(B) The Case of Mrs. Tsukahashi – M

(B) The Case of Mrs. Tsukahashi – Memories of Failed Attempts to see the Moonstone
Mrs. Tsukahashi was 44 years old at the time of her visit to Expo 70. She visited Expo only once
with her husband, her son 14 years and daughter 12 years. In the early stages of the interview
Mrs. Tsukahashi describes the excitement in the media about Expo and how all the newspapers
were running stories and portrayed information on the Exposition. She describes vividly her
memories of the crowds at Expo and having to line-up and wait a long time just to enter the
grounds. Her most salient memory of the event centered on considerable frustration and
disappointment in not being able to see the Moonstone in the US Pavilion.
I took my children to the Expo, my oldest child has a cold at the time. We were all looking
forward to going. On the day we went, there were so many people! Because of the long
lines while we were waiting we were overwhelmed by all the people. That was the negative
thing of the day. But so was everyone else [having to suffer the long line ups], and finally we
could get in [to the expo site]. Next we wanted to go to such places as the American
pavilion but with so many many people we said to ourselves where should we go and what
should we do? We said to ourselves, if we go to the American pavilion we can see the
moonstone - that’s the reason we were looking forward to going to the expo, but because of
Memories of Expo 70: Insights on Visitors’ Experiences and the Formation of Vivid Long-Term Memories - Dr David Anderson 15
the people and the time to wait we couldn’t get in, that was too bad. So, we went to the next
site and it was the same thing, and on and on. So, after giving up we decided to go to a
park-area. So the children were asking to go into some pavilions. But, we had already
tried to go into the American pavilion and one other building and waited for times such as 1
hour and it was beginning to get late in our day. But, since we were in the shade of the park
we went ahead and had lunch which we brought with us. We were exposed to a lot of
information and hype in the media and press, such as the theme song, about the expo and I
often talked to the children about going to the expo. We really didn’t get to do or see much
at the expo, and we didn’t get to see the moonstone, so we went home just having gone to
the expo. It would have been better to ask someone which pavilion we should devote
ourselves to [see]… I had made a promise to them [the children] that we would go again but
it ended up that there just wasn’t a chance. I had made a promise that would irritate me for
sometime. Of course many people told us that it was going to be hot and crowded but we did
listen or heed them.
Mrs. Tsukahashi describes in great detail the episodic detail of the day, pre-planned intentions of
going to expo to see the Moonstone, of the line ups to get in, the hopelessness of the line up for
the US pavilion, her considerable disappointment in not being able to see the Moonstone, and her
failed promise to her children. Even in the course of the interview Mrs. Tsukahashi relives the
disappointment of this frustrated plan to see the Moonstone evidenced in both her body language
and verbal accounts. In a real way she expressed a sense of guilt and remorse, which she still
lives with today.
We theorize that the memory vividness of Mrs. Tsukahashi recollection of this episode is
accounted for in several ways. First, Mrs. Tsukahashi memories of her day at Expo are themed
by strong negative affect - negative experiences are strongly encoded. Second, Mrs. Tsukahashi
clearly had a very strong expectation of all the wonder of seeing the Moonstone that she and her
family were going to experience at expo, having been exposed to the media which promoted at
Expo. In this instance it is clear that this pre-planned expectation (agenda) was clearly dashed
and frustrated, and resulted in considerable disappointment (negative affect) that results in strong
encoding of the memory and results in a highly memorable episode. Third, is the issue of guilt,
regret and irritation about the fact that she promises to take her children back to expo to see the
things they had hoped to see in their original agenda. We speculate that this regret has been the
source of unresolved conflict over the years, to which Mrs. Tsukahashi has reflected over and
over again. In this sense, she has rehearsed the event in an attempt to resolve the conflict or
guilt, as evidenced by the fact that she laments that she should have asked for advice about which
pavilions to visit. Thus, rehearsal has also contributed to a strongly encoded memory (Cohen,
1989)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

(ข) กรณีของนาง Tsukahashi – ความทรงจำของล้มเหลวพยายามดูมุกดานาง Tsukahashi มีอายุเวลาของเธอชม Expo 70 ปี 44 เธอชม Expo เพียงครั้งเดียวกับสามีของเธอ ลูกชายลูกสาว 12 ปีและ 14 ปี ในระยะแรก ๆ ของการสัมภาษณ์นาง Tsukahashi อธิบายนี่ในสื่อเกี่ยวกับเอ็กซ์โปและหนังสือพิมพ์ทั้งหมดมีรันเซ็กส์ข้อมูลและเรื่องราวในการแสดงออก เธออธิบายน่าฟังของเธอความทรงจำของฝูงชนที่เอ็กซ์โปและมีเพียงการป้อนบรรทัดขึ้นและรอเป็นเวลานานจะจาก หน่วยความจำของเธอเด่นที่สุดของเหตุการณ์แปลกบนแห้วมาก และความผิดหวังในการจะดูมุกดาในเราพาวิลเลี่ยนฉันก็พาลูก ๆ ไป Expo เด็กเก่ามีเย็นเป็นเวลา เรามีทั้งหมดมองส่งต่อไป ในวันเราไป มีคนจำนวนมาก เนื่องจากเป็นบรรทัดในขณะที่เรากำลังรอเราถูกจม โดยทุกคน ที่มีการลบสิ่งของวัน แต่เพื่อให้ คนอื่น [ต้องประสบ ups สัน], และสุดท้ายเราสามารถไปใน [เอ็กซ์ไซต์] ต่อไป เราอยากไปสถานดังกล่าวเป็นที่สหรัฐอเมริกาพาวิลเลี่ยน แต่กับหลายคนมาก เราว่า เราควรเราไปไหนและอะไรเราควรทำอย่างไร เราว่า ตัวเรา ถ้าเราไปที่เดอะพาวิลเลี่ยนอเมริกัน เราสามารถดูมุกดา - นั่นคือเหตุผลที่เรากำลังมองไปข้างหน้าเพื่อไปงาน แต่เนื่องจากความทรงจำของ Expo 70: ความเข้าใจในประสบการณ์ของนักท่องเที่ยว และการก่อตัวของความทรงจำระยะยาวสดใส - Dr David แอนเดอร์สัน 15คนและเวลาที่ต้องรอเราไม่ได้รับ ที่แย่ ดังนั้น เราก็ไปเว็บไซต์และเป็นสิ่งเดียวกัน และใน และในการ ดังนั้น หลังจากที่เราก็ตัดสินใจไปจอด ดังนั้น เด็กถูกขอเข้าบางศาลา แต่ เรามีอยู่แล้วพยายามที่จะไปเป็นพาวิลเลียนอเมริกันและอาคารหนึ่ง และรอเวลาเช่น 1ชั่วโมงและได้เริ่มต้นไปในวันของเรา แต่ เนื่อง จากเราอยู่ในร่มเงาของสวนเราไปข้างหน้า และมีอาหารกลางวันที่เรามากับเรา เราได้สัมผัสมากมายข้อมูลและ hype สื่อและกด เช่นเพลงรูป เกี่ยวกับ expo และมักจะพูดกับเด็กเกี่ยวกับไปงาน เราไม่ได้จริง ๆ ที่ต้อง การดูมากเอ็กซ์โป และเราไม่ได้ไปดูมุกดา ดังนั้นเรากลับบ้านเพิ่งมีไปให้เอ็กซ์โป ก็จะได้รับดีกว่าถามคนพาวิลเลี่ยนซึ่งเราควรอุทิศตนเอง [ดู] ... มีสัญญาไป [เด็ก] ที่เราอยากไปอีก แต่มันสิ้นสุดที่มีเพียงไม่มีโอกาส มีสัญญาที่จะทำให้ระคายเคืองฉันบางครั้ง แน่นอนหลายคนบอกเราว่า มันเป็นไปได้ร้อน และแออัด แต่เราไม่ได้ฟัง หรือเคร่งครัดนั้นนาง Tsukahashi อธิบายละเอียดมากละเอียด episodic ของคิดวางแผนไว้ล่วงหน้า วันไปเอ็กซ์ดูมุกดา ของ ups บรรทัดการรับ หวังของบรรทัดสำหรับพาวิลเลี่ยนสหรัฐฯ เธอผิดหวังมากในการจะดูมุกดา และเธอสัญญาล้มเหลวเพื่อลูก แม้ในหลักสูตรการสัมภาษณ์ นาง Tsukahashi relivesความผิดหวังของแผนนี้ผิดหวังไปดูมุกดาเป็นหลักฐานในภาษากายของเธอทั้งสองและบัญชีวาจา ในแบบที่จริง เธอแสดงความรู้สึกผิดและเลือดเย็น ซึ่งเธอยังชีวิต มีวันนี้เราตั้งทฤษฎีจำความสดใสของนาง Tsukahashi เลือนตอนนี้ว่าบัญชีในหลายวิธี ครั้งแรก ความทรงจำนาง Tsukahashi ของวันเธอเอ็กซ์โปเป็นแกนโดยแข็งแรงผลลบ - ลบประสบการณ์จะขอเข้า สอง นาง Tsukahashiชัดเจนมีความแข็งแกร่งมากของทั้งหมดพบเห็นมุกดาที่เขาและเธอครอบครัวจะพบเอ็กซ์โป มีสัมผัสสื่อซึ่งในเอ็กซ์โป ในกรณีนี้ เป็นที่ชัดเจนว่า ความคาดหวังนี้วางแผนไว้ล่วงหน้า (วาระ) เป็นเส้นประชัดเจนและผิดหวัง และส่งผลให้หวังมาก (มีผลต่อค่าลบ) ที่มีผลแรงเข้ารหัสหน่วยความจำและผลลัพธ์ในตอนน่าจดจำมากขึ้น เป็นปัญหาของความผิด ที่สามริเกร็ตและระคายเคืองเกี่ยวกับความจริงที่เธอพาลูกกลับไปเอ็กซ์โปเพื่อดู การสิ่งที่พวกเขามีหวังว่าจะเห็นในวาระของเดิม เราคาดการณ์ว่า ริเกร็ตนี้ได้รับการแหล่งที่มาของความขัดแย้งยังปี ที่นาง Tsukahashi ได้ผลมากกว่า และผ่านมา ในความรู้สึกนี้ เธอมี rehearsed เหตุการณ์ในความพยายามที่จะแก้ไขความขัดแย้ง หรือความผิด เป็นเป็นหลักฐานความจริงที่ว่าเธอ laments ว่า เธอควรขอคำแนะนำเกี่ยวกับศาลาชม ดังนั้น ซ้อมมีส่วนหน่วยความจำขอเข้า (โคเฮนปี 1989)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

(ข) กรณีนาง Tsukahashi - ที่ความทรงจำของความพยายามที่ล้มเหลวที่จะเห็น Moonstone
นาง Tsukahashi เป็น 44 ปีในช่วงเวลาของการเข้าชมของเธอในการจัดแสดงสินค้า Expo 70
เธอเข้าเยี่ยมชมงานแสดงสินค้าเพียงครั้งเดียวกับสามีของเธอลูกชายของเธอ14 ปีและลูกสาว 12 ปี ในระยะแรกของการสัมภาษณ์นาง
Tsukahashi
อธิบายความตื่นเต้นในสื่อเกี่ยวกับงานแสดงสินค้าและวิธีการที่หนังสือพิมพ์ทั้งหมดกำลังวิ่งเรื่องราวและข้อมูลเกี่ยวกับภาพนิทรรศการ เธออธิบายเต็มตาของเธอความทรงจำของผู้คนภายในงานและมีการเข้าแถวขึ้นและรอเป็นเวลานานเพียงที่จะเข้าสู่สนาม หน่วยความจำของเธอเด่นมากที่สุดของเหตุการณ์ที่มีศูนย์กลางอยู่ที่ความยุ่งยากมากและผิดหวังในการที่จะไม่สามารถที่จะเห็น Moonstone ในพาวิลเลี่ยนสรอ. ฉันเอาลูก ๆ ของฉันที่จะ Expo เด็กที่เก่าแก่ที่สุดของฉันมีความหนาวเย็นในเวลานั้น เรากำลังมองไปข้างหน้าเพื่อจะ ในวันที่เราไปมีคนจำนวนมาก! เพราะความยาวสายในขณะที่เรากำลังรอเราถูกครอบงำด้วยทุกคน นั่นเป็นเชิงลบเรื่องของวัน แต่เพื่อให้เป็นคนอื่น [ต้องประสบอัพสายยาว] และในที่สุดเราจะได้รับใน[ไปยังเว็บไซต์ของงานแสดงสินค้า] ต่อไปเราอยากจะไปสถานที่เช่นอเมริกันศาลาแต่มีผู้คนจำนวนมากดังนั้นเรากล่าวว่าเพื่อตัวเองที่เราควรจะไปและสิ่งที่เราควรทำอย่างไร เราพูดกับตัวเองว่าถ้าเราไปที่ศาลาอเมริกันเราสามารถมองเห็นมูนสโตน - นั่นคือเหตุผลที่เรากำลังรอคอยที่จะไปงานแสดงสินค้า แต่เป็นเพราะความทรงจำของExpo 70: ข้อมูลเชิงลึกเกี่ยวกับประสบการณ์ของผู้เข้าชมและการก่อตัวของ Vivid ยาว ความทรงจำระยะยาว - ดรเดวิดเดอร์สัน 15 คนและเวลาที่จะรอเราไม่สามารถได้รับในการที่เป็นเลวร้ายเกินไป ดังนั้นเราก็ไปต่อไปเว็บไซต์และมันก็เป็นสิ่งเดียวกันและในและใน ดังนั้นหลังจากที่ให้ขึ้นเราตัดสินใจที่จะไปที่สวนสาธารณะในพื้นที่ เพื่อให้เด็กที่ถูกขอให้ไปลงในบางศาลา แต่เรามีอยู่แล้วพยายามที่จะเข้าไปในศาลาอเมริกันและอาคารอื่น ๆ หนึ่งและรอให้เวลาดังกล่าวเป็น 1 ชั่วโมงและมันก็เป็นจุดเริ่มต้นที่จะได้รับสายในวันของเรา แต่เนื่องจากเราอยู่ในร่มเงาของสวนสาธารณะที่เราเดินไปข้างหน้าและได้รับประทานอาหารกลางวันที่เรานำมาฝากกับเรา เราได้สัมผัสกับของจำนวนมากข้อมูลและ hype ในสื่อและกดเช่นบทเพลงที่เกี่ยวกับงานแสดงสินค้าและผมมักจะพูดคุยกับเด็กเกี่ยวกับการไปงานแสดงสินค้า จริงๆเราไม่ได้รับการทำหรือเห็นมากที่งานแสดงสินค้าและการที่เราไม่ได้เห็นมูนสโตนเพื่อให้เรากลับบ้านได้เพียงแค่ไปงานแสดงสินค้า มันจะได้รับดีกว่าที่จะขอให้คนที่ศาลาเราควรจะอุทิศตัวเองเพื่อ [เห็น] ... ฉันได้ทำสัญญากับพวกเขา [เด็ก] ว่าเราจะไปอีกครั้ง แต่มันก็จบลงที่มีก็ไม่ได้มีโอกาส ฉันได้ทำสัญญาว่าจะทำให้ระคายเคืองฉันสำหรับบางครั้ง แน่นอนหลายคนบอกกับเราว่ามันเป็นไปได้ที่ร้อนและแออัด แต่เราไม่ฟังหรือฟังพวกเขา. นาง Tsukahashi อธิบายในรายละเอียดมากรายละเอียดหลักการของวันที่ความตั้งใจก่อนวางแผนจะไปงานแสดงสินค้าที่จะเห็นสีน้ำเงินของยูพีเอสสายจะได้รับในความสิ้นหวังถึงสายที่ศาลาสหรัฐผิดหวังมากของเธอในการที่จะไม่สามารถที่จะเห็นสีน้ำเงินและเธอสัญญาล้มเหลวที่จะลูก ๆ ของเธอ แม้จะอยู่ในหลักสูตรของการสัมภาษณ์นาง Tsukahashi relives ผิดหวังผิดหวังของแผนนี้เพื่อดู Moonstone หลักฐานทั้งในภาษากายของเธอและบัญชีวาจา ในทางจริงที่เธอแสดงความรู้สึกของความผิดและสำนึกผิดที่เธอยังคงใช้ชีวิตอยู่กับวันนี้. เราทฤษฎีที่ความสดใสความทรงจำของความทรงจำนาง Tsukahashi ตอนนี้จะใช้ในหลายวิธี ครั้งแรกที่ความทรงจำที่นาง Tsukahashi วันของเธอที่งานเอ็กซ์โปเป็นแกนโดยที่แข็งแกร่งส่งผลกระทบเชิงลบ- ประสบการณ์เชิงลบที่มีการเข้ารหัสอย่างยิ่ง ประการที่สองนาง Tsukahashi อย่างชัดเจนมีความคาดหวังที่แข็งแกร่งมากของทั้งหมดที่น่าแปลกใจที่เห็น Moonstone ว่าเธอและเธอครอบครัวจะได้สัมผัสกับงานแสดงสินค้าที่ได้รับการสัมผัสกับสื่อที่ส่งเสริมการลงทุนที่งานเอ็กซ์โป ในกรณีนี้ก็เป็นที่ชัดเจนว่านี้ความคาดหวังก่อนการวางแผน (วาระ) ได้รับการประอย่างชัดเจนและผิดหวังและส่งผลให้เกิดความผิดหวังมาก(ลบส่งผลกระทบต่อ) ที่ส่งผลให้แข็งแกร่งเข้ารหัสของหน่วยความจำและผลในตอนที่น่าจดจำอย่างมาก ประการที่สามเป็นปัญหาของความผิด, ความเสียใจและการระคายเคืองเกี่ยวกับความจริงที่ว่าเธอสัญญาว่าจะพาลูก ๆ ของเธอกลับไปที่งานแสดงสินค้าที่จะเห็นสิ่งที่พวกเขาหวังว่าจะได้เห็นในวาระเดิมของพวกเขา เราคาดการณ์ว่าเสียใจนี้ได้รับแหล่งที่มาของความขัดแย้งได้รับการแก้ไขในช่วงหลายปีที่นาง Tsukahashi ได้สะท้อนให้เห็นซ้ำแล้วซ้ำอีก ในแง่นี้เธอได้ซักซ้อมเหตุการณ์ในความพยายามที่จะแก้ปัญหาความขัดแย้งหรือความผิดเป็นหลักฐานโดยความจริงที่ว่าเธอไม่วายว่าเธอควรจะได้ถามเพื่อขอคำแนะนำเกี่ยวกับการที่พาวิลเลี่ยนที่จะเยี่ยมชม ดังนั้นการฝึกซ้อมยังมีส่วนร่วมกับหน่วยความจำอย่างยิ่งการเข้ารหัส (โคเฮน1989)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

( ข ) กรณีของ นาง tsukahashi –ความทรงจำของความพยายามล้มเหลวที่จะเห็นมุกดา
คุณนาย tsukahashi คือ 44 ปีในเวลาของการเข้าชมของเธอเอ็กซ์โป 70 เธอเข้าเยี่ยมชมงานแสดงสินค้าเพียงครั้งเดียว
กับสามีของเธอ ลูกชาย 14 ปีและลูกสาว 12 ปี ในช่วงแรกของการสัมภาษณ์
คุณนาย tsukahashi กล่าวถึงความตื่นเต้นในสื่อเกี่ยวกับงานแสดงสินค้าและวิธีการทั้งหมดหนังสือพิมพ์
กำลังแสดงเรื่องราวและข้อมูลเกี่ยวกับปกรณ์ เธออธิบายเต็มตาของเธอ
ความทรงจำของฝูงชนที่โชว์ และมีเส้น และรอนาน แค่ป้อน
ภูมี ความทรงจำที่เด่นที่สุดของงานเป็นศูนย์กลางในเสียงมากและ
ความผิดหวังในไม่สามารถเห็นมุกดาอยู่ในศาลาเรา .
ฉันพาเด็กของฉันไปที่งานลูกคนโตของฉันมีความเย็นตลอดเวลา เรากำลังมองหา
ไปข้างหน้าเพื่อไป วันที่เราไป มีคนเยอะ เพราะสายยาว
ในขณะที่เรากำลังรอพวกเราอย่างแน่นอน โดยคนทั้งหมด นั่นคือสิ่งที่ลบ
ของวัน แล้วทุกคน ( มีประสบ ups ] สายยาว และสุดท้ายเราได้
[ เอ็กซ์โปไซต์ ]ต่อไปเราต้องการที่จะไปสถานที่ เช่น ศาลาอเมริกัน
แต่คนเยอะมาก เราบอกตัวเองว่าเราควรจะไปอะไร
เราควรจะทำยังไง ? เราว่า ตัวเราเอง ถ้าเราไปที่ศาลาอเมริกาเราสามารถเห็น
มุกดาหาร - นั่นคือเหตุผลที่เรากำลังมองไปข้างหน้าเพื่อไปงาน แต่เป็นเพราะความทรงจำ
Expo 70 :ข้อมูลเชิงลึกในประสบการณ์ของผู้เข้าชมและการสร้างความทรงจำที่สดใสในระยะยาว - ดร. เดวิด แอนเดอร์สัน 15
คนและเวลาในการรอเราเข้าไปไม่ได้ นั่นมันแย่มาก ดังนั้น พวกเราไปที่เว็บไซต์ต่อไป
และมันเป็นสิ่งเดียวกัน และบน และบน ดังนั้น หลังจากให้เราตัดสินใจที่จะไปบริเวณ
Park ดังนั้นเด็กที่ถามไปในบางศาลา แต่เราได้
พยายามเข้าไปในศาลาอเมริกันและอาคารอื่น ๆและ รอเวลา เช่น 1
ชั่วโมงและมันเป็นจุดเริ่มต้นที่จะได้รับสายในวันของเรา แต่เมื่อเราอยู่ในร่มเงาของอุทยาน
เราก็ไปทานข้าวกลางวันที่เรานำมากับเรา เราได้รับมาก
ข้อมูลและ hype ในสื่อและกด เช่น บทเพลง เกี่ยวกับงานแสดงสินค้าและฉัน
มักจะพูดคุยกับเด็กเกี่ยวกับไปงานเอ็กซ์โป จริงๆเราไม่ได้ทำหรือเห็นมาก
ที่งานแสดงสินค้า และเราไม่ได้ไปเห็นหินจันทราเพื่อให้เรากลับบ้าน มีไป
เอ็กซ์โป มันคงจะดีกว่าที่จะถามใครสักคนที่ศาลา เราควรจะอุทิศ
เอง [ ดู ] . . . . . . . ฉันได้ให้สัญญากับพวกเขา [ เด็ก ] ที่เราอยากไปอีกแต่
มันก็จบลงแค่นั้น ไม่ได้โอกาส ฉันได้ให้สัญญาว่า จะรบกวนฉัน
บ้าง แน่นอน หลายคนบอกเราว่า มันต้องร้อนและแออัด แต่เราไม่ฟังหรือฟัง
.
คุณ tsukahashi อธิบายในรายละเอียดมากรายละเอียดตอนของวัน ก่อนวางแผนความตั้งใจ
ไป Expo จะเห็นมุกดา จากบรรทัด UPS ที่จะได้รับในสิ้นหวังของบรรทัดขึ้นสำหรับ
ศาลาเราผิดหวังมากที่เธอไม่สามารถเห็นหินจันทรา และนาง
ล้มเหลวสัญญากับลูกๆของเธอ แม้กระทั่งในหลักสูตรของการสัมภาษณ์คุณ tsukahashi relives
ความผิดหวังนี้ผิดหวังวางแผนที่จะเห็นมุกดา ) ในบัญชีทั้งภาษากาย
และพูดในทางที่เธอแสดงออกความรู้สึกของความผิดและสำนึกผิด ซึ่งเธอยัง

อยู่ด้วยวันนี้ เราออกความเห็นว่า ความทรงจำ ความสดใสของนาง tsukahashi ความทรงจำในตอนนี้
คิดหลายวิธี แรก , คุณ tsukahashi ความทรงจำของวันของเธอในงานเป็นธีม
โดยมีผลต่อ - เชิงลบที่แข็งแกร่งประสบการณ์เชิงลบขอเข้ารหัส นาง tsukahashi
2อย่างชัดเจนมีความคาดหวังอย่างมากเลยสงสัยเห็นหินจันทราที่เธอและครอบครัวของเธอ
จะประสบการณ์ในงาน มีการเปิดรับสื่อที่ส่งเสริมที่
งานแสดงสินค้า ในตัวอย่างนี้มันชัดเจนว่า ก่อนนี้วางแผนไว้ ( วาระ ) พบว่าประ
ผิดหวัง และส่งผลให้ความผิดหวังมาก ( ส่งผลลบ ) ที่ส่งผลให้เกิดแรง
การเข้ารหัสของหน่วยความจำและผลในตอนที่สูงที่น่าจดจำ ประการที่สาม เป็นเรื่องของความผิด
เสียใจและระคายเคืองกับความเป็นจริงที่ว่า เธอสัญญาว่าจะพาลูกกลับไป Expo ดู
สิ่งที่พวกเขาหวังว่าจะเห็นในกำหนดการเดิมของพวกเขา เราคาดการณ์ว่า เสียใจที่ได้รับ
แหล่งที่มาของความขัดแย้งค้างคามานานหลายปี ซึ่งนาง tsukahashi มีผลมากกว่าและ
อีกครั้งในความรู้สึกนี้ เธอได้เตรียมงานในความพยายามที่จะแก้ปัญหาความขัดแย้งหรือ
ความผิด ดังเห็นได้จากความจริงที่ว่าเธอ laments ว่าเธอควรถามสำหรับคำแนะนำเกี่ยวกับซึ่ง
ศาลาเพื่อชม ดังนั้น การซ้อมยังสนับสนุนหน่วยความจำขอเข้ารหัส ( Cohen

1989 )