When I was a child I was naughty ch

When I was a child I was naughty children. I think of myself as a child, not afraid of anything. And I, there is a story about my stubbornness so much. When I think of when I was young, he made me smile with my naughty stubbornness No matter where I ran and fell to the wounds often. , I walk in the edge of fish swimming and walking fell in the pool, I climb steel chairs made my legs stuck into the niche of the steel chairs the size of my legs. To study people around to help remove the steel chair to pry my leg stuck out. And there is something I slide my body down from the stairs on the second floor of the dormitory and hurt myself. And I learned to ride for the first time, and I'm biking to hit the wall next to the wound age. But the story I told you all are just the tip of the iceberg. There are many stories that tell of his bitch. Each story I told you when brought back talk or think of it always make me smile.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อผมเป็นเด็ก ผมเด็กซน ผมคิดว่า ของตัวเองเป็นเด็ก กลัวไม่อะไร และ มีเรื่องราวเกี่ยวกับ stubbornness ของฉันมากขึ้น เมื่อฉันคิดว่า เมื่อผมหนุ่ม เขาทำให้ฉันยิ้ม ด้วย stubbornness ซนของฉันที่ฉันวิ่ง และล้มลงไปบาดแผลมักจะไม่ ฉันเดินขอบปลาว่ายน้ำ และเดินตกสระว่ายน้ำ ผมปีนเก้าอี้เหล็กทำขาของฉันติดอยู่ในโพรงของเก้าอี้เหล็กขนาดของขาของฉัน ศึกษาผู้คนรอบข้างช่วยเอาเก้าอี้เหล็กให้ pry ขาของฉันที่ติดอยู่ออก และสิ่งที่ฉันภาพนิ่งร่างกายของฉันลงจากบันไดบนชั้นสองของหอพัก และทำร้ายตัวเอง ฉันเรียนรู้วิธีการขี่ครั้งแรก และฉันกำลังปั่นจักรยานตีผนังติดอายุแผล แต่เรื่องฉันบอกคุณทั้งหมดเป็นเพียงการแนะนำส่วนเล็ก ๆ มีเรื่องราวมากมายที่บอกของเขาบ้า แต่ละเรื่องที่ฉันบอกคุณเมื่อนำกลับมาพูดคุย หรือคิดว่า มันจะทำให้ฉันยิ้ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อตอนที่ผมยังเป็นเด็กผมเป็นเด็กซน ฉันคิดว่าตัวเองเป็นเด็กที่ไม่ได้กลัวอะไร และผมก็มีเรื่องราวเกี่ยวกับความดื้อรั้นของฉันมาก เมื่อฉันคิดว่าเมื่อผมเป็นเด็กเขาทำให้ฉันยิ้มกับความดื้อรั้นซนของฉันไม่ว่าฉันวิ่งและลดลงไปแผลมักจะ ผมเดินไปในขอบของปลาว่ายน้ำและเดินตกลงไปในสระว่ายน้ำที่ผมปีนเก้าอี้เหล็กทำขาของฉันติดอยู่ในซอกของเหล็กเก้าอี้ขนาดของขาของฉัน เพื่อศึกษาคนรอบข้างที่จะช่วยเอาเก้าอี้เหล็กงัดขาของฉันติดอยู่ออก และมีสิ่งที่ฉันเลื่อนร่างกายของฉันลงมาจากบันไดบนชั้นสองของหอพักและทำร้ายตัวเอง และผมได้เรียนรู้ที่จะนั่งเป็นครั้งแรกและฉันขี่จักรยานไปชนกำแพงติดกับอายุแผล แต่เรื่องนี้ผมบอกคุณทั้งหมดเป็นเพียงปลายของภูเขาน้ำแข็ง มีเรื่องราวมากมายที่บอกหมาของเขา แต่ละเรื่องที่ผมบอกคุณเมื่อนำกลับมาพูดคุยหรือคิดว่ามันก็ทำให้ฉันยิ้ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อผมเป็นเด็กผมเป็นเด็กซุกซน คิดว่าตัวเองเป็นเด็กที่ไม่กลัวอะไรเลย และผมยังมีเรื่องเล่าเกี่ยวกับความดื้อรั้นของผมมาก เมื่อฉันนึกถึงตอนที่ฉันยังเป็นเด็ก เขาทำให้ผมยิ้มได้กับความดื้อซนของฉันไม่ว่าฉันวิ่งหนีและล้มแผลบ่อยๆ ผมเดินอยู่ขอบสระปลาและเดินตกลงไปในสระน้ำผมปีนเก้าอี้เหล็กทำขาติดอยู่ในซอกของเก้าอี้เหล็กขนาดของขา เรียน คนรอบข้างที่ช่วยเอาเก้าอี้เหล็กงัดขาติดอยู่ออก และมีบางอย่างที่ฉันเลื่อนตัวลงมาจากบันไดชั้นสองของหอพัก และทำร้ายตัวเอง และผมได้เรียนรู้ที่จะนั่งเป็นครั้งแรก ฉันปั่นจักรยานไปชนกำแพงข้างๆแผลอายุแต่เรื่องที่ผมบอกคุณทั้งหมดเป็นเพียงปลายของภูเขาน้ำแข็ง มีหลายเรื่องราวที่บอกตัวแสบของเขา แต่ละเรื่องที่ผมบอกคุณ เมื่อนำกลับมาพูดหรือคิดมันก็ทำให้ฉันยิ้มได้เสมอ