง' ที่เขาตีความเป็นเอเชียทั่วไปมากกว่าโดยเฉพาะลัทธิเต๋าใน derivation.30 เขาเยี่ยมชมญี่ปุ่นในค.ศ. 1967 ในการเตรียมการสำหรับโอซาก้า การสังเกตองค์ประกอบของสถาปัตยกรรมญี่ปุ่นเขาในภายหลังรวมอยู่ในการออกแบบศาลาแสดงออสเตรเลียรู้และเข้าใจวัฒนธรรมญี่ปุ่น การออกแบบรวมอยู่ส่วนใต้ดินที่เข้าถึงผ่านทางอุโมงค์เชิญบันดาลใจชอบญี่ปุ่นในแง่มุมของอาคารได้เปิดเผยกับองค์ประกอบของการลอย surprise.31 รูปแบบของหลังคาศาลาโลตัส stylised รูป แนะนำปรองดองของแรงโน้มถ่วงในเห็นใจกับ Maccormick ที่ถือเป็นการเน้น 'ควบคุมสภาพแวดล้อมทางกายภาพของพวกเขา' ที่ญี่ปุ่น 32 ภายนอกเช่นความพยายามในการออกแบบวัฒนธรรมที่ศาลาออสเตรเลียมีวัตถุประสงค์เพื่อการสื่อสารประเทศของทางด้านเทคนิค และอุตสาหกรรม กำลังการผลิต กิจการภายนอกย้ำต้อง 'ทำให้คนญี่ปุ่นตระหนักว่า อุตสาหกรรมของเราจะขยายตัว และมีความสำคัญมากเพื่ออนาคตของเราแม้ว่าเราสามารถให้อาหารและวัตถุดิบ' . 33ในการวางแผนเริ่มต้นสำหรับโอซาก้า มีอภิปรายแรงมากกว่าว่าควรเป็นการส่งเสริมอุตสาหกรรมหลัก หรือรองของออสเตรเลียเนื่องจากความสำคัญทางเศรษฐกิจมากกว่าการค้าผลิตภัณฑ์หลักของญี่ปุ่น บางที่เรียกว่าการแสดงโอซาก้าเป็นธีมสถานทรัพยากรแร่ของออสเตรเลีย ย้ำว่า พวกเขาได้เป็นเชื้อเพลิงตะวันตกอุตสาหกรรม development.34 Maccormick ของการออกแบบรายงานการเปิดเผยให้ผู้อื่นเตือนก็ 'ไม่ต้องทางการเมืองเพื่อเน้นวัตถุดิบไม่ครบกำหนดชำระ' เชื่อแบบพาวิลเลี่ยนควร defray พัฒนาการรับรู้ของออสเตรเลียเป็น 'เหมืองของเอเชีย' Frustrated 35 โดยความเรียบง่ายของการสนทนานี้ , Maccormick โต้เถียงว่า สามารถอยู่ข้อความหลากหลายในการออกแบบหนึ่ง แขน cantilever ที่สะท้อนให้เห็นถึงประโยชน์ของแร่ออกแบบประดิษฐ์และ manufacturing.36 ของออสเตรเลียในทำนองเดียวกัน เห็นส่วนใต้ดินของเดอะพาวิลเลี่ยนเป็นการแนะนำกิจกรรมทำเหมืองแร่ในขณะที่เห็นความซับซ้อนของสถาปัตยกรรม enthusing 'บรัสเซลส์ในปี 1956 หรือมอนทรีออลใน 1967 ประเทศอื่น ๆ ที่ไม่เคยรู้สึกวางพื้นที่นิทรรศการใต้ดิน' . 37

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในการวางแผนสำหรับ Expo '70 เจ้าหน้าที่จากกรมการต่างประเทศควรที่เจมส์ MacCormick สถาปนิกศาลาอีกครั้งว่าการออกแบบควรเสริมสร้างที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ของออสเตรเลียในภูมิภาคเอเชียแปซิฟิกและ 'ตีคอร์ดของความเห็นอกเห็นใจในกลุ่มผู้ชมด้วยการแสดงให้เห็นว่าค่าบางอย่างของ ญี่ปุ่นถือเป็นสิ่งที่ดีมีความเคารพนับถือและยังดิ้นรนหา Australia'.26 นี้เพื่อที่จะประสบความสำเร็จส่วนใหญ่ผ่านการ 'จินตนาการสถาปัตยกรรมและ aesthetically ที่ชื่นชอบรายงาน building'.27 สื่อของสมาธิ Expo '67 กับนวัตกรรมของเสียง Expo ที่ เก้าอี้ สำหรับผู้ Expo '70 มุ่งเน้นไปที่การออกแบบศาลาร่างกายหลักห้อยลงมาจากแขนเท้าแขนสูง 128 ฟุตขนานนามว่า 'ท้องฟ้าเบ็ด' ตอบสนองความคาดหวังของสถาปัตยกรรมคุณลักษณะอนุสาวรีย์ใน pavilions28 Expo (รูปที่ 5).
นอกเหนือจากนี้ attention- โลภองค์ประกอบศาลาและเนื้อหาของมันถูกล้อมกรอบรอบโปรแกรมสัญลักษณ์ที่ซับซ้อนที่พยายามที่จะสร้างความเคารพมากขึ้นสำหรับออสเตรเลียในหมู่ชาวญี่ปุ่น กระดาษบรรยายสรุปจากการต่างประเทศแจ้ง MacCormick 'มันเป็นทัศนคติที่ญี่ปุ่นทั่วไปที่แม้ว่าพวกเขาจะเข้าใจประเทศอื่น ๆ ชาวต่างชาติไม่เข้าใจ Japan'.29 เปลี่ยนการรับรู้นี้ออสเตรเลียมีอิทธิพลการออกแบบ MacCormick ทั้งในและยึดถือในระดับ ของนามธรรม.
MacCormick พยายามวิธีการ 'East-West' การออกแบบเป้าหมายที่จะสะท้อนให้เห็นถึงทั้งความเคารพญี่ปุ่นธรรมชาติและความสามารถทางเทคนิคของออสเตรเลียเถียงว่าเช่นความสมดุลขององค์ประกอบของฝ่ายตรงข้ามเป็นที่สอดคล้องกับหลักการของ "หยิน" และ "หยาง" ซึ่ง เขาตีความว่าเป็นวงกว้างในเอเชียมากกว่าโดยเฉพาะในลัทธิเต๋า derivation.30 เขาไปเยือนประเทศญี่ปุ่นในปี 1967 ในการเตรียมตัวสำหรับโอซาก้าสังเกตองค์ประกอบของสถาปัตยกรรมญี่ปุ่นว่าเขาต่อมาบูรณาการในการออกแบบศาลาแสดงให้เห็นถึงความรู้ของออสเตรเลียและความเข้าใจในวัฒนธรรมญี่ปุ่น การออกแบบรวมถึงส่วนใต้ดินเข้าถึงได้ผ่านทางอุโมงค์แรงบันดาลใจจากการตั้งค่าภาษาญี่ปุ่นสำหรับแง่มุมของอาคารที่จะเปิดเผยกับองค์ประกอบของ surprise.31 รูปแบบลอยตัวของหลังคาศาลาเป็นรูปดอกบัวเก๋บอกวิชชาของแรงโน้มถ่วงใน ความเห็นอกเห็นใจกับสิ่งที่ MacCormick ถือได้ว่าเป็นความสำคัญของญี่ปุ่นในการควบคุมของ environment'.32 กายภาพของพวกเขานอกความพยายามดังกล่าวที่การออกแบบข้ามวัฒนธรรมพาวิลเลี่ยนของออสเตรเลียมีวัตถุประสงค์เพื่อสื่อสารความสามารถทางเทคนิคและอุตสาหกรรมของประเทศฝ่ายกิจการภายนอกเน้นหนักจำเป็นที่จะต้อง 'ทำให้ญี่ปุ่น คนตระหนักดีว่าอุตสาหกรรมของเรามีการขยายตัวและมีความสำคัญอย่างยิ่งต่ออนาคตของเราแม้ว่าเราสามารถให้อาหารและการ materials'.33
ดิบในการวางแผนต้นสำหรับโอซาก้ามีการอภิปรายที่แข็งแกร่งมากกว่าว่าออสเตรเลียเป็นอุตสาหกรรมหลักหรือรองควรส่งเสริมเนื่องจากการทางเศรษฐกิจมากขึ้นความสำคัญของการค้าในผลิตภัณฑ์หลักกับญี่ปุ่น บางคนเรียกร้องให้จัดแสดงที่โอซาก้าจะได้รับการแกนรอบทรัพยากรแร่ของออสเตรเลียเน้นวิธีการที่พวกเขาได้ผลักดันตะวันตกอุตสาหกรรม development.34 MacCormick รายงานการออกแบบที่แสดงให้เห็นคนอื่น ๆ เตือนว่ามันเป็น 'ไม่พึงประสงค์ทางการเมืองที่จะให้ความสำคัญไม่เหมาะกับวัตถุดิบ' เชื่อว่าการออกแบบศาลาควร ออกค่าใช้จ่ายการรับรู้การพัฒนาของประเทศออสเตรเลียเป็น 'เหยื่อของ Asia'.35 ผิดหวังกับความเรียบง่ายของการสนทนานี้ MacCormick ที่ถกเถียงกันอยู่ว่าข้อความที่อาจจะมีความหลากหลายที่มีอยู่ในการออกแบบที่แขนเท้าแขนสะท้อนให้เห็นถึงการแสวงหาผลประโยชน์ของประเทศออสเตรเลียของแร่ธาตุในการออกแบบสร้างสรรค์และการผลิต 0.36 ในทำนองเดียวกันเขาเห็นส่วนใต้ดินของศาลาบอกว่าเป็นกิจกรรมการทำเหมืองในขณะที่แสดงให้เห็นถึงความซับซ้อนสถาปัตยกรรม enthusing 'ไม่มีประเทศอื่นอย่างใดอย่างหนึ่งที่กรุงบรัสเซลส์ในปี 1956 หรือทรีออลในปี 1967 เคยคิดวาง underground'.37 พื้นที่ของตนนิทรรศการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในการวางแผนสำหรับ EXPO ' 70 เจ้าหน้าที่จากกรมกิจการภายนอกทราบ เจมส์ แม็กคอร์มิก อีกครั้ง พาวิลเลี่ยน สถาปนิกที่ออกแบบควรเสริมของออสเตรเลียที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ในภูมิภาคเอเชียแปซิฟิก และ ตีคอร์ดของความเห็นอกเห็นใจในผู้ชมด้วยการแสดงบางค่าของญี่ปุ่นที่จัดขึ้นจะดี ยังเคารพและ striven สำหรับ ในออสเตรเลียนี่เป็นหลักความผ่าน ' สถาปัตยกรรมที่จินตนาการและ aesthetically ที่ชื่นชอบการสร้าง ' 27 สื่อรายงาน Expo ' 67 เน้นนวัตกรรมของมหกรรมเสียงเก้าอี้ ที่ Expo ' 70 เน้นศาลาออกแบบร่างหลักระงับจาก 128 ฟุตสูงสะพานแขนขนานนาม ' ฟ้าเบ็ด 'ตอบสนองความคาดหวังของสถาปัตยกรรมมีอนุสาวรีย์ในมหกรรม pavilions28 ( รูปที่ 5 ) .
เกินกว่านี้ความสนใจคว้าของศาลาและเนื้อหาเป็นกรอบรอบซับซ้อนสัญลักษณ์โปรแกรมที่พยายามที่จะสร้างความเคารพกันออสเตรเลียระหว่างญี่ปุ่น ข้อมูล กระดาษจากกระทรวงการต่างประเทศแจ้ง แม็กคอร์มิก " เป็นภาษาญี่ปุ่นทั่วไปทัศนคติแม้ว่าพวกเขาจะเข้าใจ ประเทศอื่นที่ชาวต่างชาติไม่เข้าใจญี่ปุ่น ' 29 การเปลี่ยนแปลงการรับรู้นี้ออสเตรเลียขออิทธิพลแม็กคอร์มิกออกแบบทั้งของผู้ใช้และในระดับนามธรรม
แม็กคอร์มิกพยายามตะวันออก–ตะวันตกแนวทางการออกแบบมีวัตถุประสงค์เพื่อสะท้อนให้เห็นถึงความเคารพต่อธรรมชาติ ทั้ง ญี่ปุ่น และความสามารถทางเทคนิคของออสเตรเลียโต้เถียงเช่นความสมดุลขององค์ประกอบของฝ่ายตรงข้าม ซึ่งสอดคล้องกับหลักการของ " หยิน " และ " หยาง " ซึ่งเขาแปลเป็นเอเชียวงกว้างมากกว่าโดยเฉพาะลัทธิเต๋าใน derivation.30 เขาไปเยือนญี่ปุ่นในปี 1967 เพื่อเตรียมความพร้อมในโอซาก้าแสดงองค์ประกอบของสถาปัตยกรรมญี่ปุ่นที่เขาต่อมารวมเข้าเป็นศาลาออกแบบเพื่อแสดงให้เห็นถึงความรู้ความเข้าใจวัฒนธรรมของออสเตรเลียและญี่ปุ่น การออกแบบรวมใต้ดินส่วนเข้าถึงได้ผ่านทางคนเดินเท้าอุโมงค์แรงบันดาลใจจากความชอบ ญี่ปุ่น สำหรับลักษณะของอาคารจะถูกเปิดเผยกับองค์ประกอบของความประหลาดใจ31 ลอยแบบศาลาหลังคามี stylised โลตัสรูปร่างบอกวิชชาของแรงโน้มถ่วงในความเห็นอกเห็นใจกับสิ่งที่แม็กคอร์มิกถือเป็นญี่ปุ่นเน้นควบคุมสภาพแวดล้อมทางกายภาพของพวกเขา ความพยายามดังกล่าวในการออกแบบ 32 นอกออสเตรเลียศาลามุ่งสื่อสารความสามารถทางเทคนิคและอุตสาหกรรมของประเทศ ข้ามวัฒนธรรมกระทรวงการต่างประเทศเน้นต้องให้คนญี่ปุ่นตระหนักว่าอุตสาหกรรมของเราได้ขยาย และที่สำคัญมากสำหรับอนาคตของเรา แม้ว่าเราสามารถจัดหาอาหารและวัสดุดิบ 33
.ในการวางแผนสำหรับโอซาก้ามีการอภิปรายที่แข็งแกร่งมากกว่าว่าออสเตรเลียเป็นประถมหรือมัธยมอุตสาหกรรมควรส่งเสริม เพราะยิ่งมีความสำคัญทางเศรษฐกิจของการค้าในผลิตภัณฑ์หลักกับญี่ปุ่น บางคนเรียกสำหรับโอซาก้าจัดแสดงเป็นแกนรอบทรัพยากรแร่ของออสเตรเลียที่เน้นวิธีการที่พวกเขาได้ผลักดันการพัฒนาอุตสาหกรรมตะวันตก34 แม็กคอร์มิกของการออกแบบรายงานเปิดเผยคนอื่นเตือนก็ไม่พึงประสงค์ทางการเมืองที่จะสถานที่เปล่าเน้นวัสดุดิบ โดยเชื่อว่า ศาลาออกแบบควรชดใช้การพัฒนาการรับรู้ของออสเตรเลียเป็น " หินแห่งเอเชีย ' 35 ผิดหวังจากความเรียบง่ายของการสนทนานี้ แม็กคอร์มิกโต้เถียงว่า ข้อความที่หลากหลาย อาจจะอยู่ในหนึ่งในการออกแบบที่สะพานแขน สะท้อนให้เห็นถึงประโยชน์ของแร่ธาตุของออสเตรเลียในการออกแบบและ manufacturing.36 ในทํานองเดียวกัน เขาเห็นส่วนใต้ดินของศาลาเป็นแนะนำกิจกรรมเหมืองแร่ ในขณะที่แสดงให้เห็นถึงความซับซ้อนทางสถาปัตยกรรม enthusing ' ไม่มีประเทศอื่น ๆที่บรัสเซลส์ในปี 1956 หรือ Montreal ใน 1967 รู้สึกที่เคยใส่ของพื้นที่จัดแสดงนิทรรศการใต้ดิน 37
'