Summings up are an essential elemen

Summings up are an essential element of the decision-making process at the IMF. They are a helpful vehicle for recording consensus views, while simultaneously taking account of any significant nuances in those views—possibly including even dissent by some chairs—that would be difficult to reflect in a formal decision of the Executive Board. As such, a summing up enhances the record of the Board’s agreement, and in some circumstances, the summing up may itself constitute an Executive Board decision.1 For example, meetings of the Executive Board related to Article IV consultations are concluded by a summing up, while meetings on general Fund policies are frequently concluded by a summing up particularly when Board views give direction to future staff work.
Since the Fund’s inception, the Executive Board has emphasized the importance of seeking consensus rather than formal voting. As an alternative to formal votes, the Board decided in 1946 to task the Chairman with the responsibility for identifying the “sense of the meeting,” which would be the basis for decision making. Rule C-10 of the IMF’s Rules and Regulations reflects this approach and provides that the Chair shall ordinarily ascertain the sense of the meeting in lieu of taking a formal vote. The “sense of the meeting” is understood as a position supported by Executive Directors having sufficient votes to carry the question if a vote were taken. In summing up, the Chairman reflects the Board discussion in wording that is precise enough for operational purposes, yet broad and subtle enough to capture significant nuances of Executive Directors’ views. Individual views, however, are generally not incorporated into a summing up, but are recorded in the Board minutes which are a comprehensive and complete record of Board meetings.
As part of the consensual decision-making process described above, a long-standing practice has emerged to use qualifiers to record the extent of support on issues where differences of view exist. Although the enumeration of Executive Directors’ views in qualifiers is based on the count, in summing up a discussion the Chair will also need to give consideration to the necessary voting majorities to carry the question if a vote were taken (especially for decisions requiring special majorities) given the weighted distribution of voting power on the Executive Board.2 Also, when summings up note differences of view, they do not attribute views to particular Directors. On the other hand, the term “Directors” (without qualifier) does not necessarily imply unanimous agreement or full consensus. As noted above, the minutes of Board meetings are the appropriate formal vehicle to reflect all views in a comprehensive and complete manner.
The table below describes the qualifiers most commonly used in summings up.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Summings ขึ้นเป็นองค์ประกอบสำคัญของกระบวนการตัดสินใจที่กองทุนการเงินระหว่าง พวกเขาเป็นยานพาหนะที่เป็นประโยชน์สำหรับการบันทึกมุมมองฉันทามติในขณะเดียวกันการคำนึงถึงความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญใด ๆ ในมุมมองเหล่านั้นอาจรวมถึงความขัดแย้งโดยบางเก้าอี้ที่จะเป็นเรื่องยากที่จะสะท้อนให้เห็นในการตัดสินใจอย่างเป็นทางการของคณะกรรมการบริหาร เช่นข้อสรุปขึ้นช่วยเพิ่มบันทึกข้อตกลงของคณะกรรมการและในบางกรณีข้อสรุปขึ้นเองอาจเป็นคณะกรรมการบริหาร decision.1 ตัวอย่างเช่นการประชุมของคณะกรรมการบริหารที่เกี่ยวข้องกับการให้คำปรึกษาข้อ IV จะสรุปโดยสรุป ในขณะที่การประชุมเกี่ยวกับนโยบายกองทุนทั่วไปจะสรุปได้บ่อยโดยสรุปเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมุมมองคณะกรรมการให้ทิศทางในการทำงานของพนักงานในอนาคต.
นับตั้งแต่ก่อตั้งกองทุนคณะกรรมการบริหารได้เน้นความสำคัญของการแสวงหาฉันทามติมากกว่าการลงคะแนนอย่างเป็นทางการ ในฐานะที่เป็นทางเลือกในการโหวตอย่างเป็นทางการคณะกรรมการตัดสินใจในปี 1946 กับงานประธานที่มีความรับผิดชอบสำหรับการระบุ "ความรู้สึกของการประชุม" ซึ่งจะเป็นพื้นฐานสำหรับการตัดสินใจ กฎข้อ C-10 ของกฎของ IMF และสะท้อนให้เห็นถึงระเบียบวิธีการนี้และแสดงให้เห็นว่าเก้าอี้ปกติจะต้องตรวจสอบให้แน่ใจความรู้สึกของที่ประชุมผู้แทนของการลงคะแนนอย่างเป็นทางการ "ความรู้สึกของการประชุม" เป็นที่เข้าใจกันว่าเป็นตำแหน่งที่ได้รับการสนับสนุนโดยคณะกรรมการบริหารมีคะแนนเสียงเพียงพอที่จะดำเนินคำถามถ้าคะแนนเสียงถูกนำ ในข้อสรุปขึ้นสะท้อนให้เห็นถึงประธานคณะกรรมการการอภิปรายในการใช้ถ้อยคำที่มีความแม่นยำพอสำหรับวัตถุประสงค์ในการดำเนินงาน แต่ในวงกว้างและลึกซึ้งพอที่จะจับความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญของมุมมองกรรมการบริหาร มุมมองของแต่ละบุคคล แต่มักจะไม่รวมอยู่ในข้อสรุปขึ้น แต่จะถูกบันทึกในรายงานการประชุมคณะกรรมการซึ่งเป็นบันทึกที่ครอบคลุมและสมบูรณ์ของการประชุมคณะกรรมการ.
ในฐานะที่เป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการตัดสินใจยินยอมที่กล่าวไว้ข้างต้นปฏิบัติยาวนานมี โผล่ออกมาที่จะใช้ในการบันทึกบ่นขอบเขตของการสนับสนุนในประเด็นที่แตกต่างของมุมมองที่มีอยู่ แม้ว่าการนับมุมมองของกรรมการบริหารในรอบคัดเลือกจะขึ้นอยู่กับการนับในข้อสรุปถึงการอภิปรายเก้าอี้ยังจะต้องให้การพิจารณาที่จะลงคะแนนเสียงส่วนใหญ่ที่จำเป็นในการดำเนินคำถามถ้าคะแนนเสียงถูกนำ (โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับการตัดสินใจที่ต้องใช้เสียงข้างมากเป็นพิเศษ ) ได้รับการกระจายอำนาจถ่วงน้ำหนักของการออกเสียงลงคะแนนในการบริหาร Board.2 นอกจากนี้เมื่อ summings ขึ้นแตกต่างทราบในมุมมองของพวกเขาไม่เชื่อความคิดเห็นของกรรมการโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในทางกลับกันคำว่า "กรรมการ" (โดยไม่รอบคัดเลือก) ไม่จำเป็นต้องหมายความข้อตกลงเป็นเอกฉันท์หรือฉันทามติเต็ม ดังที่ระบุไว้ข้างต้นนาทีของการประชุมคณะกรรมการที่มียานพาหนะอย่างเป็นทางการที่เหมาะสมในการสะท้อนให้เห็นถึงมุมมองทั้งหมดในลักษณะที่ครอบคลุมและสมบูรณ์.
ตารางด้านล่างอธิบายบ่นใช้กันมากที่สุดใน summings ขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

summings ขึ้นเป็นองค์ประกอบที่สำคัญของกระบวนการตัดสินใจที่ IMF พวกเขาจะเป็นประโยชน์สำหรับการบันทึกมุมมองฉันทามติของยานพาหนะในขณะที่พร้อมจดบัญชีใด ๆที่สำคัญความแตกต่างในมุมมองที่อาจรวมถึงแม้ความขัดแย้งโดยเก้าอี้บางอย่างที่อาจจะยากที่จะสะท้อนในการตัดสินใจอย่างเป็นทางการของบอร์ดบริหารแล้ว เช่นเป็นบวกเพิ่มบันทึกข้อตกลงของบอร์ด และในบางสถานการณ์ การสรุปตัวเองอาจเป็นบอร์ดบริหารตัดสินใจ 1 ตัวอย่างเช่น การประชุมของคณะผู้บริหารที่เกี่ยวข้องกับการหารือ 4 บทความจะสรุปโดยรวมขึ้นในขณะที่การประชุมเกี่ยวกับนโยบายกองทุนทั่วไปมักสรุปโดยรวมขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเห็นบอร์ดให้ทิศทางการทำงานพนักงานในอนาคต .
นับตั้งแต่มีกองทุน คณะกรรมการได้เน้นความสำคัญของการแสวงหาฉันทามติมากกว่าโหวตอย่างเป็นทางการ เป็นทางเลือกที่จะโหวตอย่างเป็นทางการคณะกรรมการตัดสินใจใน 2489 เพื่องานประธานที่มีความรับผิดชอบสำหรับการระบุ " ความรู้สึกของการประชุม ซึ่งจะเป็นข้อมูลพื้นฐานสำหรับการตัดสินใจ กฎ c-10 ของกฎของ IMF และกฎระเบียบที่สะท้อนให้เห็นถึงวิธีการนี้ และมีเก้าอี้ให้แล้วให้ความรู้สึกของการประชุมแทนการโหวตอย่างเป็นทางการ" ความรู้สึกของการประชุม " ถูกเข้าใจในฐานะที่ได้รับการสนับสนุน โดยผู้บริหารมีคะแนนเสียงเพียงพอที่จะนำคำถาม ถ้าโหวตแล้ว ในการสรุป , ประธานสะท้อนกระดานอภิปรายในการใช้ถ้อยคำที่ชัดเจนเพียงพอสำหรับวัตถุประสงค์ในการดำเนินงาน แต่กว้างและลึกซึ้งพอที่จะจับภาพความแตกต่างทางความคิดเห็นของผู้อำนวยการบริหาร แต่ละมุมมอง อย่างไรก็ตามโดยทั่วไปจะไม่รวมอยู่ในวัด แต่จะถูกบันทึกไว้ในกระดานนาทีซึ่งเป็นบันทึกที่ครอบคลุมและสมบูรณ์ของการประชุมคณะกรรมการ
เป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการตัดสินใจที่อธิบายข้างต้น เป็นการปฏิบัติที่ยืนยาวได้โผล่ออกมาเพื่อใช้คัดเลือกบันทึกขอบเขตของการสนับสนุนในประเด็นที่แตกต่างของมุมมองที่มีอยู่แม้ว่าการความคิดเห็นกรรมการผู้บริหารในรอบคัดเลือกจะขึ้นอยู่กับจำนวนในการสรุปการสนทนาเก้าอี้จะยังต้องการให้พิจารณาส่วนมากโหวตต้องแบกคำถาม ถ้าโหวตได้ ( โดยเฉพาะการตัดสินใจที่ต้องการประชาสัมพันธ์พิเศษ ) ได้รับการกระจายน้ำหนักของอำนาจการออกเสียงลงคะแนนในบอร์ดผู้บริหาร 2 . นอกจากนี้เมื่อ summings หมายเหตุความแตกต่างในมุมมองของพวกเขาไม่คุณลักษณะมุมมองของกรรมการโดยเฉพาะ บนมืออื่น ๆ , คำว่า " กรรมการ " ( รอบคัดเลือก ) ไม่จำเป็นต้องบ่งบอกถึงข้อตกลงที่เป็นเอกฉันท์หรือฉันทามติ ดังที่ระบุไว้ข้างต้น , นาทีของการประชุมคณะกรรมการเป็นยานพาหนะเพื่อสะท้อนมุมมองที่เหมาะสมอย่างเป็นทางการในลักษณะที่ครอบคลุมและสมบูรณ์
ตารางด้านล่างอธิบายถึงประเภทที่ใช้บ่อยมากที่สุดใน summings
ตั้งขึ้น