- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Goals of Cognitive Therapy for bipo
Goals of Cognitive Therapy for bipolar disorders
The main goal of Cognitive Behavioral Therapy (CBT) for bipolar disorder is to maximize
adherence with pharmacotherapy and other forms of treatment over time. The emphasis on
attenuation of compliance assumes that even under the best cir-cumstances, most people
will be unable to comply perfectly with treat-ment at all times, particularly if treatment is
lifelong. If the goals andmethods of treatment are acceptable to patients, the effort of CBT
isto increase the likelihood that treatment will be followed as it is pre-scribed. This is
accomplished by identification and removal of factorsthat can interfere with compliance.To
beneficially affect the course of bipolar, there are at least six separate targets for treatment.
The first five of these concern relapse prevention, and the last directly targets the treatment
of bipolar depression, see table 1:
1 MEDICATION ADHERENCE
2 EARLY DETECTION AND INTERVENTION
3 STRESS AND LIFESTYLE MANAGEMENT
4 TREATMENT OF COMORBID CONDITIONS
5 TREATMENT OF BIPOLAR DEPRESSION
Table 1. Main targets for CBT to Bipolar Affective Disorders.
The strength of CBT is in altering the course of bipolar disorder over time. Each time a
relapse of depression, mania, or mixed states occurs it is an opportunity to learn more about
the factors that precipitate recurrences for a given patient. If the patient is not ready to
accept the illness, the treatment, and the lifestyle restrictions, CBT will not help.
Sometimes patients have experienced a crisis but have already developed a plan or taken
action toward its resolution and merely wish to report to the therapist what has transpired.
Telling the story, however, can fill an entire session. When setting the agenda, the therapist
should quickly assess whether or not the crisis has been resolved and how much time will
be needed for further discussion.
Many institutional settings inadvertently socialize people with bipolar disorder to be
passive recipients of care rather than to be active consumers of or participants in their care.
A passive view of the patient’s role in treatment is in opposition to the collaborative view
espoused by this treatment manual. As therapists, we often assume that our patients have
basic social skills such as how to get information, how to cope with stress, how to interact
with others in various social situations, or how to make decisions about activities of daily
www.intechopen.com
Cognitive-Behavioral Therapy for the Bipolar Disorder Patients
81
living. Some patients who have had bipolar disorder since prior to adulthood may need
help to develop these basic skills. These people may have to go through several episodes
before they are willing to accept the fact that the illness is recurrent and that they must take
control over it rather than letting the illness control them. Involvement of family members in
the therapy process can be very useful. It provides family members with an opportunity to
meet the therapist and to be informed about what happens during therapy sessions; it
demystifies the process of treatment; and it encourages supportive others to be facilitators of
care rather than to oppose it. Countering the institutional belief of patients as passive
recipients of care can be accomplished by eliciting active participation in the patient. Living
through several episodes of depression and mania leaves most people with bipolar disorder
feeling fearful and lacking in confidence. The fear is that the symptoms will return
especially if they stress or push themselves; see main main objectives of CBT in the
treatment of bipolar disorder (Juruena, 2001).
Of individuals with BP, 30–50% also meet criteria for substance misuse or personality
disorders, which usually predict poorer response to medication alone. Many of these
disorders precede the diagnosis of BP. Bipolar disorder has a median age of onset in the
mid-20s, but most individuals report that they experienced symptoms or problems up to
10 years before diagnosis. Thus, the early evolution of BP may impair the process of
normal personality development or may lead the person to employ maladaptive
behaviours from adolescence onwards. Comorbid anxiety disorders (including panic and
PTSD) and other mental health problems are common accompaniments of BP, whilst 40–
50% of subjects may have interepisode sub-syndromal depression (Judd et al., 2002).
Although many individuals manage to complete tertiary education and establish a career
path, they may then experience loss of status or employment after repeated relapses. A
period of 1 year after an episode of BP, only 30% of individuals have returned to their
previous level of social and vocational functioning. Interpersonal relationships may be
damaged or lost as a consequence of behaviours during a manic episode and/or the
individual may struggle to overcome guilt or shame related to such acts. The above
psychological and social sequelae identify a need for general psychological support for an
individual with BP.
However, there is a difference between the general non-specific benefits of combined
pharmacotherapy and psychotherapy and the unique indications for psychosocial
interventions, see details in table 2. For a specific psychological therapy to be indicated as an
adjunct to medication in BP it is necessary to identify a psychobiosocial model of relapse
that:
i. Describes how psychological and social factors may be associated with episode onset.
For example, social rhythm disrupting life events may precipitate BP relapse and so
stabilizing social rhythms is a key additional element in Interpersonal Therapy as
applied in BP.
ii. Provides a clear rationale for which interventions should be used in what particular set
of circumstances. For example, the use of Family Focused Therapy (FFT) is supported
by research demonstrating that a negative affective style of interaction and high levels
of expressed emotion in a family are associated with an increased risk of relapse in an
individual with BP.
www.intechopen.com
Standard and Innovative Strategies in Cognitive Behavior Therapy
82
1 To Educate Patients, Family And Friends About BD, Its Treatment And Difficulties
Associated With The Disease
2 To Help The Patient Take A More Participating Role In The Treatment
3 To Teach Methods Of Monitoring Occurrence, Severity And Course Of The Manic-
Depressive Symptoms.
4 To Facilitate Compliance With The Treatment
5 To Offer Nonpharmacological Options For Dealing With Problematic Thoughts,
Emotions And Behaviors.
6 To Help The Patient Control Mild Symptoms Without The Need To Modify The
Medication.
7 To Help The Patient Cope With Stress Factors Which May Either Interfere With The
Treatment Or Precipitate Manic or Depressive Episodes.
8 To Encourage The Patient To Accept The Illness
9 To Reduce Associated Trauma And Stigma.
10 To Increase The Protective Effect Of The Family.
11 To Teach Strategies For Dealing With Problems, Symptoms And Difficulties.
Table 2. The main objectives of CBT in the treatment of bipolar disorder.
The need for additional strategies for medication adherence in bipolar disorder is striking.
Despite the planned, long-term use of mood stabilizers, a variety of evidence suggests
that adherence often fails within the first several months of treatment (Johnson and
McFarland, 1996).
The pharmacological management of bipolar disorders faces some of the same challenges of
any preventive program of medication; at the time the pill is taken, there may be no
disorder-related symptoms, and particularly no symptom relief, to either cue or reward pill
taking. Under these conditions, pill use is primarily motivated by the memory of past
symptoms and concerns that they may recur. Moreover, emergent side effects may sap this
motivation and punish pill taking.
Although all preventive programs may share in these basic factors, bipolar disorder brings
additional challenges (Jamison and Akiskal, 1983, Keck et al., 1996). Patients may remember
past hypomanic episodes fondly and may desire future episodes. Also, patients may not be
convinced of the need for preventive treatment. Under these conditions, it is no surprise that
adherence to mood stabilizers is so poor, despite the evidence for a clear link between nonadherence
and relapse (e.g., Keck et al., 1998).
A variety of social-psychological research suggests that compliance with requested
behaviors is enhanced when an individual’s assent to that action is elicited as his or her own
opinion (see Cialdini, 1993). That is, it is not the psychiatrist’s task to tell the patient why
medications are necessary, rather it is her or his task to elicit, with careful questioning, why
the patient thinks that ongoing treatment may be helpful. Use of a life-history approach
(Post) may be a useful strategy for eliciting relevant patient information on the impact of
bipolar episodes on personal and family goals. The life-history method asks patients to
construct a timeline of their disorder that depicts manic, hypomanic, and depressive
episodes, and the life context that surrounded these episodes. This evidence can then be
used to help the patient decide whether an alternative treatment, or greater adherence to
current treatments, is a reasonable strategy to adopt.
www.intechopen.com
Cognitive-Behavioral Therapy for the Bipolar Disorder Patients
83
In focusing on the patient’s recommendations in the context of a straightforward and
dispassionate presentation of the facts about her or his history of disorder, the prescribing
physician will be adopting strategies from “Motivational Interviewing”, an empirically
supported strategy for enhancing engagement in treatment (Rollnick and Miller, 1995,
Yahne and Miller, 1999). Regular adoption of these techniques is encouraged for the
treatment of bipolar patients. Moreover, repeated presentation of this information during
the initial months of treatment appears to be indicated given evidence for
The main goal of Cognitive Behavioral Therapy (CBT) for bipolar disorder is to maximize
adherence with pharmacotherapy and other forms of treatment over time. The emphasis on
attenuation of compliance assumes that even under the best cir-cumstances, most people
will be unable to comply perfectly with treat-ment at all times, particularly if treatment is
lifelong. If the goals andmethods of treatment are acceptable to patients, the effort of CBT
isto increase the likelihood that treatment will be followed as it is pre-scribed. This is
accomplished by identification and removal of factorsthat can interfere with compliance.To
beneficially affect the course of bipolar, there are at least six separate targets for treatment.
The first five of these concern relapse prevention, and the last directly targets the treatment
of bipolar depression, see table 1:
1 MEDICATION ADHERENCE
2 EARLY DETECTION AND INTERVENTION
3 STRESS AND LIFESTYLE MANAGEMENT
4 TREATMENT OF COMORBID CONDITIONS
5 TREATMENT OF BIPOLAR DEPRESSION
Table 1. Main targets for CBT to Bipolar Affective Disorders.
The strength of CBT is in altering the course of bipolar disorder over time. Each time a
relapse of depression, mania, or mixed states occurs it is an opportunity to learn more about
the factors that precipitate recurrences for a given patient. If the patient is not ready to
accept the illness, the treatment, and the lifestyle restrictions, CBT will not help.
Sometimes patients have experienced a crisis but have already developed a plan or taken
action toward its resolution and merely wish to report to the therapist what has transpired.
Telling the story, however, can fill an entire session. When setting the agenda, the therapist
should quickly assess whether or not the crisis has been resolved and how much time will
be needed for further discussion.
Many institutional settings inadvertently socialize people with bipolar disorder to be
passive recipients of care rather than to be active consumers of or participants in their care.
A passive view of the patient’s role in treatment is in opposition to the collaborative view
espoused by this treatment manual. As therapists, we often assume that our patients have
basic social skills such as how to get information, how to cope with stress, how to interact
with others in various social situations, or how to make decisions about activities of daily
www.intechopen.com
Cognitive-Behavioral Therapy for the Bipolar Disorder Patients
81
living. Some patients who have had bipolar disorder since prior to adulthood may need
help to develop these basic skills. These people may have to go through several episodes
before they are willing to accept the fact that the illness is recurrent and that they must take
control over it rather than letting the illness control them. Involvement of family members in
the therapy process can be very useful. It provides family members with an opportunity to
meet the therapist and to be informed about what happens during therapy sessions; it
demystifies the process of treatment; and it encourages supportive others to be facilitators of
care rather than to oppose it. Countering the institutional belief of patients as passive
recipients of care can be accomplished by eliciting active participation in the patient. Living
through several episodes of depression and mania leaves most people with bipolar disorder
feeling fearful and lacking in confidence. The fear is that the symptoms will return
especially if they stress or push themselves; see main main objectives of CBT in the
treatment of bipolar disorder (Juruena, 2001).
Of individuals with BP, 30–50% also meet criteria for substance misuse or personality
disorders, which usually predict poorer response to medication alone. Many of these
disorders precede the diagnosis of BP. Bipolar disorder has a median age of onset in the
mid-20s, but most individuals report that they experienced symptoms or problems up to
10 years before diagnosis. Thus, the early evolution of BP may impair the process of
normal personality development or may lead the person to employ maladaptive
behaviours from adolescence onwards. Comorbid anxiety disorders (including panic and
PTSD) and other mental health problems are common accompaniments of BP, whilst 40–
50% of subjects may have interepisode sub-syndromal depression (Judd et al., 2002).
Although many individuals manage to complete tertiary education and establish a career
path, they may then experience loss of status or employment after repeated relapses. A
period of 1 year after an episode of BP, only 30% of individuals have returned to their
previous level of social and vocational functioning. Interpersonal relationships may be
damaged or lost as a consequence of behaviours during a manic episode and/or the
individual may struggle to overcome guilt or shame related to such acts. The above
psychological and social sequelae identify a need for general psychological support for an
individual with BP.
However, there is a difference between the general non-specific benefits of combined
pharmacotherapy and psychotherapy and the unique indications for psychosocial
interventions, see details in table 2. For a specific psychological therapy to be indicated as an
adjunct to medication in BP it is necessary to identify a psychobiosocial model of relapse
that:
i. Describes how psychological and social factors may be associated with episode onset.
For example, social rhythm disrupting life events may precipitate BP relapse and so
stabilizing social rhythms is a key additional element in Interpersonal Therapy as
applied in BP.
ii. Provides a clear rationale for which interventions should be used in what particular set
of circumstances. For example, the use of Family Focused Therapy (FFT) is supported
by research demonstrating that a negative affective style of interaction and high levels
of expressed emotion in a family are associated with an increased risk of relapse in an
individual with BP.
www.intechopen.com
Standard and Innovative Strategies in Cognitive Behavior Therapy
82
1 To Educate Patients, Family And Friends About BD, Its Treatment And Difficulties
Associated With The Disease
2 To Help The Patient Take A More Participating Role In The Treatment
3 To Teach Methods Of Monitoring Occurrence, Severity And Course Of The Manic-
Depressive Symptoms.
4 To Facilitate Compliance With The Treatment
5 To Offer Nonpharmacological Options For Dealing With Problematic Thoughts,
Emotions And Behaviors.
6 To Help The Patient Control Mild Symptoms Without The Need To Modify The
Medication.
7 To Help The Patient Cope With Stress Factors Which May Either Interfere With The
Treatment Or Precipitate Manic or Depressive Episodes.
8 To Encourage The Patient To Accept The Illness
9 To Reduce Associated Trauma And Stigma.
10 To Increase The Protective Effect Of The Family.
11 To Teach Strategies For Dealing With Problems, Symptoms And Difficulties.
Table 2. The main objectives of CBT in the treatment of bipolar disorder.
The need for additional strategies for medication adherence in bipolar disorder is striking.
Despite the planned, long-term use of mood stabilizers, a variety of evidence suggests
that adherence often fails within the first several months of treatment (Johnson and
McFarland, 1996).
The pharmacological management of bipolar disorders faces some of the same challenges of
any preventive program of medication; at the time the pill is taken, there may be no
disorder-related symptoms, and particularly no symptom relief, to either cue or reward pill
taking. Under these conditions, pill use is primarily motivated by the memory of past
symptoms and concerns that they may recur. Moreover, emergent side effects may sap this
motivation and punish pill taking.
Although all preventive programs may share in these basic factors, bipolar disorder brings
additional challenges (Jamison and Akiskal, 1983, Keck et al., 1996). Patients may remember
past hypomanic episodes fondly and may desire future episodes. Also, patients may not be
convinced of the need for preventive treatment. Under these conditions, it is no surprise that
adherence to mood stabilizers is so poor, despite the evidence for a clear link between nonadherence
and relapse (e.g., Keck et al., 1998).
A variety of social-psychological research suggests that compliance with requested
behaviors is enhanced when an individual’s assent to that action is elicited as his or her own
opinion (see Cialdini, 1993). That is, it is not the psychiatrist’s task to tell the patient why
medications are necessary, rather it is her or his task to elicit, with careful questioning, why
the patient thinks that ongoing treatment may be helpful. Use of a life-history approach
(Post) may be a useful strategy for eliciting relevant patient information on the impact of
bipolar episodes on personal and family goals. The life-history method asks patients to
construct a timeline of their disorder that depicts manic, hypomanic, and depressive
episodes, and the life context that surrounded these episodes. This evidence can then be
used to help the patient decide whether an alternative treatment, or greater adherence to
current treatments, is a reasonable strategy to adopt.
www.intechopen.com
Cognitive-Behavioral Therapy for the Bipolar Disorder Patients
83
In focusing on the patient’s recommendations in the context of a straightforward and
dispassionate presentation of the facts about her or his history of disorder, the prescribing
physician will be adopting strategies from “Motivational Interviewing”, an empirically
supported strategy for enhancing engagement in treatment (Rollnick and Miller, 1995,
Yahne and Miller, 1999). Regular adoption of these techniques is encouraged for the
treatment of bipolar patients. Moreover, repeated presentation of this information during
the initial months of treatment appears to be indicated given evidence for
0/5000
Goals of Cognitive Therapy for bipolar disorders
The main goal of Cognitive Behavioral Therapy (CBT) for bipolar disorder is to maximize
adherence with pharmacotherapy and other forms of treatment over time. The emphasis on
attenuation of compliance assumes that even under the best cir-cumstances, most people
will be unable to comply perfectly with treat-ment at all times, particularly if treatment is
lifelong. If the goals andmethods of treatment are acceptable to patients, the effort of CBT
isto increase the likelihood that treatment will be followed as it is pre-scribed. This is
accomplished by identification and removal of factorsthat can interfere with compliance.To
beneficially affect the course of bipolar, there are at least six separate targets for treatment.
The first five of these concern relapse prevention, and the last directly targets the treatment
of bipolar depression, see table 1:
1 MEDICATION ADHERENCE
2 EARLY DETECTION AND INTERVENTION
3 STRESS AND LIFESTYLE MANAGEMENT
4 TREATMENT OF COMORBID CONDITIONS
5 TREATMENT OF BIPOLAR DEPRESSION
Table 1. Main targets for CBT to Bipolar Affective Disorders.
The strength of CBT is in altering the course of bipolar disorder over time. Each time a
relapse of depression, mania, or mixed states occurs it is an opportunity to learn more about
the factors that precipitate recurrences for a given patient. If the patient is not ready to
accept the illness, the treatment, and the lifestyle restrictions, CBT will not help.
Sometimes patients have experienced a crisis but have already developed a plan or taken
action toward its resolution and merely wish to report to the therapist what has transpired.
Telling the story, however, can fill an entire session. When setting the agenda, the therapist
should quickly assess whether or not the crisis has been resolved and how much time will
be needed for further discussion.
Many institutional settings inadvertently socialize people with bipolar disorder to be
passive recipients of care rather than to be active consumers of or participants in their care.
A passive view of the patient’s role in treatment is in opposition to the collaborative view
espoused by this treatment manual. As therapists, we often assume that our patients have
basic social skills such as how to get information, how to cope with stress, how to interact
with others in various social situations, or how to make decisions about activities of daily
www.intechopen.com
Cognitive-Behavioral Therapy for the Bipolar Disorder Patients
81
living. Some patients who have had bipolar disorder since prior to adulthood may need
help to develop these basic skills. These people may have to go through several episodes
before they are willing to accept the fact that the illness is recurrent and that they must take
control over it rather than letting the illness control them. Involvement of family members in
the therapy process can be very useful. It provides family members with an opportunity to
meet the therapist and to be informed about what happens during therapy sessions; it
demystifies the process of treatment; and it encourages supportive others to be facilitators of
care rather than to oppose it. Countering the institutional belief of patients as passive
recipients of care can be accomplished by eliciting active participation in the patient. Living
through several episodes of depression and mania leaves most people with bipolar disorder
feeling fearful and lacking in confidence. The fear is that the symptoms will return
especially if they stress or push themselves; see main main objectives of CBT in the
treatment of bipolar disorder (Juruena, 2001).
Of individuals with BP, 30–50% also meet criteria for substance misuse or personality
disorders, which usually predict poorer response to medication alone. Many of these
disorders precede the diagnosis of BP. Bipolar disorder has a median age of onset in the
mid-20s, but most individuals report that they experienced symptoms or problems up to
10 years before diagnosis. Thus, the early evolution of BP may impair the process of
normal personality development or may lead the person to employ maladaptive
behaviours from adolescence onwards. Comorbid anxiety disorders (including panic and
PTSD) and other mental health problems are common accompaniments of BP, whilst 40–
50% of subjects may have interepisode sub-syndromal depression (Judd et al., 2002).
Although many individuals manage to complete tertiary education and establish a career
path, they may then experience loss of status or employment after repeated relapses. A
period of 1 year after an episode of BP, only 30% of individuals have returned to their
previous level of social and vocational functioning. Interpersonal relationships may be
damaged or lost as a consequence of behaviours during a manic episode and/or the
individual may struggle to overcome guilt or shame related to such acts. The above
psychological and social sequelae identify a need for general psychological support for an
individual with BP.
However, there is a difference between the general non-specific benefits of combined
pharmacotherapy and psychotherapy and the unique indications for psychosocial
interventions, see details in table 2. For a specific psychological therapy to be indicated as an
adjunct to medication in BP it is necessary to identify a psychobiosocial model of relapse
that:
i. Describes how psychological and social factors may be associated with episode onset.
For example, social rhythm disrupting life events may precipitate BP relapse and so
stabilizing social rhythms is a key additional element in Interpersonal Therapy as
applied in BP.
ii. Provides a clear rationale for which interventions should be used in what particular set
of circumstances. For example, the use of Family Focused Therapy (FFT) is supported
by research demonstrating that a negative affective style of interaction and high levels
of expressed emotion in a family are associated with an increased risk of relapse in an
individual with BP.
www.intechopen.com
Standard and Innovative Strategies in Cognitive Behavior Therapy
82
1 To Educate Patients, Family And Friends About BD, Its Treatment And Difficulties
Associated With The Disease
2 To Help The Patient Take A More Participating Role In The Treatment
3 To Teach Methods Of Monitoring Occurrence, Severity And Course Of The Manic-
Depressive Symptoms.
4 To Facilitate Compliance With The Treatment
5 To Offer Nonpharmacological Options For Dealing With Problematic Thoughts,
Emotions And Behaviors.
6 To Help The Patient Control Mild Symptoms Without The Need To Modify The
Medication.
7 To Help The Patient Cope With Stress Factors Which May Either Interfere With The
Treatment Or Precipitate Manic or Depressive Episodes.
8 To Encourage The Patient To Accept The Illness
9 To Reduce Associated Trauma And Stigma.
10 To Increase The Protective Effect Of The Family.
11 To Teach Strategies For Dealing With Problems, Symptoms And Difficulties.
Table 2. The main objectives of CBT in the treatment of bipolar disorder.
The need for additional strategies for medication adherence in bipolar disorder is striking.
Despite the planned, long-term use of mood stabilizers, a variety of evidence suggests
that adherence often fails within the first several months of treatment (Johnson and
McFarland, 1996).
The pharmacological management of bipolar disorders faces some of the same challenges of
any preventive program of medication; at the time the pill is taken, there may be no
disorder-related symptoms, and particularly no symptom relief, to either cue or reward pill
taking. Under these conditions, pill use is primarily motivated by the memory of past
symptoms and concerns that they may recur. Moreover, emergent side effects may sap this
motivation and punish pill taking.
Although all preventive programs may share in these basic factors, bipolar disorder brings
additional challenges (Jamison and Akiskal, 1983, Keck et al., 1996). Patients may remember
past hypomanic episodes fondly and may desire future episodes. Also, patients may not be
convinced of the need for preventive treatment. Under these conditions, it is no surprise that
adherence to mood stabilizers is so poor, despite the evidence for a clear link between nonadherence
and relapse (e.g., Keck et al., 1998).
A variety of social-psychological research suggests that compliance with requested
behaviors is enhanced when an individual’s assent to that action is elicited as his or her own
opinion (see Cialdini, 1993). That is, it is not the psychiatrist’s task to tell the patient why
medications are necessary, rather it is her or his task to elicit, with careful questioning, why
the patient thinks that ongoing treatment may be helpful. Use of a life-history approach
(Post) may be a useful strategy for eliciting relevant patient information on the impact of
bipolar episodes on personal and family goals. The life-history method asks patients to
construct a timeline of their disorder that depicts manic, hypomanic, and depressive
episodes, and the life context that surrounded these episodes. This evidence can then be
used to help the patient decide whether an alternative treatment, or greater adherence to
current treatments, is a reasonable strategy to adopt.
www.intechopen.com
Cognitive-Behavioral Therapy for the Bipolar Disorder Patients
83
In focusing on the patient’s recommendations in the context of a straightforward and
dispassionate presentation of the facts about her or his history of disorder, the prescribing
physician will be adopting strategies from “Motivational Interviewing”, an empirically
supported strategy for enhancing engagement in treatment (Rollnick and Miller, 1995,
Yahne and Miller, 1999). Regular adoption of these techniques is encouraged for the
treatment of bipolar patients. Moreover, repeated presentation of this information during
the initial months of treatment appears to be indicated given evidence for
The main goal of Cognitive Behavioral Therapy (CBT) for bipolar disorder is to maximize
adherence with pharmacotherapy and other forms of treatment over time. The emphasis on
attenuation of compliance assumes that even under the best cir-cumstances, most people
will be unable to comply perfectly with treat-ment at all times, particularly if treatment is
lifelong. If the goals andmethods of treatment are acceptable to patients, the effort of CBT
isto increase the likelihood that treatment will be followed as it is pre-scribed. This is
accomplished by identification and removal of factorsthat can interfere with compliance.To
beneficially affect the course of bipolar, there are at least six separate targets for treatment.
The first five of these concern relapse prevention, and the last directly targets the treatment
of bipolar depression, see table 1:
1 MEDICATION ADHERENCE
2 EARLY DETECTION AND INTERVENTION
3 STRESS AND LIFESTYLE MANAGEMENT
4 TREATMENT OF COMORBID CONDITIONS
5 TREATMENT OF BIPOLAR DEPRESSION
Table 1. Main targets for CBT to Bipolar Affective Disorders.
The strength of CBT is in altering the course of bipolar disorder over time. Each time a
relapse of depression, mania, or mixed states occurs it is an opportunity to learn more about
the factors that precipitate recurrences for a given patient. If the patient is not ready to
accept the illness, the treatment, and the lifestyle restrictions, CBT will not help.
Sometimes patients have experienced a crisis but have already developed a plan or taken
action toward its resolution and merely wish to report to the therapist what has transpired.
Telling the story, however, can fill an entire session. When setting the agenda, the therapist
should quickly assess whether or not the crisis has been resolved and how much time will
be needed for further discussion.
Many institutional settings inadvertently socialize people with bipolar disorder to be
passive recipients of care rather than to be active consumers of or participants in their care.
A passive view of the patient’s role in treatment is in opposition to the collaborative view
espoused by this treatment manual. As therapists, we often assume that our patients have
basic social skills such as how to get information, how to cope with stress, how to interact
with others in various social situations, or how to make decisions about activities of daily
www.intechopen.com
Cognitive-Behavioral Therapy for the Bipolar Disorder Patients
81
living. Some patients who have had bipolar disorder since prior to adulthood may need
help to develop these basic skills. These people may have to go through several episodes
before they are willing to accept the fact that the illness is recurrent and that they must take
control over it rather than letting the illness control them. Involvement of family members in
the therapy process can be very useful. It provides family members with an opportunity to
meet the therapist and to be informed about what happens during therapy sessions; it
demystifies the process of treatment; and it encourages supportive others to be facilitators of
care rather than to oppose it. Countering the institutional belief of patients as passive
recipients of care can be accomplished by eliciting active participation in the patient. Living
through several episodes of depression and mania leaves most people with bipolar disorder
feeling fearful and lacking in confidence. The fear is that the symptoms will return
especially if they stress or push themselves; see main main objectives of CBT in the
treatment of bipolar disorder (Juruena, 2001).
Of individuals with BP, 30–50% also meet criteria for substance misuse or personality
disorders, which usually predict poorer response to medication alone. Many of these
disorders precede the diagnosis of BP. Bipolar disorder has a median age of onset in the
mid-20s, but most individuals report that they experienced symptoms or problems up to
10 years before diagnosis. Thus, the early evolution of BP may impair the process of
normal personality development or may lead the person to employ maladaptive
behaviours from adolescence onwards. Comorbid anxiety disorders (including panic and
PTSD) and other mental health problems are common accompaniments of BP, whilst 40–
50% of subjects may have interepisode sub-syndromal depression (Judd et al., 2002).
Although many individuals manage to complete tertiary education and establish a career
path, they may then experience loss of status or employment after repeated relapses. A
period of 1 year after an episode of BP, only 30% of individuals have returned to their
previous level of social and vocational functioning. Interpersonal relationships may be
damaged or lost as a consequence of behaviours during a manic episode and/or the
individual may struggle to overcome guilt or shame related to such acts. The above
psychological and social sequelae identify a need for general psychological support for an
individual with BP.
However, there is a difference between the general non-specific benefits of combined
pharmacotherapy and psychotherapy and the unique indications for psychosocial
interventions, see details in table 2. For a specific psychological therapy to be indicated as an
adjunct to medication in BP it is necessary to identify a psychobiosocial model of relapse
that:
i. Describes how psychological and social factors may be associated with episode onset.
For example, social rhythm disrupting life events may precipitate BP relapse and so
stabilizing social rhythms is a key additional element in Interpersonal Therapy as
applied in BP.
ii. Provides a clear rationale for which interventions should be used in what particular set
of circumstances. For example, the use of Family Focused Therapy (FFT) is supported
by research demonstrating that a negative affective style of interaction and high levels
of expressed emotion in a family are associated with an increased risk of relapse in an
individual with BP.
www.intechopen.com
Standard and Innovative Strategies in Cognitive Behavior Therapy
82
1 To Educate Patients, Family And Friends About BD, Its Treatment And Difficulties
Associated With The Disease
2 To Help The Patient Take A More Participating Role In The Treatment
3 To Teach Methods Of Monitoring Occurrence, Severity And Course Of The Manic-
Depressive Symptoms.
4 To Facilitate Compliance With The Treatment
5 To Offer Nonpharmacological Options For Dealing With Problematic Thoughts,
Emotions And Behaviors.
6 To Help The Patient Control Mild Symptoms Without The Need To Modify The
Medication.
7 To Help The Patient Cope With Stress Factors Which May Either Interfere With The
Treatment Or Precipitate Manic or Depressive Episodes.
8 To Encourage The Patient To Accept The Illness
9 To Reduce Associated Trauma And Stigma.
10 To Increase The Protective Effect Of The Family.
11 To Teach Strategies For Dealing With Problems, Symptoms And Difficulties.
Table 2. The main objectives of CBT in the treatment of bipolar disorder.
The need for additional strategies for medication adherence in bipolar disorder is striking.
Despite the planned, long-term use of mood stabilizers, a variety of evidence suggests
that adherence often fails within the first several months of treatment (Johnson and
McFarland, 1996).
The pharmacological management of bipolar disorders faces some of the same challenges of
any preventive program of medication; at the time the pill is taken, there may be no
disorder-related symptoms, and particularly no symptom relief, to either cue or reward pill
taking. Under these conditions, pill use is primarily motivated by the memory of past
symptoms and concerns that they may recur. Moreover, emergent side effects may sap this
motivation and punish pill taking.
Although all preventive programs may share in these basic factors, bipolar disorder brings
additional challenges (Jamison and Akiskal, 1983, Keck et al., 1996). Patients may remember
past hypomanic episodes fondly and may desire future episodes. Also, patients may not be
convinced of the need for preventive treatment. Under these conditions, it is no surprise that
adherence to mood stabilizers is so poor, despite the evidence for a clear link between nonadherence
and relapse (e.g., Keck et al., 1998).
A variety of social-psychological research suggests that compliance with requested
behaviors is enhanced when an individual’s assent to that action is elicited as his or her own
opinion (see Cialdini, 1993). That is, it is not the psychiatrist’s task to tell the patient why
medications are necessary, rather it is her or his task to elicit, with careful questioning, why
the patient thinks that ongoing treatment may be helpful. Use of a life-history approach
(Post) may be a useful strategy for eliciting relevant patient information on the impact of
bipolar episodes on personal and family goals. The life-history method asks patients to
construct a timeline of their disorder that depicts manic, hypomanic, and depressive
episodes, and the life context that surrounded these episodes. This evidence can then be
used to help the patient decide whether an alternative treatment, or greater adherence to
current treatments, is a reasonable strategy to adopt.
www.intechopen.com
Cognitive-Behavioral Therapy for the Bipolar Disorder Patients
83
In focusing on the patient’s recommendations in the context of a straightforward and
dispassionate presentation of the facts about her or his history of disorder, the prescribing
physician will be adopting strategies from “Motivational Interviewing”, an empirically
supported strategy for enhancing engagement in treatment (Rollnick and Miller, 1995,
Yahne and Miller, 1999). Regular adoption of these techniques is encouraged for the
treatment of bipolar patients. Moreover, repeated presentation of this information during
the initial months of treatment appears to be indicated given evidence for
การแปล กรุณารอสักครู่..
เป้าหมายของการรักษาด้วยองค์ความรู้สำหรับความผิดปกติสองขั้ว
เป้าหมายหลักของรู้ความเข้าใจพฤติกรรมบำบัด (CBT) สำหรับโรคสองขั้วคือการเพิ่ม
การยึดมั่นกับยาและรูปแบบอื่น ๆ ของการรักษาเมื่อเวลาผ่านไป เน้นการ
ลดทอนของการปฏิบัติตามสมมติฐานที่ว่าแม้ภายใต้ที่ดีที่สุด CIR-cumstances คนส่วนใหญ่
จะไม่สามารถที่จะปฏิบัติตามอย่างสมบูรณ์แบบด้วยการรักษา-ment ตลอดเวลาโดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าการรักษาเป็น
ตลอดชีวิต ถ้าเป้าหมาย andmethods ของการรักษาเป็นที่ยอมรับของผู้ป่วยที่ความพยายามของ CBT
เมืองเพิ่มโอกาสที่จะได้รับการรักษาตามที่มันเป็นก่อน Scribed นี้จะ
ประสบความสำเร็จโดยการระบุและการกำจัดของ factorsthat สามารถยุ่งเกี่ยวกับ compliance.To
ประโยชน์ส่งผลกระทบต่อการเรียนการสอนของสองขั้วมีอย่างน้อยหกเป้าหมายที่แยกต่างหากสำหรับการรักษา.
ห้าครั้งแรกของการป้องกันการกำเริบของโรคความกังวลเหล่านี้และสุดท้ายโดยตรงเป้าหมายการรักษา
ของสองขั้ว ภาวะซึมเศร้าดูตารางที่ 1:
1 รับประทานยาอย่างสม่ำเสมอ
2 EARLY DETECTION และการแทรกแซง
3 ความเครียดและวิถีชีวิตการจัดการ
4 การบำบัด comorbid เงื่อนไข
5 การรักษาภาวะซึมเศร้าขั้ว
ตารางที่ 1 เป้าหมายหลักสำหรับ CBT ที่จะส่งผลต่อความผิดปกติของสองขั้ว.
ความแข็งแรงของ CBT อยู่ในการเปลี่ยนแปลงแน่นอน ของโรคสองขั้วเมื่อเวลาผ่านไป ทุกครั้งที่มี
การกำเริบของภาวะซึมเศร้า, บ้าหรือรัฐผสมที่เกิดขึ้นมันเป็นโอกาสที่จะเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับ
ปัจจัยที่ตกตะกอนซ้ำสำหรับผู้ป่วยที่ได้รับ ถ้าผู้ป่วยไม่พร้อมที่จะ
ยอมรับความเจ็บป่วยการรักษาและข้อ จำกัด การดำเนินชีวิต, CBT จะไม่ช่วย.
บางครั้งผู้ป่วยที่มีประสบการณ์วิกฤต แต่ได้พัฒนาแล้วแผนหรือนำ
ไปสู่การกระทำที่มีความละเอียดและเพียงต้องการที่จะรายงานในการบำบัดโรค สิ่งที่ได้ transpired.
บอกเรื่อง แต่สามารถเติมเต็มเซสชั่นทั้งหมด เมื่อตั้งค่าวาระการประชุมการบำบัดโรค
ได้อย่างรวดเร็วควรประเมินหรือไม่ว่าวิกฤตได้รับการแก้ไขและวิธีการที่เวลามากจะ
มีความจำเป็นสำหรับการอภิปรายต่อไป.
การตั้งค่าหลายสถาบันโดยไม่ได้ตั้งใจสังคมคนที่มีความผิดปกติของสองขั้วจะเป็น
ผู้รับ passive ของการดูแลมากกว่าที่จะเป็นผู้บริโภคที่ใช้งาน หรือมีส่วนร่วมในการดูแลของพวกเขา.
มุมมอง passive ของบทบาทของผู้ป่วยในการรักษาอยู่ในความขัดแย้งกับมุมมองการทำงานร่วมกัน
ดำเนินการโดยคู่มือการรักษานี้ ในฐานะที่เป็นนักบำบัดที่เรามักจะคิดว่าผู้ป่วยของเรามี
ทักษะพื้นฐานทางสังคมเช่นวิธีการที่จะได้รับข้อมูลวิธีการรับมือกับความเครียดวิธีการโต้ตอบ
กับผู้อื่นในสถานการณ์ทางสังคมต่าง ๆ หรือวิธีการที่จะทำให้การตัดสินใจเกี่ยวกับกิจกรรมในชีวิตประจำวันของ
www.intechopen.com
รักษาความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับพฤติกรรมสำหรับผู้ป่วยโรค Bipolar
81
ที่อยู่อาศัย ผู้ป่วยบางรายที่มีความผิดปกติของสองขั้วตั้งแต่ก่อนที่จะมีผู้ใหญ่อาจจะต้อง
ขอความช่วยเหลือในการพัฒนาทักษะพื้นฐานเหล่านี้ คนเหล่านี้อาจจะต้องไปผ่านหลายตอน
ก่อนที่พวกเขายินดีที่จะยอมรับความจริงว่าการเจ็บป่วยเป็นกำเริบและที่พวกเขาจะต้องใช้
การควบคุมมากกว่านั้นมากกว่าการปล่อยให้การควบคุมการเจ็บป่วยพวกเขา การมีส่วนร่วมของสมาชิกในครอบครัวใน
กระบวนการบำบัดจะมีประโยชน์มาก จะให้สมาชิกในครอบครัวที่มีโอกาสที่จะ
ตอบสนองความต้องการบำบัดโรคและได้รับการแจ้งเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในระหว่างการบำบัด; มัน
demystifies กระบวนการของการรักษา; และกระตุ้นให้คนอื่น ๆ ที่สนับสนุนให้เป็นผู้อำนวยความสะดวกในการ
ดูแลมากกว่าที่จะต่อต้านมัน countering ความเชื่อสถาบันของผู้ป่วยที่เป็นเรื่อย
ผู้รับของการดูแลสามารถทำได้โดยการหาความรู้มีส่วนร่วมในผู้ป่วย ที่อาศัยอยู่
ผ่านหลายตอนของภาวะซึมเศร้าและความบ้าคลั่งออกจากคนส่วนใหญ่ที่มีโรคสองขั้ว
ความรู้สึกกลัวและขาดความเชื่อมั่น ความกลัวก็คือว่าอาการจะกลับมา
โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าพวกเขาความเครียดหรือผลักดันตัวเอง; ดูวัตถุประสงค์หลักของ CBT ใน
การรักษาโรคสองขั้ว (Juruena, 2001).
ของบุคคลที่มีความดันโลหิต 30-50% นอกจากนี้ยังเป็นไปตามเกณฑ์การใช้ผิดวัตถุประสงค์สารหรือบุคลิกภาพ
ผิดปกติซึ่งมักจะทำนายการตอบสนองที่ยากจนกว่าการรักษาด้วยยาเพียงอย่างเดียว หลายเหล่านี้
ผิดปกติก่อนการวินิจฉัยของความดันโลหิต ความผิดปกติของสองขั้วมีอายุเฉลี่ยที่เริ่มมีอาการใน
ช่วงกลางยุค 20 แต่ประชาชนส่วนใหญ่รายงานว่าพวกเขามีประสบการณ์อาการหรือปัญหาได้ถึง
10 ปีก่อนที่จะวินิจฉัย ดังนั้นวิวัฒนาการต้นของความดันโลหิตอาจทำให้กระบวนการของการ
พัฒนาบุคลิกภาพปกติหรืออาจนำไปสู่บุคคลที่จะจ้าง maladaptive
พฤติกรรมจากวัยรุ่นเป็นต้นไป ความผิดปกติของความวิตกกังวล comorbid (รวมถึงความหวาดกลัวและ
พล็อต) และปัญหาสุขภาพจิตอื่น ๆ ที่มีตุ้มทั่วไปของ BP ในขณะที่ 40-
50% ของอาสาสมัครอาจจะมีภาวะซึมเศร้า interepisode ย่อย syndromal (จัดด์ et al., 2002).
แม้ว่าบุคคลจำนวนมากจัดการให้เสร็จสมบูรณ์ในระดับอุดมศึกษา การศึกษาและการสร้างอาชีพ
เส้นทางพวกเขาก็อาจพบการสูญเสียสถานะการจ้างงานหรือหลังจากที่อาการกำเริบซ้ำ
ระยะเวลา 1 ปีหลังจากเหตุการณ์ของความดันโลหิต, เพียง 30% ของประชาชนกลับมาของพวกเขา
ระดับก่อนหน้าของการทำงานทางสังคมและอาชีวศึกษา ความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลอาจจะ
เสียหายหรือสูญหายเป็นผลมาจากพฤติกรรมในช่วงคลั่งไคล้และ / หรือ
บุคคลที่อาจต่อสู้เพื่อเอาชนะความผิดหรือความอัปยศที่เกี่ยวข้องกับการกระทำดังกล่าว ดังกล่าวข้างต้น
ผลที่ตามมาทางด้านจิตใจและสังคมระบุความจำเป็นสำหรับการสนับสนุนทางจิตวิทยาทั่วไปของ
บุคคลที่มีความดันโลหิต.
แต่มีความแตกต่างระหว่างผลประโยชน์ที่ไม่เฉพาะเจาะจงรวมทั่วไปของ
ยาและจิตบำบัดและตัวชี้วัดที่ไม่ซ้ำกันสำหรับทางจิตสังคม
แทรกแซงดูรายละเอียดในตารางที่ 2 . สำหรับการบำบัดทางจิตวิทยาที่เฉพาะเจาะจงที่จะชี้ให้เห็นว่าเป็น
สิ่งที่แนบมายาใน BP มันเป็นสิ่งจำเป็นที่จะระบุรูปแบบของการกำเริบของโรค psychobiosocial
ว่า
ฉัน อธิบายถึงวิธีการทางจิตวิทยาและปัจจัยทางสังคมที่อาจจะเกี่ยวข้องกับการโจมตีครั้ง.
ตัวอย่างเช่นจังหวะสังคมรบกวนเหตุการณ์ในชีวิตที่อาจจะเกิดการตกตะกอนการกำเริบของโรคความดันโลหิตและเพื่อ
รักษาเสถียรภาพของสังคมเป็นจังหวะเพิ่มเติมองค์ประกอบที่สำคัญในการรักษาความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลเช่น
นำไปใช้ใน BP.
ii ให้เหตุผลที่ชัดเจนสำหรับการแทรกแซงซึ่งควรจะใช้ในสิ่งที่ชุดโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
ในสถานการณ์ ตัวอย่างเช่นการใช้ของครอบครัวที่มุ่งเน้นการบำบัด (FFT) ได้รับการสนับสนุน
โดยแสดงให้เห็นถึงการวิจัยที่สไตล์อารมณ์เชิงลบของการปฏิสัมพันธ์และระดับสูง
ของอารมณ์ความรู้สึกที่แสดงออกมาในครอบครัวที่มีความเกี่ยวข้องกับความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของการกำเริบของโรคใน
บุคคลที่มีความดันโลหิต.
www.intechopen .com
มาตรฐานและกลยุทธ์นวัตกรรมในพฤติกรรมบำบัดองค์ความรู้
82
1 ให้ความรู้แก่ผู้ป่วยครอบครัวและเพื่อน ๆ เกี่ยวกับ BD, การรักษาและความยากลำบาก
ที่เกี่ยวข้องกับโรค
ที่ 2 ช่วยให้ผู้ป่วยใช้บทบาทการมีส่วนร่วมในการรักษา
3 การสอนวิธีการของการเกิดการตรวจสอบ ความรุนแรงและหลักสูตรของ Manic-
อาการซึมเศร้า.
4 ในการอำนวยความสะดวกในการปฏิบัติตามการรักษา
ที่ 5 นำเสนอทางเลือก Nonpharmacological ในการจัดการกับปัญหาความคิด,
อารมณ์และพฤติกรรม.
6 เพื่อช่วยควบคุมผู้ป่วยอาการไม่รุนแรงโดยไม่จำเป็นต้องปรับเปลี่ยน
ยา.
7 เพื่อช่วยให้ผู้ป่วยรับมือกับปัจจัยที่มีความเครียดซึ่งอาจไม่ว่าจะยุ่งเกี่ยวกับการ
รักษาหรือตะกอนคลั่งไคล้หรือซึมเศร้าตอน.
8 เพื่อส่งเสริมให้ผู้ป่วยที่จะยอมรับความเจ็บป่วย
9 การลดการบาดเจ็บที่เกี่ยวข้องและแผลเป็น.
10 การเพิ่มการป้องกันผลกระทบของครอบครัว.
11 การสอนกลยุทธ์สำหรับการจัดการกับปัญหาอาการและความยากลำบาก.
ตารางที่ 2 วัตถุประสงค์หลักของ CBT ในการรักษาโรค bipolar.
ความจำเป็นสำหรับกลยุทธ์การเพิ่มเติมสำหรับการรับประทานยาอย่างสม่ำเสมอในโรคสองขั้วเป็นที่โดดเด่น.
แม้จะมีการวางแผนการใช้งานในระยะยาวของ ความคงตัวอารมณ์, ความหลากหลายของหลักฐานแสดงให้เห็น
ว่าผู้ป่วยมักจะล้มเหลวในหลายเดือนแรกของการรักษา (จอห์นสันและ
McFarland, 1996).
การจัดการทางเภสัชวิทยาของโรคสองขั้วใบหน้าบางส่วนของความท้าทายเดียวกันของ
โปรแกรมป้องกันใด ๆ ของยา; ในเวลาที่ยาถูกนำมาอาจจะไม่มี
อาการผิดปกติที่เกี่ยวข้องและโดยเฉพาะอย่างยิ่งไม่มีบรรเทาอาการเพื่อคิวหรือให้รางวัลแก่ยา
การ ภายใต้เงื่อนไขเหล่านี้การใช้ยาเป็นแรงบันดาลใจหลักมาจากความทรงจำของอดีตที่ผ่านมา
อาการและความกังวลว่าพวกเขาอาจจะเกิดขึ้นอีก นอกจากนี้ผลข้างเคียงที่อาจจะโผล่ออกมา sap นี้
แรงจูงใจและการลงโทษยา.
แม้ว่าโปรแกรมป้องกันทั้งหมดอาจจะมีส่วนร่วมในปัจจัยพื้นฐานเหล่านี้โรค bipolar นำ
ความท้าทายเพิ่มเติม (โซโลและ Akiskal 1983 คลื่นเหียน et al., 1996) ผู้ป่วยอาจจำได้ว่า
ตอนที่ผ่านมาด้วยความรัก hypomanic และอาจต้องการตอนอนาคต นอกจากนี้ผู้ป่วยอาจจะไม่
เชื่อว่าจะมีความจำเป็นในการรักษาเชิงป้องกัน ภายใต้เงื่อนไขเหล่านี้ก็ไม่แปลกใจที่
ยึดมั่นในความคงตัวอารมณ์ไม่ดีดังนั้นแม้จะมีหลักฐานสำหรับการเชื่อมโยงที่ชัดเจนระหว่างความไม่ร่วมมือ
และการกำเริบของโรค (เช่นคลื่นเหียน et al., 1998).
ความหลากหลายของการวิจัยทางสังคมจิตวิทยาแสดงให้เห็นว่ามีการปฏิบัติตาม ขอ
พฤติกรรมจะเพิ่มขึ้นเมื่อความยินยอมของแต่ละบุคคลที่จะดำเนินการที่จะออกมาเป็นของเขาหรือเธอเอง
ความเห็น (ดู Cialdini, 1993) นั่นคือมันไม่ได้เป็นงานของจิตแพทย์ที่จะบอกผู้ป่วยว่าทำไม
ยาที่มีความจำเป็น แต่มันเป็นของเธอหรืองานของเขาที่จะล้วงเอามีคำถามระวังว่าทำไม
ผู้ป่วยคิดว่าการรักษาอย่างต่อเนื่องอาจจะเป็นประโยชน์ การใช้วิธีการที่ชีวิตประวัติศาสตร์
(โพสต์) อาจจะเป็นกลยุทธ์ที่มีประโยชน์สำหรับทึ่งข้อมูลผู้ป่วยที่เกี่ยวข้องกับผลกระทบของ
เอพสองขั้วกับเป้าหมายส่วนบุคคลและครอบครัว วิธีชีวิตประวัติศาสตร์ถามผู้ป่วยที่จะ
สร้างระยะเวลาของความผิดปกติของพวกเขาที่แสดงให้เห็นความคลั่งไคล้ hypomanic และซึมเศร้า
ตอนและบริบทชีวิตที่ล้อมรอบตอนเหล่านี้ หลักฐานนี้จากนั้นจะสามารถ
นำมาใช้เพื่อช่วยให้ผู้ป่วยตัดสินใจว่าการรักษาทางเลือกหรือการยึดมั่นมากขึ้นในการ
รักษาในปัจจุบันเป็นกลยุทธ์ที่เหมาะสมเพื่อนำมาใช้.
www.intechopen.com
รักษาความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับพฤติกรรมสำหรับผู้ป่วยโรค Bipolar
83
ในการมุ่งเน้นผู้ป่วย คำแนะนำในบริบทของการตรงไปตรงมาและ
นำเสนออคติของข้อเท็จจริงเกี่ยวกับเธอหรือประวัติของเขาของความผิดปกติ, การสั่งจ่ายยา
ของแพทย์จะเป็นการนำกลยุทธ์จาก "สัมภาษณ์สร้างแรงบันดาลใจ" สังเกตุ
กลยุทธ์การสนับสนุนสำหรับการเสริมสร้างการมีส่วนร่วมในการรักษา (Rollnick และมิลเลอร์ปี 1995
Yahne และมิลเลอร์, 1999) การนำไปใช้งานปกติของเทคนิคเหล่านี้ได้รับการสนับสนุนสำหรับ
การรักษาผู้ป่วยสองขั้ว นอกจากนี้ยังนำเสนอซ้ำของข้อมูลในช่วง
เดือนแรกของการรักษาดูเหมือนจะระบุหลักฐานที่ได้รับสำหรับ
เป้าหมายหลักของรู้ความเข้าใจพฤติกรรมบำบัด (CBT) สำหรับโรคสองขั้วคือการเพิ่ม
การยึดมั่นกับยาและรูปแบบอื่น ๆ ของการรักษาเมื่อเวลาผ่านไป เน้นการ
ลดทอนของการปฏิบัติตามสมมติฐานที่ว่าแม้ภายใต้ที่ดีที่สุด CIR-cumstances คนส่วนใหญ่
จะไม่สามารถที่จะปฏิบัติตามอย่างสมบูรณ์แบบด้วยการรักษา-ment ตลอดเวลาโดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าการรักษาเป็น
ตลอดชีวิต ถ้าเป้าหมาย andmethods ของการรักษาเป็นที่ยอมรับของผู้ป่วยที่ความพยายามของ CBT
เมืองเพิ่มโอกาสที่จะได้รับการรักษาตามที่มันเป็นก่อน Scribed นี้จะ
ประสบความสำเร็จโดยการระบุและการกำจัดของ factorsthat สามารถยุ่งเกี่ยวกับ compliance.To
ประโยชน์ส่งผลกระทบต่อการเรียนการสอนของสองขั้วมีอย่างน้อยหกเป้าหมายที่แยกต่างหากสำหรับการรักษา.
ห้าครั้งแรกของการป้องกันการกำเริบของโรคความกังวลเหล่านี้และสุดท้ายโดยตรงเป้าหมายการรักษา
ของสองขั้ว ภาวะซึมเศร้าดูตารางที่ 1:
1 รับประทานยาอย่างสม่ำเสมอ
2 EARLY DETECTION และการแทรกแซง
3 ความเครียดและวิถีชีวิตการจัดการ
4 การบำบัด comorbid เงื่อนไข
5 การรักษาภาวะซึมเศร้าขั้ว
ตารางที่ 1 เป้าหมายหลักสำหรับ CBT ที่จะส่งผลต่อความผิดปกติของสองขั้ว.
ความแข็งแรงของ CBT อยู่ในการเปลี่ยนแปลงแน่นอน ของโรคสองขั้วเมื่อเวลาผ่านไป ทุกครั้งที่มี
การกำเริบของภาวะซึมเศร้า, บ้าหรือรัฐผสมที่เกิดขึ้นมันเป็นโอกาสที่จะเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับ
ปัจจัยที่ตกตะกอนซ้ำสำหรับผู้ป่วยที่ได้รับ ถ้าผู้ป่วยไม่พร้อมที่จะ
ยอมรับความเจ็บป่วยการรักษาและข้อ จำกัด การดำเนินชีวิต, CBT จะไม่ช่วย.
บางครั้งผู้ป่วยที่มีประสบการณ์วิกฤต แต่ได้พัฒนาแล้วแผนหรือนำ
ไปสู่การกระทำที่มีความละเอียดและเพียงต้องการที่จะรายงานในการบำบัดโรค สิ่งที่ได้ transpired.
บอกเรื่อง แต่สามารถเติมเต็มเซสชั่นทั้งหมด เมื่อตั้งค่าวาระการประชุมการบำบัดโรค
ได้อย่างรวดเร็วควรประเมินหรือไม่ว่าวิกฤตได้รับการแก้ไขและวิธีการที่เวลามากจะ
มีความจำเป็นสำหรับการอภิปรายต่อไป.
การตั้งค่าหลายสถาบันโดยไม่ได้ตั้งใจสังคมคนที่มีความผิดปกติของสองขั้วจะเป็น
ผู้รับ passive ของการดูแลมากกว่าที่จะเป็นผู้บริโภคที่ใช้งาน หรือมีส่วนร่วมในการดูแลของพวกเขา.
มุมมอง passive ของบทบาทของผู้ป่วยในการรักษาอยู่ในความขัดแย้งกับมุมมองการทำงานร่วมกัน
ดำเนินการโดยคู่มือการรักษานี้ ในฐานะที่เป็นนักบำบัดที่เรามักจะคิดว่าผู้ป่วยของเรามี
ทักษะพื้นฐานทางสังคมเช่นวิธีการที่จะได้รับข้อมูลวิธีการรับมือกับความเครียดวิธีการโต้ตอบ
กับผู้อื่นในสถานการณ์ทางสังคมต่าง ๆ หรือวิธีการที่จะทำให้การตัดสินใจเกี่ยวกับกิจกรรมในชีวิตประจำวันของ
www.intechopen.com
รักษาความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับพฤติกรรมสำหรับผู้ป่วยโรค Bipolar
81
ที่อยู่อาศัย ผู้ป่วยบางรายที่มีความผิดปกติของสองขั้วตั้งแต่ก่อนที่จะมีผู้ใหญ่อาจจะต้อง
ขอความช่วยเหลือในการพัฒนาทักษะพื้นฐานเหล่านี้ คนเหล่านี้อาจจะต้องไปผ่านหลายตอน
ก่อนที่พวกเขายินดีที่จะยอมรับความจริงว่าการเจ็บป่วยเป็นกำเริบและที่พวกเขาจะต้องใช้
การควบคุมมากกว่านั้นมากกว่าการปล่อยให้การควบคุมการเจ็บป่วยพวกเขา การมีส่วนร่วมของสมาชิกในครอบครัวใน
กระบวนการบำบัดจะมีประโยชน์มาก จะให้สมาชิกในครอบครัวที่มีโอกาสที่จะ
ตอบสนองความต้องการบำบัดโรคและได้รับการแจ้งเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในระหว่างการบำบัด; มัน
demystifies กระบวนการของการรักษา; และกระตุ้นให้คนอื่น ๆ ที่สนับสนุนให้เป็นผู้อำนวยความสะดวกในการ
ดูแลมากกว่าที่จะต่อต้านมัน countering ความเชื่อสถาบันของผู้ป่วยที่เป็นเรื่อย
ผู้รับของการดูแลสามารถทำได้โดยการหาความรู้มีส่วนร่วมในผู้ป่วย ที่อาศัยอยู่
ผ่านหลายตอนของภาวะซึมเศร้าและความบ้าคลั่งออกจากคนส่วนใหญ่ที่มีโรคสองขั้ว
ความรู้สึกกลัวและขาดความเชื่อมั่น ความกลัวก็คือว่าอาการจะกลับมา
โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าพวกเขาความเครียดหรือผลักดันตัวเอง; ดูวัตถุประสงค์หลักของ CBT ใน
การรักษาโรคสองขั้ว (Juruena, 2001).
ของบุคคลที่มีความดันโลหิต 30-50% นอกจากนี้ยังเป็นไปตามเกณฑ์การใช้ผิดวัตถุประสงค์สารหรือบุคลิกภาพ
ผิดปกติซึ่งมักจะทำนายการตอบสนองที่ยากจนกว่าการรักษาด้วยยาเพียงอย่างเดียว หลายเหล่านี้
ผิดปกติก่อนการวินิจฉัยของความดันโลหิต ความผิดปกติของสองขั้วมีอายุเฉลี่ยที่เริ่มมีอาการใน
ช่วงกลางยุค 20 แต่ประชาชนส่วนใหญ่รายงานว่าพวกเขามีประสบการณ์อาการหรือปัญหาได้ถึง
10 ปีก่อนที่จะวินิจฉัย ดังนั้นวิวัฒนาการต้นของความดันโลหิตอาจทำให้กระบวนการของการ
พัฒนาบุคลิกภาพปกติหรืออาจนำไปสู่บุคคลที่จะจ้าง maladaptive
พฤติกรรมจากวัยรุ่นเป็นต้นไป ความผิดปกติของความวิตกกังวล comorbid (รวมถึงความหวาดกลัวและ
พล็อต) และปัญหาสุขภาพจิตอื่น ๆ ที่มีตุ้มทั่วไปของ BP ในขณะที่ 40-
50% ของอาสาสมัครอาจจะมีภาวะซึมเศร้า interepisode ย่อย syndromal (จัดด์ et al., 2002).
แม้ว่าบุคคลจำนวนมากจัดการให้เสร็จสมบูรณ์ในระดับอุดมศึกษา การศึกษาและการสร้างอาชีพ
เส้นทางพวกเขาก็อาจพบการสูญเสียสถานะการจ้างงานหรือหลังจากที่อาการกำเริบซ้ำ
ระยะเวลา 1 ปีหลังจากเหตุการณ์ของความดันโลหิต, เพียง 30% ของประชาชนกลับมาของพวกเขา
ระดับก่อนหน้าของการทำงานทางสังคมและอาชีวศึกษา ความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลอาจจะ
เสียหายหรือสูญหายเป็นผลมาจากพฤติกรรมในช่วงคลั่งไคล้และ / หรือ
บุคคลที่อาจต่อสู้เพื่อเอาชนะความผิดหรือความอัปยศที่เกี่ยวข้องกับการกระทำดังกล่าว ดังกล่าวข้างต้น
ผลที่ตามมาทางด้านจิตใจและสังคมระบุความจำเป็นสำหรับการสนับสนุนทางจิตวิทยาทั่วไปของ
บุคคลที่มีความดันโลหิต.
แต่มีความแตกต่างระหว่างผลประโยชน์ที่ไม่เฉพาะเจาะจงรวมทั่วไปของ
ยาและจิตบำบัดและตัวชี้วัดที่ไม่ซ้ำกันสำหรับทางจิตสังคม
แทรกแซงดูรายละเอียดในตารางที่ 2 . สำหรับการบำบัดทางจิตวิทยาที่เฉพาะเจาะจงที่จะชี้ให้เห็นว่าเป็น
สิ่งที่แนบมายาใน BP มันเป็นสิ่งจำเป็นที่จะระบุรูปแบบของการกำเริบของโรค psychobiosocial
ว่า
ฉัน อธิบายถึงวิธีการทางจิตวิทยาและปัจจัยทางสังคมที่อาจจะเกี่ยวข้องกับการโจมตีครั้ง.
ตัวอย่างเช่นจังหวะสังคมรบกวนเหตุการณ์ในชีวิตที่อาจจะเกิดการตกตะกอนการกำเริบของโรคความดันโลหิตและเพื่อ
รักษาเสถียรภาพของสังคมเป็นจังหวะเพิ่มเติมองค์ประกอบที่สำคัญในการรักษาความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลเช่น
นำไปใช้ใน BP.
ii ให้เหตุผลที่ชัดเจนสำหรับการแทรกแซงซึ่งควรจะใช้ในสิ่งที่ชุดโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
ในสถานการณ์ ตัวอย่างเช่นการใช้ของครอบครัวที่มุ่งเน้นการบำบัด (FFT) ได้รับการสนับสนุน
โดยแสดงให้เห็นถึงการวิจัยที่สไตล์อารมณ์เชิงลบของการปฏิสัมพันธ์และระดับสูง
ของอารมณ์ความรู้สึกที่แสดงออกมาในครอบครัวที่มีความเกี่ยวข้องกับความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของการกำเริบของโรคใน
บุคคลที่มีความดันโลหิต.
www.intechopen .com
มาตรฐานและกลยุทธ์นวัตกรรมในพฤติกรรมบำบัดองค์ความรู้
82
1 ให้ความรู้แก่ผู้ป่วยครอบครัวและเพื่อน ๆ เกี่ยวกับ BD, การรักษาและความยากลำบาก
ที่เกี่ยวข้องกับโรค
ที่ 2 ช่วยให้ผู้ป่วยใช้บทบาทการมีส่วนร่วมในการรักษา
3 การสอนวิธีการของการเกิดการตรวจสอบ ความรุนแรงและหลักสูตรของ Manic-
อาการซึมเศร้า.
4 ในการอำนวยความสะดวกในการปฏิบัติตามการรักษา
ที่ 5 นำเสนอทางเลือก Nonpharmacological ในการจัดการกับปัญหาความคิด,
อารมณ์และพฤติกรรม.
6 เพื่อช่วยควบคุมผู้ป่วยอาการไม่รุนแรงโดยไม่จำเป็นต้องปรับเปลี่ยน
ยา.
7 เพื่อช่วยให้ผู้ป่วยรับมือกับปัจจัยที่มีความเครียดซึ่งอาจไม่ว่าจะยุ่งเกี่ยวกับการ
รักษาหรือตะกอนคลั่งไคล้หรือซึมเศร้าตอน.
8 เพื่อส่งเสริมให้ผู้ป่วยที่จะยอมรับความเจ็บป่วย
9 การลดการบาดเจ็บที่เกี่ยวข้องและแผลเป็น.
10 การเพิ่มการป้องกันผลกระทบของครอบครัว.
11 การสอนกลยุทธ์สำหรับการจัดการกับปัญหาอาการและความยากลำบาก.
ตารางที่ 2 วัตถุประสงค์หลักของ CBT ในการรักษาโรค bipolar.
ความจำเป็นสำหรับกลยุทธ์การเพิ่มเติมสำหรับการรับประทานยาอย่างสม่ำเสมอในโรคสองขั้วเป็นที่โดดเด่น.
แม้จะมีการวางแผนการใช้งานในระยะยาวของ ความคงตัวอารมณ์, ความหลากหลายของหลักฐานแสดงให้เห็น
ว่าผู้ป่วยมักจะล้มเหลวในหลายเดือนแรกของการรักษา (จอห์นสันและ
McFarland, 1996).
การจัดการทางเภสัชวิทยาของโรคสองขั้วใบหน้าบางส่วนของความท้าทายเดียวกันของ
โปรแกรมป้องกันใด ๆ ของยา; ในเวลาที่ยาถูกนำมาอาจจะไม่มี
อาการผิดปกติที่เกี่ยวข้องและโดยเฉพาะอย่างยิ่งไม่มีบรรเทาอาการเพื่อคิวหรือให้รางวัลแก่ยา
การ ภายใต้เงื่อนไขเหล่านี้การใช้ยาเป็นแรงบันดาลใจหลักมาจากความทรงจำของอดีตที่ผ่านมา
อาการและความกังวลว่าพวกเขาอาจจะเกิดขึ้นอีก นอกจากนี้ผลข้างเคียงที่อาจจะโผล่ออกมา sap นี้
แรงจูงใจและการลงโทษยา.
แม้ว่าโปรแกรมป้องกันทั้งหมดอาจจะมีส่วนร่วมในปัจจัยพื้นฐานเหล่านี้โรค bipolar นำ
ความท้าทายเพิ่มเติม (โซโลและ Akiskal 1983 คลื่นเหียน et al., 1996) ผู้ป่วยอาจจำได้ว่า
ตอนที่ผ่านมาด้วยความรัก hypomanic และอาจต้องการตอนอนาคต นอกจากนี้ผู้ป่วยอาจจะไม่
เชื่อว่าจะมีความจำเป็นในการรักษาเชิงป้องกัน ภายใต้เงื่อนไขเหล่านี้ก็ไม่แปลกใจที่
ยึดมั่นในความคงตัวอารมณ์ไม่ดีดังนั้นแม้จะมีหลักฐานสำหรับการเชื่อมโยงที่ชัดเจนระหว่างความไม่ร่วมมือ
และการกำเริบของโรค (เช่นคลื่นเหียน et al., 1998).
ความหลากหลายของการวิจัยทางสังคมจิตวิทยาแสดงให้เห็นว่ามีการปฏิบัติตาม ขอ
พฤติกรรมจะเพิ่มขึ้นเมื่อความยินยอมของแต่ละบุคคลที่จะดำเนินการที่จะออกมาเป็นของเขาหรือเธอเอง
ความเห็น (ดู Cialdini, 1993) นั่นคือมันไม่ได้เป็นงานของจิตแพทย์ที่จะบอกผู้ป่วยว่าทำไม
ยาที่มีความจำเป็น แต่มันเป็นของเธอหรืองานของเขาที่จะล้วงเอามีคำถามระวังว่าทำไม
ผู้ป่วยคิดว่าการรักษาอย่างต่อเนื่องอาจจะเป็นประโยชน์ การใช้วิธีการที่ชีวิตประวัติศาสตร์
(โพสต์) อาจจะเป็นกลยุทธ์ที่มีประโยชน์สำหรับทึ่งข้อมูลผู้ป่วยที่เกี่ยวข้องกับผลกระทบของ
เอพสองขั้วกับเป้าหมายส่วนบุคคลและครอบครัว วิธีชีวิตประวัติศาสตร์ถามผู้ป่วยที่จะ
สร้างระยะเวลาของความผิดปกติของพวกเขาที่แสดงให้เห็นความคลั่งไคล้ hypomanic และซึมเศร้า
ตอนและบริบทชีวิตที่ล้อมรอบตอนเหล่านี้ หลักฐานนี้จากนั้นจะสามารถ
นำมาใช้เพื่อช่วยให้ผู้ป่วยตัดสินใจว่าการรักษาทางเลือกหรือการยึดมั่นมากขึ้นในการ
รักษาในปัจจุบันเป็นกลยุทธ์ที่เหมาะสมเพื่อนำมาใช้.
www.intechopen.com
รักษาความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับพฤติกรรมสำหรับผู้ป่วยโรค Bipolar
83
ในการมุ่งเน้นผู้ป่วย คำแนะนำในบริบทของการตรงไปตรงมาและ
นำเสนออคติของข้อเท็จจริงเกี่ยวกับเธอหรือประวัติของเขาของความผิดปกติ, การสั่งจ่ายยา
ของแพทย์จะเป็นการนำกลยุทธ์จาก "สัมภาษณ์สร้างแรงบันดาลใจ" สังเกตุ
กลยุทธ์การสนับสนุนสำหรับการเสริมสร้างการมีส่วนร่วมในการรักษา (Rollnick และมิลเลอร์ปี 1995
Yahne และมิลเลอร์, 1999) การนำไปใช้งานปกติของเทคนิคเหล่านี้ได้รับการสนับสนุนสำหรับ
การรักษาผู้ป่วยสองขั้ว นอกจากนี้ยังนำเสนอซ้ำของข้อมูลในช่วง
เดือนแรกของการรักษาดูเหมือนจะระบุหลักฐานที่ได้รับสำหรับ
การแปล กรุณารอสักครู่..
Goals of Cognitive Therapy for bipolar disorders
The main goal of Cognitive Behavioral Therapy (CBT) for bipolar disorder is to maximize
adherence with pharmacotherapy and other forms of treatment over time. The emphasis on
attenuation of compliance assumes that even under the best cir-cumstances, most people
will be unable to comply perfectly with treat-ment at all times,โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าการรักษาคือ
ตลอดชีวิต หากเป้าหมายและแนวทางการรักษาเป็นที่ยอมรับของผู้ป่วย ความพยายามของ CBT
เพื่อเพิ่มโอกาสการรักษาจะตามมันก่อน scribed . นี้ได้ โดยการระบุและกำจัด
ของปัจจัยที่สามารถแทรกแซงกับการปฏิบัติ .
ประโยชน์มีผลต่อหลักสูตรของพวกไบ there are at least six separate targets for treatment.
The first five of these concern relapse prevention, and the last directly targets the treatment
of bipolar depression, see table 1:
1 MEDICATION ADHERENCE
2 EARLY DETECTION AND INTERVENTION
3 STRESS AND LIFESTYLE MANAGEMENT
4 TREATMENT OF COMORBID CONDITIONS
5 TREATMENT OF BIPOLAR DEPRESSION
Table 1.เป้าหมายหลักสำหรับ CBT เพื่อความน่าเบื่อหน่าย .
ความแข็งแรงของ CBT คือเปลี่ยนหลักสูตรของโรคสองขั้วได้ตลอดเวลา แต่ละครั้งที่
อาการซึมเศร้า เมเนีย หรือรัฐผสมที่เกิดขึ้นมันเป็นโอกาสที่จะเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับ
ปัจจัยที่เกิดขึ้นและให้ผู้ป่วย ถ้าผู้ป่วยไม่พร้อม
ยอมรับการเจ็บป่วย การรักษา และ ไลฟ์สไตล์ จำกัดCBT จะไม่ช่วย
บางครั้งผู้ป่วยมีประสบการณ์วิกฤต แต่ได้พัฒนาแผน หรือถ่าย
ปฏิบัติการต่อความละเอียดเพียงต้องการรายงาน therapist สิ่งที่มี transpired
บอกเรื่อง อย่างไรก็ตาม สามารถกรอกเซสชั่นทั้งหมด เมื่อกำหนดวาระ , therapist
ได้อย่างรวดเร็วควรจะประเมินหรือไม่ว่าวิกฤตที่ได้รับการแก้ไขและวิธีการมากเวลาจะ
be needed for further discussion.
Many institutional settings inadvertently socialize people with bipolar disorder to be
passive recipients of care rather than to be active consumers of or participants in their care.
A passive view of the patient’s role in treatment is in opposition to the collaborative view
espoused by this treatment manual. As therapists,เรามักจะคิดว่าผู้ป่วยของเราได้
ทักษะทางสังคมพื้นฐานเช่นวิธีการได้รับข้อมูล วิธีการรับมือกับความเครียด วิธีการโต้ตอบกับผู้อื่นในสถานการณ์ทางสังคมต่างๆ
หรือวิธีในการตัดสินใจเกี่ยวกับกิจกรรมของ www.intechopen ทุกวัน
.
รับรู้พฤติกรรมบำบัด com สำหรับโรค Bipolar ผู้ป่วย
0
ชีวิต ผู้ป่วยบางรายที่มีโรค bipolar ตั้งแต่ก่อนผู้ใหญ่อาจต้องการ
ช่วยพัฒนาทักษะพื้นฐานเหล่านี้ คนเหล่านี้อาจต้องผ่านหลายตอน
ก่อนที่พวกเขาเต็มใจที่จะยอมรับความเป็นจริงว่า การเจ็บป่วยจะเกิดขึ้นอีก และพวกเขาต้องใช้เวลา
การควบคุมมากกว่าการปล่อยให้การควบคุมโรคได้ การมีส่วนร่วมของสมาชิกในครอบครัว
กระบวนการบำบัดจะมีประโยชน์มาก ให้สมาชิกในครอบครัวมีโอกาส
พบจิตแพทย์และได้รับแจ้งเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในระหว่างการเซสชัน ;
demystifies กระบวนการของการรักษา และสนับสนุนให้ผู้อื่นสนับสนุนเพื่อการจัดการ
ดูแลมากกว่าที่จะต่อต้านมัน การต่อต้านความเชื่อที่สถาบันของผู้ป่วยเป็น passive
ผู้รับการดูแลสามารถทำได้โดย eliciting มีส่วนร่วมในผู้ป่วย ห้องนั่งเล่น
ผ่านหลายตอนของภาวะซึมเศร้าและความบ้าคลั่งคนส่วนใหญ่ใบที่มีโรคสองขั้ว
รู้สึกกลัวและไม่มั่นใจ ความกลัวคือว่า อาการจะกลับมา
โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าพวกเขาความเครียดหรือผลักดันตัวเอง ดูหลัก วัตถุประสงค์หลักของการท่องเที่ยวใน
รักษาโรค Bipolar ( juruena , 2001 ) .
ของบุคคลกับ BP 30 – 50% เป็นไปตามเกณฑ์การใช้สารหรือบุคลิกภาพ
ความผิดปกติซึ่งมักจะทำนายการตอบสนองจนยาคนเดียว หลายของความผิดปกติเหล่านี้
หน้าวินิจฉัยของบีพี โรคไบโพลาร์จะมีอายุเฉลี่ยที่เริ่มมีอาการใน
อายุยี่สิบกว่าๆ แต่คนส่วนใหญ่รายงานว่าพวกเขามีประสบการณ์อาการหรือปัญหาขึ้น
10 ปีก่อนการวินิจฉัย ดังนั้น วิวัฒนาการเร็ว BP อาจบั่นทอนประสิทธิภาพกระบวนการ
ปกติการพัฒนาบุคลิกภาพ หรืออาจนำบุคคลเพื่อจ้าง maladaptive
พฤติกรรมตั้งแต่วัยรุ่นเป็นต้นไป comorbid ความผิดปกติของความวิตกกังวล ( รวมถึงความตื่นตระหนกและ
PTSD ) และปัญหาสุขภาพจิตอื่น ๆผักเคียงทั่วไปของ BP ขณะที่ 40 –
50% ของวิชา อาจจะ interepisode ย่อย syndromal ภาวะซึมเศร้า ( จัดด์ et al . , 2002 ) .
แม้ว่าหลายบุคคลจัดการให้เสร็จสมบูรณ์การศึกษาระดับอุดมศึกษา และสร้างเส้นทางอาชีพ
, พวกเขาสามารถมีประสบการณ์การสูญเสียสถานภาพหรือการจ้างงานซ้ำ หลังเงิน .
มีระยะเวลา 1 ปีหลังจากตอนของ BP , เพียง 30 % ของแต่ละบุคคลได้กลับไปยังระดับก่อนหน้านี้ของพวกเขา
ของสังคมและการทำงานสายอาชีพ ความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลอาจ
damaged or lost as a consequence of behaviours during a manic episode and/or the
individual may struggle to overcome guilt or shame related to such acts. The above
psychological and social sequelae identify a need for general psychological support for an
individual with BP.
However, there is a difference between the general non-specific benefits of combined
เภสัชบำบัดและจิตบำบัดและข้อบ่งชี้เฉพาะการแทรกแซงทางจิตสังคม
, ดูรายละเอียดในตารางที่ 2 สำหรับการรักษาทางจิตวิทยาที่เฉพาะเจาะจงจะต้องระบุเป็น
ใช้ยา BP มันเป็นสิ่งที่จำเป็นเพื่อระบุรูปแบบ psychobiosocial กำเริบ
:
ฉันอธิบายวิธีการทางจิตวิทยาและปัจจัยทางสังคมที่อาจจะเกี่ยวข้องกับตอนเริ่ม .
ตัวอย่างเช่น social rhythm disrupting life events may precipitate BP relapse and so
stabilizing social rhythms is a key additional element in Interpersonal Therapy as
applied in BP.
ii. Provides a clear rationale for which interventions should be used in what particular set
of circumstances. For example, the use of Family Focused Therapy (FFT) is supported
by research demonstrating that a negative affective style of interaction and high levels
of expressed emotion in a family are associated with an increased risk of relapse in an
individual with BP.
www.intechopen.com
Standard and Innovative Strategies in Cognitive Behavior Therapy
82
1 To Educate Patients, Family And Friends About BD, Its Treatment And Difficulties
Associated With The Disease
2 เพื่อช่วยให้ผู้ป่วยใช้เวลามากกว่าบทบาทในการรักษา
3 สอนวิธีการตรวจสอบการเกิด ความรุนแรง และหลักสูตรของภาวะซึมเศร้า manic -
.
4 เพื่อให้สอดคล้องกับการรักษา
5 nonpharmacological ให้ตัวเลือกสำหรับการจัดการกับความคิด อารมณ์ และพฤติกรรมที่มีปัญหา ,
.
6 เพื่อช่วยควบคุม ผู้ป่วยที่อาการไม่รุนแรง โดยไม่ต้องปรับเปลี่ยน
ยา .
7 เพื่อช่วยให้ผู้ป่วยรับมือกับความเครียดปัจจัยที่อาจรบกวนกับการตกตะกอนหรือตอน manic
หรือโรคซึมเศร้า
8 เพื่อส่งเสริมให้ผู้ป่วยยอมรับการเจ็บป่วย
9 ลดสัมพันธ์ บาดแผล และตีตรา
10 เพื่อเพิ่มผลการป้องกันของครอบครัว .
11 สอนกลยุทธ์การซื้อขาย มีปัญหา อาการ และความยากลำบาก
โต๊ะ 2 The main objectives of CBT in the treatment of bipolar disorder.
The need for additional strategies for medication adherence in bipolar disorder is striking.
Despite the planned, long-term use of mood stabilizers, a variety of evidence suggests
that adherence often fails within the first several months of treatment (Johnson and
McFarland, 1996).
The pharmacological management of bipolar disorders faces some of the same challenges of
any preventive program of medication; at the time the pill is taken, there may be no
disorder-related symptoms, and particularly no symptom relief, to either cue or reward pill
taking. Under these conditions, pill use is primarily motivated by the memory of past
symptoms and concerns that they may recur.นอกจากนี้ ฉุกเฉินผลข้างเคียงอาจ SAP แรงจูงใจนี้
และลงโทษยารับประทาน แม้ว่าโปรแกรมป้องกันทั้งหมดอาจมีส่วนร่วมในปัจจัยพื้นฐานเหล่านี้ โรคสองขั้วมา
ความท้าทายเพิ่มเติม ( และรี akiskal 1983 เคก et al . , 1996 ) ผู้ป่วยอาจจำ
อดีต hypomanic เอพเอพแบบ และอาจต้องการในอนาคต นอกจากนี้ ผู้ป่วยอาจไม่สามารถ
มั่นใจความต้องการรักษาเชิงป้องกัน ภายใต้เงื่อนไขเหล่านี้ ไม่ใช่เรื่องแปลกที่
ยึดมั่นในอารมณ์ความคงตัวจึงยากจน แม้จะมีหลักฐานเชื่อมโยงที่ชัดเจนระหว่างแล
แล้วกำเริบ ( เช่นเคก et al . , 1998 ) .
ความหลากหลายของการวิจัยทางจิตวิทยาสังคมเห็นว่าสอดคล้องกับการร้องขอ
ปรับปรุงเมื่อเห็นพฤติกรรมของบุคคลที่กระทำ คือ ได้มาเป็น ความเห็นของเขา หรือเธอเอง
( ดู cialdini , 1993 ) นั่นไม่ใช่งานของจิตแพทย์บอกคนไข้ทำไม
ยาจำเป็น แทนที่จะเป็นเธอ หรืองานของเขาที่จะกระตุ้น โดยระมัดระวังการตั้งคำถาม ทำไม
คนไข้คิดว่าการรักษาต่อเนื่อง อาจเป็นประโยชน์ ใช้เป็นแนวทาง
ประวัติชีวิต(Post) may be a useful strategy for eliciting relevant patient information on the impact of
bipolar episodes on personal and family goals. The life-history method asks patients to
construct a timeline of their disorder that depicts manic, hypomanic, and depressive
episodes, and the life context that surrounded these episodes. This evidence can then be
ใช้เพื่อช่วยให้ผู้ป่วยตัดสินใจว่า การรักษาทางเลือก , หรือการรักษามากขึ้น
ปัจจุบัน เป็นกลยุทธ์ที่เหมาะสมที่จะนำมาใช้ www.intechopen
.
cognitive behavioral บำบัดสำหรับโรค Bipolar ผู้ป่วย
0
ในเน้นคนไข้แนะนำในบริบทของตรงไปตรงมาและนำเสนอข้อเท็จจริงเกี่ยวกับ
สงบของเธอ หรือประวัติของความผิดปกติการสั่งยา แพทย์จะใช้กลยุทธ์จาก
" แรงจูงใจสัมภาษณ์ " การใช้กลยุทธ์เพื่อส่งเสริมความผูกพัน
สนับสนุนในการรักษา ( rollnick และมิลเลอร์ , 1995 ,
yahne และมิลเลอร์ , 1999 ) การใช้ปกติของเทคนิคเหล่านี้ได้รับการสนับสนุนสำหรับ
รักษาผู้ป่วยไบโพลาร์ นอกจากนี้ การนำเสนอข้อมูลนี้ในระหว่าง
ซ้ำthe initial months of treatment appears to be indicated given evidence for
The main goal of Cognitive Behavioral Therapy (CBT) for bipolar disorder is to maximize
adherence with pharmacotherapy and other forms of treatment over time. The emphasis on
attenuation of compliance assumes that even under the best cir-cumstances, most people
will be unable to comply perfectly with treat-ment at all times,โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าการรักษาคือ
ตลอดชีวิต หากเป้าหมายและแนวทางการรักษาเป็นที่ยอมรับของผู้ป่วย ความพยายามของ CBT
เพื่อเพิ่มโอกาสการรักษาจะตามมันก่อน scribed . นี้ได้ โดยการระบุและกำจัด
ของปัจจัยที่สามารถแทรกแซงกับการปฏิบัติ .
ประโยชน์มีผลต่อหลักสูตรของพวกไบ there are at least six separate targets for treatment.
The first five of these concern relapse prevention, and the last directly targets the treatment
of bipolar depression, see table 1:
1 MEDICATION ADHERENCE
2 EARLY DETECTION AND INTERVENTION
3 STRESS AND LIFESTYLE MANAGEMENT
4 TREATMENT OF COMORBID CONDITIONS
5 TREATMENT OF BIPOLAR DEPRESSION
Table 1.เป้าหมายหลักสำหรับ CBT เพื่อความน่าเบื่อหน่าย .
ความแข็งแรงของ CBT คือเปลี่ยนหลักสูตรของโรคสองขั้วได้ตลอดเวลา แต่ละครั้งที่
อาการซึมเศร้า เมเนีย หรือรัฐผสมที่เกิดขึ้นมันเป็นโอกาสที่จะเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับ
ปัจจัยที่เกิดขึ้นและให้ผู้ป่วย ถ้าผู้ป่วยไม่พร้อม
ยอมรับการเจ็บป่วย การรักษา และ ไลฟ์สไตล์ จำกัดCBT จะไม่ช่วย
บางครั้งผู้ป่วยมีประสบการณ์วิกฤต แต่ได้พัฒนาแผน หรือถ่าย
ปฏิบัติการต่อความละเอียดเพียงต้องการรายงาน therapist สิ่งที่มี transpired
บอกเรื่อง อย่างไรก็ตาม สามารถกรอกเซสชั่นทั้งหมด เมื่อกำหนดวาระ , therapist
ได้อย่างรวดเร็วควรจะประเมินหรือไม่ว่าวิกฤตที่ได้รับการแก้ไขและวิธีการมากเวลาจะ
be needed for further discussion.
Many institutional settings inadvertently socialize people with bipolar disorder to be
passive recipients of care rather than to be active consumers of or participants in their care.
A passive view of the patient’s role in treatment is in opposition to the collaborative view
espoused by this treatment manual. As therapists,เรามักจะคิดว่าผู้ป่วยของเราได้
ทักษะทางสังคมพื้นฐานเช่นวิธีการได้รับข้อมูล วิธีการรับมือกับความเครียด วิธีการโต้ตอบกับผู้อื่นในสถานการณ์ทางสังคมต่างๆ
หรือวิธีในการตัดสินใจเกี่ยวกับกิจกรรมของ www.intechopen ทุกวัน
.
รับรู้พฤติกรรมบำบัด com สำหรับโรค Bipolar ผู้ป่วย
0
ชีวิต ผู้ป่วยบางรายที่มีโรค bipolar ตั้งแต่ก่อนผู้ใหญ่อาจต้องการ
ช่วยพัฒนาทักษะพื้นฐานเหล่านี้ คนเหล่านี้อาจต้องผ่านหลายตอน
ก่อนที่พวกเขาเต็มใจที่จะยอมรับความเป็นจริงว่า การเจ็บป่วยจะเกิดขึ้นอีก และพวกเขาต้องใช้เวลา
การควบคุมมากกว่าการปล่อยให้การควบคุมโรคได้ การมีส่วนร่วมของสมาชิกในครอบครัว
กระบวนการบำบัดจะมีประโยชน์มาก ให้สมาชิกในครอบครัวมีโอกาส
พบจิตแพทย์และได้รับแจ้งเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในระหว่างการเซสชัน ;
demystifies กระบวนการของการรักษา และสนับสนุนให้ผู้อื่นสนับสนุนเพื่อการจัดการ
ดูแลมากกว่าที่จะต่อต้านมัน การต่อต้านความเชื่อที่สถาบันของผู้ป่วยเป็น passive
ผู้รับการดูแลสามารถทำได้โดย eliciting มีส่วนร่วมในผู้ป่วย ห้องนั่งเล่น
ผ่านหลายตอนของภาวะซึมเศร้าและความบ้าคลั่งคนส่วนใหญ่ใบที่มีโรคสองขั้ว
รู้สึกกลัวและไม่มั่นใจ ความกลัวคือว่า อาการจะกลับมา
โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าพวกเขาความเครียดหรือผลักดันตัวเอง ดูหลัก วัตถุประสงค์หลักของการท่องเที่ยวใน
รักษาโรค Bipolar ( juruena , 2001 ) .
ของบุคคลกับ BP 30 – 50% เป็นไปตามเกณฑ์การใช้สารหรือบุคลิกภาพ
ความผิดปกติซึ่งมักจะทำนายการตอบสนองจนยาคนเดียว หลายของความผิดปกติเหล่านี้
หน้าวินิจฉัยของบีพี โรคไบโพลาร์จะมีอายุเฉลี่ยที่เริ่มมีอาการใน
อายุยี่สิบกว่าๆ แต่คนส่วนใหญ่รายงานว่าพวกเขามีประสบการณ์อาการหรือปัญหาขึ้น
10 ปีก่อนการวินิจฉัย ดังนั้น วิวัฒนาการเร็ว BP อาจบั่นทอนประสิทธิภาพกระบวนการ
ปกติการพัฒนาบุคลิกภาพ หรืออาจนำบุคคลเพื่อจ้าง maladaptive
พฤติกรรมตั้งแต่วัยรุ่นเป็นต้นไป comorbid ความผิดปกติของความวิตกกังวล ( รวมถึงความตื่นตระหนกและ
PTSD ) และปัญหาสุขภาพจิตอื่น ๆผักเคียงทั่วไปของ BP ขณะที่ 40 –
50% ของวิชา อาจจะ interepisode ย่อย syndromal ภาวะซึมเศร้า ( จัดด์ et al . , 2002 ) .
แม้ว่าหลายบุคคลจัดการให้เสร็จสมบูรณ์การศึกษาระดับอุดมศึกษา และสร้างเส้นทางอาชีพ
, พวกเขาสามารถมีประสบการณ์การสูญเสียสถานภาพหรือการจ้างงานซ้ำ หลังเงิน .
มีระยะเวลา 1 ปีหลังจากตอนของ BP , เพียง 30 % ของแต่ละบุคคลได้กลับไปยังระดับก่อนหน้านี้ของพวกเขา
ของสังคมและการทำงานสายอาชีพ ความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลอาจ
damaged or lost as a consequence of behaviours during a manic episode and/or the
individual may struggle to overcome guilt or shame related to such acts. The above
psychological and social sequelae identify a need for general psychological support for an
individual with BP.
However, there is a difference between the general non-specific benefits of combined
เภสัชบำบัดและจิตบำบัดและข้อบ่งชี้เฉพาะการแทรกแซงทางจิตสังคม
, ดูรายละเอียดในตารางที่ 2 สำหรับการรักษาทางจิตวิทยาที่เฉพาะเจาะจงจะต้องระบุเป็น
ใช้ยา BP มันเป็นสิ่งที่จำเป็นเพื่อระบุรูปแบบ psychobiosocial กำเริบ
:
ฉันอธิบายวิธีการทางจิตวิทยาและปัจจัยทางสังคมที่อาจจะเกี่ยวข้องกับตอนเริ่ม .
ตัวอย่างเช่น social rhythm disrupting life events may precipitate BP relapse and so
stabilizing social rhythms is a key additional element in Interpersonal Therapy as
applied in BP.
ii. Provides a clear rationale for which interventions should be used in what particular set
of circumstances. For example, the use of Family Focused Therapy (FFT) is supported
by research demonstrating that a negative affective style of interaction and high levels
of expressed emotion in a family are associated with an increased risk of relapse in an
individual with BP.
www.intechopen.com
Standard and Innovative Strategies in Cognitive Behavior Therapy
82
1 To Educate Patients, Family And Friends About BD, Its Treatment And Difficulties
Associated With The Disease
2 เพื่อช่วยให้ผู้ป่วยใช้เวลามากกว่าบทบาทในการรักษา
3 สอนวิธีการตรวจสอบการเกิด ความรุนแรง และหลักสูตรของภาวะซึมเศร้า manic -
.
4 เพื่อให้สอดคล้องกับการรักษา
5 nonpharmacological ให้ตัวเลือกสำหรับการจัดการกับความคิด อารมณ์ และพฤติกรรมที่มีปัญหา ,
.
6 เพื่อช่วยควบคุม ผู้ป่วยที่อาการไม่รุนแรง โดยไม่ต้องปรับเปลี่ยน
ยา .
7 เพื่อช่วยให้ผู้ป่วยรับมือกับความเครียดปัจจัยที่อาจรบกวนกับการตกตะกอนหรือตอน manic
หรือโรคซึมเศร้า
8 เพื่อส่งเสริมให้ผู้ป่วยยอมรับการเจ็บป่วย
9 ลดสัมพันธ์ บาดแผล และตีตรา
10 เพื่อเพิ่มผลการป้องกันของครอบครัว .
11 สอนกลยุทธ์การซื้อขาย มีปัญหา อาการ และความยากลำบาก
โต๊ะ 2 The main objectives of CBT in the treatment of bipolar disorder.
The need for additional strategies for medication adherence in bipolar disorder is striking.
Despite the planned, long-term use of mood stabilizers, a variety of evidence suggests
that adherence often fails within the first several months of treatment (Johnson and
McFarland, 1996).
The pharmacological management of bipolar disorders faces some of the same challenges of
any preventive program of medication; at the time the pill is taken, there may be no
disorder-related symptoms, and particularly no symptom relief, to either cue or reward pill
taking. Under these conditions, pill use is primarily motivated by the memory of past
symptoms and concerns that they may recur.นอกจากนี้ ฉุกเฉินผลข้างเคียงอาจ SAP แรงจูงใจนี้
และลงโทษยารับประทาน แม้ว่าโปรแกรมป้องกันทั้งหมดอาจมีส่วนร่วมในปัจจัยพื้นฐานเหล่านี้ โรคสองขั้วมา
ความท้าทายเพิ่มเติม ( และรี akiskal 1983 เคก et al . , 1996 ) ผู้ป่วยอาจจำ
อดีต hypomanic เอพเอพแบบ และอาจต้องการในอนาคต นอกจากนี้ ผู้ป่วยอาจไม่สามารถ
มั่นใจความต้องการรักษาเชิงป้องกัน ภายใต้เงื่อนไขเหล่านี้ ไม่ใช่เรื่องแปลกที่
ยึดมั่นในอารมณ์ความคงตัวจึงยากจน แม้จะมีหลักฐานเชื่อมโยงที่ชัดเจนระหว่างแล
แล้วกำเริบ ( เช่นเคก et al . , 1998 ) .
ความหลากหลายของการวิจัยทางจิตวิทยาสังคมเห็นว่าสอดคล้องกับการร้องขอ
ปรับปรุงเมื่อเห็นพฤติกรรมของบุคคลที่กระทำ คือ ได้มาเป็น ความเห็นของเขา หรือเธอเอง
( ดู cialdini , 1993 ) นั่นไม่ใช่งานของจิตแพทย์บอกคนไข้ทำไม
ยาจำเป็น แทนที่จะเป็นเธอ หรืองานของเขาที่จะกระตุ้น โดยระมัดระวังการตั้งคำถาม ทำไม
คนไข้คิดว่าการรักษาต่อเนื่อง อาจเป็นประโยชน์ ใช้เป็นแนวทาง
ประวัติชีวิต(Post) may be a useful strategy for eliciting relevant patient information on the impact of
bipolar episodes on personal and family goals. The life-history method asks patients to
construct a timeline of their disorder that depicts manic, hypomanic, and depressive
episodes, and the life context that surrounded these episodes. This evidence can then be
ใช้เพื่อช่วยให้ผู้ป่วยตัดสินใจว่า การรักษาทางเลือก , หรือการรักษามากขึ้น
ปัจจุบัน เป็นกลยุทธ์ที่เหมาะสมที่จะนำมาใช้ www.intechopen
.
cognitive behavioral บำบัดสำหรับโรค Bipolar ผู้ป่วย
0
ในเน้นคนไข้แนะนำในบริบทของตรงไปตรงมาและนำเสนอข้อเท็จจริงเกี่ยวกับ
สงบของเธอ หรือประวัติของความผิดปกติการสั่งยา แพทย์จะใช้กลยุทธ์จาก
" แรงจูงใจสัมภาษณ์ " การใช้กลยุทธ์เพื่อส่งเสริมความผูกพัน
สนับสนุนในการรักษา ( rollnick และมิลเลอร์ , 1995 ,
yahne และมิลเลอร์ , 1999 ) การใช้ปกติของเทคนิคเหล่านี้ได้รับการสนับสนุนสำหรับ
รักษาผู้ป่วยไบโพลาร์ นอกจากนี้ การนำเสนอข้อมูลนี้ในระหว่าง
ซ้ำthe initial months of treatment appears to be indicated given evidence for
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- In the way now
- In the below paragraph I`ll discuss the
- 玉永遠掛著。
- i want i see myself
- พอแค่นีก่อน
- settlecellmatesleeplessskimphasslechaosa
- แฟนคุณไม่ว่าหรอ
- Raspberry pi จะสามารถส่งข้อมูลภาพวิดีโอไ
- ฉันเองที่ไม่ดี
- ฉันไปช่วงสั้นๆ
- ฉันลองผิดลองถูกในการเรียนธรรมะเพื่อหาจุด
- y new friend i meet today lucky :)
- ดูหนัง
- he first thing we should get out of the
- ฉันจินตนาการตอนฉันว่ายน้ำไม่ออก
- y new friend i meet today lucky :)
- ถ้าได้ก็ดีนะ
- เข้ามาคุยกับฉันในแชทดีกว่า
- l will feel so stupid and shameless for
- The huge expansion of fancy food for exp
- คุณไม่ผิด
- where do you see yourself in 10 years?
- นำเสนอโครงงานการทำน้ำผักสะทอน
- หลอก
