The forest area of the Philippines

The forest area of the Philippines is estimated to have declined from 12 million hectares in 1960 to a current level of about 5.7 million hectares (which includes less than 1 million hectares of virgin forest largely confined to very steep and inaccessible areas). It is difficult to obtain accurate land use data as all areas over 18 degrees of slope are classified as forest regardless of whether any tree cover is present. The official figure of forest area is about 33% of the land area. As indicated above, this is not supported by other data.

Harvests have reduced from 6.4 million m3 in 1980 to 0.8 million m3 in 1995. The reduction has been the result of a number of factors including a Government ban on the export of logs in 1986, a ban on the export of timber in 1989, and a Forestry Master Plan introduced in 1991 banning the harvest of virgin forests. This level of harvest looks set to continue in the foreseeable future. However this harvest level is inadequate to support domestic demand and the country has moved from being at least self sufficient to being a net importer of logs and lumber.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พื้นที่ป่าของฟิลิปปินส์คือประมาณการปฏิเสธจาก 12 ล้านไร่ในปี 1960 ในระดับปัจจุบันประมาณ 5.7 ล้านเฮคเตอร์ (ซึ่งมีน้อยกว่า 1 ล้านไร่ของป่าส่วนใหญ่ถูกจำกัดไปยังพื้นที่สูงชันมาก และไม่สามารถเข้าถึง) ได้ยากเพื่อขอรับข้อมูลการใช้ที่ดินถูกต้อง ตามประเภทพื้นที่ทั้งหมดกว่า 18 องศาของความลาดชันเป็นป่าไม่ว่าจะที่อยู่หน้าต้นไม้ ตัวเลขอย่างเป็นทางการของพื้นที่ป่ามีประมาณ 33% ของพื้นที่ที่ดิน ตามที่ระบุไว้ข้างต้น นี้ไม่สนับสนุน โดยข้อมูลอื่น ๆว่าผลผลิตลดลงจาก 6.4 ล้าน m3 ใน m3 1980 ถึง 0.8 ล้านในปี 1995 ลดการได้รับผลของหลายปัจจัยรวมถึงการห้ามรัฐบาลในการส่งออกแฟ้มบันทึกใน 1986 การห้ามการส่งออกยางพาราในปี 1989 และป่าไม้แผนนำมาใช้ในการเก็บเกี่ยวของป่าห้าม 1991 ระดับของการเก็บเกี่ยวก็จะดำเนินต่อไปในอนาคตอันใกล้นี้ อย่างไรก็ตาม ระดับนี้เก็บเกี่ยวเพียงพอที่จะรองรับอุปสงค์ภายในประเทศและประเทศได้ย้ายไม่น้อยตัวเองจะเป็นผู้นำเข้าสุทธิของบันทึกและไม้เพียงพอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พื้นที่ป่าไม้ของประเทศฟิลิปปินส์เป็นที่คาดว่าจะลดลงจาก 12 ล้านไร่ในปี 1960 ให้อยู่ในระดับปัจจุบันประมาณ 5.7 ล้านเฮกตาร์ (ซึ่งรวมถึงน้อยกว่า 1 ล้านไร่ส่วนใหญ่เป็นป่าดงดิบถูกคุมขังในที่สูงชันมากและไม่สามารถเข้าถึงพื้นที่) มันเป็นเรื่องยากที่จะได้รับข้อมูลการใช้ประโยชน์ที่ดินที่ถูกต้องทุกพื้นที่มากกว่า 18 องศาของความลาดชันจะจัดเป็นป่าโดยไม่คำนึงว่าต้นไม้ปกคลุมใด ๆ ที่เป็นปัจจุบัน ตัวเลขอย่างเป็นทางการของพื้นที่ป่าไม้เป็นประมาณ 33% ของพื้นที่ที่ดิน ตามที่ระบุไว้ข้างต้นนี้ไม่ได้รับการสนับสนุนจากข้อมูลอื่น ๆ .

เก็บเกี่ยวได้ลดลงจาก 6,400,000 M3 ใน 1980-0800000 M3 ในปี 1995 ลดลงได้เป็นผลมาจากปัจจัยหลายประการรวมทั้งรัฐบาลสั่งห้ามการส่งออกของบันทึกในปี 1986 ที่ ห้ามการส่งออกของป่าไม้ในปี 1989 และแผนแม่บทป่าไม้แนะนำในปี 1991 ห้ามการเก็บเกี่ยวของป่าบริสุทธิ์ ระดับของการเก็บเกี่ยวนี้ลักษณะการตั้งค่าที่จะดำเนินการในอนาคตอันใกล้ อย่างไรก็ตามระดับการเก็บเกี่ยวนี้อยู่ไม่เพียงพอที่จะรองรับความต้องการในประเทศและต่างประเทศที่มีการย้ายจากการเป็นอย่างน้อยตัวเองเพียงพอที่จะเป็นผู้นำเข้าสุทธิท่อนและไม้แปรรูป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พื้นที่ป่าของฟิลิปปินส์ คาดว่าจะเพิ่มขึ้นจาก 12 ล้านไร่ในปี 1960 ในระดับปัจจุบันประมาณ 5.7 ล้านเฮกตาร์ ( ซึ่งรวมถึง น้อยกว่า 1 ล้านเฮคเตอร์ของป่าบริสุทธิ์ไปคับพื้นที่ชันมาก และไม่สามารถเข้าถึงได้ ) มันเป็นเรื่องยากที่จะได้รับข้อมูลที่ถูกต้อง เช่น ใช้ที่ดินพื้นที่ทั้งหมดกว่า 18 องศาความชันจะจัดเป็นป่าไม่ว่าต้นไม้ปกคลุมอยู่ ตัวเลขอย่างเป็นทางการของพื้นที่ป่าประมาณ 33% ของพื้นที่ที่ดิน ตามที่ระบุไว้ข้างต้นนี้ไม่ได้รับการสนับสนุนจากข้อมูลอื่น ๆผลผลิตที่ได้ลดลงจาก 6.4 ล้านลบ . ม. ในปี 1980 0.8 ล้านลบ . ม. ในปี 1995 การได้รับผลจากหลายปัจจัยรวมทั้งห้ามรัฐบาลในการส่งออกบันทึกในปี 1986 สั่งห้ามการส่งออกยางพาราในปี 1989 และป่าไม้แผนเปิดตัวใน 1991 ห้ามการเก็บของป่าบริสุทธิ์ ระดับของการเก็บเกี่ยวนี้ดูชุดต่อไปใน อนาคต อย่างไรก็ตามระดับนี้ไม่เพียงพอที่จะเก็บเกี่ยวสนับสนุนอุปสงค์ในประเทศและนอกประเทศได้ย้ายจากการเป็นอย่างน้อยด้วยตนเองที่เพียงพอที่จะถูกนำเข้าสุทธิท่อนซุงและไม้