Reporting intellectual capital via

Reporting intellectual capital via intellectual capital statements Empirical evidence suggests that ICR requires a monetary value of intellectual capital to be useful (Amir & Lev 1996; Shevlin 1997; Sveiby 1997b; Thompson 1999). Empirical models have been proposed to measure intellectual capital items (Leibowitz& Wright 1999; Dekker &Hoog 2000). The models use activity based costing to determine cost, and market value to determine revenue. However, according to Walgemoed (1999), measuring depreciation using market value in the model can lead to inaccurate valuations of the firm. However, Grojer (2001) believes that changing the transaction base of financial accounting to include IC items can cause confusion. Another conceptual approach is to report intellectual capital in relation to the “fair value” of the firm and to recognise intellectual revenue or intellectual expense as the difference of fair value between two periods within the traditional accounting system (Abeysekera 2001b)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รายงานทุนทางปัญญาผ่านงบทุนทางปัญญาหลักฐานเชิงประจักษ์แสดงให้เห็นว่า ICR ต้องมีมูลค่าของทุนทางปัญญาให้เป็นประโยชน์ (อาเมียร์และ Lev 1996 Shevlin 1997 Sveiby 1997b ทอมป์สัน 1999) รุ่นเชิงประจักษ์ได้รับการเสนอการวัดสินค้าทุนทางปัญญา (Leibowitz & ไรท์ 1999 Dekker & Hoog 2000) รุ่นใช้กิจกรรมตามต้นทุนเพื่อกำหนดต้นทุน และมูลค่าตลาดการกำหนดรายได้ อย่างไรก็ตาม ตาม Walgemoed (1999), วัดค่าเสื่อมราคาโดยใช้ราคาตลาดในรูปแบบอาจทำให้ไม่ถูกต้องในการประเมินมูลค่าของบริษัท อย่างไรก็ตาม Grojer (2001) เชื่อว่า การเปลี่ยนแปลงฐานธุรกรรมของบัญชีการเงินการรวมสินค้า IC สามารถทำให้เกิดความสับสน วิธีแนวคิดอื่นคือการรายงานทุนทางปัญญาที่เกี่ยวข้องกับ "มูลค่ายุติธรรม" ของบริษัท และ การรับรู้รายได้ทางปัญญาหรือทางปัญญาค่าใช้จ่ายตามส่วนต่างของมูลค่ายุติธรรมระหว่างสองรอบระยะเวลาภายในระบบบัญชีแบบดั้งเดิม (Abeysekera 2001b)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รายงานทุนทางปัญญาผ่านงบทุนทางปัญญาหลักฐานเชิงประจักษ์ให้เห็นว่าจำต้องใช้ค่าเงินของทุนทางปัญญาให้เป็นประโยชน์ (อาเมียร์และเลฟ 1996 Shevlin 1997; Sveiby 1997b; ธ อมป์สัน 1999) แบบจำลองเชิงประจักษ์ได้รับการเสนอรายการที่จะวัดทุนทางปัญญา (วิซและไรท์ปี 1999 Dekker & Hoog 2000) รุ่นที่ใช้กิจกรรมตามต้นทุนในการกำหนดค่าใช้จ่ายและค่าการตลาดในการกำหนดรายได้ อย่างไรก็ตามตามที่ Walgemoed (1999), การวัดค่าเสื่อมราคาโดยใช้ค่าการตลาดในรูปแบบที่สามารถนำไปสู่​​การประเมินมูลค่าที่ไม่ถูกต้องของ บริษัท อย่างไรก็ตาม Grojer (2001) เชื่อว่าการเปลี่ยนฐานการทำธุรกรรมของบัญชีการเงินรวมรายการ IC สามารถทำให้เกิดความสับสน อีกวิธีที่แนวความคิดคือการรายงานทุนทางปัญญาในความสัมพันธ์กับ "มูลค่ายุติธรรม" ของ บริษัท และจะรับรู้รายได้ทางปัญญาหรือค่าใช้จ่ายทางปัญญาเป็นความแตกต่างของมูลค่ายุติธรรมระหว่างสองงวดภายในระบบบัญชีแบบดั้งเดิม (Abeysekera 2001b)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รายงานทุนทางปัญญาผ่านงบทุนปัญญาเชิงประจักษ์หลักฐานที่แสดงให้เห็นว่าสำคัญที่ต้องมีมูลค่าเงินของทุนทางปัญญาให้เป็นประโยชน์ ( Amir & เลฟ 1996 ; shevlin 1997 ; sveiby 1997b ; Thompson 1999 ) แบบจำลองเชิงประจักษ์ได้เสนอมาตรการรายการทุนทางปัญญา ( ลิโบอิตส์ & ไรท์ 1999 ; เดกเกอร์ & hoog 2000 ) รุ่นที่ใช้กิจกรรมการตรวจสอบต้นทุน และค่าการตลาด เพื่อหารายได้ อย่างไรก็ตาม จาก walgemoed ( 1999 ) ซึ่งใช้วัดมูลค่าตลาด ในรูปแบบ อาจไม่ถูกต้องประเมินมูลค่าของบริษัท อย่างไรก็ตาม grojer ( 2001 ) เชื่อว่าการเปลี่ยนธุรกรรมฐานการบัญชีการเงินรวมรายการ IC สามารถทำให้เกิดความสับสน อีกวิธีคือการรายงานแนวคิดทุนทางปัญญาในความสัมพันธ์กับงาน " มูลค่า " ของ บริษัท และรับรู้รายได้หรือค่าใช้จ่ายทางปัญญาเป็นความแตกต่างของมูลค่ายุติธรรมระหว่างสองช่วงเวลาภายในระบบบัญชีแบบดั้งเดิม ( abeysekera 2001b )