In the first stanza, the poet is re

In the first stanza, the poet is remembering his infancy when his mother died, and expressing how he felt in that terrible moment he had to face and live while being only a baby. In this first verse, William Blake is talking and expressing his feelings in first person, however, in the second one; he changes it and starts using the third person to make reference to one of his fellows.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในบทแรก กวีจำวัยเด็กของเขาเมื่อมารดาตาย แล้วแสดงว่าเขารู้สึกที่น่ากลัวขณะที่เขามีหน้า และสดขณะที่เป็นเด็กเท่านั้น ในข้อแรกนี้ วิลเลียมเบลกไม่พูด และแสดงความรู้สึกของเขาในคนแรก อย่างไรก็ตาม ในคนสอง เขาเปลี่ยนมัน และเริ่มใช้บุคคลที่สามอ้างอิงของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในบทแรกบทกวีที่มีความทรงจำวัยเด็กของเขาเมื่อแม่ของเขาเสียชีวิตและการแสดงวิธีการที่เขารู้สึกว่าในช่วงเวลาที่น่ากลัวว่าเขาจะต้องเผชิญหน้าและมีชีวิตอยู่ในขณะที่ยังเป็นเพียงเด็กทารก ในข้อแรกนี้วิลเลียมเบลกมีการพูดคุยและแสดงความรู้สึกของเขาในคนแรก แต่ในครั้งที่สองหนึ่ง เขาเปลี่ยนมันและเริ่มใช้บุคคลที่สามที่จะทำให้การอ้างอิงถึงหนึ่งในพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในบาทแรก กวีจำวัยเด็กของเขาเมื่อแม่ของเขาตาย และแสดงวิธีการที่เขารู้สึกว่าน่ากลัวตอนที่เขาต้องเผชิญอยู่ในขณะที่เป็นเพียงเด็ก ในท่อนแรกนี้ วิลเลี่ยม เบลค จะพูดคุย และแสดงออกถึงความรู้สึกของเขาในคนแรก อย่างไรก็ตาม ในวินาทีหนึ่ง เขาเปลี่ยนมัน และเริ่มต้นการใช้บุคคลที่สามเพื่อให้การอ้างอิงไปยังหนึ่งในคนของเขา