OBJECTIVE. We examined whether tail

OBJECTIVE. We examined whether tailored activity pacing intervention was more effective at reducing pain
and fatigue than general activity pacing intervention.
METHOD. Adults with knee or hip osteoarthritis (N 5 32) stratified by age and gender were randomized to
receive either tailored or general pacing intervention. Participants wore an accelerometer for 5 days that
measured physical activity and allowed for repeated symptom assessment. Physical activity and symptom
data were used to tailor activity pacing instruction. Outcomes at 10-week follow-up were pain (Western
Ontario and McMaster Universities Osteoarthritis Index) and fatigue (Brief Fatigue Inventory).
RESULTS. Compared with general intervention, the tailored group had less fatigue interference (p 5 .02)
and trended toward decreased fatigue severity (p 5 .09) at 10-wk follow-up. No group differences were
found in pain reduction.
CONCLUSION. Tailoring instruction on the basis of recent symptoms and physical activity may be a more
effective symptom management approach than general instruction given the positive effects on fatigue

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัตถุประสงค์ เราตรวจสอบว่ากิจกรรมปรับถอยแทรกแซงถูกเพิ่มประสิทธิภาพในการลดความเจ็บปวดและล้ากว่าถอยแทรกแซงกิจกรรมทั่วไปวิธีการ ผู้ใหญ่กับข้อเข่าหรือข้อเข่าเสื่อมสะโพก (N 5 32) stratified โดยอายุและเพศถูกสุ่มไปรับแทรกแซง pacing เฉพาะ หรือทั่วไป ผู้เข้าร่วมสวมเร่ง 5 วันที่วัดกิจกรรมทางกายภาพ และอนุญาตให้ใช้สำหรับประเมินอาการซ้ำ กายและอาการข้อมูลถูกใช้เพื่อจัดกิจกรรมถอยคำสั่ง ผลที่ติดตาม 10 สัปดาห์มีอาการปวด (ตะวันตกออนตาริโอและดัชนีข้อเข่าเสื่อมมหาวิทยาลัย McMaster) และความเหนื่อยล้า (สต็อกล้าโดยย่อ)ผลลัพธ์ที่ เมื่อเทียบกับการขัดจังหวะโดยทั่วไป กลุ่มรับได้รบกวนความล้า (p 5 .02)และ trended ไปสู่ความรุนแรงความเหนื่อยล้าลดลง (p 5 .09) ที่ติดตาม 10 สัปดาห์ ไม่มีความแตกต่างของกลุ่มได้พบในการลดความเจ็บปวดสรุป ตัดเย็บคำสั่งพื้นฐานของอาการล่าสุดและกิจกรรมทางกายภาพอาจจะมากขึ้นแนวทางการจัดการอาการมีประสิทธิภาพมากกว่าคำสั่งทั่วไปที่ให้ผลในเชิงบวกในความเมื่อยล้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัตถุประสงค์. เราตรวจสอบว่าการปรับแต่งการแทรกแซงกิจกรรมเดินไปเดินมาก็มีประสิทธิภาพมากขึ้นในการลดความเจ็บปวด
และความเหนื่อยล้ากว่าเดินไปเดินมาแทรกแซงกิจกรรมทั่วไป.
วิธี ผู้ใหญ่ที่มีโรคข้อเข่าเสื่อมเข่าหรือสะโพก (N 5 32) แบ่งตามอายุและเพศถูกสุ่มให้ได้
รับทั้งการแทรกแซงการเว้นระยะที่เหมาะหรือทั่วไป ผู้เข้าร่วมสวม accelerometer 5 วันที่
วัดการออกกำลังกายและได้รับอนุญาตสำหรับการประเมินอาการซ้ำแล้วซ้ำอีก การออกกำลังกายและอาการ
ข้อมูลที่ถูกนำมาใช้ในการปรับแต่งการเรียนการสอนกิจกรรมเดินไปเดินมา ผลลัพธ์ที่ 10 สัปดาห์ติดตามเป็นความเจ็บปวด (Western
Ontario และมหาวิทยาลัย McMaster ดัชนีโรคข้อเข่าเสื่อม) และความเหนื่อยล้า (สินค้าคงคลังความเมื่อยล้าโดยย่อ).
ผล เมื่อเทียบกับการแทรกแซงทั่วไปกลุ่มที่เหมาะมีสัญญาณรบกวนน้อยเมื่อยล้า (P 5 .02)
และมีแนวโน้มที่มีความรุนแรงลดลงเมื่อยล้า (P 5 .09) 10-WK ติดตาม ไม่มีความแตกต่างกลุ่มถูก
พบในการลดความเจ็บปวด.
สรุป การตัดเย็บการเรียนการสอนบนพื้นฐานของอาการที่ผ่านมาและการออกกำลังกายอาจจะเป็นมากขึ้น
วิธีการจัดการกับอาการที่มีประสิทธิภาพกว่าการเรียนการสอนทั่วไปที่ได้รับผลกระทบในเชิงบวกต่อความเมื่อยล้า