It was now morning. Quiet early on,

It was now morning. Quiet early on, but late enough that the majority of people had already woken up and started preparing to greet the new day.

Lee dazedly looked around,
trying to take stockof his current situation.
Somehow, it looked like he’d fallen asleep right in the middle of a road. It was a good thing that he hadn’t passed out on the village boarder.


“So it was…a dream…” Lee murmured to himself, his mouth dry and parched for water.
A short, fleeting dream. Lee sat numbly on the road, and hung his head.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเป็นตอนเช้าตอนนี้ ที่เงียบสงบในช่วงต้น แต่ปลายพอที่จะทำให้คนส่วนใหญ่ได้ตื่นขึ้นแล้วและเริ่มเตรียมความพร้อมเพื่อต้อนรับวันใหม่. ลี dazedly มองไปรอบ ๆพยายามที่จะใช้ stockof สถานการณ์ปัจจุบันของเขา. อย่างใดมันดูเหมือนเขาจะลดลงนอนหลับอยู่ในที่เหมาะสม กลางถนน มันเป็นสิ่งที่ดีที่เขาไม่ได้ผ่านออกมาในหมู่บ้านชายแดน. "ดังนั้นมันจึงเป็นความฝัน ... ... " ลีบ่นกับตัวเองปากของเขาแห้งและแห้งสำหรับน้ำ. ระยะสั้นความฝันที่หายวับไป ลี numbly นั่งอยู่บนท้องถนนและแขวนหัวของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันเป็นตอนเช้า เงียบก่อน แต่ช้าพอที่คนส่วนใหญ่ได้ตื่นขึ้นและเริ่มเตรียมต้อนรับวันใหม่


ลีตาลอยมองไปรอบๆ พยายามใช้ stockof สถานการณ์ปัจจุบันของเขา
บางที ดูเหมือนเขาจะหลับอยู่กลางถนน มันเป็นสิ่งที่ดีที่เขาไม่ได้หมดสติอยู่หมู่บ้านชายแดน

." งั้นก็ . . . . . . . ความฝัน . . . . . . . " ลีบ่นกับตัวเอง ปากแห้งคอแห้งน้ำ .
สั้นไปฝัน ลีนั่งอยู่อย่างไร้ความรู้สึก บนท้องถนน และแขวนหัวของเขา