The Nostalgic Holad“Hyahha—! Yeah!”

The Nostalgic Holad

“Hyahha—! Yeah!” As if such a sound could be heard, a dense, enormous, and fierce pressure mercilessly attacked the Adventurers aiming at Hajime’s party. The bloodlust that was previously coming from the Adventurers seemed nothing but a childish tantrum compared to this. As if also carrying physical force, the immature Adventurers immediately lost their consciousness while all of the standing Adventurers were re-seated without even having the time to tremble.

With Raisen Grand Canyon to their left, and a magnificent meadow to their right, the magic driven two and four-wheelers advanced towards the west with the sun at their backs. Raising a cloud of dust on the highway as it advanced by the four-wheeler’s side, the two-wheeler went back and forth between the barren ground and the meadow by the canyon side as it roared noisily, merrily even.

“… Seems like Shia is in a good mood. She even shouted just like those guys from the end of the century.”

“… Hmm. I also want to try it.”

In the four-wheeler’s driver seat, Hajime muttered with an amazed expression with one hand steering the vehicle, while the elbow of his other hand was on the window frame. Just as Hajime said, Shia was not riding on the four-wheeler. She was driving the two-wheeler alone.

To begin with, Shia truly liked the feeling of cutting through the wind as the two-wheeler advanced, but the number of people had increased recently and their main transportation method changed to that of the four-wheeler, which made her dissatisfied. Though she could feel the wind if she put her head out the window, she could not be satisfied with that and she could not stick to Hajime like when they used the two-wheeler because the seat next to him was reserved for Yue. Thus, she asked Hajime to teach her how to drive the two-wheeler.

The magic-driven two-wheeler could be operated easily as long as one could use direct magic power manipulation. Depending on the circumstances, direct magic power manipulation could also be used to control the steering without the need to grip it. Thus, this was not that difficult for Shia, and she quickly learned how to drive it. Following that, she became enamoured with the two-wheeler.

Even now, she moved left and right while squeaking, she even drifted and popped a wheelie. Furthermore, she also did jackknife and backride techniques which would not lose to a professional extreme motorcycle stunt artist. The acceleration and braking could be done by manipulating her magic power, so it was far easier to operate than the one on Earth… Still, she kept up with Hajime’s pace. Shia’s rabbit ears even said, “Hey, hey, what do you think about my technique?” as they sometimes turned towards Hajime with a somewhat cheeky expression, which was simply irritating.

Occasionally, there were those whose character would change when they drive, and Shia might be one of them. Seeing Shia, Yue by Hajime’s side also wanted to try driving it herself. Yue even said, “Hyahha—!” but Hajime decided to absolutely stop her as he felt the mood would become awful. Also, beside Hajime was the three or four year-old Myuu putting her head out of the window at Yue’s side, as she steadily climbed from Yue’s lap with sparkling eyes. Pointing her hand towards Shia, who began to stand while steering with one hand, Myuu began pleading to Hajime.

“Papa! Papa! Myuu also wants to do that!”

“I already said you can’t.”

Sitting on Yue’s lap, Myuu, whose wish was denied began to whine and said, “No! Myuu wants to!” to Hajime. So as to not let the whining Myuu fall from the seat, Yue hugged her from behind and scolded her with, “…don’t whine!” “Uu~” Myuu raised a cute groan and Hajime showed a face as though to say it couldn’t be helped towards the depressed Myuu.

“Myuu. I’ll drive it with you later, so be patient.”

“Ehh~? Really?”

“Mhm. I won’t permit you to board it with Shia… but it’s okay if it is with me.”

“So, Myuu can’t drive it with Shia-oneechan?”

“Mhm, absolutely. Just look at her. This time she’s making a strange pose while steering. Though something come to my mind… I absolutely won’t let you get on the vehicle with someone who drives dangerously.”

Standing above the steer, Shia raised an American-like laughter while making a strange pose where her right hand’s fingers spreaded and hid her face while her left arm hung down with the shoulder slightly raised. As he stared at Shia who made Joke-like pose, Hajime pointed at Myuu. ‘Don’t copy Shia, okay?’, he said.

“To begin with, I don’t want you to get on the two-wheeler because it’ll be dangerous… should I make a child seat? The materials will be… mumble, mumble.”

“Yue-oneechan. Papa is mumbling. How strange.”

“… Hajime papa is just worried about Myuu… unexpectedly overprotective.”

“Fufu, does it mean Master is an unexpectedly indulgent person? Hmm, this gap somehow… haa, haa.”

“Yue-oneechan. Tio-oneechan is panting.”

“… It is an incurable disease so just ignore her.”

Serving as Myuu’s conversation partner, Yue patted Myuu’s head, who was gazing up at her.

Only a little time had passed since they started traveling with Myuu, but Hajime had already given up about Myuu calling him, “Papa.” At first, he used every possible means to change the way she called him, but Myuu began to tear up every time, and her trembling eyes silently appealed, “Is it bad? Does Papa hate Myuu?” Even Hajime, who was capable of beating the demonic beasts in the abyss to a pulp could not win against Myuu, just like how he could not go against Yue. Resultantly, he could not change it and it was established that he would be called “Papa.”

As he allowed (he gave up) her to call him “Papa,” Hajime began to worry about Myuu. Even now, it could be said he was being overprotective. Shia is a shameless rabbit while Tio is a pervert, so I must protect Myuu until she returns to her mother! or so he thought. During the time when he begins to be too meddlesome, Yue was the one who became the stopper, as well as the one in charge of teaching Myuu about common sense, and that’s the current composition of Hajime’s party.

Because Myuu was glued to Hajime, Yue couldn’t flirt with him, and she became somewhat dissatisfied, but she felt it could not be helped since she had also come to adore the cute Myuu.

While silently firing her magic towards Tio, who was panting and concentrating on her delusion in the back seat to silence her, Yue was covering Myuu’s ears since it would be bad for her education. Thus, with Hajime who was still mumbling about making the seat for Myuu, and Shia on the two-wheeler with only the rear wheel touching the ground, I must keep calm! Yue made an empty resolve.

* * *

Hajime’s party were currently at the Post Town, Holad.

Normally they would just pass through here, but because of a request from the head of Fhuren branch Adventurer Guild, Ilwa, they must stop on their way here. Even so, it didn’t take too much time as they passed here along their way to «Guryuu-en Great Desert».

Hajime walked towards Holad branch guild along the main street with nostalgic gaze. Riding on Hajime’s shoulders, Myuu noticed his state and used her small hand to tap on Hajime in curiosity.

“Papa? Did something happened?”

“Nn? Ah~, well, I’ve come here before… though it’s only been four months, it feels like years to me…”

“… Hajime, are you okay?”

Yue, whose hands were affixed on Hajime’s arm, had a complex expression while looking at him anxiously. Hajime shrugged and his atmosphere returned to the usual in the next moment.

“Ah, there’s no problem. It’s just that, I was absorbed in my emotions because it’s been such a long time. I remember that everything started here… After a night spent in tension, fear, and even desperation, I went to the dungeon on the next day… and then I fell.”

“…”

Hajime felt that in a way, that day could be called a fateful day. His monologue made Yue and the girls listen to him in a serious mood. Yue was silently looking at Hajime. And Tio asked Hajime questions out of curiosity.

“Hmm. Dost Master want to return to that day? After all, there’s the case of Master’s companions, too, right? Though Master hast his own circumstances… After all, thither’s not only those whom hast hurteth master, right? Was thither not someone master got along with?”

Because Tio’s relationship with Hajime’s party was still shallow, she would sometimes frankly ask about things she should be careful about even though she knew what was going through Hajime’s mind. It was because she didn’t want to only become a travel companion, so Tio put forth great effort to truly become a comrade in Hajime’s party. Although she was a pervert, in a way she favored Hajime.

That’s why Hajime listened to Tio’s question without being bothered by it. Thus, he exhaled and recalled the midnight tea party under the moonlight. With the unpalatable tea, there was the white negligee and black hair which reflected the moonlight, whose owner swore to protect him, and at the last moment, she stretched her hand out towards him with a bitter expression as her companions pinioned her…

Unexpectedly, he felt a trembling hand on his arm which made him regain his senses. When he looked at the source, Yue was looking straight at him with strong, resolute gaze, and her trembling hand tightly grasped Hajime’s sleeve.

Hajime matched Yue’s gaze and returned to silently gazing at her with a soft and gentle gaze.

“Certainly, there was someone… However, even if I could return to those days, I will still tread on this path of mine.”

“Heh~, why?”

Although she knew the answer from Hajime’s expression, Tio still asked with a slightly amused expression. Without averting his gaze from Yue, Hajime used his other hand to gently grasp Yue’s hand which was grasping his sleeve. Yue had a faintly smiling expres

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Holad ความคิดถึง" Hyahha — ใช่" ถ้าไม่ได้ยินเสียงดังกล่าว ความหนาแน่น อย่างมาก และรุนแรงดันโจมตี Adventurers มุ่งที่งานเลี้ยงของ Hajime ปรานี Bloodlust ที่ก่อนหน้านี้ได้มาจาก Adventurers ที่ดูเหมือนไม่มีอะไร แต่ tantrum พูดแบบเด็กเปรียบเทียบนี้ ถ้ายัง ถือครองแรงจริง immature Adventurers หายไปสติของความที่ยืน Adventurers ได้นั่งโดยที่ไม่มีเวลาสั่นเครือใหม่ทันทีRaisen แกรนด์แคนยอนอยู่ทางด้านซ้าย และโดว์อันทางขวาของพวกเขา ขับเคลื่อนสองวิเศษและ four-wheelers สูงไปทางตะวันตกอาทิตย์ที่หลังของพวกเขา ยกเมฆของฝุ่นบนทางหลวงเป็นได้สูงที่สี่ล้อของด้าน two-wheeler การไปและกลับระหว่างพื้นดินแห้งแล้งและโดว์ที่ริมแคนยอนเป็น roared ฟ้าลั่นครืน merrily แม้“… เหมือนฮฺจะอารมณ์ดี เธอแม้ตะโกนเหมือนคนเหล่านั้นจากสิ้นศตวรรษ"“… อืมม ยังอยากจะลองก็"ในที่นั่งคนขับที่ 4 ล้อของ Hajime muttered กับนิพจน์ประหลาดด้วยพวงมาลัยรถ ในขณะที่ข้อศอกของมือของเขาอยู่บนกรอบหน้าต่าง เหมือนว่า Hajime ฮฺก็ไม่ขี่บน four-wheeler เธอได้ขับรถ two-wheeler เดียวจะเริ่มต้นด้วย ฮฺแท้จริงชอบความรู้สึกของการตัดผ่านลม two-wheeler ขั้น สูง แต่มีเพิ่มจำนวนคนล่าสุด และเปลี่ยนวิธีการขนส่งหลักของพวกเขาว่า ของ four-wheeler ซึ่งทำให้เธอพอใจ แม้ว่าเธออาจรู้สึกลมถ้าเธอใส่หัวเธอขึ้น เธอไม่สามารถพอใจกับที่และเธออาจไม่ติด Hajime เช่นเมื่อผู้ใช้ two-wheeler เนื่องจากมีจองนั่งติดกับเขาสำหรับยิว ดังนั้น เธอถาม Hajime จะสอนเธอขับรถ two-wheelerTwo-wheeler ขับเคลื่อนกลสามารถจะดำเนินได้ตราบใดที่หนึ่งสามารถใช้จัดการพลังงานวิเศษโดยตรง ขึ้นอยู่กับสถานการณ์ โดยตรงยังสามารถใช้การจัดการพลังงานวิเศษเพื่อควบคุมพวงมาลัยโดยไม่ต้องจับมัน ดังนั้น นี่ไม่ใช่ว่ายากฮฺ และเธอเรียนรู้วิธีการขับรถได้อย่างรวดเร็ว ต่อว่า เธอกลายเป็น enamoured กับ two-wheelerแม้ตอนนี้ เธอย้ายซ้าย และขวาในขณะที่ squeaking เธอแม้ลอย และ popped wheelie มี นอกจากนี้ เธอยังไม่ได้ jackknife และ backride เทคนิคซึ่งจะไม่สูญเสียอาชีพมากรถจักรยานยนต์ต้นแบบศิลปิน ความเร่ง และเบรกสามารถทำได้ โดยการจัดการพลังงานวิเศษของเธอ ดังนั้นมันห่างไกลสามารถมีมากกว่าหนึ่งบนโลก... ยังคง เธอเก็บค่ากับของ Hajime ก้าว หูกระต่ายของฮฺได้กล่าว "เฮ้ เฮ้ คุณคิดเกี่ยวกับเทคนิคของฉัน" ตามที่พวกเขาบางครั้งเปิดต่อ Hajime มีเป็นนิพจน์ cheeky ซึ่งเพียงแค่เคืองบางครั้ง มีผู้อักขระจะเปลี่ยนแปลงเมื่อพวกเขาไดรฟ์ และฮฺอาจเป็นหนึ่งในพวกเขา เห็นฮฺ ยูริมของ Hajime ยังอยากลองขับรถตัวเอง ยิวแม้ว่า, " Hyahha — ! " แต่ Hajime ตัดสินใจจริง ๆ หยุดเธอ ตามที่เขารู้สึกว่า อารมณ์จะกลายเป็นร้าย ยัง ข้าง Hajime ได้สาม หรือสี่ปี Myuu ใส่หัวเธอออกจากหน้าต่างที่ด้านข้างของยิว ขณะที่เธอปีนขึ้นจากตักของยิวกับตาเป็นประกายอย่างต่อเนื่อง ชี้มือของเธอต่อฮฺ ที่เริ่มยืนในขณะที่พวงมาลัยด้วยมือข้างเดียว Myuu เริ่มร้องให้ Hajime"ปาป้า ปาป้า Myuu ยังต้องที่""ฉันว่า คุณไม่"นั่งอยู่บนตักของยิว Myuu ต้องถูกปฏิเสธเริ่มอ้อนวอน และกล่าว ว่า "ไม่มี Myuu อยากไป " Hajime เพื่อไม่ให้ Myuu whining ที่ตกจากนั่ง หยู hugged เธอจากด้านหลัง และ scolded เธอกับ, "...อย่า whine ! " " Uu ~ " Myuu ยกเป็นพันธุ์ร็อกหน้าย่นน่ารัก และ Hajime แสดงให้เห็นใบหน้าเหมือนว่ามันไม่ได้ช่วยต่อ Myuu หดหู่"Myuu ฉันจะขับกับคุณในภายหลัง ดังนั้นอด "" Ehh ~ จริง ๆ หรือ""Mhm ไม่อนุญาตให้บอร์ดมัน มีฮฺ... แต่ก็ไม่เป็นไรถ้ามันอยู่กับฉัน""ดังนั้น Myuu ไม่ไดรฟ์กับ oneechan ฮฺ"" Mhm แน่นอน เพียงแค่มองที่เธอ เวลานี้เธอจะทำให้ก่อให้เกิดผิดปกติในขณะที่พวงมาลัย แม้ว่า บางสิ่งบางอย่างมาถึงใจของฉัน... ฉันจริง ๆ จะไม่ให้คุณได้รับบนรถกับคนขับเลิฟ"ยืนข้างคัดท้าย ฮฺยกเสียงหัวเราะเป็นเหมือนอเมริกันในขณะที่ก่อให้เกิดความแปลกที่มือขวาของเธอ fingers spreaded และซ่อนใบหน้าของเธอในขณะที่แขนซ้ายแขวนลงกับไหล่เล็กน้อยยก เป็นเขาจ้องไปที่ที่ทำก่อให้เกิดเรื่องตลกเหมือนฮฺ Hajime ชี้ที่ Myuu 'ไม่ต้องคัดลอกฮฺ ล่ะ ' เขากล่าวว่า"จะเริ่มต้นด้วย ไม่ต้องการคุณ two-wheeler ได้รับเนื่องจากมันจะอันตราย...ฉันควรให้เด็กนั่งหรือไม่ วัสดุจะ...กล้อมแกล้ม mumble ""ยู-oneechan ปาป้าเป็น mumbling วิธีแปลก"“… ปาป้า Hajime เป็นเพียงห่วง Myuu... overprotective โดยไม่คาดหมาย ""ฟูฟุ ไม่ได้หมายความว่า เป็นคนผ่อนปรนโดยไม่คาดคิดหรือไม่ อืมม นี้ช่องว่างของอย่างใด...ฮา ฮา""ยู-oneechan Oneechan ติ้วเป็น panting "“… ได้เป็นโรคนี้ดังนั้นเพียงละเว้นเธอ"บริการเป็นคู่สนทนาของ Myuu ยู patted ของ Myuu หัว ที่พร้อมค่าที่เธอเวลาน้อยมีตั้งแต่พวกเขาเริ่มต้นเดินทางกับ Myuu แต่ Hajime ได้แล้วกำหนดค่าเกี่ยวกับ Myuu เรียกเขา "ปาป้า" ครั้งแรก เขาใช้ทุกวิธีเป็นการเปลี่ยนวิธีที่เธอเรียกเขา แต่ Myuu เริ่มฉีกขึ้นทุกครั้ง และเธอตะลึงงันดวงตาอย่าอุทธรณ์ "เป็นไม่ดี ไม่ปาป้าเกลียด Myuu " แม้ Hajime ผู้มีความสามารถในการตีสัตว์อายุในหุบเหวไปเยื่อไม่สามารถชนะกับ Myuu เหมือนว่าเขาอาจไม่ไปเทียบกับยิว เขาสามารถเปลี่ยน resultantly และก่อตั้งว่า เขาจะถูกเรียกว่า "ปาป้า"เขาอนุญาต (เขาให้ค่า) เธอจะเรียกเขา "ปาป้า Hajime เริ่มกังวล Myuu ป่านนี้ พูดอย่างเขาอยู่ overprotective ด้วย ฮฺเป็นกระต่าย shameless ติ้วเป็น การบิดเบือน ดังนั้นฉันต้องปกป้อง Myuu จนกว่าเธอกลับไปแม่ของเธอ หรือให้ เขาคิดว่า เวลาเมื่อเขาเริ่มจะเกิน meddlesome หยูเป็นหนึ่งที่กลายเป็นจุกที่ เป็นคนชอบสอน Myuu เกี่ยวกับสามัญสำนึก และส่วนประกอบปัจจุบันพรรคของ Hajimeเพราะ Myuu ถูกจมปลัก Hajime หยูไม่จีบเขา และเธอก็ค่อนข้างพอใจ แต่เธอรู้สึกว่า มันอาจไม่ได้ช่วยเนื่องจากที่เธอได้มาบูชา Myuu น่ารักอย่ายิงเวทมนตร์ของเธอต่อติ้ว ที่เป็น panting และ concentrating บนความเข้าใจผิดของเธอในนั่งหลังให้เงียบเธอ ยิวถูกครอบคลุมหูของ Myuu ตั้งแต่ มันจะไม่ดีสำหรับการศึกษา ดังนั้น ด้วย Hajime ที่ยังมี mumbling เกี่ยวกับการทำนั่งสำหรับ Myuu และฮฺใน two-wheeler ที่มีเฉพาะล้อหลังสัมผัสพื้นดิน ฉันต้องให้สงบ ยิวทำการแก้ไขค่าว่าง* * *พรรคของ Hajime ได้อยู่ที่ไปรษณีย์เมือง Holadโดยปกติพวกเขาจะเพียงผ่านที่นี่ แต่เนื่อง จากการร้องขอจากหัว Fhuren สาขาที่กิลด์นักผจญภัย Ilwa พวกเขาต้องหยุดบนทางของพวกเขา ดังนั้นแม้ มันไม่ใช้เวลามากเกินไปพวกเขาผ่านตามทางไป «Guryuu น้ำสวยทะเลทราย»Hajime เดินไปทางสมาคมสาขา Holad ตามแนวถนนสายหลักกับสายตาความคิดถึง ขี่บนไหล่ของ Hajime, Myuu สังเกตสถานะของเขา และใช้มือเล็ก ๆ ของเธอเคาะบน Hajime ในพระบรม"ปาป้า ไม่ได้อะไรเกิดขึ้น""Nn อา ~, ดี ฉันเคยมาที่นี่ก่อน...ว่าเพียงได้สี่เดือน รู้สึกเหมือนปีฉัน... "“… Hajime เป็นคุณล่ะ? "ยิว มือถูกติดอยู่บนแขนของ Hajime นิพจน์ที่ซับซ้อนในขณะที่เขากำลังกังวลใจได้ Hajime ยักไหล่ และบรรยากาศของเขาถูกส่งกลับไปปกติในช่วงเวลาถัดไป"อา ได้ไม่มีปัญหา ก็เพียงแค่ว่า ฉันถูกดูดซึมในอารมณ์ของฉันได้เนื่องจากมันได้เวลานาน ผมจำได้ว่า ทุกอย่างเริ่มที่นี่... หลังจากคืนที่ใช้ในความตึงเครียด กลัว และแม้แต่สิ้นหวัง ยิ้มดันเจี้ยนในวันถัดไป...แล้ว ผมตก"“…”Hajime รู้สึกว่า ในวันที่อาจเรียกวันทำให้ถึงตาย Monologue ของเขาทำให้ยิว และหญิงฟังเขาอารมณ์ร้ายแรง ยิวมีอย่ามองที่ Hajime และติ้วถาม Hajime จากความอยากรู้"อืมมหลัก Dost อยากกลับไปวันนั้น หลังจากที่ทุก มีกรณีของโทสหาย เกินไป ขวา แม้ว่าหลัก เพราะสถานการณ์ของเขาเอง... หลังจากที่ทุก thither ไม่เฉพาะที่เพราะ hurteth หลัก ขวา คน thither ไม่มีหลักด้วย"เนื่องจากความสัมพันธ์ของ Tio กับฝ่ายของ Hajime ยังตื้น ตรงไปตรงมาบางครั้งเธอจะถามเกี่ยวกับสิ่งที่เธอควรระวังถึงแม้ว่าเธอรู้ว่าสิ่งเกิดขึ้นทางจิตใจของ Hajime เป็น เพราะเธอไม่ต้องการเท่านั้น เป็น สหายเดินทาง เพื่อติ้วมาใส่ความพยายามที่ดีอย่างแท้จริงเป็น comrade ในฝ่ายของ Hajime แม้ว่าเธอยังบิดเบือน แบบ เธอปลอด Hajimeจึง Hajime ฟังคำถามของ Tio โดยไม่มีการใส่ใจจากมัน ดังนั้น เขา exhaled และยกเลิกพรรคชาเที่ยงคืนใต้แสงจันทร์ มีชาปร่า มี negligee สีขาวและผมสีดำที่สะท้อนแสงจันทร์ swore เจ้าที่ปกป้องเขา และในขณะนี้ล่าสุด เธอยืดมือของเธอออกไปทางเขา ด้วยนิพจน์ขมเป็นสหายของเธอ pinioned เธอ...โดยไม่คาดคิด เขารู้สึกมือ trembling บนแขนของเขาซึ่งทำให้เขาฟื้นความรู้สึกของเขา เมื่อเขามองต้น ยิวถูกมองตรงไปที่เขา ด้วยสายตาที่แข็งแกร่ง เด็ด และมือของเธอ trembling grasped ของ Hajime แขนแน่นHajime ตรงกับสายตาของยิว และกลับไปเงียบ ๆ พร้อมที่เธอด้วยสายตาที่ อ่อนโยน"แน่นอน มีคน... อย่างไรก็ตาม แม้ว่าไม่สามารถกลับไปนั้น ฉันจะยังค่อย ๆ ก้าวบนเส้นทางนี้ของฉัน"" Heh ~, ทำไม? "แม้ว่าเธอรู้คำตอบจากนิพจน์ของ Hajime ติ้วยังถามกับนิพจน์เราเล็กน้อย ไม่ มี averting สายตาของเขาจากยิว Hajime ใช้มือของเขาคว้ามือของยิวที่ถูกเรียงแขนเขาเบา ๆ ยิวมี expres รวย ๆ ยิ้ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คิดถึง Holad "Hyahha-! ใช่! "ในขณะที่ถ้าเช่นเสียงอาจจะได้ยินที่หนาแน่นอย่างมากและความดันที่รุนแรงอย่างไร้ความปราณีโจมตีผจญภัยเล็งในงานปาร์ตี้ของฮาจิเมะ กระหายเลือดที่ก่อนหน้านี้มาจากนักผจญภัยดูเหมือนไม่มีอะไร แต่ความโกรธเคืองเมื่อเทียบกับหน่อมแน้มนี้ ถ้าเป็นยังแบกพละกำลังที่นักผจญภัยที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะทันทีหมดสติของพวกเขาในขณะที่ทั้งหมดของนักผจญภัยที่ยืนอีกครั้งนั่งโดยไม่ต้องมีเวลาในการสั่น. ด้วยการเซ็นแกรนด์แคนยอนของพวกเขาซ้ายและทุ่งหญ้าที่สวยงามไปทางขวาของพวกเขาวิเศษ ขับเคลื่อนสองและสี่ล้อก้าวไปสู่ทางทิศตะวันตกกับดวงอาทิตย์ที่หลังของพวกเขา เพิ่มเมฆของฝุ่นละอองบนทางหลวงในขณะที่มันสูงโดยด้านข้างสี่ล้อของทั้งสองล้อเดินไปมาระหว่างพื้นดินที่แห้งแล้งและทุ่งหญ้าข้างหุบเขาในขณะที่มันคำรามดัง, สนุกสนานแม้. "... ดูเหมือนว่าชิ อยู่ในอารมณ์ที่ดี เธอตะโกนเหมือนคนเหล่านั้นออกมาจากปลายของศตวรรษที่. "" ... อืม ฉันยังต้องการที่จะลองมัน. "ในที่นั่งคนขับสี่ล้อของฮาจิเมะพึมพำกับการแสดงออกประหลาดใจด้วยมือข้างหนึ่งพวงมาลัยรถในขณะที่ข้อศอกมืออื่นๆ ของเขาอยู่บนกรอบหน้าต่าง เช่นเดียวกับฮาจิเมะกล่าวว่าชิไม่ได้ขี่สี่ล้อ เธอเป็นคนที่ขับรถสองล้ออยู่คนเดียว. เพื่อเริ่มต้นกับชิแท้จริงชอบความรู้สึกของการตัดผ่านลมขณะที่ทั้งสองล้อสูง แต่จำนวนของคนที่ได้เพิ่มขึ้นเมื่อเร็ว ๆ นี้และวิธีการขนส่งหลักของพวกเขาเปลี่ยนไปที่สี่ที่ ล้อซึ่งทำให้เธอไม่พอใจ แม้ว่าเธอจะรู้สึกลมถ้าเธอใส่หัวของเธอออกไปนอกหน้าต่างที่เธออาจจะไม่พอใจกับการที่เธอไม่สามารถติดฮาจิเมะเช่นเมื่อพวกเขาใช้สองล้อเพราะที่นั่งถัดจากเขาถูกสงวนไว้สำหรับยู ดังนั้นเธอถามฮาจิเมะที่จะสอนเธอว่าจะขับรถสองล้อ. มหัศจรรย์ขับเคลื่อนสองล้อสามารถดำเนินการได้ง่ายตราบใดที่หนึ่งสามารถใช้การจัดการพลังงานมายากลโดยตรง ขึ้นอยู่กับสถานการณ์การจัดการพลังงานมายากลโดยตรงก็อาจจะใช้ในการควบคุมการขับขี่โดยไม่จำเป็นต้องจับมัน ดังนั้นนี้ไม่ได้ว่าเป็นเรื่องยากสำหรับชิและเรียนรู้ได้อย่างรวดเร็วเธอวิธีการขับรถ ต่อไปนี้ที่เธอกลายเป็นติดใจกับสองล้อ. แม้ตอนนี้เธอย้ายไปทางซ้ายและขวาในขณะที่การรับสารภาพเธอลอยได้และโผล่ปก นอกจากนี้เธอยังได้พับและเทคนิค backride ซึ่งจะไม่สูญเสียไปมากรถจักรยานยนต์มืออาชีพศิลปินการแสดงความสามารถ เร่งและเบรกสามารถทำได้โดยการจัดการกับอำนาจวิเศษของเธอเพื่อให้มันก็ไกลง่ายต่อการทำงานมากกว่าหนึ่งบนโลก ... แต่ถึงกระนั้นเธอก็ยังคงทันกับการก้าวของฮาจิเมะ ชิของหูกระต่ายยังบอกอีกว่า "เฮ้เดี๋ยวก่อนสิ่งที่คุณคิดเกี่ยวกับเทคนิคของฉัน" เป็นบางครั้งพวกเขาหันไปทางฮาจิเมะด้วยสีหน้าทะเล้นบ้างซึ่งเป็นที่ระคายเคืองเพียง. บางครั้งมีผู้ที่มีตัวละครจะเปลี่ยนเมื่อพวกเขาขับรถ และชิอาจจะเป็นหนึ่งในพวกเขา เห็นชิยูข้างฮาจิเมะก็อยากจะลองขับรถตัวเอง แม้ยูกล่าวว่า "Hyahha-!" ฮาจิเมะ แต่ตัดสินใจที่จะหยุดเธออย่างแน่นอนขณะที่เขารู้สึกอารมณ์อันยิ่งใหญ่ที่จะกลายเป็น นอกจากนี้ข้างฮาจิเมะเป็นสามหรือสี่ปี Myuu วางหัวของเธอออกจากหน้าต่างด้านข้างของยูขณะที่เธอปีนขึ้นอย่างต่อเนื่องจากตักยูกับตาเป็นประกาย ชี้มือของเธอที่มีต่อชิที่เริ่มที่จะยืนในขณะที่พวงมาลัยด้วยมือข้างหนึ่ง Myuu เริ่มที่จะขอร้องฮาจิเมะ. "พ่อ! พ่อ! Myuu ยังต้องการที่จะทำอย่างนั้น! "" ฉันแล้วบอกว่าคุณไม่สามารถ. "นั่งอยู่บนตักของยู, Myuu ที่มีความปรารถนาที่ถูกปฏิเสธการเริ่มสะอื้นและกล่าวว่า" ไม่! Myuu ต้องการ! "เพื่อฮาจิเมะ เพื่อที่จะไม่ปล่อยให้เสียงหอนจากฤดูใบไม้ร่วง Myuu ที่นั่งยูกอดเธอจากด้านหลังและดุของเธอกับ "... ไม่สะอื้น" "UU ~" Myuu ยกคร่ำครวญน่ารักและฮาจิเมะแสดงให้เห็นใบหน้าที่ราวกับจะบอกว่ามัน ไม่สามารถช่วยต่อ Myuu หดหู่. "Myuu ผมจะขับรถไปกับคุณในภายหลังดังนั้นผู้ป่วย. "" Ehh ~? จริงเหรอ? "" Mhm ฉันจะไม่อนุญาตให้คุณคณะกรรมการกับชิ ... แต่ก็ไม่เป็นไรถ้ามันอยู่กับฉัน. "" ดังนั้น Myuu ไม่สามารถขับรถด้วยชิ-oneechan? "" Mhm อย่างแน่นอน เพียงแค่มองไปที่เธอ คราวนี้เธอทำท่าทางแปลก ๆ ในขณะที่พวงมาลัย แม้ว่าสิ่งที่มาใจของฉัน ... ฉันอย่างจะไม่ยอมให้คุณได้รับในรถกับคนที่ขับรถอันตราย. "ยืนอยู่ข้างต้นมีแขนที่ชิยกเสียงหัวเราะอเมริกันเหมือนในขณะที่การท่าแปลกๆ ที่นิ้วมือข้างขวาของเธอแพร่กระจายและซ่อนตัวอยู่ ใบหน้าของเธอในขณะที่แขนซ้ายของเธอแขวนลงกับไหล่ยกสูงขึ้นเล็กน้อย ในขณะที่เขาจ้องมองมาที่ชิที่ทำท่าทางตลกเหมือนฮาจิเมะชี้ไปที่ Myuu 'ไม่ได้คัดลอกชิโอเค?' เขากล่าวว่า. "เพื่อเริ่มต้นกับผมไม่ต้องการให้คุณได้รับในสองล้อเพราะมันจะเป็นอันตรายได้ ... ฉันจะทำให้ที่นั่งเด็ก? วัสดุที่จะ ... อู้อี้, พึมพำ. "" Yue-oneechan พ่อจะพึมพำ วิธีแปลก. "" ... พ่อฮาจิเมะเป็นเพียงความกังวลเกี่ยวกับ Myuu ปกป้องโดยไม่คาดคิด ... . "" Fufu, หมายความว่าโทเป็นคนที่ตามใจโดยไม่คาดคิด? อืมช่องว่างนี้อย่างใด ... ฮะฮ่า, ฮะฮ่า. "" Yue-oneechan ติ้ว-oneechan จะหอบ. "" ... มันเป็นโรคที่รักษาไม่หายดังนั้นเพียงไม่สนใจเธอ. "ทำหน้าที่เป็นคู่สนทนาMyuu ของยูตบหัว Myuu ที่ถูกจ้องขึ้นที่เธอ. เฉพาะเวลาน้อยได้ผ่านไปนับตั้งแต่พวกเขาเริ่มต้นการเดินทางกับ Myuu แต่ฮาจิเมะได้รับแล้วขึ้นประมาณ Myuu เรียกเขาว่า "พ่อ." ตอนแรกเขาใช้วิธีการที่เป็นไปได้ทุกที่จะเปลี่ยนวิธีที่เธอเรียกเขาว่า แต่ Myuu เริ่มที่จะฉีกขึ้นทุกครั้งและตาสั่นเธอเงียบยื่นอุทธรณ์ว่า " มันไม่ดี? ไม่เกลียดพ่อ Myuu? "แม้ฮาจิเมะซึ่งเป็นความสามารถในการเต้นสัตว์ปีศาจในนรกเพื่อเยื่อกระดาษไม่สามารถชนะกับ Myuu เช่นเดียวกับวิธีการที่เขาไม่สามารถไปกับยู Resultantly เขาไม่สามารถเปลี่ยนมันและมันก็เป็นที่ยอมรับว่าเขาจะเรียกว่า "พ่อ." ในขณะที่เขาได้รับอนุญาต (เขาให้ขึ้นไป) ของเธอที่จะเรียกเขาว่า "พ่อ" ฮาจิเมะเริ่มที่จะกังวลเกี่ยวกับ Myuu แม้ตอนนี้มันอาจจะบอกว่าเขาถูกปกป้อง ชิเป็นกระต่ายไร้ยางอายขณะติ้วที่บิดเบือนดังนั้นฉันจะต้องปกป้อง Myuu จนกระทั่งเธอกลับไปที่แม่ของเธอ! หรือเพื่อให้เขาคิดว่า ในช่วงเวลาที่เขาเริ่มจะยุ่งเกินไปยูเป็นคนหนึ่งที่กลายเป็นอุดรวมทั้งเป็นหนึ่งในความดูแลของการเรียนการสอน Myuu เกี่ยวกับสามัญสำนึกและที่องค์ประกอบปัจจุบันของบุคคลที่ฮาจิเมะของ. เพราะ Myuu ถูกตรึงอยู่กับฮาจิเมะ, ยูไม่สามารถเล่นกับเขาและเธอก็กลายเป็นไม่พอใจบ้าง แต่เธอรู้สึกว่ามันช่วยไม่ได้เพราะเธอยังได้มารักน่ารัก Myuu. ในขณะที่เงียบยิงเวทมนตร์ของเธอที่มีต่อติ้วที่ถูกหอบและมุ่งเน้นที่ความเข้าใจผิดของเธอใน เบาะหลังจะเงียบเธอ Yue ถูกครอบคลุมหู Myuu ตั้งแต่มันจะไม่ดีสำหรับการศึกษาของเธอ ดังนั้นด้วยฮาจิเมะที่ยังคงพึมพำเกี่ยวกับการทำที่นั่งสำหรับ Myuu และชิบนสองล้อที่มีเพียงล้อหลังสัมผัสพื้นดินผมต้องรักษาความสงบ! ยูทำให้การแก้ปัญหาที่ว่างเปล่า. * * * * * * * * * * * * บุคคลที่ฮาจิเมะของคนปัจจุบันอยู่ที่เมืองโพสต์ Holad. ปกติพวกเขาก็จะผ่านที่นี่ แต่เนื่องจากมีการร้องขอจากหัวของ Fhuren สาขาผจญภัยสมาคม Ilwa พวกเขาจะต้องหยุดทางของพวกเขา ที่นี่ ดังนั้นแม้จะไม่ได้ใช้เวลามากเกินไปในขณะที่พวกเขาเดินผ่านที่นี่ไปตามทางของพวกเขา« Guryuu-en ที่ดีทะเลทราย». ฮาจิเมะเดินไปทางกิลด์สาขา Holad ไปตามถนนสายหลักที่มีการจ้องมองความคิดถึง ขี่บนไหล่ของฮาจิเมะ, Myuu สังเกตเห็นของรัฐและใช้มือเล็ก ๆ ของเธอไปแตะที่ฮาจิเมะในความอยากรู้. "พ่อ? บางสิ่งบางอย่างที่เกิดขึ้นหรือไม่? "" Nn? อา ~ ดีผมเคยมาที่นี่มาก่อน ... แม้ว่ามันจะได้รับเพียงสี่เดือนก็รู้สึกเหมือนปีที่ผ่านมาฉัน ... "" ... ฮาจิเมะ, คุณโอเค? "ยูมีมือที่ถูกติดอยู่บนแขนของฮาจิเมะที่มีการแสดงออกที่ซับซ้อนในขณะที่มองไปที่เขาอย่างใจจดใจจ่อ ฮาจิเมะยักไหล่และบรรยากาศของเขากลับไปตามปกติในช่วงเวลาถัดไป. "อามีไม่มีปัญหา มันเป็นเพียงแค่ว่าผมถูกดูดซึมในอารมณ์ความรู้สึกของฉันเพราะมันได้รับเป็นเวลานาน ผมจำได้ว่าทุกอย่างเริ่มต้นที่นี่ ... หลังจากคืนที่ใช้ในความตึงเครียดความกลัวและแม้กระทั่งความสิ้นหวังผมไปดันเจี้ยนในวันถัดไป ... และแล้วฉันลดลง. "" ... "ฮาจิเมะรู้สึกว่าในทางวันที่อาจจะเรียกได้ว่าเป็นวันสำคัญ พูดคนเดียวของเขาทำให้ยูและหญิงฟังเขาอยู่ในอารมณ์ที่รุนแรง ยูได้รับการมองหาที่เงียบ ๆ ฮาจิเมะ และคำถามที่ถามติ้วฮาจิเมะจากความอยากรู้. "อืม ต่อหน้าโทต้องการที่จะกลับไปในวันที่? หลังจากที่ทุกคนมีกรณีของสหายโทอีกด้วยใช่มั้ย? แม้ว่าเจ้าโทสถานการณ์ของตัวเอง ... หลังจากที่ทุกคนที่นั่นไม่เพียง แต่ผู้ที่ทรงต้นแบบ hurteth ใช่มั้ย? เป็นคนที่นั่นไม่ได้ต้นแบบพร้อมกับ? "เพราะความสัมพันธ์ของติ้วกับบุคคลที่ฮาจิเมะก็ยังคงตื้นบางครั้งเธอจะตรงไปตรงมาถามเกี่ยวกับสิ่งที่เธอควรจะระมัดระวังเกี่ยวแม้ว่าเธอจะรู้ว่าสิ่งที่กำลังจะผ่านใจของฮาจิเมะ มันเป็นเพราะเธอไม่ต้องการที่จะกลายเป็นเพียงเดินทางเพื่อติ้วใส่ความพยายามที่ดีออกมาอย่างแท้จริงกลายเป็นเพื่อนในพรรคของฮาจิเมะ แม้ว่าเธอจะเป็นในทางที่ผิดในวิธีที่เธอชื่นชอบฮาจิเมะได้. นั่นเป็นเหตุผลที่ฮาจิเมะฟังคำถามติ้วโดยไม่ได้รับการใส่ใจจากมัน ดังนั้นเขาหายใจออกและเรียกคืนงานเลี้ยงน้ำชาเที่ยงคืนภายใต้แสงจันทร์ ด้วยชาไม่อร่อยก็มีเสื้อคลุมหลวม ๆ สีขาวและผมสีดำที่สะท้อนแสงจันทร์มีเจ้าของสาบานว่าจะปกป้องเขาและในช่วงสุดท้ายเธอเหยียดมือของเธอออกไปกับเขาด้วยการแสดงออกที่มีรสขมเป็นเพื่อนของเธอตรึงเธอ ... โดยไม่คาดคิด เขารู้สึกว่ามือสั่นบนแขนของเขาซึ่งทำให้เขาฟื้นความรู้สึกของเขา เมื่อเขามองไปที่แหล่งที่มาของยูกำลังมองตรงไปที่เขามีความแข็งแกร่งสายตาเด็ดเดี่ยวและมือสั่นของเธอแน่นคว้าแขนฮาจิเมะของ. ฮาจิเมะจับคู่จ้องมองของยูและกลับไปอย่างเงียบ ๆ จ้องมองเธอด้วยสายตาที่อ่อนนุ่มและอ่อนโยน. "แน่นอนว่ามี ใครบางคน ... แต่แม้ว่าผมจะได้กลับไปวันนั้นผมก็ยังจะเหยียบบนเส้นทางของฉันนี้. "" เอ๋ ~ ทำไม? "แม้ว่าเธอจะรู้คำตอบจากการแสดงออกของฮาจิเมะที่ติ้วถามยังคงอยู่กับการแสดงออกขบขันเล็กน้อย โดยไม่ต้องหลีกเลี่ยงสายตาของเขาจากยูฮาจิเมะใช้มืออื่น ๆ ของเขาเบา ๆ จับมือยูซึ่งถูกจับแขนเสื้อของเขา ยูมี Expres ยิ้มแผ่วเบา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คิดถึง holad

" hyahha - ! เย้ ! ! ! ! ! " ถ้าเรื่องเสียงอาจจะได้ยิน , หนาแน่น , มหาศาล , และความดันที่รุนแรงหฤโหดทำร้ายนักผจญภัยหมายใจที่ฮาจิเมะพรรค ที่กระหายเลือด ที่ก่อนหน้านี้ออกมาจากนักผจญภัยที่ดูเหมือนไม่มีอะไร แต่เป็นเด็กเกรี้ยวกราดเมื่อเทียบกับเรื่องนี้ ถ้ายังแบกแรงทางกายภาพการผจญภัยอ่อนทันที สติของพวกเขาในขณะที่ทั้งหมดของนักผจญภัยกำลังนั่งยืนได้โดยไม่มีแม้แต่เวลาสั่น

กับ Raisen แกรนด์แคนยอนไปทางซ้าย และทุ่งหญ้าอันงดงามของพวกเขา มันขับเคลื่อนสองและสี่ล้อขั้นสูงต่อตะวันตกกับดวงอาทิตย์ที่หลังของพวกเขาเลี้ยงเมฆของฝุ่นบนทางหลวงเป็นขั้นสูง โดยด้านที่สี่ล้อ , สองล้อไปและกลับระหว่างพื้นดินแห้งแล้งและทุ่งหญ้าโดยหุบเขาด้านข้างมันคำรามครืน ร่าเริง แม้ . . . .

" . . . ดูเหมือนว่า ชิ อยู่ในอารมณ์ที่ดี เธอตะโกนเหมือนพวกสิ้นศตวรรษ . "

" . . . . . . . . . . . . ฉันยังต้องการที่จะลองมัน . "

ในที่นั่งคนขับสี่ล้อ ,ฮาจิเมะพึมพำด้วยสีหน้าประหลาดใจ กับพวงมาลัยรถ ส่วนข้อศอกของมืออื่น ๆของเขาบนกรอบหน้าต่าง เช่นเดียวกับ ฮาจิเมะพูด ชิ ไม่ขี่สี่ล้อ . เธอขับสองล้ออย่างเดียว

เริ่มต้นด้วยชิจริงๆ ชอบความรู้สึกของการตัดลมเป็นสองล้อขั้นสูงแต่จำนวนคนได้เพิ่มขึ้นเมื่อเร็ว ๆนี้และวิธีการขนส่งหลักของพวกเขาเปลี่ยนไปทั้ง 4 ล้อ ซึ่งทำให้เธอไม่พอใจ แม้ว่าเธอจะรู้สึกถึงลม ถ้าเธอใส่หัวเธอออกทางหน้าต่าง เธออาจไม่พอใจที่เธอไม่อาจติด ฮาจิเมะ เช่นเมื่อพวกเขาใช้สองล้อ เพราะที่นั่งข้างๆเขาถูกสงวนไว้สำหรับ Yue ดังนั้นเธอถามฮาจิเมะสอนเธอขับสองล้อ

มายากลขับเคลื่อนสองล้อสามารถดำเนินการได้อย่างง่ายดายตราบเท่าที่จะสามารถใช้พลังเวทย์โดยตรงจัดการ ขึ้นอยู่กับสถานการณ์โดยตรงพลังการจัดการยังสามารถใช้ในการควบคุมพวงมาลัยโดยไม่ต้องจับมันได้ ดังนั้น , มันไม่ยากสำหรับชิ เธอได้เรียนรู้ได้อย่างรวดเร็ววิธีการขับรถหลังจากนั้น เธอกลายเป็น enamoured กับสองล้อ

ตอนนี้เธอย้ายไปทางซ้ายและขวาในขณะที่อ๊อด เธอลอยและตอก wheelie . นอกจากนี้ เธอยังทำมีดพับ backride และเทคนิคซึ่งจะไม่แพ้มืออาชีพมากมอเตอร์ไซค์ผาดโผน ศิลปิน การเร่งความเร็วและเบรกได้โดยใช้พลังวิเศษของเธอมันอยู่ไกลได้ง่ายขึ้นเพื่อใช้งานมากกว่าหนึ่งบนโลก . . . . . . . เธอยังคงไว้กับฮาจิเมะเป็นจังหวะ ชิเป็นกระต่ายหูยังกล่าวว่า " เฮ้ เฮ้ คุณคิดอย่างไรเกี่ยวกับเทคนิคของฉัน ? " เช่นที่พวกเขาบางครั้งหันไปมองฮาจิเมะด้วยสีหน้าค่อนข้างทะเล้นซึ่งก็น่ารำคาญ

บางครั้งมีผู้ที่มีตัวอักษรจะเปลี่ยนไปเมื่อพวกเขาขับรถ ชิและอาจเป็นหนึ่งในพวกเขาเห็นชิ เย่ว ข้างๆฮาจิเมะยังอยากจะลองขับเอง ยูเอะพูด " hyahha - ! " แต่ฮาจิเมะตัดสินใจอย่างหยุดเธอ เมื่อเขารู้สึกว่าอารมณ์จะแย่ นอกจากนี้ ข้างๆฮาจิเมะเป็นสามหรือสี่ปี myuu ใส่หัวเธอออกทางหน้าต่างข้าง Yue , เป็นเธออย่างต่อเนื่องปีนจาก Yue ตักด้วยนัยน์ตาเป็นประกาย มือชี้ไปยังชิเธอ ,ที่เริ่มยืนในขณะที่พวงมาลัยพาวเวอร์ กับ มือ myuu เริ่มร้องขอ ฮาจิเมะ

" พ่อ ! พ่อ ! myuu ยังต้องการที่จะทำ ! "

" ฉันบอกแล้วว่าเธอทำไม่ได้ "

นั่งอยู่บนตักของ myuu Yue , ซึ่งปรารถนาถูกปฏิเสธก็เริ่มบ่นว่า " ไม่ ! ! ! ! ! myuu ต้องการ ! " ฮาจิเมะ เพื่อไม่ให้ส่งเสียง myuu ตกจากที่นั่งกอดเธอจากด้านหลัง และเยว่ต่อว่าเธอด้วย " . . . . . . . อย่าบ่น !" สหรัฐอเมริกา ~ " myuu เลี้ยงน่ารักและมีใบหน้าโหยหวนฮาจิเมะราวกับจะบอกว่ามันไม่ได้ช่วยอะไรต่อคับ myuu .

" myuu . ผมจะขับมันทีหลัง ดังนั้นผู้ป่วย . "

" เอ๋ ~ ~ ~ ~ จริงเหรอ ? "

" อืม ผมจะไม่อนุญาตให้คุณในบอร์ดมันชิ . . . . . . . แต่ก็โอเคนะ ถ้ามันเป็นฉันด้วย "

" แล้ว myuu ไม่สามารถขับกับพี่ชิ ? "

" อืม แน่นอน เพียงแค่มองไปที่เธอเวลานี้เธอกำลังทำท่าแปลกในขณะหมุนพวงมาลัย แม้ว่าบางอย่างเข้ามาในใจของฉัน . . . ฉันจะไม่ช่วยให้คุณได้รับในรถกับคนที่ขับรถอันตราย "

ยืนเหนือคัดท้าย ไชอา เลี้ยงอเมริกันชอบเสียงหัวเราะในขณะที่ทำท่าแปลกที่มือขวาของนิ้วมือแพร่กระจายและซ่อนใบหน้าของเธอในขณะที่แขนซ้ายพาดลงกับไหล่ยกเล็กน้อย .