Death has come and has kissed me sw

Death has come and has kissed me sweet


upon my lips and my soul doth he greet


for life is laid waste my strength is now spent


and I weep for loss with these tears of lament.



Time was once such a long welcomed friend


a lover eternal embraced without end


but day after day of my soul has it ate


so now in old age it is death I await.



Alone was I born and alone will I die


for life becomes wordless my end a sigh


All i have known they too have all gone


so now at the end it is death that does mourn.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตายมาแล้ว และมีรั้งฉันหวาน


เมื่อริมฝีปากของฉันและจิตวิญญาณของ doth เขาทักทาย


สำหรับชีวิตจะวางเสียความแข็งแรงของฉันตอนนี้ใช้


และผมร้องด้วยน้ำตาเหล่านี้ของโศกเศร้าที่สูญเสีย



เวลาเคยเพื่อนยาวยินดี


คนรักนิรันดร์กอดไม่จบไม่สิ้น


แต่วันหลังจากวันของชีวิตของฉัน มีมันกิน


ตอนนี้ในวัยชรา จึงตายฉันรอ



Alone ผมเกิด และอยู่คนเดียวจะฉันตาย


สำหรับชีวิตจะ wordless ของฉันสิ้นสุดแยกกัน


ทั้งหมดได้รู้จักพวกเขามากเกินไปได้ทั้งหมดไป


นั้นตอนนี้จบ ก็เป็นชีวิตที่ร่ำไห้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตายได้มาและได้จูบฉันหวานเมื่อริมฝีปากและจิตวิญญาณของฉันทรงทักทายเขาสำหรับชีวิตจะวางเสียความแข็งแรงของฉันคือการใช้จ่ายในขณะนี้และฉันร้องไห้สำหรับการสูญเสียเหล่านี้ด้วยน้ำตาของความเสียใจที่ครั้งหนึ่งเคยเวลาดังกล่าวให้การต้อนรับเพื่อนนานคนรักนิรันดร์กอด โดยไม่ต้องสิ้นแต่วันรุ่งขึ้นหลังจากวันที่ของจิตวิญญาณของฉันได้มันกินดังนั้นตอนนี้ในวัยชราก็คือความตายที่ผมรอคอยอยู่คนเดียวผมเกิดและคนเดียวที่ฉันจะตายสำหรับชีวิตกลายเป็นพูดไม่ออกในตอนท้ายของฉันถอนหายใจทั้งหมดที่ฉันได้รู้จักพวกเขาก็มีหายไปทั้งหมดเพื่อ ตอนนี้ในตอนท้ายก็คือความตายที่ไม่เสียใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความตายกำลังมาและได้จูบฉันหวาน


บนริมฝีปากของฉันและจิตวิญญาณของฉันทรงทักทาย


สำหรับชีวิตที่วางขยะของฉันแรงตอนนี้ใช้


และฉันร้องไห้กับการสูญเสียกับน้ำตาของรำพัน .



เวลาเคยเป็นเวลานานต้อนรับเพื่อน


คนรัก นิรันดร์สวมกอดโดยไม่จบ


แต่วันแล้ววันเล่าของจิตวิญญาณของฉันมันกิน


ตอนนี้ในวัยชรา คือความตายที่ฉันรอคอย



คนเดียวผมเกิดมาคนเดียว ผมจะตาย


ชีวิตของฉันสิ้นสุดขึ้นกลายเป็นถอนหายใจ


ฉันได้รู้จักพวกเขาได้หมด


แล้วสุดท้ายคือความตายที่ไม่โศกเศร้า