Or at least that's the hope. But no

Or at least that's the hope. But no strong economic force favors such technology revolutions in the long run. The short-term gains are made largely because companies can save money, not because of the planetary virtues of sustainability per se.
For example, during the economic crisis that began in 2008,C02 levels began falling in the United States not because of gov­ernment mandates, but because of market forces-less demand, plus cheaper natural gas for power plants replaced coal (though the local pollution and health problems caused by fracking for that gas creates other headaches).
As we've seen, a blind spot in the human brain may contribute to this mess. Our brain's perceptual apparatus has fine-tuning for a range of attention that has paid off in human survival. While we are equipped with razor-sharp focus on smiles and frowns, growls and babies, as we've seen, we have zero neural radar for the threats to the global systems that support human life. They are too macro or micro for us to notice directly. So when we are faced with news of these global threats, our attention circuits tend to shrug.
Worse, our core technologies were invented in a day long before we had a clue about their threat to the planet. Half of industry's C02 emissions are due to how we make steel, cement, plastic, paper, and energy. While we can make substantial reductions in those emissions with improvements in those methods, we'd be far better off reinventing them entirely so they have zero negative impact, or even replenish the planet.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หรืออย่างน้อยนั่นคือความหวัง แต่ยังไม่มีผลบังคับใช้ทางเศรษฐกิจที่แข็งแกร่งโปรดปรานการปฏิวัติเทคโนโลยีดังกล่าวในระยะยาว กำไรระยะสั้นจะทำมากเพราะ บริษัท สามารถประหยัดเงินได้ไม่ใช่เพราะคุณธรรมดาวเคราะห์ของความยั่งยืนต่อ.
ยกตัวอย่างเช่นในช่วงวิกฤตเศรษฐกิจที่เริ่มต้นขึ้นในปี 2008 ระดับ C02 เริ่มลดลงในประเทศสหรัฐอเมริกาไม่ได้เพราะข้อบังคับของรัฐบาล แต่เป็นเพราะของกองกำลังน้อยกว่าความต้องการของตลาดบวกราคาถูกกว่าก๊าซธรรมชาติสำหรับโรงไฟฟ้าถ่านหินแทนที่ (แม้ว่ามลพิษท้องถิ่นและปัญหาสุขภาพที่เกิดจากการ fracking สำหรับก๊าซที่สร้างความปวดหัวอื่น ๆ ).
ในฐานะที่เราเคยเห็นจุดบอดในมนุษย์ สมองอาจนำไปสู่ระเบียบนี้ อุปกรณ์การรับรู้ของสมองของเรามีการปรับจูนสำหรับช่วงของความสนใจที่มีการจ่ายเงินออกในการอยู่รอดของมนุษย์ ในขณะที่เรามีการติดตั้งโฟกัสที่คมชัดในรอยยิ้มและขมวดคิ้ว, คำรามและทารกในขณะที่เราได้เห็นเรามีศูนย์เรดาร์ประสาทสำหรับภัยคุกคามในระบบทั่วโลกที่สนับสนุนการดำรงชีวิตของมนุษย์ พวกเขาเป็นแมโครเกินไปหรือขนาดเล็กที่เราจะแจ้งให้ทราบโดยตรง ดังนั้นเมื่อเรากำลังเผชิญกับข่าวของภัยคุกคามระดับโลกเหล่านี้วงจรความสนใจของเรามีแนวโน้มที่จะยัก.
เลวเทคโนโลยีหลักของเราได้รับการคิดค้นขึ้นในวันนานก่อนที่เรามีเงื่อนงำเกี่ยวกับภัยคุกคามของพวกเขาไปยังดาวเคราะห์ ครึ่งหนึ่งของอุตสาหกรรมการปล่อย C02 เป็นเพราะวิธีการที่เราทำเหล็กซีเมนต์พลาสติกกระดาษและพลังงาน ในขณะที่เราสามารถทำให้ลดลงอย่างมากในการปล่อยก๊าซเรือนกระจกที่มีการปรับปรุงในวิธีการเหล่านั้นที่เราต้องการจะไกลดีกว่า reinventing พวกเขาทั้งหมดเพื่อให้พวกเขามีผลกระทบในเชิงลบเป็นศูนย์หรือแม้กระทั่งเติมเต็มโลก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หรืออย่างน้อยก็หวังว่าอย่างนั้น แต่ไม่แรงบุญ เช่น การปฏิวัติเทคโนโลยี ความแข็งแกร่งทางเศรษฐกิจในระยะยาว กำไรระยะสั้นที่ทำส่วนใหญ่เพราะ บริษัท สามารถประหยัดเงินได้ ไม่ใช่เพราะคุณธรรมของดาวเคราะห์ของความยั่งยืนต่อ se .
ตัวอย่างเช่น ในช่วงวิกฤตเศรษฐกิจที่เริ่มขึ้นใน 2008 , คาร์บอนไดอ๊อกไซด์ ระดับเริ่มลดลงในสหรัฐอเมริกาไม่ได้เพราะรัฐบาล ernment องเอกสารที่แต่เพราะกลไกตลาดความต้องการน้อยกว่า แถมถูกกว่าก๊าซธรรมชาติสำหรับโรงไฟฟ้าถ่านหินแทน ( แม้ว่าปัญหามลภาวะในท้องถิ่นและสุขภาพที่เกิดจากก๊าซ fracking ที่สร้างปวดหัวอื่น ๆ ) .
อย่างที่เราเคยเห็นจุดบอดในสมองของมนุษย์อาจนำไปสู่ความยุ่งเหยิงนี้ สมองของเรารับรู้ได้ปรับจูนอุปกรณ์สำหรับช่วงของความสนใจที่ได้จ่ายเงินออกในการอยู่รอดของมนุษย์ในขณะที่เราเพียบพร้อมด้วยคมมีดโกน เน้นรอยยิ้มและขมวดคิ้ว . . และทารก , ที่เราเคยเห็น เรามีศูนย์เรดาร์ประสาทสำหรับภัยคุกคามทั่วโลกระบบที่ช่วยสนับสนุนชีวิตของมนุษย์ ก็มาโคร หรือ ไมโคร ให้เราสังเกตโดยตรง ดังนั้น เมื่อเราต้องเผชิญกับข่าวของภัยคุกคามเหล่านี้ทั่วโลก วงจร ความสนใจของเรามักจะยักไหล่
เลวเทคโนโลยีหลักของเราถูกคิดค้นในวันที่ยาวนานก่อนที่เราได้เบาะแสเกี่ยวกับการคุกคามโลก ครึ่งหนึ่งของการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดอ๊อกไซด์ของอุตสาหกรรม เนื่องจากว่าเราทำเหล็ก , ปูน , พลาสติก , กระดาษ , และพลังงาน ในขณะที่เราสามารถทำให้ลดลงอย่างมากในการปล่อยก๊าซที่มีการปรับปรุงในวิธีการเหล่านั้น เราก็จะห่างไกลดีกว่า reinventing ทั้งหมด จึงมีศูนย์ลบ ผลกระทบหรือแม้แต่เติมเต็มโลก .