ISSTH – Book 4 – Chapter 593Previou

ISSTH – Book 4 – Chapter 593

Previous Chapter Next Chapter
Chapter 593: Meeting South Heaven!

Meng Hao’s eyes flickered. He turned and made his way off into the distance. In the end, he picked three other similar places in the Demon Immortal Sect where he concealed Wooden Time Swords in the ground.

Currently, he had a total of ten Wooden Time Swords, which he could use to unleash the first form of the Lotus Sword Formation.

To bet four of the swords on a possibility that was most likely impossible was a huge gamble for him.

“Each one of these Wooden Time Swords represents a vast collection of Spirit Stones….” he thought. Enduring the pain of it, he hid one sword after another. Every time he did, he buried his dreams and hopes along with it.

Meng Hao selected the four locations very carefully. In fact, the four different locations were places that, according to his memories of the First Plane, were still relatively intact.

That way, just in case the swords really did appear in the Third Plane… then they would be easy for him to recover.

As night fell, Meng Hao hovered in mid-air, looking out across the lands. He glanced at the four places where he had buried the swords, and the anticipation in his eyes grew stronger.

“If I succeed, then my path of cultivation can continue even more smoothly. If I don’t succeed… then at least I will have no regrets.” He made one more final look to ensure that he had committed the various locations to memory. Then, he made his way to the Fourth Peak.

More time passed by. Another half month was gone. The ghost images continued to occur with increasing frequency. The interval between the occurrences was shorter, and every time they occurred, they lasted for several breaths of time.

In fact, on one occasion a few days ago, Meng Hao had been concocting pills when the ghost images sprang for a few dozen breaths of time. During that time, he almost had the feeling that he had left the illusory ancient world.

He hadn’t seen Ke Yunhai recently. Even when he went to pay his respects and wish Ke Yunhai good health, it was only through the closed door of the Immortal’s cave. When Ke Yunhai spoke to him from inside, his voice seemed somewhat tired.

He wasn’t sure what Ke Yunhai was doing, but whenever he heard the man’s voice, he felt calmer. Ke Yunhai was his father in this life, and as far as Meng Hao was concerned, the most valuable thing he had acquired in this illusory world.

Xu Qing still had not finished with her secluded meditation. However, she had clearly experienced success in her enlightenment. Every time Meng Hao looked at her, she was experiencing different transformations of the soul.

She seemed completely immersed in Daoist magic. Although she was not consummately beautiful, there was now a vague air to her that was both unforgettable and fascinating.

“It should be any moment now,” murmured Meng Hao as he sat there cross-legged in the Immortal’s cave. “The ghost images are growing more intense and more frequent. Everybody must be getting very antsy by now.” He looked out at the evening sky and the dark clouds that were gathering up above.

Recently, he had not of his own initiative sought out any of the other South Heaven Cultivators. He had kept to himself, trying to concoct his medicinal pill from nothing, or achieve enlightenment of the Daoist magics.

Of course, all of the Cultivators from South Heaven were extraordinary individuals. Each one had inside information from their various Sects or Clans, as well as methods to evade Meng Hao. He was well aware of that. He could either mobilize the entire Sect to try to find them, or just not look for them at all. He preferred the latter.

Meng Hao was confident that they… would come looking for him.

When they did, it would be the whole group, except perhaps for Patriarch Huyan, who Meng Hao would kill at first sight.

Sheets of rain began to descend onto the Demon Immortal Sect. The entire world turned hazy, and as Meng Hao looked out at it, he had a strange feeling. He wasn’t sure if the world he was in was hazy, or if the rain was hazy… or if it was both.

It was much like how he viewed the future.

The rain fell until the third night watch before it started to lighten up. The land was covered with coldness that transformed into fog. When the sun rose, the fog slowly began to grow thin and then dissipate, transforming the haziness into clarity. Everything looked like a beautiful oil painting.

At dawn, a sword came!

It was impossible to say where the sword came from, but it shot directly toward Meng Hao. None of the protective spell formations on the Fourth Mountain did anything to stop it; apparently there was something special about this sword.

The sword came to a stop a meter or two in front of Meng Hao, where it hovered in the air. A mottled glow emanated up from its surface. Just barely discernible on the sword were the traces of a mark made by a soul.

It was one character.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ISSTH –หนังสือเล่มที่ 4 – บท 593บทก่อนหน้านี้บทต่อไป593 บท: ประชุมใต้สวรรค์ตาเมงเฮา flickered เขาเปิด และทำทางของเขาออกเป็นระยะทาง ในสุด เขาเบิก 3 อื่น ๆ คล้ายปีศาจอมตะนิกายที่เขาปกปิดไม้เวลาดาบในพื้นดินขณะนี้ เขารวมสิบไม้เวลาดาบ ซึ่งเขาสามารถใช้ในการปลดปล่อยแบบแรกของการก่อตัวดาบโลตัสเดิมพันที่สี่ของดาบในความเป็นไปได้ที่อาจเป็นไปไม่ได้ gamble ใหญ่สำหรับเขาเขาคิดว่า "แต่ละคนเหล่านี้เวลาดาบไม้แสดงถึงคอลเลกชันของหินวิญญาณ..." เขายืนยงความเจ็บปวดของมัน ซ่อนดาบหนึ่งหลังจากที่อื่น ทุกครั้งที่เขา เขาฝังเขาความฝันและความหวังพร้อมกับมันเมงเฮาเลือกสี่ตำแหน่งอย่างระมัดระวังมาก ในความเป็นจริง สี่ตำแหน่งที่แตกต่างกันได้สถานที่ ตามความทรงจำของเขาของระนาบแรก ยังคงค่อนข้างเหมือนเดิมวิธี ในกรณีดาบจริง ๆ ไม่ปรากฏในระนาบสาม...แล้วพวกเขาจะง่ายสำหรับเขาที่จะกู้คืนเป็นคืนตก เมงเฮาวนเวียนอยู่ในกลางอากาศ มองข้ามที่ดิน เขา glanced ที่สี่สถานที่เขาได้ฝังดาบการ และความคาดหมายในสายตาของเขาเติบโตแข็งแกร่ง"ถ้าผมประสบความสำเร็จ เส้นทางของฉันของการเพาะปลูกสามารถต่อได้อย่างราบรื่นมากยิ่งขึ้น ถ้าผมไม่ประสบความสำเร็จ...แล้วอย่างน้อยฉันจะได้ไม่เสียดาย" เขาได้มองเด็ดขาดเพื่อให้แน่ใจว่า เขาทำสถานต่าง ๆ ในหน่วยความจำ จากนั้น เขาทำทางของเขาสี่ยอดเวลาผ่านไปโดย อีกเดือนครึ่งก็หายไป ภาพผียังคงเกิดขึ้นกับความถี่ที่เพิ่มขึ้น ช่วงเวลาระหว่างเหตุการณ์ที่เป็นสั้น และทุกครั้งที่พวกเขาเกิด พวกเขากินเวลาหลายลมหายใจเวลาในความเป็นจริง ครั้งหนึ่งกี่วันที่ผ่านมา เมงเฮาได้รับปิติยาเมื่อภาพผีผุดกี่ลมหายใจที่โหลเวลา ในช่วงเวลานั้น เขาเกือบมีความรู้สึกว่า เขาได้จากไปในประวัติศาสตร์จริงเขาไม่เคยเห็นมาหยุนไห่ Ke ได้เร็ว ๆ นี้ แม้ว่าเขาจ่ายประการของเขา และต้องสุขภาพดีหยุนไห่ Ke ก็เพียงผ่านประตูปิดของถ้ำของอมตะ เมื่อหยุนไห่ Ke ได้พูดกับเขาจากภายใน เสียงของเขาดูเหมือนค่อนข้างเหนื่อยเขาไม่แน่ใจว่าอะไรหยุนไห่ Ke ทำ แต่เมื่อใดก็ ตามที่เขาได้ยินเสียงของมนุษย์ เขารู้สึกสงบ หยุนไห่ Ke เป็นบิดาในชาตินี้ และเป็นเมงเฮาเป็นกังวล สิ่งมีค่าที่สุดเขาได้รับในโลกนี้จริงXu Qing ยังคงไม่เสร็จกับการทำสมาธิที่เงียบสงบของเธอ อย่างไรก็ตาม เธอมีประสบการณ์ความสำเร็จในการตรัสรู้ของเธออย่างชัดเจน ทุกครั้งที่เฮาเมงมองเธอ เธอถูกพบการแปลงที่แตกต่างกันของจิตวิญญาณเธอดูเหมือนสมบูรณ์แช่ในวิเศษ Daoist แม้ว่าเธอไม่สวย consummately ได้ขณะนี้อากาศคลุมเครือของเธอที่ทั้งสะดวก และน่าสนใจ"มันควรจะทุกขณะตอนนี้ murmured เมงเฮาเป็นเขานั่งไขว่ห้างในถ้ำของอมตะ "ภาพผีมีการเติบโตรุนแรงมากขึ้น และบ่อยขึ้น ทุกคนต้องได้รับ antsy มากตอนนี้" เขาดูออกที่ท้องฟ้ายามเย็นและเมฆสีดำที่ถูกรวบรวมขึ้นข้างบนเมื่อเร็ว ๆ นี้ เขามีความคิดริเริ่มของตัวเองไม่ขอออกที่ใต้สวรรค์คราดอื่น ๆ อย่างใดอย่างหนึ่ง เขาได้เก็บไว้กับตัวเอง พยายามสร้างอัตเขายาสมุนไพรจากอะไร หรือบรรลุตรัสรู้ของเวทมนตร์ Daoistแน่นอน ทั้งหมดของเครื่องพรวนดินจากใต้สวรรค์ถูกวิสามัญบุคคล แต่ละคนมีข้อมูลภายในจากผู้ต่าง ๆ นิกาย หรือชนเผ่า ตลอดจนวิธีหนีเฮาเมง พระองค์ตระหนักดีว่า นอกจากนี้เขาก็สามารถระดมนิกายทั้งหมดพยายามที่จะค้นหาได้ หรือไม่หาพวกเขาทั้งหมด เขากลับหลังเมงเฮาก็มั่นใจว่าพวกเขา...จะมาหาเขาเมื่อพวกเขา มันจะเป็นทั้งกลุ่ม ยกเว้นบางทีสำหรับพระ Huyan คนฆ่าเฮาเมงแรกพบแผ่นฝนเริ่มลงสู่นิกายอมตะของปีศาจ ทั้งโลกเปิดฟ้าหลัว และเป็นเมงเฮาดูออก เขามีความรู้สึกแปลก ๆ เขาไม่แน่ใจว่าถ้าเขามาอยู่ในโลก ฟ้าหลัว หรือถ้าฝนตกฟ้าหลัว... หรือถ้ามันทั้งสองมันเป็นมากเหมือนวิธีดูอนาคตฝนตกจนถึงสามนาฬิกาคืนก่อนมันเริ่มเบาขึ้น แผ่นดินถูกปกคลุม ด้วยความหนาวเย็นที่กลายเป็นหมอก เมื่อดวงอาทิตย์กุหลาบ หมอกค่อย ๆ เริ่มเติบโตบาง และจากนั้น กระจาย ไป เปลี่ยนการสับสนความชัดเจน ทุกอย่างดูเหมือนเป็นภาพวาดสีน้ำมันสวยงามยามรุ่งอรุณ ดาบมามันเป็นไปไม่ได้จะบอกว่า ดาบมาจากไหน แต่มันยิงตรงไปทางเมงเฮา ไม่มีแผนป้องกันสะกดบนภูเขาสี่ไม่อะไรจะหยุดมัน เห็นได้ชัดว่ามีอะไรพิเศษเกี่ยวกับดาบนี้ดาบมาหยุดมิเตอร์หรือสองหน้าเมงเฮา ที่มันวนเวียนอยู่ในอากาศ เรืองแสงขจัดที่เล็ดลอดออกมาจากพื้นผิวของมัน เพิ่งจะตโลบนดาบมีร่องรอยของเครื่องหมายโดยจิตวิญญาณมันเป็นหนึ่งอักขระ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ISSTH - จอง 4 - บทที่ 593 ก่อนหน้านี้บทบทต่อไปบทที่ 593: ประชุมใต้สวรรค์ตาเม้งเฮาส์ flickered เขาหันหลังกลับและทำทางของเขาออกไปไกล ในท้ายที่สุดเขาหยิบสามสถานที่อื่น ๆ ที่คล้ายกันในปีศาจอมตะนิกายที่เขาปกปิดไม้ดาบเวลาในพื้นดิน. ปัจจุบันเขามีทั้งหมดสิบดาบเวลาไม้ซึ่งเขาสามารถใช้ในการปล่อยรูปแบบครั้งแรกของโลตัสดาบ ก่อ. การเดิมพันสี่ดาบความเป็นไปได้ว่าน่าจะเป็นไปไม่ได้คือการเล่นการพนันขนาดใหญ่สำหรับเขา. "แต่ละคนเหล่านี้ไม้ดาบเวลาแสดงให้เห็นถึงความหลากหลายของพระวิญญาณหิน ... ." เขาคิดว่า ทนความเจ็บปวดของมันเขาซ่อนดาบหนึ่งหลังจากที่อื่น ทุกครั้งที่เขาทำเขาฝังความฝันของเขาและหวังพร้อมกับมัน. เม้งเฮาเลือกสถานที่สี่อย่างระมัดระวัง ในความเป็นจริงสี่สถานที่ที่แตกต่างกันเป็นสถานที่ที่เป็นไปตามความทรงจำของเครื่องบินลำแรกเป็นยังค่อนข้างสมบูรณ์. ด้วยวิธีการเพียงในกรณีที่ดาบจริงๆไม่ปรากฏในสามเครื่องบิน ... แล้วพวกเขาก็จะเป็นเรื่องง่ายสำหรับเขาที่จะกู้คืน . เป็นคืนลดลงเม้งเฮาลอยอยู่กลางอากาศมองออกไปทั่วดินแดน เขาเหลือบมองไปที่สี่สถานที่ที่เขาได้ฝังดาบและความคาดหมายในสายตาของเขาที่ขยายตัวแข็งแกร่ง. "ถ้าผมประสบความสำเร็จแล้วเส้นทางของฉันของการเพาะปลูกสามารถดำเนินการต่อได้อย่างราบรื่นมากยิ่งขึ้น ถ้าผมไม่ประสบความสำเร็จ ... แล้วอย่างน้อยฉันจะไม่มีคำว่าเสียใจ. "เขาทำอีกหนึ่งลักษณะสุดท้ายเพื่อให้แน่ใจว่าเขามีความมุ่งมั่นที่สถานที่ต่างๆในหน่วยความจำ จากนั้นเขาเดินไปที่สี่ยอด. เวลาผ่านไปได้โดยเพิ่มเติม อีกเดือนครึ่งก็หายไป ภาพผียังคงเกิดขึ้นกับความถี่ที่เพิ่มขึ้น ช่วงเวลาระหว่างที่เกิดขึ้นเป็นที่สั้นกว่าและเวลาที่พวกเขาเกิดขึ้นทุกครั้งที่พวกเขากินเวลานานหลายหายใจของเวลา. ในความเป็นจริงมีอยู่ครั้งหนึ่งเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาเม้งเฮาได้รับการปรุงยาเมื่อภาพผีผุดสำหรับโหลหายใจไม่กี่ เวลา. ในช่วงเวลาที่เขาเกือบจะมีความรู้สึกว่าเขาได้ทิ้งโลกโบราณเหลวไหล. เขาไม่เคยเห็น Ke Yunhai เมื่อเร็ว ๆ นี้ แม้แต่ตอนที่เขาไปแสดงความเคารพของเขาและหวังว่า Ke Yunhai สุขภาพที่ดีมันก็เป็นเพียงผ่านประตูที่ปิดถ้ำอมตะของ เมื่อ Ke Yunhai พูดกับเขาจากภายในเสียงของเขาดูเหมือนจะค่อนข้างเหนื่อย. เขาไม่แน่ใจว่าสิ่งที่ Ke Yunhai กำลังทำอะไรอยู่ แต่เมื่อใดก็ตามที่เขาได้ยินเสียงของชายคนนั้นเขารู้สึกสงบ Ke Yunhai เป็นพ่อของเขาในชีวิตนี้และเท่าที่เม้งเฮาเป็นกังวลสิ่งที่มีค่าที่สุดที่เขาได้มาในโลกนี้ไม่จริง. เสี่ยวชิงยังไม่ได้จบด้วยการทำสมาธิที่เงียบสงบของเธอ แต่เธอมีความสำเร็จที่มีประสบการณ์อย่างชัดเจนในการตรัสรู้ของเธอ เวลาเม้งเฮามองที่เธอทุกเธอกำลังประสบการเปลี่ยนแปลงที่แตกต่างกันของจิตวิญญาณ. เธอดูเหมือนแช่สมบูรณ์ในเวทมนตร์ Daoist แม้ว่าเธอจะไม่ได้สวยงาม consummately มีตอนนี้อากาศที่คลุมเครือกับเธอว่าเป็นทั้งที่น่าจดจำและน่าสนใจ. "มันควรจะเป็นช่วงเวลาใดตอนนี้" ท่านบ่นเม้งเฮาขณะที่เขานั่งอยู่ที่นั่นไขว่ห้างอยู่ในถ้ำของอมตะ "ภาพผีมีการเจริญเติบโตที่รุนแรงมากขึ้นและบ่อยขึ้น ทุกคนจะต้องได้รับความวิตกกังวลมากโดยขณะนี้. "เขามองออกไปในท้องฟ้ายามเย็นและเมฆมืดที่ถูกรวบรวมขึ้นไปข้างบน. เมื่อเร็ว ๆ นี้เขาไม่ได้ของความคิดริเริ่มของเขาเองขอออกอื่น ๆ ของภาคใต้สวรรค์พรวน เขาได้เก็บไว้ให้ตัวเองพยายามที่จะกุเรื่องยาสมุนไพรของเขาจากอะไรหรือบรรลุการตรัสรู้ของเวทมนตร์ Daoist. แน่นอนทั้งหมดของคราดพรวนจากใต้สวรรค์เป็นบุคคลพิเศษ แต่ละคนมีข้อมูลภายในจากนิกายของพวกเขาต่างๆหรือสมัครพรรคพวกเช่นเดียวกับวิธีที่จะหลบเลี่ยงเม้งเฮา เขาก็ตระหนักดีถึงว่า เขาทั้งสามารถระดมนิกายทั้งการพยายามที่จะพบพวกเขาหรือเพียงแค่ไม่มองหาพวกเขาทั้งหมด เขาชอบหลัง. เม้งเฮาก็มั่นใจว่าพวกเขา ... จะมาหาเขา. เมื่อพวกเขาก็จะมีทั้งกลุ่มอาจจะยกเว้นสำหรับพระสังฆราช Huyan ที่เม้งเฮาจะฆ่าตั้งแต่แรกเห็น. แผ่นฝนเริ่มลงมา บนปีศาจอมตะนิกาย คนทั้งโลกหันหมอกและเป็นเม้งเฮามองออกไปที่มันเขามีความรู้สึกที่แปลก เขาไม่แน่ใจว่าถ้าโลกที่เขาอยู่ในเป็นหมอกหรือถ้าฝนเป็นหมอก ... หรือถ้ามันเป็นทั้ง. มันเป็นเหมือนวิธีการที่เขามองอนาคต. ฝนลดลงจนนาฬิกาคืนที่สามก่อนที่จะเริ่มต้นในการแบ่งเบา ขึ้น. ดินแดนที่ถูกปกคลุมด้วยความหนาวเย็นที่กลายเป็นหมอก เมื่อดวงอาทิตย์ขึ้นหมอกช้าเริ่มที่จะเติบโตบางและแล้วกระจายเปลี่ยนสับสนเข้าไปในความชัดเจน ทุกอย่างดูเหมือนจะเป็นภาพวาดสีน้ำมันที่สวยงาม. ตอนเช้าดาบมา! มันเป็นไปไม่ได้ที่จะบอกว่าที่ดาบมาจาก แต่มันยิงตรงไปเม้งเฮา ไม่มีการก่อคาถาป้องกันบนภูเขาสี่ทำอะไรที่จะหยุดมัน; เห็นได้ชัดว่ามีอะไรบางอย่างที่พิเศษเกี่ยวกับดาบนี้. ดาบมาหยุดเมตรหรือสองในด้านหน้าของเม้งเฮาที่มันวนเวียนอยู่ในอากาศ เรืองแสงเล็ดลอดออกมาจุดด่างดำขึ้นมาจากพื้นผิวของมัน เพิ่งสังเกตเห็นดาบของร่องรอยของเครื่องหมายที่ทำโดยจิตวิญญาณ. มันเป็นตัวละครตัวหนึ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เล่ม 4 บทที่เธอ issth ––ก่อนหน้าบทบทถัดไปตอนที่ 593 : การประชุมสวรรค์ใต้เหม็ง เฮาตา flickered เขาหันมาและทำทางของเขาไปไกล ในที่สุดเขาเลือกสามสถานที่อื่นที่คล้ายคลึงกันในลัทธิปีศาจอมตะที่เขาซ่อนดาบ เวลา ไม้พื้นขณะนี้มีทั้งหมดสิบดาบไม้เวลาที่เขาสามารถใช้เพื่อปลดปล่อยฟอร์มแรกของดาบ บัวเกิดเดิมพันสี่ดาบในความเป็นไปได้ที่น่าจะเป็นไปไม่ได้ เป็นการเสี่ยงมากสำหรับเขา" แต่ละคน ดาบไม้เวลาเหล่านี้แสดงคอลเลกชันมากมายของหินวิญญาณ . . . . . . . " เขาคิด ทนเจ็บอยู่ เขาหลบดาบหนึ่งหลังจากที่อื่น ทุกครั้งที่เขาทำ เขาอยู่ของเขา ความหวังและความฝันไปพร้อมกับมันเมิ่งฮ่าวเลือกสี่สถานที่ให้ดี ในความเป็นจริง , สี่ เป็นสถานที่ ที่แตกต่างกัน สถานที่ ตามความทรงจำของเครื่องแรก ยังค่อนข้างเหมือนเดิมวิธีนี้ ในกรณีของดาบก็ปรากฏในเครื่องบิน . . . . . . . สาม แล้วพวกเขาจะง่ายสำหรับเขาที่จะกู้คืนเป็นคืนที่ล้ม เมิ่งฮ่าวอยู่ในกลางอากาศ มองออกไปทั่วดินแดน เขาชายตามองสี่สถานที่ที่เขาฝังดาบ และความคาดหมายในสายตาของเขาเติบโตแข็งแกร่ง" ถ้าฉันทำสำเร็จ แล้วเส้นทางของฉันในการเพาะปลูกยังคงสามารถมากขึ้นได้อย่างราบรื่น ถ้าฉันทำไม่สำเร็จ . . . . . . . อย่างน้อยฉันก็จะไม่เสียใจเลย " เขาทำให้สุดท้ายดูเพื่อให้แน่ใจว่า เขามีความมุ่งมั่น สถานที่ต่างๆ ในความทรงจำ แล้วเขาทำให้ทางของเขาไปยังจุดสูงสุดที่สี่ยิ่งเวลาผ่านไป อีกครึ่งเดือนก็หายไป ภาพผียังคงเกิดขึ้นกับความถี่ที่เพิ่มขึ้น ช่วงเวลาระหว่างเกิดเร็วขึ้น และทุกครั้งที่มันเกิดขึ้น มันกินเวลานานหลายอึดใจแล้วในความเป็นจริง ในโอกาสหนึ่ง เมื่อไม่กี่วันก่อน เมิ่งฮ่าวได้ 5 เม็ด เมื่อภาพผีกระโดดไม่กี่โหล ๆของเวลา ในช่วงเวลานั้น เขาจะได้รู้สึกว่าเขาได้ออกจากโลกลวงตาเขาไม่เคยเห็นเค่อหยุนไห่ เมื่อเร็วๆ นี้ แม้เมื่อเขาไปจ่ายเคารพของเขาและต้องการเค่อหยุนไห่สุขภาพที่ดี , มันเป็นเพียง ผ่านประตูของถ้ำเป็นอมตะ เมื่อเค่อหยุนไห่คุยกับเขาจากข้างใน เสียงของเขาดูเหมือนจะค่อนข้างเหนื่อยเขาไม่แน่ใจว่าสิ่งที่เค่อหยุนไห่กำลังทำอะไร แต่เมื่อไหร่ก็ตามที่เขาได้ยินเสียงของชายผู้นั้น เขารู้สึกสงบขึ้น เค่อหยุนไห่เป็นพ่อของเขาในชีวิตนี้ และเท่าที่ เมิ่งฮ่าวกังวล สิ่งที่มีค่าที่สุดที่เขาได้รับในโลกจอมปลอมนี้Xu ชิงยังไม่เสร็จด้วยการทำสมาธิที่เงียบสงบของเธอ อย่างไรก็ตาม เธอได้ชัดเจน มีประสบการณ์ความสำเร็จในธรรมของเธอ ทุกครั้งที่เมิ่งฮ่าวมองเธอ เธอมีอาการแบบที่แตกต่างกันของจิตวิญญาณดูเหมือนเธอจะแช่อย่างสมบูรณ์ใน daoist มายากล แม้ว่าเธอจะไม่ได้มากมายที่สวยงาม มีตอนนี้ อากาศคลุมเครือกับเธอว่าทั้งใจและน่าหลงใหล" มันควรเป็นแค่ความทรงจำ " บ่นเมิงเฮา เขานั่งไขว้ขาในถ้ำของอมตะ " ภาพผีกำลังรุนแรงมากขึ้นและบ่อยมากขึ้น ทุกคนต้องแก่มาก กระสับกระส่าย ตอนนี้ เขา มองออกไปที่ท้องฟ้ายามเย็น และเมฆดำที่ถูกรวบรวมขึ้นข้างบนเมื่อเร็วๆ นี้ เขาไม่ได้ของความคิดริเริ่มของเขาเองพยายามใด ๆของเกษตรกรอื่น ๆฟ้าใต้ เขาเก็บไว้กับตัวเอง พยายามที่จะเสกสรรเม็ดยาของเขาจากอะไร หรือบรรลุการตรัสรู้ของ daoist เวทมนต์ของหลักสูตรทั้งหมดของเกษตรกรจากสวรรค์ทิศใต้เป็นบุคคลพิเศษ แต่ละคนได้ข้อมูลภายในจากสำนักต่างๆของตนเอง หรือพรรคพวก รวมทั้งวิธีการที่จะหลบเลี่ยง เมิ่งฮ่าว เขารู้ดี เขาอาจระดมพลพรรคทั้งหมดเพื่อพยายามที่จะหาพวกเขาหรือเพียงแค่ดูพวกเขาทั้งหมด เขาเลือกอย่างหลังเมิ่งฮ่าวก็มั่นใจว่าพวกเขา . . . . . . . จะตามหาเขาเมื่อพวกเขาทำ มันก็จะทั้งกลุ่ม ยกเว้นบางทีสำหรับประมุข huyan ที่เมิ่งฮ่าวฆ่าครั้งแรกแผ่นของฝนเริ่มตกลงมาสู่ปีศาจอมตะนิกาย โลกทั้งหมดกลายเป็นพร่ามัว และเมิ่งฮ่าวมองออกไปที่นั้น เขาเกิดความรู้สึกแปลกๆ เขาไม่มั่นใจว่าโลกที่เขาอยู่ในหมอก หรือถ้าฝนตก หมอก . . . . . . . หรือถ้าเป็นทั้งมันเหมือนกับว่าเขาเห็นอนาคตฝนที่ตกลงมาจนดูคืนที่สาม ก่อนที่มันจะเริ่มดีขึ้น ที่ดินถูกปกคลุมไปด้วยความหนาวเย็นที่แปลงร่างเป็นหมอกได้ เมื่อดวงอาทิตย์ขึ้น หมอกก็เริ่มขึ้นบางๆ จากนั้นกระจายเปลี่ยนความขมุกขมัวในความชัดเจน ทุกอย่างดูสวยงามเหมือนภาพวาดน้ำมันรุ่งเช้า ดาบมามันเป็นไปไม่ได้ที่จะบอกว่าที่ดาบจากมา แต่มันยิงตรงต่อเมิ่งเฮ่า ไม่มีรูปคาถาป้องกันบนภูเขาที่สี่ทำอะไรเพื่อหยุดมัน เห็นได้ชัดว่ามีบางสิ่งที่พิเศษเกี่ยวกับดาบเล่มนี้ดาบมาหยุด เมตรหรือสองในด้านหน้าของเมิ่งเฮ่า ซึ่งมันลอยอยู่ในอากาศ เป็นด่างเรืองแสง emanated จากพื้นผิวของ เพิ่งจะบอกในดาบ เป็นร่องรอยของเครื่องหมายที่ทำโดยจิตวิญญาณ