Chapter 20: True Opinion and Offici

Chapter 20: True Opinion and Official Stance

While giving off the sound knack-knack every time his leather boots threaded on the stone floor below him, Isaac was walking on a corridor in the Nelson’s residence.
As always, Isaac wore the same piece of leather light armor but instead of the sword he usually carried, he now held a brightly colored yellow bouquet on both of his hand as if it was something very important.


After walking for awhile he reached his destination in front of a certain door, Isaac, who became nervous, took a deep breath.
The sunlight that came through the opened window was bright and sometimes, pleasant wind could be felt caressing him.
While struck by the genial winds, Isaac who carried the bouquet closed his eyes.

「Ormasior-sama[1], please grant me a courage.....」

He lifted up a prayer to the War God he believes in with a small voice, and then he opened his eyes.

「Ugh, why do I become this nervous? Maybe it’s because this is the first time we’ll meet after 4 years....」

Isaac put his hand on his chest that thumping wildly against his own intention and took a breath again.
He combed his short golden hair using his hand, after 10 seconds passed by, his had adjusted his breath, and with a small voice cheered to himself 「I can do it!」. Then, he opened the door in front of him slowly.

✦✧✦✧

「Ahhh, really, that buffoon is too insistent! It’s fine if he just gave me a gift, but why I need to hear that buffoon’s boastful speech? I don’t want, even not for a split second, to get married with that merchant. I just don’t understand it.」

Below the shade of a tree in the nook of the well maintained courtyard at Nelson’s residence, a young girl of approximately 15 years old could be seen resting her head on the wooden table in front of the tree.
Next to the young girl was a young maid whose composed face had little marks of freckles that made her stand out. The young girl whined and grumbled with an irritated expression on her
The girl’s current location was completely surrounded by head-height garden shrubs, so her currently languid pose couldn’t be seen by others.
The girl wore a high quality dress with white undertone and frills, her waist long dark brown hair was gently flowing and had a beautiful luster.
She had well featured face; her long, slit eyes were impressive. Without a doubt she would grow into a splendid beautiful lady that will draw the envy of many.
However, that beautiful face was now distorted in irritation, her high quality leather shoes, which she wore in her feet, kicked the table where she was lying now and make an intense pounding sound.
Because she kicked the table, the copper cups that were arranged on top of it made a clattering sound.

「But, Liese-sama[2], if it is really that unpleasant to you, why Liese-sama didn’t just reject the gifts and then just said to the others that Liese-sama didn’t had any intention to get married....」

The maid, who now had tired expression, began to address the girl who continued kicking the table – Liese. Liese turned her face and sternly glared at the maid.

「I’ll tell you something, Ayla[3]. If I really said that, I wouldn’t get gifts anymore, right? I will take the grandiose gifts that those stupid merchants and other men had brought with great pleasure, and then vaguely ward off any marriage talk with empty conversations and friendly grins, while giving them a little bit of flattery. After that, they will become more assiduous in bringing me gifts. If I clearly refuse any marriage preposition, then it may be gossiped that I am interested in Isaac. My Fatherotou-sama already wishes me to marry Isaac, if there is a chance, he would really make it to come true.」

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 20: เห็นจริงและท่าทางอย่างเป็นทางการในขณะที่เกลียวให้ปิดเสียงสามารถพิเศษสามารถพิเศษในทุกครั้งที่บูทหนังของเขาบนชั้นหินเบื้องล่าง ไอแซคที่ได้เดินบนทางเดินในบ้านของเนลสันเช่นเคย ไอแซคสวมชิ้นเดียวกัน ของเกราะเบาหนัง แต่ แทนดาบมักจะดำเนิน เขาเดี๋ยวจัดช่อดอกไม้สีเหลืองสีสันสดใสบนมือของเขาทั้งสองเป็นถ้ามันเป็นสิ่งที่สำคัญมากหลังจากเดิน สำหรับสักครู่เขาถึงปลายเขาที่หน้าประตูบาง แซค ที่กลายเป็นประสาท เอาลมหายใจลึกแสงอาทิตย์ที่มาผ่านหน้าต่างที่เปิดสว่างสดใส และบางครั้ง ลมดีอาจรู้สึกเชยชมเขาในขณะที่หลง โดยลมจิบ ไอแซคที่ดำเนินการช่อปิดตาของเขาจา 「Ormasior [1], ขอทรงให้กล้าหาญ...ถูกเขายกขึ้นอธิษฐานต่อพระเจ้าของสงครามที่เขาเชื่อ ด้วยเสียงเล็ก และจากนั้น เขาเปิดตาของเขา「Ugh ทำไมฉันเป็นประสาทนี้ อาจจะเป็น เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เราจะตอบสนองหลังจาก 4 ปี...ถูกไอแซคย้ายเขามืออกที่กระหึ่มอย่างดุเดือดกับความตั้งใจของเขาเอง และเอาลมหายใจอีกครั้งเขาหวีผมทองสั้นใช้มือ หลังจาก 10 วินาทีผ่านโดย เขาปรับลมหายใจ และเสียงโห่ร้องเพื่อตัวเองเล็ก 「I สามารถทำมัน! ถูก จากนั้น ที่เขาเปิดประตูหน้าเขาช้า ๆ✦✧✦✧「Ahhh จริง ๆ ตลกที่มีความยืนหยัดเกินไป ก็ ถ้าเขาแค่ให้ฉันของขวัญ แต่ ทำไมต้องได้ยินคำพูดตลกที่ boastful ไม่อยาก สำหรับแยกที่สอง การแต่งงานกับร้านค้าที่ยังไม่ ฉันก็ไม่เข้าใจมันถูกใต้ร่มเงาของต้นไม้ในซอกของลานภายในสภาพดีที่เนลสันเรสซิเดนซ์ เด็กสาวอายุประมาณ 15 ปีอาจจะเห็นพักหัวของเธอบนโต๊ะไม้หน้าต้นไม้ข้างเด็กสาวถูกหนุ่มแม่บ้านหน้าซึ่งประกอบด้วยเครื่องหมายน้อยของกระที่ทำให้เธอโดดเด่นได้ เด็กสาว whined และ grumbled กับนิพจน์หงุดหงิดกับเธอตำแหน่งปัจจุบันของเด็กหญิงถูกล้อมรอบ ด้วยพุ่มไม้สวนหัวสูง อย่างสมบูรณ์เพื่อก่อให้เกิดของเธอกำลังอ่อนกำลังไม่สามารถมองเห็นผู้อื่นหญิงสาวสวมเครื่องแต่งกายคุณภาพสูงพร้อมปรับโทนสีขาวและ frills ผมของเธอสีน้ำตาลเข้มยาวเอวเบา ๆ ไหล และมีความมันวาวสวยงามเธอมีดีที่โดดเด่นหน้า ยาวของเธอ สลิตตามากไป ไม่ต้องสงสัย เธอจะเติบโตเป็นผู้หญิงสวยสวยงามที่จะวาดเป็นอิจฉาของหลาย ๆอย่างไรก็ตาม ว่า หน้าสวยตอนนี้ถูกบิดเบือนในระคายเคือง รองเท้าหนังคุณภาพสูง ที่เธอสวมในเท้าของเธอ เตะโต๊ะที่เธอกำลังนอนอยู่ และทำให้การเต้นรุนแรงเสียงเพราะเธอเตะตาราง ถ้วยทองแดงที่ถูกจัดอยู่บนนั้นทำเป็น clattering เสียง「But, Liese-sama[2], if it is really that unpleasant to you, why Liese-sama didn’t just reject the gifts and then just said to the others that Liese-sama didn’t had any intention to get married....」The maid, who now had tired expression, began to address the girl who continued kicking the table – Liese. Liese turned her face and sternly glared at the maid.「I’ll tell you something, Ayla[3]. If I really said that, I wouldn’t get gifts anymore, right? I will take the grandiose gifts that those stupid merchants and other men had brought with great pleasure, and then vaguely ward off any marriage talk with empty conversations and friendly grins, while giving them a little bit of flattery. After that, they will become more assiduous in bringing me gifts. If I clearly refuse any marriage preposition, then it may be gossiped that I am interested in Isaac. My Fatherotou-sama already wishes me to marry Isaac, if there is a chance, he would really make it to come true.」